Ik zit met een dingetje en ik weet niet wat ik er mee moet, dus ik wil deze graag met jullie delen en vragen wat jullie vinden. Mijn zoontje van 5 zit op een sbo wegens verdenking op autisme en een achterstand met taal. Oo school zijn de blij dat hij boefig gedrag laat zien, hij deed dit voorheen niet en voor zijn ontwikkeling is het goed, zeggen ze.. Wat het boefig gedrag precies is, weet ik niet. Maar wel dat het een beetje uitdagen is, maar geen agressief gedrag. Hij verteld mij nooit over school, wil ik wat weten moet ik echt veel vragen om een antwoord te kunnen puzzelen. Echter als er iets gebeurd is, merk ik het aan zijn gedrag of dan spreekt hij wel zijn ongenoegen uit over iets, maar met zo weinig mogelijk woorden. Nu zit er dus een jongetje in zijn klas, waar hij laatste tijd heel veel over klaagt. Hij plaagt veel (maar wat mijn zoontje onder plagen verstaat weet ik niet echt...), slaat en schopt mijn zoontje. Zijn juf naar gevraagd, maar 9 van de 10 keer hebben ze niets gezien. En echt een oplossing hebben ze niet. Als ik mijn zoontje echt op veel verschillende manieren vragen stel, komt er heel zelden eens een antwoord uit over hoe en wat... Gisteren was een van die zeldzame keer. Hij is weer geschopt door het jongetje. Na veel vragen kom ik er wel achter dat hij zijn tong opstak voor hij geschopt werd. Of dat echt zo gegaan is kun je nooit zeggen met hem en wat daaraan vooraf is gegaan, weet ik dan ook niet. Mijn zoontje weigert op de 1 of andere manier naar de juf te gaan, kropt dit op. Hij kan zelf niet zeggen waarom hij het niet zegt tegen de juffen... We blijven hem uitleggen dat het heel belangrijk is om naar de juf te gaan en als ik hem vraag wat hij dan moet doen, zegt hij als antwoord ook naar de juf gaan, maar het echt doen lukt hem kennelijk niet. Hoe los ik dit nou voor hem op? Heel leuk dat het goed is als mijn zoontje boefig is, maar hij krijgt daar elke keer een klap of schop voor terug. En hij snapt en ziet zelf ook niet dat dat komt door wat hij deed, dus voor hem komt dat zomaar uit het niets. Maar alsnog, hoeft het toch niet maar te zijn dat hij maar geschopt en geslagen mag worden? Zijn juffen zeggen steeds maar dat ze het in de gaten gaan houden, dat ze wel even gaan praten met mijn zoontje dat hij echt naar de juffen moet komen. Maar dat lost niets op en ik vind het nogal gemakkelijk om zo op te lossen, want het helpt niet en blijft gebeuren zonder dat ze het zien.
Kortom even goed in gesprek gaan met de juffen hierover. En de verschillende situaties goed doorspreken. Jij hebt vragen, er zijn zaken onduidelijk, je zoon vertelt maar kleine stukjes van het verhaal. Kortom het antwoord van de juffen, we letten erop is voor jou niet voldoende. De kortste klap is met de juffen echt in gesprek gaan en blijven doorvragen.
Als hij ass blijkt te hebben moet je heel duidelijk zijn. Misschien gaat hij wel naar de juf, maar verteld hij vervolgens niets. Hij is dan echter wel netjes naar de juf gegaan. Misschien kun je met hem oefenen hoe hij het moet aanpakken. En natuurlijk met de juf in gesprek gaan. Zij weet vast ook wel hoe je dat aan moet pakken.
En als je nu probeert te tekenen cq het visueel probeert te maken? Als je met hem probeert te praten of er iets voorgevallen is, dat dan al tekenend doen en hem zo helpen de 'herinnering' goed boven te krijgen zodat hij getriggerd wordt om het wel te zeggen? (visuele verwijzers noemen ze dat) Met juffen misschien afspreken dat hij een kaartje/smiley of iets dergelijks kan geven als er iets is voorgevallen, misschien is het zeggen veel te moeilijk voor een jongen met ASS/taalachterstand... Ik weet dat ze bij mijn zoon op school (SO) de kinderen na iedere pauze (dan zijn neem ik aan de meeste incidenten tussen kinderen) een voorgedrukt velletje geven waarop ze dan kleine pictogrammen moeten omcirkelen om aan te geven hoe ze zich voelden, wat ze hebben gedaan en of ze dat alleen hebben gedaan of met andere kinderen. Ook het einde van schooldag wordt zo 'geëvalueerd' zodat ze oefenen in het herkennen van hoe ze zich voelen en dit ook (tijdig) uit te drukken (zonder het op te potten en mee naar huis te nemen...) Op een andere SO van hem deed de juf dit altijd in een kort gesprekje met mijn zoon, juist omdat hij last kon hebben van dingen die voor een juf niet als afwijkend gezien werden, maar hij wel 'ondertiteling' nodig had.
Bedankt voor de reacties. Ik zal eens even zoeken over de visuele verwijzers. Had daar nog niet eerder over gehoord. Even een update, ben inderdaad dan maar weer naar de juf gestapt. Geen oplossing helaas. Wederom weer hetzelfde, niets gezien en mijn zoontje herinneren aan de gemaakte afspraak, zeg dat hij moet stoppen en ga naar de juf... Ik moet maar zorgen dat hij over de leuke dingen praat zodat hij niet in dat negatieve blijft hangen. Juf gaf als voorbeeld, als hij duwt kan hij een duw terug verwachten... Vind het een raar iets, dus als je een tong uitsteekt, mag heeft de ander een vrijbrief om agressief te reageren hoe hij maar wil.... Vandaag hoorde ik hem tegen de juf zeggen, naam kind was vandaag wel vervelend he. Zegt de juf, ja maar jij begon, jij ging hem plagen. Is verder niet naar me toe gekomen en mijn zoontje zei verder niets dus prima... Thuis kreeg ik pas te horen van mijn zoontje dat het kind op mijn zoontjes broek heeft gekleurd met potlood.... Maar verder heb ik er niets meer uitgekregen.. Lastig...
School kan de verantwoording niet altijd bij kinderen leggen hoor! Sommige kinderen kunnen moeilijk tot niet om hulp vragen, dan is een fijne leerkracht toch echt essentieel die begrijpt en je kind helpt daarin. Met ondersteunen.