Mn oudste is de laatste weken ERG negatief aanwezig. Snel schreeuwen, ruzie zoeken met zusje, discussies opwekken, zeuren, stampen, deuren slaan en een grote mond, ... "Nou en? , dus??, boeien?? , waarom let je alleen op mij en niet op haar? Waarom krijg ik de schuld en zij niet, jij bent gemeen" enz enz enz. Als je wat vraagt dan is het :" zoooooooo!, niet nu". Hoe om te gaan met bijv gezeur? Ze wil bijv iets kopen en zeur er al weken over. Zo 15x per dag. Ik zeg nu vaak: ik wil er niks meer over horen. En de volgende keer zeg ik:" je weet wat ik gezegd heb". En daarna reageer ik niet meer. Als ik haar naar boven stuur dan wil ze soms niet en moet ik haar beet pakken en naar boven duwen. Daarna stampen. Vaak laat ik haar boven zitten en mag ze naar beneden als ze rustig is en nagedacht heeft. Vaak komt ze dan rustig naar beneden en zegt ze sorry. Maar Hoe reageren op grote mond? Straffen? Enigste waar ik haar mee kan straffen is schermtijd. Maar straffen is zo negatief. Voor je het weet heb ik een hele waslijst op genoemd wat ze die dag allemaal kan vergeten Sochtends grote mond betekend geen schermtijd die middag. Smiddags is ze dan poeslief en aardig om het terug te verdienen. En hoe omgaan met trap opstampen/gekrijs/met deuren slaan? Als ik zeg dat ze niet moet stampen dan gaat het extra hard Maar sochtends vroeg vind ik het extra erg ivm de buurman die laat thuis gekomen is en nog op bed ligt. Heb er al eens met haar over gepraat en dan zegt ze het niet meer te doen. Maar daarna En ik ga terug schreeuwen dus niet gezellig en zeeeer frustrerend. En lijkt nu allemaal erg negatief maar het ie ook echt een schatje op z'n tijd. Op school geen problemen. Daar doet ze het goed. Nooit grote mond, kinderen pesten of ruzie. Ze is de rustigste en wat onzeker en afwachtend. Ove ruzie met zusje maak ik wel een ander topic
Ik negeer het. Deed mijn moeder ook altijd en daardoor werd ik minder kwaad en gefrusteerd. Ik weet dat ik het altijd erg fijn vond dat mijn moeder niet te moeilijk deed. Op het moment dat 1 van de kinderen een puberbui heeft dan laat ik dat gaan. Pas als onze dochter of zoon weer rustig is en we gezellig op de bank zitten ( of gewoon een stukje fietsen) zeg ik er kort iets over. Dat ik het wel zag en vervelend vond. Dat ze moeten proberen de volgende keer minder hard met de deur te slaan. Dan is het gesprek vaak lacherig en kun je het gewoon leuk houden. Ik heb het laatst met onze dochter gehad. Ze werd even echt kwaad en stormde naar boven.. Gewoon gelaten. Toen riep ik haar na een uurtje of zo of ze met mij een serie kwam kijken. Net alsof er niks aan de hand was. Toe kwam ze en we gingen gewoon gezellig zitten. Ik accepteer dat die buien er zijn. Ik weet van mezelf nog dat je er soms niet eens iets aan kunt doen dat je boos wordt om niks. Van te voren afspraken maken over een gedrag doe ik ook wel. Bijvoorbeeld een grote mond in een winkel daarvoor krijgen ze gewoon straf als we thuis komen ( inderdaad iets afpakken wat ze graag doen) Deze afspraak staat gewoon altijd. Ik houd er namelijk niet van om voor gek te staan in een winkel en ik vind het ook erg onfatsoenlijk. Dus misschien kun je als ze niet in een bui is alvast een afspraak maken over in de ochtend stampen.
Ik negeer het zoveel mogelijk. Pubers zeiken om te zeiken. Je voelt het gewoon aankomen wanneer ze ruzie zoeken. Dat negeer ik volledig, echt geen zin in. Het is hier soms iets ingewikkelder omdat onze puber kampt met een eetstoornis, dus wanneer het ruzie maken daar om gaat kan ik het moeilijker negeren.
Ik negeer het ook zoveel mogelijk. Er tegen in aan werkt averechts en dan gaat het helemaal mis. Ze zijn op dat moment niet voor rede vatbaar.
Ik ben bezig in dit boek: https://www.bol.com/nl/p/pubers-zijn-leuk-zeker-als-je-ze-begrijpt/9200000077682283/?bltgh=oWLLl7WMXg9ofOpulUxDiw.2_20.21.ProductTitle Heeft mij al veel inzicht gegeven in waarom pubers dit doen (want ze doen het niet om jou dwars te zitten, het hielp mij al erg om dit in te zien) en hoe je er mee om moet gaan... Misschien ook een tip voor jou? De schrijfster van het boek heeft laatst ook een interessant webinar hierover gehouden. Komt ook veel van het boek in aan bod. Het webinar kun je hier terugkijken voor 7,50 https://opvoedcursussen.nl/product/help-een-puber/
Wat hier (nu nog) Het beste werkt is er om lachen, of hem knuffelen. Dan schiet hij bijna altijd ook in de lach. Soms niet, dan stampt hij naar boven. Ook best. Soms ga ik dan later even naar hem toe om te vragen wat het probleem was. Soms laat ik het gaan en komt hij vanzelf weer beneden en is het 'probleem'vanzelf opgelost. Naar boven sturen gebeurt heel soms, en dat doet hij gelukkig dan wel. Met zijn telefoon stampend naar boven. Het geeft het soms ook wel wat rust, even op zijn kamer met zijn telefoon.
Hier negeer ik het ook zoveel mogelijk en dat werkt het beste. Alleen heeft ze de laatste tijd de neiging om dan b.v te zeggen Als jij mij ..... niet geeft of niet doet (of wat ze dan ook maar eigenlijk van mij wil) dan ga ik je pijn doen/ maak ik dat kapot. Als ik daar dan op reageer , dat ze iets dus echt niet krijgt en dat ik mij er zeker niet toe laat chanteren dan is haar antwoord Ja maar ik waarschuw je toch , als jij niet wil dat dat gebeurt moet je gewoon doen wat ik zeg dan gebeurt dat ook niet. Heb haar heel duidelijk gemaakt dat dit dus zo niet werkt en dat ik hier zeer zeker niet van gediend ben. Schijnbaar was ik indrukwekkend want tot nu toe heeft ze het nog niet weer gedaan.
Bij mijn twee oudste negeer ik het vooral. Ze willen ook vooral met rust gelaten worden als ze een puberbui hebben. Mijn jongste dochter is een ander verhaal, maar daar spelen ook de nodige andere issues mee die het heel ingewikkeld maken. Hier werkt afstand tussen ons het beste. Als ik haar negeer gaat ze alles uit de kast halen om het erger te maken en blijft ze doorgaan. Dus haar stuur ik naar haar kamer. En soms blijft ze dan ook op de gang hangen of halverwege de trap. Tja, het is dan heel simpel: haar tijd gaat pas in als ze geluisterd heeft en naar haar kamer is gegaan. In eerste principe moet ze minstens 5 min naar haar kamer en daarna mag ze, als ze afgekoeld is, zelf naar beneden komen. Maar als ze in haar bui blijft hangen en met hetzelfde gedrag weer naar beneden komt, stuur ik haar weer terug, en dan beslis ik wanneer ze van haar kamer mag. Ik haar ook naar haar kamer als ze brutaal doet. Maar dat is hier gewoon het begin van veel erger. Als ik dat laat gaan, dan zet ze simpelweg een tandje bij net zolang tot er wel gereageerd moet worden. Heel soms dan spiegel ik haar gedrag (tikkeltje gevaarlijk ), maar het heeft weleens geholpen. Als ze wil laten merken dat ze het niet met me eens is, gaat ze bv stampend en zuchtend lopen. Toen ik dat ook ging doen werd ze zwaar geïrriteerd, en vond ze me heel stom. Maar... ze hield wel op. Daarna nog een keer gedaan en sindsdien doet ze dit eigenlijk niet meer. Blijkbaar kwam het goed over dat het er heel stom uitziet
Als ik ff mag inbreken.. Dit gedrag komt mij heel erg bekend voor, maar mijn kind wordt in april 8 dus is een stuk jonger. Hoe ga je er op die leeftijd mee om, ook negeren?? Ik vind dat echt heel moeilijk hoor..
Ik lees even mee,onze dochter is nu 11 en af en toe geen land mee te bezeilen. Grote mond,schreeuwen,alleen maar negatief. Ze vind ook niets meer leuk behalve op haar telefoon of tablet zitten. Alleen als ze iets wil hebben doet ze aardig,of eigenlijk vooral drammen. nee van mij mag deze periode snel voorbij zijn
Oké ik geef DE gouden tip... let goed op! ..... niet op reageren, ga evt naar een vriendin en drink haar wijnvoorraad op Laat die kinderen niet op je knoppen drukken! Ze ruiken feilloos hoe ze je moeten frustreren en trappen je hart in. Dan zijn hun het kwijt en denken er nooit meer aan terwijl jij blèrend op de bank zit en over de paaz fantaseert. Klinkt heel heftig, maar er zijn ook veel goede gezellige periodes....die komen als ze op kamers gaan Houd moed! Je bent niet alleen!
Mijne ook, die wordt in augustus 8 en nu al gaat t dak eraf. Het is of schreeuwen of gillen of janken, dag in dag uit Anders denk ik altijd ach meissie je zit slecht in je vel, maar ondertussen denk ik hallo ik zit zelf slecht in mn vel hierdoor. Dus negeren en ze mag op haar kamer bedenken hoe ze normaal met mensen om kan gaan. En dan wil ik best na 10min alsnog gaan troosten als ik mezelf een beetje bij elkaar geraapt heb.
Mijn kind is nog 7 en heeft nergens last van maar wat ik me afvraag: je hoeft toch niet altijd zo “begrijpend” te zijn? Ze kunnen wel last hebben van puberbuien maar dat wil toch niet zeggen dat ze maar zo onbeschoft hoeven te doen het mom van... Ik heb hele lieve ouders die ook nog heel jong waren toen ik 18 was waren mijn ouders 38 jaar. Ik mocht veel maar hoefde niet te flikken om zonder reden brutaal of onbeschoft te doen. Ik weet heus wel dat de tijden verandert zijn en misschien krijg ik ook wel zo’n vreselijke puber hoor! Ik heb de oplossing ook niet en heb ook heus wel bij mijn ouders het bloed onder hun nagels vandaan gehaald.