http://www.telegraaf.nl/buitenland/3638 ... html?p=1,2 Uit de Telegraaf; AMSTERDAM - Wat ooit al in een film gebeurde, is werkelijkheid geworden. Een Amerikaanse man is vijf maanden zwanger... Natuurlijk kan iemand die als man geboren is niet zwanger worden, maar Thomas Beatie zit middenin het proces om van een vrouw in een man te veranderen, meldt het homo-magazine The Advocate. Als vrouw zijnde wilde Thomas man worden en volgde hij de testosterontherapie. Ook heeft hij zijn borsten laten weghalen, maar verdere operaties heeft hij nog niet ondergaan... Wel is hij officieel al een man en ondertussen ook getrouwd met Nancy. Kinderwens Thomas en Nancy besloten, toen ze tien jaar een relatie hadden, dat ze een kind wilde hebben, maar Nancy kon geen kinderen krijgen. Daarom besloot het stel dat Thomas de baby zou dragen. Hij stopte tijdelijk met het slikken van hormonen en werd met behulp van een spermadonor zwanger. Thomas vindt het 'ongelooflijk'. "Ondanks dat mijn buik groeit, voel ik me nog steeds volledig man..."
de foto ziet er apart uit, maar ik vind dit niet een man die zwanger is. Hij is gewoon nog vrouw, dus niet echt de eerste zwangere man.
Als je op de link klikt kun je het verhaal lezen waarin tevens weer een link staat die verwijst naar een foto. idd, het is en blijft natuurlijk een vrouw die zwanger is, maar het ziet er wel vreemd uit als ik eerlijk ben...
Het ziet er afschuwelijk uit. Bij een (echte) vrouw staat het toch veel mooier hoor. En het is toch niet voor niets dat mannen niet zwanger kunnen worden. Dat heeft redenen.
Dat wil hij ook niet maar ze willen wél samen kinderen. Dan is dit uiteindelijk denk ik wel een goede oplossing. Uiteindelijk doet de natuur z'n werk weer, gezien het feit dat z'n cyclus zo snel weer op gang is, na jaren van hormonen. Ik vind het eigenlijk wel erg mooi... getuigen van liefde ook. Het moet voor hem ook best een opoffering zijn, hoe groot je kinderwens ook is. Tenslotte is transseksualiteit al iets wat op veel plaatsen maar moeilijk bespreekbaar is en dat heeft hij allemaal al doorstaan en dan nu weer terug naar 'vroeger' , lijkt me best heftig. Weer geconfronteerd met het feit dat je als vrouw geboren bent. Maar als de wens zo groot is... Ik gun het het stel van harte en voor het kindje zal het naar mijn idee niets uitmaken. hoewel het er wel vreemd uitziet idd.. alsof het niet echt is...
Tuurlijk, ik vind het een mooi gebaar, hij zal het ook niet besloten hebben na vijf minuten. En hoe veel je ook voor je partner over hebt, en je onvruchtbaarheid niet van iemands voorhoofd af kan lezen, blijf ik het raar vinden dat een transseksueel (in dit geval een vrouw die een keuze heeft gemaakt man te worden en geen zwangerschap in haar (of is het nu zijn?) uit te dragen) tóch nog iets uit zijn oude leven "gebruikt"..
Hihi voor de luie mensen Vind het er maar raar uitzien... Net alsof ie veelste veel biertjes heeft gedronken.
Ik vidnt het een beetje ziek! Doe man heeft zo ontzettend veel hormonen moeten slikken om ook alles te krijgen wat een man heeft, en nu is hij dus weer voor eventjes vrouw en raakt zwanger. Nee sorry ik vindt het echt heel bizar hoor. Wat zal dat kind later moeten zeggen, ik kom uit me vader :S
Het kan zijn dat het ook een ei-donatie was (van zn/haar* vrouw) Die baarmoeder hebben ze vast niet weggehaald. *streep door wat niet van toepassing is.
tja, hoeveel kinderen zitten er niet in gezin wat niet standaard is? Geadopteerd en het heeft 2 vaders en geen moeder? Of ik heb 2 moeders maar geen vader? Nee, m'n moeder wilde wel mij, maar geen papa? Of; Dit is mijn papa, maar dit is de papa van m'n zusje en hij is de papa van m'n andere zusje. Allemaal situaties die niet echt standaard zijn, maar wel voorkomen. Ik vind dit zelf allemaal niet echt een probleem, dus daarom ook dit niet, alleen weer even iets nieuws. Ik geloof niet dat het kind er slechter van wordt. "Bij mij mama in de buik kon ik niet groeien en papa en mama wilde mij zooooo graag... en bij papa kon het wel, dus vandaar dat ik in papa's buik gezeten heb"
Als het kind met liefde opgroeit is het toch goed? Ik kan me niet voorstellen dat ik in een dergelijke situatie zou zitten, maar ik denk dat ik mijn kind juist het gevoel zou geven HEEEEEEL bijzonder te zijn (en laat ik even voorop stellen dat IEDER kind natuurlijk bijzonder is) omdat hij (of zij) in de buik van papa is gegroeid . Zo zei ik vroeger (even offtopic) tegen mijn moeder; "Mama, waarom noemt iedereen jou bij je naam en niet mama? Ik wil ook jouw naam zeggen". Waarop mijn moeder zei: "Zo bijzonder ben jij nu, jij bent de enige op de hééééééle wereld die mama mag zeggen". Zo lief, en ik denk dat het voor een kind, in principe, niet uitmaakt. Of ben ik nu gek? Neemt niet weg dat ik het wel een bijzonder (en ook wel een beetje gek) verhaal vind .