Ja aan doorslapen wen je heel snel he...! Ik bedoelde eigenlijk een matras naast zijn bed zodat een van jullie daar kan slapen en hij aan zijn bed kan wennen. Maar zoals jij zei is ook een optie natuurlijk! En ja, altijd goed bedenken waarom je keuzes maakt. Doe je dat voor je kind, jezelf of omdat iets eigenlijk zo hoort. Niet dat het dan goed of slecht is, maar het is nooit verkeerd om kritisch te kijken. Soms helpt je dat ook met iets loslaten of juist een keuze te maken.
O haha... zo had ik em niet begrepen. Tja hij ligt bij ons in bed zodat we kunnen slapen EN zodat hij zich veilig voelt. Ons ventje heeft nogal wat te voorduren gehad dus hem een veilig gevoel geven staat met stip op 1
Mag ik vragen wat hij mee heeft gemaakt? Hoe dan ook vind ik veiligheid ook heel belangrijk hoor! Ik vind het ook altijd zoeken waar het uitproberen is, en waar terechte angst oid. Altijd op zoek naar wat mijn gevoel zegt!
Eens! Ik vind dat ook niet kunnen, een kind in een kamer waar hij niet uit kan, volledig overstuur, in de hoop dat hij er wel van leert is vragen om problemen, trauma's enz. Ik zou eerst zelf proberen bij te tanken. Je kind naar zijn eigen bed brengen, komt hij, dan terug, komt hij nog een keer, kom dan maar bij ons. Slaapgebrek is killing, ik weet er uit ervaring alles van. Ik heb ruim 3 jaar nauwelijks geslapen ' snachts en heb er nu nog last van (1,4 jaar later). Als je weer zelf wat goede of betere nachten hebt gemaakt, dan ga je een plan van aanpak maken, waarbij je rustig aan opbouwt in de hoop tot de hele nacht in bed. heb je binnenkort vakantie? Dat is namelijk een mooi moment om het te 'trainen'. Het kan van alles zijn waarom hij steeds uit bed komt. Toch denk ik, iets van veiligheid, missen, geborgenheid. Misschien kun je nog proberen om zijn grote bed, klein op te maken, net als bij een baby. Je maakt het bed laag op, zodat het een 'kleiner' bedje wordt. Het bovenstuk wat overblijft, vul je op met veilig materiaal zodat hij niet omhoog kan kruipen. Wat ook kan helpen is het bed anders zetten, onrustige dingen uit de kamer halen, nachtlampje, deur open ipv dicht, maar ook zeggen tegen je kind dat JIJ ook je rust nodig hebt, dat de nachten er zijn om te slapen, dat je 's nachts 'uit elkaar' gaat, dat jij slaap nodig hebt om hem te kunnen verzorgen, er voor hem te zijn, leuke dingen te doen enz enz. Dus het begrip 'slaap' uitleggen. Lastig misschien, maar het kan helpen. Niet in 1x, nee, dat niet. Het kan een lange adem zijn, waarbij je best mag toegeven aan je kind bij je nemen, als je maar blijft uitleggen, proberen en hem altijd in zijn eigen bed legt. En 's morgens? Een sticker plakken! Niet per se als beloning, maar gewoon omdat hij goed zijn best heeft gedaan! bv als hij een keer minder zijn bed uit is gekomen, later eruit is gekomen enz enz. Kan het trouwens ook nog zijn dat hij slaapwandelt? Dat is hier namelijk soms aan de orde . krijg ik een rolberoerte omdat ze weer naast mijn bed staat, iets zegt, ik haar terugbreng en zodra ze haar kussen raakt slaapt ze meteen Succes!
Ons zoontje strijd al twee jaar tegen leukemie, heeft 30 weken zonder ons in het ziekenhuis gelegrn ( tenminste de nachten) en moet nog steeds maandelijks voor dagopname. Vandaar dat veilig voelen voor ons boven aan staat. Maar ook wij zijn moe van de afgelopen 2 jaar dus slaap is echt nodig. Ik vraag me inderdaad af of zijn onrustige slapen te maken kan hebben met zijn verleden. Zelf in het ledikant slapen heeft ons ook een lange adem gekost
Wij hebben wel de klinkt omhoog maar laten gillen gebeurd hier ook niet hoor. Nou heeft ons zoontje het prettig in bed en huilt nooit of gilt niet dus voor mij lastig te zeggen wat je moet doen. Ik vind het zelf veiliger dat de klink omhoog staat en hij niet uit zijn kamer kan nog. De hekken zijn boven wel dicht maar ben toch bang dat die een keer vergeten worden en hij van de trap af dondert. Thomas roept ons als hij eraf wilt maar dat is altijd als het al ochtend is. Snap wel dat het lastig is als je elke nacht niet kunt slapen. Dan zou ik ervoor kiezen hem in zijn eigen bed te laten slapen en vertrouwd raken met 1 van jullie ernaast op een matras. In jullie bed leert hij nooit op zijn eigen kamer te slapen.
Het bij ons slapen is momenteel ook vnml om er even voor te zorgen dat we zelf bij kunnen tanken. Daarna zullen we weer een andere weg proberen in te slaan. Alleen weet ik nog niet goed welke want naast hem slapen zorgt er net zo goed voor dat hij aan ons went en ik denk dus niet dat zijn bed het probleem is maar meer zijn onrustige slapen
Ik lees dit nu pas, net overheen gelezen Echt hoor, je doet dat super! Ons meisje heeft ook heel wat te verduren gehad en voor mij was én is haar een veilig gevoel geven prioriteit nummer 1! Bij ons was het onrustige slapen een combi van haar vele ziek zijn en daaruit vloeiend dus wat ze allemaal mee heeft gemaakt (peanuts vergeleken bij jullie ). Ze is nu 4 jaar en 4 maanden en als ze een nacht heeft waarbij de onrust toeslaat, om wat dan ook, dan breng ik haar meestal eerst terug, daarna is het naast mij. Zo word ze duidelijk rustiger, dat merk ik aan alles. Het zal mij niets verbazen dat jullie mannetje zulke nachten maakt als gevolg van alles wat hij heeft meegemaakt. Dat is helemaal niet zo gek! Heb je ruimte in jullie slaapkamer? Dat je daar eventueel een voorlopige slaapplek voor hem creëert? Het belangrijkste nu is denk ik dat jullie goed kunnen slapen, je hebt die energie nodig, voordat jullie zo moe zijn dat je nauwelijks meer iets kunt
Is het grote bed ook echt een groot, oftewel 1-persoonsbed? Anders zou je nog een peuterbedje kunnen proberen (via mp ofzo). Sterker nog, die zou je van me mogen lenen..
Lastig meis, ik heb met je te doen. Slaapgebrek is idd killing. Ik kan maar een paar dingen bedenken, bedje 'kleiner' en 'knusser' maken, op welke manier(en) dan ook. Vervolgens om de beurt op een matras naast zijn bedje gaan liggen. Mocht hij toch nog proberen eruit te klimmen, zachtjes terug leggen maar niet praten en GEEN oogcontact maken. Dit consequent volhouden totdat hij de hele nacht in z'n bedje blijft, jij of je man liggen er nog steeds naast. Ook een kind van bijna 2,5 kan je prima belonen/conditioneren, dus voor elke keer dat hij zonder (!) ingrijpen de hele nacht in z'n eigen bedje blijft, in de ochtend een kleine beloning geven. Al snel heeft hij dan door natuurlijk dat in bed blijven iets leuks oplevert. En elke keer jullie matras een stukje verder van zijn bedje vandaan en het hele ritueel opnieuw herhalen. Totdat jullie op een gegeven moment weer beiden in jullie eigen bed liggen. Vooral consequent blijven en geen (oog)contact maken want dan gaat het hele effect verloren. Helaas zal het ook een kwestie zijn van een lange adem hebben, maar je ventje over achttien jaar (bij wijze van) nóg in jullie bed hebben slapen wil je ook niet. Succes!
Poeh heftig! ik zou zeggen gewoon lekker bij jullie laten slapen dan. Mocht in bed bij jullie lastig zijn ivm al dat gewiebel inderdaad matras ernaast. Waarschijnlijk heeft hij jullie nu gewoon even nodig om zich veilig te voelen. En precies wat je zegt dat is gewoon heel belangrijk zelfs al zou hij niet zoiets heftigs meemaken. Wat ik zelf merk is dat zodra ik naar mijn gevoel luister de situatie opeens verbeterd. Zo is mijn zoontje van 2 sinds paar weken over naar groot bed. Eerste nacht steeds overstuur terug in bed gelegd, want tja dat hoor/lees je vaak dat ze er doorheen moeten. Nou heb me toch gejankt daarom dus na 2 nachten besloten bij hem te gaan zitten tot hij slaapt. De eerste keer duurde het een uur, de 2e keer nog maar een half uur en daarna variërend het van 10 tot 20 minuten. Wel word hij op het moment vroeg wakker vanaf 5 uur mag hij bij ons verder slapen omdat mijn man er 6:15 toch uitgaat en het niet zn.zin heeft dan half uur te moeten wachten tot zl slaapt. Heel veel succes. En sterkte in deze zware tijd!
Pff heftig... Heeft hij een zware vorm? Nou met zo'n achtergrond zou ik me helemaal niet druk maken meid. Lekker samen slapen, waar of hoe dat dan ook is. Het komt vanzelf wel een keertje! Misschien helpt het om af en toe eens een van jullie (papa of mama) in zijn bed te laten slapen zodat je wat meer ruimte hebt als hij werkelijk tussen jullie in ligt.
Idd, met deze achtergrond zou ik 'm lekker bij jullie laten slapen! Hij heeft het kennelijk nodig, en dat is heel begrijpelijk. Mocht hij bv toch erg woelen, zouden jullie ook om en om samen met 'm kunnen slapen. Doen wij ook wel eens; dochter bij mij en papa in haar bed
En als een van jullie samen met hem in zijn bed gaat liggen? (Geen idee of julloe groot zijn) ik heb laatst naast mn zoon in zijn hed gelegen en dat ging prima. (Lang verhaal iets met spinnenfobie en twee spinnen in mn schone dekbed/kussenhoes vinden)
Heeft hij knuffels in zijn bed? Omdat ik ergens lees dat zoon erg onrustig slaapt en zijn hoofd stoot. Met knuffels hebben ze wat te doen als ze worden s'nachts, kan dienen als stootkussen en geeft vaak een veilig gevoel. Mijn dochter slaapt niet zonder knuffels, boeit niet welke maar minimaal een stuk of 6 knuffels in bed. Een dekbed waar hij trots op is. Mijn dochter heeft bijvoorbeeld maya de bij en dora. Het roze streepjes dekbed wil ze niet onder slapen. Kinderkussen? Er zelf bij gaan liggen?
Onze oudste sliep met die leeftijd vanaf halverwege de nacht bij ons. Later een matras op haar kamer gelegd, toen is papa een tijd bij haar gaan slapen. Uiteindelijk matras weer weg toen dat niet meer nodig was maar nu weer een tijd een fase dat ze regelmatig bij ons komt. Tussenin kregen we teveel last van haar, ze slaapt hier af en toe in de cosleeper. Zo slapen we allemaal en uiteindelijk stopt ze daar wel mee, 't past vanzelf een keer niet meer. Jongste slaapt altijd in haar eigen bedje, die wil niet eens meer bij ons slapen.