Met weemoed kijk ik terug naar de babytijd met mijn dochter. Heerlijk slapen, goed eten en een beetje kroelen. Lief lachen en zelf spelen. Luisterde goed tot ongeveer anderhalve week geleden... Mevrouw wil niet meer gaan slapen, moppert erop los. Wil weinig zelf spelen, en de gehele tijd "boekiekijkeh". Als ze niet aan het boekiekijkeh is, zit ze overal aan wat niet mag, en luistert vooral niet als ik haar corrigeer. Ze stopt pas als ik haar er weghaal of het afpak. Wat natuurlijk een drama is, zodat je als dreumes erg boos moet worden of moet huilen. Vraagt om "btood" en "eteh", maar laat de helft liggen (korstjes natuurlijk). Maakt een drama als mama vervolgens zelf ook wat wil eten. Trekt alle speelgoed uit de laatjes, flikkert het op de grond maar speelt nergens mee. En het woord "opruimen" is opeens een vreemd woord geworden. Favo woord: "Neeneeneenee"! Komt bij je kroelen, maar owee als je d'r op schoot neemt. Meteen kwaad. Zegt nee bij de dingen die niet mogen, maar doet het lekker toch! Is helemaal wous van papa. Wanneer die in zicht is, is mama opeens stom. Huilen wanneer papa d'r even bij mama zet. Terwij mama al de hele dag druk met meisjelief is geweest... aargh! Terecht noemen wij onze dame dan ook geregeld "Goudhaartje", met een knipoog natuurlijk. (uiteraard hou ik superveel van d'r en is ze meestal lief en leuk, maar af en toe wilde ik dat ik behang had)
Hoe oud is ze?? Hier sommige dingen wel erg herkenbaar! De fase "2 is Nee" is hier al wat vroeger aangebroken ben ik bang. Alles is nee. Als dat mij even niet uitkomt en ik wel doorga met de dingen die gedaan moeten worden (ik ga immers niet de slaaf van mijn kind zijn) dan komt er een beledigende blik op dat smoeltje van haar! Dikke pruilippen trekken. Met dingen gooien omdat madame haar zin niet krijgt!! Whaaaaaa.......waar is dat lieve kleine prinsesje van een paar maanden geleden gebleven?????
Kan er over mee praten hoor. Hier ook al geruime tijd in de nee-fase. En een stampij maken als ze d'r zin niet krijgt...Mèn, krijg er af en toe een punthoofd van. Nou ja, zal misschien wel weer over gaan, die nee-fase. Maar als ze dan wel een keer op schoot wil en dan even met mij kroelt, dan komt daar toch wel weer m'n kleine prinsesje om het hoekje piepen hoor. Maar je zou ze af en toe wel even achter het behang willen plakken, spreekwoordelijk dan hé?!
Skye, ze is bijna 17 maanden.... En ik ben ook zo dat ik echt niet haar zin ga geven, daar ben ik dan te koppig/consequent voor. Wat denkt madame wel hihi. Merk wel dat ik wat sneller mijn stem verhef, ben daar niet trots op maar voel me vaak moe door de zwangerschap en dan is mijn irritatiegrens wat sneller bereikt. Polletjepiek: ja, als ze lekker speelt en lief is is er niks aan de hand, het zijn van die buien. En met sommige dingen is ze dan weer extra leuk en lief en dan voel ik me weleens schuldig dat ik boos ben geweest.
Welkom in de peuterpuberteit Een troost: hoe heftiger nu, hoeveel milder straks de echte puberteit, (meestal: is echt onderzoek naar gedaan! ). En een andere troost: het gaat echt weer over! Mijn stiefzoon was er zo eentje en we hebben wel eens gedacht dat hij nooit meer normaal zou worden. Tegenwoordig is hij echter weer een engeltje hoor
Herkenbaar... hoor hier ook de hele dag niets anders dan "NEEE" en "Heffuf doen" (zelf doen). En als je boodschappen wil gaan doen: - nee mama - nee Emma mee - nee jas - nee hoene (schoenen) - nee muts - nee jaal - nee auto jijje - nee jinkel pffff.... maar ja, soms moet ik er ineens zo enorm om lachen dat zij er ook even 'uit schiet'. En dan is ze ineens weer de allerliefste van de wereld..
Rozemarijke, lang leve dat onderzoek Hebben we wat leuks om naar uit te kijken Wat me wel opvalt is dat de contrasten erg groot zijn. Het ene moment een draak, het andere moment ontwikkelen ze iets nieuws waar je super door vertederd raakt. Spontaan mama aaien, hapjes van het koekje aan je geven etc. Revolucia, dat heffuf doen moet hier ook nog komen....woehoe. Maar als ze het dan kunnen is het wel makkelijk.