Hallo dames, Ik ben momenteel, na een weekje vakantie, weer op mijn werk. Maar ik voel mij op dit moment een wrak .en ik voel mij ongelofelijk schuldig. Afgelopen nacht was mijn dochter (6 jaar), die altijd al een hele goeie slaper is geweest, van 22.00 uur tot 03.00 uur wakker omdat ze bij haar zus wilde slapen/nodig moest plassen/dorst had/nachtlamp aan deed/nachtlamp uit deed etc. etc.. Tenslotte is zij krijsend haar kamer uitgevlucht omdat ze "enge beesten" had gezien en absoluut haar kamer niet meer in durfde. Ik ben puur door onmacht en opgestapelde stress vreselijk boos op haar geworden, in plaats van haar te troosten/gerust te stellen of om met haar te praten zodat zij haar gevoelens kon uiten. .Haar vader, die net thuis was van werk, heeft haar uiteinlijk tot rust kunnen brengen en haar in bed gestopt. Ik kon gewoon niet meer. Dit gaat al 4 weken zo maar afgelopen nacht was zo extreem .. Ja, en nu Nu zit ik is dus met een vreselijk schuldgevoel omdat ik gewoonweg geen geduld meer had om mijn kind op een normale wijze op te vangen. en ik ben gewoon kapot om 03.30 uur slapen, en vervolgens om 06.30 uur er uit Ik ben op mijn werk, maar ik wil hier vandaag niet eens zijn. Wie heeft een goede tip/advies om deze dag alsnog te kunnen overleven, en hoe ik met mijn schuldgevoelens moet omgaan.
Vanavond even een gesprekje met je dochter over dat mama deze nacht boos was, maar dat dat niet de bedoeling was. Gewoon uitleggen. En hoe de dag doorkomen? Koffie? Vanmiddag even een frisse neus buiten halen?
Is niet leuk maar probeer het toch uit je hoofd te zetten.Wanneer je vanavond thuiskomt na je werk dan praat je met je dochter en kun je je excuses maken.Je kunt haar uitleggen dat je zo reageerde omdat je zo moe bent en dat je dan weleens sneller boos kan worden.Hier ook een periode gehad dat het even niet zo lekker ging en dat ik met mijn oudste 2 kinderen ruzie maakte wanneer ik moest werken en zij naar school gingen.Ik zat dan ook met een *** gevoel op mijn werk.Hier is het praten praten praten.Kinderen zijn erg vergevingsgezind en wschl is zij het allang weer vergeten.We zijn allemaal mensen met gevoelens. Sterkte meid!!
Maarreh, ik vind het ook helemaal niet nodig om als 6/jarige om 03.30u je gevoelens te uiten enzo. Dan moet ze gewoon slapen! Ik was al veel eerder boos geworden bij het plassen- dorst hebben- bij zusje willen slapen- nachtlampje aan en uit enz.... Dat is gewoon uitproberen tot hoever ze kan gaan en in mijn ogen is dat behoorlijk ver. Nu voel je je nog schuldig ook? Ze vraagt in mijn ogen om grenzen en het is tijd dat je die gaat geven. Teveel geduld is niet altijd een schone zaak.
Nou ik snap je verhaal wel. Maar ik zo ook eens gaan onderzoeken waarom ze dit doet. Een kind van zes blijft normaal gesproken echt wel zelfstandig in zijn of haar bed en zal niet zo snel s nacht.s heel vervelend worden. Daar moet een reden voor zijn. Heb je wat veranderd op haar kamer is ze ergens bang voor geworden is er iets heftigsgebeurt? Ik zou de strijd niet aan gaan vanavond wel even met haar praten van waarom ze zo is in de nacht. En als het haar even veiligheid geeft zou ik zeggen wil je lekker bij mama liggen.!! Voelt ze zich lekker veilig of zo als ze zegt ze wilde bij haar zusje. matrasje er bij en even kijken of dit werkt misschien heeft ze gewoon wat behoefde aan veiligheid. Dat kinderen zeuren om drinken en veel moeten plassen doen veel kinderen dat is wel normaal. En tja weetje wat het is je bent ook gewoon nog mens in plaats van alleen moeder en nu zit jij op je werk en het gaat niet eens om het slaap gebrek denk ik maar om het schuld gevoel omdat je vannacht boos bent geworden op je dochter dat is nooit een leuk gevoel. Daar van zou ik ook niet blij zijn en zou mijn dag ook aardig verpest zijn. Straks snel met haar knuffelen en het goed maken.
Nog even een aanvulling, om misverstanden te voorkomen. Wij weten sinds eind vorig jaar dat zij een chronische ziekte heeft, waarvoor zij dagelijks medicijnen gebruikt en wekelijkse injecties. Zij heeft zich van begin af aan heel dapper en groot gehouden. Wij vermoeden dat zij nu pas in een emotionele achtbaan is terechtgekomen. Het is gewoon een hele zware tijd voor ons allemaal, wat nu dus zo nu en dan tot ontploffing komt. Je wil niet weten hoe vaak ik in de vakantie boos op de kinderen ben geweest. Tuurlijk is dat niet fijn, maar daar voelde ik mij niet schuldig over. Ik werd boos of ik gaf straf, het werd uitgepraat etc. etc. Maar van de afgelopen nacht was gewoon anders....Zij heeft ergens last van, maar ik was even niet in staat om haar op juiste manier op te vangen...
Nounou, ik moest het doen met de informatie die ik had dus zo gek is dat niet. Ts: dat maakt het inderdaad anders, maar dan is het inderdaad een kwestie van erover praten en je bent ook maar een mens..