Lieve Zuuske, wat een indrukwekkende lijst. Vreselijk Betekent dit dat het hier voor jullie ophoudt? Of ga je nog nadenken over andere wegen? Eiceldonatie, Adoptie, of misschien zelfs wel draagmoederschap (zoals ik)?
Dankjulliewel allemaal, heel lief en fijn. Ik plaatste het bericht een beetje uit frustratie. Want waarom mag het voor ons nou niet zo zijn? Ik weet dat de mmm geen garanties geeft, maar dan is het toch al zo moeilijk om zwanger te worden en dan lukt het op die moeilijke manier ook nog eens niet. En dat ook nog eens zonder aantoonbare reden. Nouja half dan, bij de 1e ivf bleek dat het een bevruchtingsprobleem is, dus daarmee wordt de kans om buiten het zkh en lab om zwanger te raken nihil. Maar bij alle icsi's waren alle verdere omstandigheden prima, gewoon pech dan dus? Waarom dan toch? Waarom is het zo oneerlijk soms? Wij zijn op dit moment door alle vergoedingen heen, en dan weet je het ineens niet meer. Dan moet je gaan afsluiten, verwerken, besluiten, sparen, verdiepen in opties....? Ik (wij) krijg het nu nog even niet voor elkaar, eerst even alles laten bezinken... Zou het wel fijn vinden om te lezen hoe anderen in dit stadium hierover denken, geeft misschien wat nieuwe input. Liefs Zuuske
Sterkte meid! Ik weet niet zo heel goed iets te schrijven wat je troost/kracht geeft, want ik heb weliswaar een hele voorgeschiedenis maar ben wel moeder geworden, ondanks dat ik geregeld dacht dat het niet goed ging komen. Wat mij trouwens wel hielp: me mijn leven voorstellen zonder kind, wat zou ik dan kunnen betekenen voor mezelf/de maatschappij? Ik zou zelf bijvoorbeeld in "de tropen" zinvol werk gaan doen een tijdje.
Jeetje.... Wat een ontzettend indrukwekkende, maar intens verdrietige lijst. Het is soms zó oneerlijk. Ik hoop vanuit het diepst van mijn hart dat jullie wens toch nog in vervulling mag gaan, op wat voor manier dan ook.
Zuuske, wat een herkenbaar verdriet En wat te doen nu...dat kunnen alleen jullie beslissen. Ik weet uit ervaring (zie handtekening) dat ik het heel moeilijk kon accepteren. Na iedere mislukte poging was ik er zoooo klaar mee, maar naar mate de tijd verstreek kon ik me er niet bij neerleggen en wilde ik perse nog ééééén poging, en daarna nog één en toen die niet lukte nogen allerlaatste. En zo verlegde ik steeds mijn grens. En gelukkig, in mijn geval, is het zo gegaan en is het het allemaal waard geweest. Maar ja, geen garantie's dat het ooit lukt. En dat maakt het allemaal zo moeilijk. We zijn nu weer het traject ingegaan voor een brusje en wederom lukt het nog niet. Dus tja, wie weet is mijn dochter net dat ene juiste schot in de roos geweest... Heel veel sterkte en een knuffel voor deze moeilijke tijd! PS Weet dat als je pogingen zelf gaat betalen er veel gunstige belastingvoordelen kunnen zijn, waardoor je een flink deel terug kan krijgen.
Owja Sikki? Dat zal ik eens uit gaan zoeken dan. Was er bij jullie een reden waarom het zo moeizaam ging/gaat?