Even een uitleg, voordat ik jullie mening vraag... Toen onze oudste geboren werd, waren mijn schoonouders helemaal in de 7e hemel. Van achter de geraniums (bij wijze van) ingekakte 60+ers, veranderden ze ineens in mega enthousiaste en verliefde opa en oma. Ze konden niet wachten tot de kleine geboren werd en toen ze er eenmaal was, zouden ze het liefst elke dag komen knuffelen. Toen ik dan ook weer moest werken, vonden ze het fantastisch dat ze op konden gaan passen. Met liefde en veel zorg en aandacht en enthousiasme passen ze altijd op, ondanks dat ze zelf ook niet altijd fit zijn en ook andere zorgen hebben, maar hun kleinkinderen staan altijd bovenaan en ook als we ze voor iets anders nodig hebben, hoeven we ze maar te bellen en ze helpen. Dat doen we zo min mogelijk, we zijn al enorm blij dat ze voor de kleinkinderen zoveel doen. Mijn ouders, zijn compleet het tegenovergestelde. Ik dacht altijd wel een redelijke band met ze te hebben. Mijn moeder en ik zijn erg verschillend, we bellen niet wekelijks ofzo, maar via app hebben we wel gewoon regelmatig even kort contact, al is dat vrij oppervlakkig. Toen de oudste geboren werd, waren ze ook wel enthousiast, kwamen meteen naar het ziekenhuis, maar daarna hield hun enthousiasme verder wel op. Ze zijn nogal nuchter en ach iedereen krijgt kinderen, dus zo bijzonder is het nou ook weer niet. Life goes on. Tuurlijk zullen ze wel trots zijn, maar dat uiten ze naar ons niet echt ofzo. Als ze bij ons op de koffie zijn en 1 van de kids slaapt en zij hebben bedacht weer te gaan na een uurtje en ik zeg bijvoorbeeld: joh wacht anders nog ff, dan is hij zo wakker. Dan zeggen ze rustig: 'ach joh, komt de volgende keer wel.' (en een volgende keer is rustig 3 - 4 weken later). Wat betreft oppassen, hebben ze aangegeven hier te druk voor te zijn. Mijn vader is met pensioen en mijn moeder werkt nog 3 dagen, maar op de andere dagen doen ze boodschappen, uitslapen, wandelen, winkelen of ze zijn een weekendje weg (elke maand wel een keer). Dus structureel willen ze niet oppassen. Ok, dat accepteer ik. Als wij eens een bruiloft hebben of een feestje of ik mijn man een keer wil verrassen met een etentje op onze trouwdag o.i.d. vraag ik ze wel eens om op te passen, maar het komt ze nooit uit. Mijn oudste logeert er wel eens, dat vinden ze wel leuk geloof ik. Maar 2 kinderen logeren vinden ze te veel (anders hadden wij meteen eens uit eten gekund, maar helaas). Nou vroeg mijn oudste wanneer ze weer eens kon komen logeren, dus mijn moeder en ik de agenda's naast elkaar en elke x was er wel wat... 1 weekend zou het kunnen. Dan heeft mijn dochter studiedag en mijn ouders zijn die dag ook vrij (vrijdag), dus ik zei: dan kan ze dan komen, van vrijdag op zaterdag. Mijn vader meteen enthousiast, maar mijn moeder zei: 'nee dan wil ik eerst uitslapen', maar dat kan niet, want ik moet werken, dus dan zou ze 's ochtends al meteen komen. Kortom, zo vermoeiend allemaal.... ik zeg altijd tegen mezelf: 'ik kan ze niet verplichten om op te passen of enthousiast te zijn', maar pffff... het doet echt pijn vaak. Ik zou er altijd voor mijn kinderen zijn, ook als ze zelf kinderen zouden hebben zou ik echt wel graag op willen passen en ze altijd uit de brand helpen als er iets is of ze een keer uit eten willen etc. Ik zie het net als verjaardagen van je familie, het is niet verplicht om daar heen te gaan, maar het hoort toch gewoon, dat doe je gewoon!!!! En dan vind ik met een keer oppassen ook (niet structureel, dát kun je niet verlangen natuurlijk, maar gewoon een keer, al is het maar 2x per jaar) ook.... hoe denken jullie daar over? Of herkent iemand haar ouders hier ook in??? Ik heb het gevoel dat alleen mijn ouders zo raar zijn en alle andere opa's en oma's enthousiast zijn.
Nee, ik vind het zeker geen verplichting. Is leuk als het kan en alle partijen zich daar goed bij voelen, maar niet oppassen is ook goed. En het zegt naar mijn mening ook niets over de mate waarin ze van de kleinkinderen houden. En eerlijk gezegd weet ik ook niet of ik wel structureel zou willen oppassen bij mijn zoon...
Mijn ouders zijn heel erg enthousiast. Ze zullen er nog voor betalen om hem een dag te mogen hebben hij blijft er 1 keer per week slapen. Kan niet anders tenzij ik hem om 4u snachts breng dit is hun wekelijkse feestdag zeggen ze. En onze zoon. Die wil niet mee terug naar huis. Zodra hij me daar ziet zegt hij "neeneenee" Schoonvader heb ik jammer genoeg nooit leren kennen. Was een hele leuke lieve man. schoonmoeder. Tja,... toen hij geboren was wilde ze 0,0 moeite doen om hem te ontmoeten. Ze wilde hem wel zien maar wij moesten dan naar haar. Vriend haar ophalen ging ook niet want dan zou ze autoziek worden. Rit van 5 minuten. Je begrijpt wel dat zij onze zoon nog maar een keer of 6 heeft gezien
Sommige ouders vinden het gewoon niet zo bijzonder en zijn blij zelf uit de kleine kinderen te zijn, denk dat het vaker voorkomt, hoor het wel vaak. En zeker bij meerdere kleinkinderen vinden ze het helemaal te veel worden. Ik zou het accepteren en eerlijk gezegd, als ik vrijdag vrij was en dan de hele dag en nacht en dan een halve dag erna moet oppassen, zou ik ook voor bedanken 😰 terwijl ik graag oppas maar ook graag op mezelf ben.
nee idd je kunt je ouders niets kwalijk nemen of dat "raar"vinden. zij hebben het volste recht om hun leven in te delen zoals zij willen. dat jij daar verdrietig om bent kan ik heel goed begrijpen overigens maar ik vind je ouders er niet per definitie minder om. mijn ouders zijn dol op mijn kinderen maar denk ook niet dat mijn moeder structureel op zou willen passen. en ik heb drie kinderen maar mijn moeder vind om te logeren 2 ook meer dan zat dus wisselen we dat af. ik denk als mijn kids de deur uit zijn dat ik me ook niet wil vastleggen aan vaste oppasdagen ( stel dat ze allemaal 3 kids krijgen) nee hoor dan ga ik lekker hopelijk met mn man ook veel vakantie vieren en uitslapen. heb van heel wat jaren slaap dan in te halen.
Ik vind het zeker geen verplichting. Mijn ouders gaan nu voor het eerst in 4 jaar een keertje oppassen. Nu moet ik wel zeggen dat mijn ouders 2 uur rijden verder wonen dus het is vaak ook écht geen doen voor ons. Maar ik heb nu voor het eerst in eeuwen een feestje waar ik graag bij wil zijn dus heb ik het toch gedaan. Maar ik vind zoiets wel vrijblijvend en geen verplichting. Als ze niet willen houdt het op. Het is namelijk opa en oma en geen oppas
Dat je ouders niet zo enthousiast zijn is heel jammer, echt waar. Ik begrijp dat je daar teleurgesteld in bent. Maar als ze niet willen oppassen, willen ze het niet. Het is geen vaste taak van opa of oma zijn. Ik vind het altijd zo bijzonder dat veel mensen op het forum daar gewoon vanuit gaan.
Hier schoonouders alijd enthousiast en oppassen en me eigen moeder wel blij en zie dat ze d'r best doet maar t is zoooo anders.. Heb t inmiddels geaccepteerd.. 😌
De oma (vaderskant) van mijn dochter is ook echt niet enthousiast hoor. Sterker nog, ze wil niets met haar te maken hebben. Geen idee waarom. Ze zegt wel tegen iedereen die het wil horen dat ze d'r kleinkind zo erg mist, maar dat ze haar niet mag zien van mj Mijn ouders, en dan met name mjn moeder, zijn weer tè over-enthousiast
Ik wil zelf niet dat mijn (schoon)ouders structureel oppassen, mijn moeder zou het ook niet kunnen, die werkt zelf te veel. Maar verder weigeren ze echt nooit als wij het vragen. Schoonouders zijn met pensioen dus die kunnen altijd en zijn dol op onze dochter. Mijn moeder werkt 4-5 dagen maar vraagt gerust vrij om op onze dochter te kunnen passen. Ze heeft haar vakantie ingepland rond mijn uitgerekende datum. Ik zou in jouw moeder ook wel een beetje teleurgesteld zijn. Zoveel als je schoonouders kun je niet verwachten, en het is ook logisch dat als jouw moeder haar eigen leven heeft en nog werkt dat ze dan ook tijd voor zichzelf wil. Maar dat er zelfs over een enkele logeerpartij nog moeilijk gedaan wordt, dat vind ik echt wel jammer. Het zou goed kunnen dat je moeder er een goede reden voor heeft, misschien is drie dagen werken gewoon al zwaar voor haar, naast het huishouden en kan ze het er niet bij hebben. Je kunt het haar niet verplichten om op te passen, maar je kunt het wel jammer vinden dat je kinderen met jouw ouders niet zo'n goede band zullen hebben als met je schoonouders. Kun je het niet voorzichtig bespreekbaar maken?
Verplichten kun je het haar niet, maar het voelt best rot. Dat geloof ik meteen. Ook omdat je het ook anders meemaakt met je schoonouders. Zo kan het ook idd. Mijn moeder woont te ver weg om zomaar even op te passen. Wel past ze graag op als wij een weekendje weg gaan. Mijn schoonmoeder woont hier in het dorp en ze past ook graag op. Overdag dan. Ze zegt heel vaak: als jullie een keer wegwillen in de avond moet je het maar zeggen. Maar puntje bij paaltje kan of wil ze niet zo vaak. Mijn schoonvader moppert dan ook dat het zo laat word anders (terwijl ze wel iedere week tot heel laat op hun andere kleinkind passen) dat vind ik dan zo krom. Dus vragen we ze niet en zoeken we andere oppas.
Om een lang verhaal kort te maken, dit Ik heb in de loop der jaren ook mijn verwachtingspatroon bijgesteld en dat scheelt een hoop irritaties, een tip voor een hoop situaties!
Bedankt voor de reacties, het lijkt nu of ik alleen maar verwacht dat ze moeten oppassen, zeker omdat dit topic ook verplaatst is naar 'kinderopvang en oppas', maar het is gewoon het hele plaatje er om heen. Mijn schoonouders bellen bijvoorbeeld als mijn dochter op schoolreisje is geweest, hoe het ze het heeft gehad of hoe de eerste keer zwemles is gegaan bijvoorbeeld. Gewoon een beetje interesse. Mijn ouders lijken er niks mee te hebben, informeren nooit. Toen ik 2 weken hoogzwanger met longontsteking op bed lag, vroegen ze ook verder niet hoe het ging. Toen ik een eigen bedrijf startte zei mijn moeder; 'Oh ok... ' terwijl de ouders van de vriendin met wie ik het bedrijf had ingeschreven bij de kvk, gelijk taart hadden gehaald etc. Dat is wat me teleurstelt. De desinteresse. Als ik wel eens andere mensen spreek die mijn ouders ook kennen, zeggen ze: 'ooooh je hebt zulke leuke kinderen, je moeder vertelt er zo vaak over en laat foto's zien, leuk hoor, super trotse opa en oma hebben ze, ze boffen maar', maar zelf zie ik dat nooit terug.
Hier ben ik het wel mee eens, maar uit eigen ervaring weet ik dat het heel vervelend voelt als ouders zó moeilijk doen over incidenteel een keer oppassen. En ik vind het ook altijd heel vervelend voelen als er wel een of 2 mogen komen, maar de jongste dan niet. Voelt niet goed zeg maar.
Dat herken ik alleen van mijn schoonouders. Mijn ouders zijn een fantastische opa/oma voor mijn kinderen, alleen oppassen willen ze vaak gewoon niet. Mijn schoonouders bellen nooit, totaal geen interesse, niks. Komen alleen met verjaardagen etc, sturen nooit eens een kaartje. En dat snap ik ook echt helemaal niet.
Hier bij schoonouders net zo. Ze richten hun leven precies zo in als zij dat willen en met name ik durf ze nauwelijks wat te vragen... Voor we op vakantie gingen had ik gevraagd of ze het leuk vonden als we nog even kwamen maar ze gingen liever fietsen.. We zien elkaar gemiddeld 1x per maand en het initiatief komt meestal van ons.
Structureel oppassen kun je inderdaad niet verwachten en zeker niet verplichten. Als het wel kan en het voelt voor jezelf goed, dan is het natuurlijk prettig. Maar ik kan me zowel vanuit de grootouders als uit de ouders goed voorstellen dat niet iedereen dit wil. Maar als je ouders gewoon gezond zijn en niet meer allebei fulltime werken ofzo, snap ik niet zo goed waarom ze zo moeilijk doen over af en toe eens oppassen. Zelfs al moeten zijn daar dan een keer iets voor laten. Je krijgt er toch ook veel voor terug? Ja, uitslapen is fijn. Maar af en toe je kleinkinderen 's ochtends op je bed hebben en lekker samen ontbijten en ze een hele dag meemaken, is toch ook geweldig. Aan uitslapen kom je een andere keer wel weer toe. Ik snap je dus wel als je hier teleurgesteld over bent. Ik zou het ook erg jammer vinden. Maar je kunt er helaas niks aan doen, behalve accepteren dat het zo is,
Herkenbaar hoor. Mijn moeder heeft nog nooit opgepast, ze zijn er ook nooit wezen logeren. Mijn schoonouders hebben 2 keer opgepast toen ik moest bevallen, de laatste keer heb ik een vriendin gevraagd. Mijn moeder komt ook gerust na een week pas op kraamvisite omdat ze naar een verjaardag moet en bla bla.. Hoop niet zo te worden.
Je verwoordt het exact zoals ik er ook over denk.... Maar helaas denken mijn schoonouders dus ook niet zo en als ze daar een keer een dagje zijn dan horen we meteen hoe moe ze er van zijn. Maar ja niks aan te doen.