Ja de band is hier prima, dat klopt. Hoe oud is je kindje dan? Ik had nl ook de eerste vijf maanden (minimaal...) dat ik ook geen 'oppas' wilde hoor, dat kwam bij mij pas later. Maar kam je niet met je moeder praten dan? Is dat niet mogenlijk? Als jij dingen anders wil, sta jij toch volledig in je recht om het anders te doen?
Denk dat je eerst met je man op 1 lijn moet zien te komen. Hij vind dat er teveel zijn (jij ook) maar ondertussen roept hij wel steeds hun hulp in omdat het zo lekker makkelijk is.
Mijn zoontje is 4 maanden. Om een heel lang verhaal kort te maken, met mijn moeder kan ik absoluut niet praten, is nooit gelukt en met de komst van mijn zoon enkel nog erger geworden.
Ja dat is heel vervelend! Dan zou ik denk ik ook proberen je reservesleutel terug te krijgen en de hulp van je vader af te bouwen naar om de week of hooguit eenmaal per week.
Tja.. Ik heb geen ouders meer en kom ook uit andere land. Bij ons in land heel normaal bijvoorbeeld dat gezin samen woont met grootouder(s). En ook nog super kleine flat. Maar ik zelf omdat ik dus weet hoe het is(tot 10e in tweekamer flat van 65m2 met mij ouders en opa en oma woonde ik) wil ik nu juist schoonfamilie niet vaak zien. Ons meid in hun eerste kleinkind en ze gepensioneerd maar gelukking wonen ze 90 vandaan. Maar ze hebben vaak gezegt dat ze willen dat we elke weekend naar hun toekomen maat ik zei dat we geen geld voor benzine hebben en ook geen tijd. Moeder zei dat ze wil vaak naat ons toekomen overdag maar ik ben thuis dus en heb ook geen hulp nodig. Wil geen mensen thuis hier ook al is het schoonmoeder dan moet ik netjes doen, duizenden keren uitleggen hoe en wat etc. Dus nee ik heb het duidelijk aangegeven dat keertjr op bezoek leuk maat ik wil het binnen paar uurtjes houden ) Ik heb ook eigen leven.. Maar met ts verhaal maakt het lastig want vader komt zoiezo dus... Ik zou het dan ook moelijk kon zeggen neem haar niet mee
Ik heb niet veel toe te voegen aan de adviezen die al zijn gegeven, maar wel een tip: Maak een haakje op je deur: heel simpel een oogje in de deur schroeven en het haakje aan de deurpost. Dan kunnen ze de deur wel opendoen met hun sleutel maar kunnen ze alsnog niet naar binnen
Tsja, zolang je vader klust moet je man niet zeuren en accepteren. Dat vind ik een beetje eenrichtingsverkeer... Als je dat afgekapt hebt kun je opnieuw afspraken maken over bezoekjes, hoe moeilijk dat ook is. Succes!
Je kunt ook je eigen sleutel in het slot laten zitten aan de binnenkant en de deur op slot draaien. Dan kunnen ze hun sleutel niet in hun slot steken en omdraaien. Wel gedraaid laten zitten je eigen sleutel anders kunnen ze hem eruit steken Vervelende situatie. Maar indd zou beginnen met het klussen van je vader en een gesprek met je man!
Als jullie je bij de hele situatie niet prettig voelen is het niet normaal. Kan je niet proberen om de verbouwing zonder hulp van je vader te doen. Op die manier kan je het gescheiden houden. Zelf duidelijk aangeven dat je het te veel vind als ze zo vaak komen. En als ze langs komen, komen ze voor de gezelligheid en niet om te klussen. Misschien is dit een manier om het bezoek te minderen. Makkelijker van mij gezegd dan gedaan natuurlijk maar dalijk gaan de irritaties alleen maar verder op lopen met alle gevolgen van dien. Succes in ieder geval
Ik vind niet dat je je vader, die blijkbaar gepensioneerd is, wel kan vragen om te komen klussen de hele dag maar dan wel aangeven dat hij je moeder niet mag meenemen. Ik snap dat je niet wil dat je ouders elke dag bij je zijn maar door het klussen aan je vader over te laten kies je hier zelf voor. Lekker makkelijk, wel profiteren van je vader, want gratis klussen maar dan niet accepteren dat je moeder meekomt. Ik vind overigens erg triest dat je ouders de competitie aangaan, maar ik vind dat je eerst moet stoppen met profiteren van je vader. Daarna kun je pas duidelijke afspraken met je ouders maken over hoe of wat. Je man moet niet zeuren over je ouders want hij maakt er wel lekker gebruik van hé?! Dus spreek je man aan, laat hem het werk zelf doen of uitbesteden. Daarna maak je goede afspraken met je ouders, max. 2x per week. Respecteren ze jouw regels niet? Dan neem je je ouders hun sleutel af en verbreek je even tijdelijk het contact. Ze zullen smeken om je zoon te zien dus zullen ze na verloop van tijd wel jouw regels leren te accepteren.
Zolang je man lekker makkelijk gebruikt maakt van de klus kwaliteiten van jou vader vind ik dat hij ook niet moet zaniken dat ze er er te vaak zijn. Daar en tegen zou ik het absoluut niet pikken dat ze binnenkomen met een sleutel voor nood, die zouden ze dan direct mogen inleveren, weigeren ze dit zou er z.s.m. Een ander slot opkomen. Ik kan me voorstellen dat je het te vaak vind, zeker als het hele dagen duurt, maar je kan niet het 1 wel hebben en het andere niet. Mijn ouders zien de kleine ook vaak, maar we zijn dan ook buren. Dat is dus al gauw even een bakkie doen, even knuffelen en gaan. Mijn so's daar een tegen zijn hier met dochters verjaardag voor het laatst geweest, manlief vind daar door 1x per maand die kant op dus ook genoeg. (Wonen verder weg).
Ik vind dat niet, dat oma maar mee moet komen als opa komt, jeeft oma geen eigen leven? En opa helpt toch neem ik aan ook wel graag mee, anders zou hij het niet doen? Hier klust mijn vader ook vaak, mar mijn moeder komt zeldenee. Mijn ouders hebben ook een slutel, maar gebruiken die inderdaadniet zomaar. Elkaars grenzen respecteren, daar gaathet om. Wanneer opa jouw man helpt dan vewacht hij niet echt iets van jou? As oma daarentegen mee komt dan vermoedelijk ineens wel? Dat legt een grote druk. Ik zou zeker goed in gesprek gaan! Kan je met je vader wel praten? Misschien het gesprek eerst met hem aangaan zodat hij at met je moeder kan bespreken? En anders inderdaad klussen stopzetten en sleutel terug vragen, maar wel met duidelijke uitleg waarom, zodat een tweede kans niet uitgesloten hoeft te worden.
Ik heb het er toch wat moeilijk mee dat het woord "profiteren" hier gevallen is en ik wil toch wel eens een en ander duidelijk maken. Ten eerste wil ik eigenlijk niet dat mijn vader dit hier allemaal komt doen. Wij kunnen dat best zelf, en bovendien als we het zelf doen, is het ook gedaan zoals we het zelf willen. Ten tweede hebben we al meerdere keren geprobeerd dit "klussen" te laten voor wat het is, maar dat zorgt steevast voor ruzies, want dan voelt mijn vader zich gepasseerd. En dan is het mijn man altijd die afkomt met "ach, als hij het zo graag doet, laat het hem dan doen...". Natuurlijk denkt mijn man er zo over, wat mijn vader doet, moet hij niet doen. Is het dan profiteren als je dit zelf eigenlijk niet wil, maar het toch maar toelaat om die o zo belangrijke "goede vrede" te bewaren. Mijn vader is gepensioneerd en heeft niet echt een hobby of iets waar hij zich mee bezig houdt. En meer en meer heb ik het gevoel dat wij zowat zijn "hobby" zijn geworden. Altijd vindt hij wel nieuwe klusjes om te doen in huis, ook al zeggen we dat het niet nodig is, of we het zelf willen doen. Dus als er dan gesproken wordt dat wij bewust "profiteren" van hem, heb ik het daar toch wel moeilijk mee. Sorry, maar dat moest er toch even uit...
Mijn vader helpt hier inderdaad graag mee, zoals ik ook in mijn vorige post gezegd heb. Als mijn vader hier dan een hele dag rondloopt, heb ik het er niet zo echt moeilijk mee, je bent wel nooit echt op je gemak, maar hij laat me wel mijn ding doen. MAAR, mijn vader wil altijd graag mijn moeder mee, en daar wringt enorm het schoentje... Mijn moeder en ik komen absoluut niet overeen, om de simpele reden dat zij altijd alles hier wil overnemen. Alles moet en zal op haar manier gebeuren, is dat niet zo, zorgt dit elke keer voor grote ruzies. Ik heb hem al meerdere keren gezegd dat we dat niet zo leuk vinden dat ze perse altijd mee moet, maar mijn vader doet altijd zijn zin... Dan zit ze een hele dag op mijn kap, neemt alles over, geeft commentaar op alles, en eist mijn zoon compleet op. Ik probeer dit af te kappen, maar mijn ouders zijn nu eenmaal mensen die compleet hun zin doen. Veel van de tips die ik hier gelezen heb, heb ik al eens toegepast, maar niks helpt. Meerdere keren per week staan ze hier voor de deur, en moest het nu nog voor eventjes zijn of een kort bezoekje, neen, altijd voor een hele dag of hele namiddag. En dan op andere dagen zouden ze nog willen dat we op bezoek komen. In mijn ogen is dat echt te veel, maar zij blijven er van overtuigd dat het zo hoort, en op den duur begin ik ook aan mezelf te twijfelen...
Heel herkenbaar! Vorige week hebben mijn vriend, vader en schoonvader ons huis aan de buitenkant geschilderd. Erg fijn die hulp, maar moeder kwam bijna elke dag mee. En dat was zo dodelijk vermoeiend! Ze is hele dagen bezig geweest met achterstallige schoonmaakklusjes in mijn huis, keukenlades uitsoppen, luxafles stofvrij maken. Fijn die hulp, maar ik werd er kriegel van. Mijn moeder kan geen 1,5 sec haar mond houden, en had teveel goedbedoelde tips. Van de box verplaatsen tot keukenkastjes anders indelen. Ik moest mezelf continu verdedigen en voelde me door haar poetsdrang te opgelaten om even een kwartier met een kop koffie op de bank te facebooken. Ik heb na 2 dagen gezegd dat ze van mij de volgende dag niet mee hoefde te komen, maar dit drong niet door. En voordat er dames commentaar hebben dat ik ondankbaar ben: ik weet zeker dat je na 2 uur met mijn moeder gillend gek wordt... Ik vind ook niet dat je profiteert van je vader hoor! Alshij graag wil klussen, en jullie de hulp goed kunnen gebruiken is daar niks mis mee. Maaar dat wil niet zeggen dat je dan automatisch je moeder erbij moet accepteren. Wees duidelijk en geef je eigen grenzen aan. Als ze bellen omdat ze op visite willen komen zeg je dat dat niet uitkomt omdat je andere plannen hebt. Wat die plannen zijn gaat ze niks aan, ook al zit je de hele middag te niksen in de tuin. Dat kan ook de planning zijn namelijk Sterkte ermee!
Jessi79 zo gaat het hier inderdaad dan ook! Mijn moeder zwijgt geen 5 seconden, op alles commentaar geven, niks doe ik goed, en dat gaat inderdaad over de domste dingen eerst. En dan een hele dag bij zo iemand moeten zijn is zo vermoeiend!!! We zijn inderdaad wel blij met de dingen die mijn vader hier doet en met de hulp, maar als je dan ziet wat daar allemaal aan vasthangt, dan toch liever niet. En als ze dan nog eens op visite willen komen en ik zeg dat het niet past, en inderdaad zoals je zegt ze moeten niet weten WAAROM, dan komt er ruzie van, want dat begrijpen ze niet. Ach mijn ouders zitten zo vastgeroest in hun patronen en het is heel moeilijk daar uit te geraken.