Ik herken het ook wel. Rond de 20 weken begon ik ook over de bevalling na te denken, en het maakte me ook wat paniekerig. Ik heb al die tijd gezegd dat ik een ruggenprik ga nemen, omdat het me zo eng leek. Al de bevallingsverhalen en info heb ik opzij geschoven, ik wilde er niets van weten. Nu het einde nadert ben ik er wel mee bezig, maar op een goede manier. Ik kijk er nu onwijs naar uit, wil het ook zonder ruggenprik doen, misschien hooguit een roesje als het nodig is. Op een bepaalde manier leef je toch naar een moment toe. Net zoals je in het begin naar de 12 weken toeleeft, dan naar de 20-weken echo, de 3d/4d echo, etc etc. Ik had ook niet verwacht er nu zo relaxed over te denken, was er echt best bang voor. Misschien dat het bij jou ook wel afzwakt naarmate je verder bent in de zwangerschap. En onthoudt, meestal gaan de bevallingen goed, en uiteindelijk krijg je er iets moois voor terug. (erg cliché, maar waar toch?) liefs wies
Wat naar dat je er zo tegenop ziet. Ik was heel jong toen ik voor het eerst zwanger was, 17/18 en ook nog een beetje naïef. Ik liet het wel over me heen komen, had me ingesteld op het ergste, dan kon het alleen maar meevallen. En dat deed het! Mijn zoon is in 7 uur geboren, de 2e in 2 uurtjes (iets te snel) en de 3e in 3,5 uur. ik kijk nu ook weer uit naar mijn bevalling, het is zo intiem en bijzonder! en nu jij, hoe kom je van je angst af? Een vriendin van mij heeft goede ervaringen met acupunctuur, misschien is dat iets? en bedenk verder, hoe gestresster jij bent, hoe langer je bevalling duurt, want van stress maak je adrenaline aan en dat remt de productie van oxitocine. Oxitocine zorgt ervoor dat je goede weeën krijgt en dat je bevalling dus goed verloopt. Volg zwangerschapsyogo en maak een geboorteplan en zorg ervoor dat jouw man/vriend dit bewaakt zodat je zelf in je weeën kan duiken. eneh... internet staat vol met de negatieve verhalen, want mensen willen die graag kwijt. Maar elk jaar bevallen er in nederland 200.000 vrouwen en daarvan heeft verreweg het grootste deel en goede bevalling. bevallen doet pijn, dat klopt, maar jouw lichaam kan die pijn echt aan. Je maakt nl een hormoon aan die ervoor zorgt dat jij het allemaal kan doen! Overigens, ik neem aan dat je toch ook een afspraak met een verloskundige moet maken die de controles tijdens het kraambed gaat doen? Praat ook eens met haar, verloskundigen zijn ook meer van het persoonlijke dan gyneacologen die het allemaal van een medische kant behandelen. en tot slot, er zijn verschillende zaken die je bevalling kunnen verlichten, zo helpt een warme douche/bad om je te kunnen ontspannen en je weeën te verzachten. Er is een aparaatje dat je via de thuiszorg kan lenen: de geboortetens die ook je weeën wat dragelijker maakt.
Toen ik eindelijk een positieve test had kreeg ik het al spaansbenauwd. Iedere keer als ik tijdens mijn zwangerschap aan de bevalling dacht werd ik zenuwachtig. Ik weet nu dat ik dat een volgende zwangerschap niet hoef te doen, en dat terwijl ik niet een makkelijke bevalling heb gehad. 37 pittige uren. Ik kan nu ook niet zeggen dat ik veel pijn heb gehad. Het is meer het gevoel dat je helemaal overgeleverd bent en je bent gewoon helemaal met jezelf aan. Yoen mn kleine meid er eindelijk was dacht ik zelfs: óh ja, hier deed ik het immers voor'. En het uitscheuren: ik heb het niet gevoelt! En geloof mij maar: na de tijd ben je alles vergeten. Ik dacht eerst ook: dat bestaat niet! En toch is het zo! Geniet nou maar van je zwangerschap en bereid je gewoon goed voor, dan hoe je je daar geen zorgen over te maken. Het moet er toch uit...en je bent niet de eerste die het gaat doen! Over 15 weken denk je er denk ik ook heel anders over, had ik namelijk wel. Kreeg er bijna zin in, je word op een gegeven moment zo nieuwsgierig. Laat het maar over je heen komen. Succes!
Je klinkt helemaal niet verknipt hoor! Ik keek ook heel erg uit naar mijn bevalling en toen ik eenmaal door had dat hij echt begonnen was, was ik ook heel erg blij... En of het een feestje wordt? Ach, je zult op het moment zelf echt geen polonaise lopen, maar de slingers en ballonnen kunnen wel opgehangen worden... Dat eerste moment met je kindje in je armen, dát is een feestje!
Ik ben nooit bang geweest voor de bevalling, ik heb me wel op het ergste voorbereid zodat het alleen maar mee kon vallen. Uiteindelijk wilde ik na de bevalling niet nog een keer bevallen en toch ben ik nu weer zwanger van ons tweede kindje en moet dus wel weer bevallen dus al met al zal het vast niet zo erg zijn geweest Weet wel dat een groot gedeelte is 'mis gegaan' doordat er van te voren geen duidelijke afspraken zijn gemaakt met de vk en ik me ook tijdens de bevalling totaal onbegrepen voelde. Mijn tip is dus maak duidelijke afspraken met de gyn, vertel dat je er tegenop ziet, wat je wilt, wat je niet wilt enz. Praat over je angsten en probeer vooral de horror verhalen te vermijden, er worden elk jaar zoveel kindjes geboren en zoveel mensen nemen nadat ze een 'helse' bevalling hebben gehad nog een tweede en een derde enz. dus zo erg kan het allemaal niet geweest zijn Probeer vooral te genieten van je zwangerschap en je angst voor de bevalling geen domper te laten zijn op je zwangerschap. Makkelijker gezegd dan gedaan maar tegen de tijd dat je moet bevallen heb je maar 1 doel en dat is zorgen dat je zoontje/dochtertje eruit komt Succes!!
Mijn tip: maak een bevallingsplan. Schrijf op je wat je echt wel en echt NIET wil. Schep duidelijkheid voor jezelf en anderen. Laat dit plan lezen aan je vk/gyn, misschien kunnen zij er feedback op geven. Voor hen is dit ook fijn, omdat ze weten waar ze aan toe zijn. Ik heb dit niet gedaan, waar ik achteraf soms wel wat spijt van heb. Deze bevalling wil ik dat wel klaar hebben, ook al wordt het een geplande keizersnede. Sterkte ermee!
Hoi Dames, echt allemaal ontzettend bedankt voor de oppeppende berichten!!! ik ben er al iets relaxter onder, ik weet in ieder geval dan mijn gyn. een ruggenprik geeft als ik dat wil, dat geeft me al ontzettend veel rust....... Ik zal na de bevalling laten weten hoe het is gegaan! liefs, Kiezel
Ik was het meeste bang om uit te scheuren of een knip en dan het hechten maar weet je...als je eenmaal aan het bevallen bent dan maakt het je geen ene reet uit wat er gebeurt, als je kindje er maar uitkomt De knip voelde ik niet en ook de verdoving niet en dus ook het hechten niet. De weeen waren goed te doen, als je geen weeen hebt heb je ook geen pijn, al met al viel het mij reuze mee...nou ja, reuze... het was te doen zeg maar. En probeer je er niet te druk om te maken, dat deed ik ook heel erg maar als het eenmaal begint is het toch anders dan je had verwacht, tenminste dat vond ik
Daar ben ik het helemaal mee eens hoor! Ik kijk ook erg uit naar de bevalling, die waarschijnlijk over 2 weken en een paar dagen zal gaan plaatsvinden. Heb niet echt een leuke zwangerschap en vind het dan wel fijn dat én mijn kindje er dan is, én ik eindelijk weer mijn normale leven (gewoon bewegen, dingen in het huishouden doen etc. wat ik nu dus allemaal niet mag) kan oppakken. En heb al wel eens een bevalling achter de rug, dus ik weet wat het is hoor. Dus het is zeker niet een kwestie van jou 'in je waan laten'. ; )
Joh, het valt echt allemaal wel mee. Ik had dus wel een zogenaamde 'trauma' bevalling en ik heb er niks van meegekregen. Ik lag het werk te doen en om me heen waren ze in paniek. Als je eenmaal bezig bent kom je in een soort roes. Ik weet nog wel dat de ontsluitingsweeen erg pijnlijk waren, maar toen om ruggeprik gevraagd en gelijk gekregen. Niks aan het handje, van de ruggeprik voel je ook niets. Daarna wachten tot je kunt gaan persen, maar omdat je nog half verdoofd bent van de ruggeprik (is wel uitgezet) voel je daar ook weinig pijn. Ik heb niets weg hoeven puffen, heb het hoofdje niet voelen staan, en uiteindelijk had ik een prachtige dochter. Heb toch 3,5 uur geperst en was behoorlijk gesneuveld, maar je hormonen zorgen er ook voor dat je e.e.a. vergeet. Gelukkig maar.
heey meis, denk dat iedereen wel een beetje bang is voor de bevalling! bang voor het onbekende... (had ik ook). Maar kan maar 1 ding zeggen, ga niet meer in de bladjes lezen en kap mensen af als ze over de bevalling gaan praten. Waarom zou jij een ramp bevalling krijgen??? Dadelijk heb jij je druk gemaakt over de bevalling en ben je 1 van de gelukkige waarbij het heel vlot loopt. Echt meis, mensen vertellen altijd alleen het negatieve. Ik zelf kijk heel positief terug op de bevalling en ook was ik bang dat ik het niet aan kon. Maar je krijgt iets over je waardoor je dat wel kunt. En je raakt echt niet in paniek. Was zelf heel trots opmezelf dat ik dat gedaan had. meis ga lekker genieten want zwanger zijn is zo special!!!! groetjes rensje
Ik herken het helemaal!! Zag er enorm tegenop in het begin van de zwangerschap, maar heb het echt laten varen anders maak je het jezelf zo moeilijk en dat is jammer. Ik had helaas ook echt een zware bevalling en het heeft gruwelijk veel pijn gedaan zelfs met een ruggeprik.... maar het weegt echt niet op tegen een half uurtje lekker kroelen met je frummel na een voeding! Dussss... niet opkijken tegen de bevalling, maar uitkijken naar de tijd daarna met jullie wondertje!
niet doennn... het is zooooo mooi!! probeer het van de positieve kant te zien!! jij gaat helemaal ZELF je kleintje op de wereld zetten.......en die pijn maakt je juist zo trots op jezelf. en daar haal je kracht uit! En het doet zeer, ja dat weten we allemaal, maar het is niet het einde van de wereld. en er zijn je ontelbare vrouwen voor gegaan.. en ik wou 3 dagen na mn bevalling al een tweede hihi, terwijl ik een rotinleiding had met heftige weeen storm en rugweeen... ik kijk er met zon heerlijk gevoel naar terug.... het was zon bijzondere ervaring! doe je ook iets van zw.yoga? daar heb ik namelijk wel veel rust van gekregen.. en die perstechnieken heb ik heel veel aan gehad!! mocht je nog wat willen weten ter geruststelling.. vraag het gerust!! Veel liefs Muis
ik heb 3 kinderen, en een wens voor een 4e, maar ohhhh wat zou ik tegenop de bevalling zitten. En waarom? ik heb 3 goede bevallingen gehad. Na ja de 1e was 24uur thuis daarna alsnog naar het ziekenhuis waar meneer er zo kwam uitrollen. 2e was ingeleid in 1,5uur beetje te snel van niks naar persdrang!! 3e was heerlijk thuis en 3uurtjes niks aan het handje. Maar toch de bevalling nee, het is dat het moet maar anders nee hoor dank je! Een voordeel je bent het zo weer vergeten, en wat je er voor terug krijgt, daar heb je alle pijn wel voor over!
@ jongmoedertje... ik denk niet dat ze hierop zit te wachten ..... zo stel je iemand niet echt gerust
Oh! En had iemand al gesuggereerd dat je de volgende forum toppic's leest? 1. En nu alleen maar positieve verhalen! (een hele goeie boost!) 2. Droombevalling! (zeer recente bv) 3. -de mijne dus- Angst voor de bevalling? LEES DIT! Ook heb ik verder gehoord over; hypnobirthing, en weet dat Ceris (een member hier dus) deze cursus geeft, dus check haar profile & schrijf haar mocht dat je aanspreken. Ook heb ik zelf dus onwijs veel baat gehad bij: 'Orgasmic Birth' het gaat niet over orgasmen, maar is een documantaire over extatisch bevallen, wat dan weer gaat over zelf je voorwaarden & de sfeer van je bevalling scheppen! (ik heb 'm via Amazon besteld vanuit Amerika maar dat was écht de moeite waard) Hoe dan ook heb je zelf de controle meid! So take it! Mijn vriend is ook erg goed met angsten: RR Coaching - Groei door persoonlijke ontwikkeling Anyways; ik geloof in je!!! Heel veel sterkte!!! hugx m
Ook ik hier ben toch een beetje zenuwachtig geworden. Maar ik hou de moed erin en elke bevalling gaat anders, dus al die horror verhalen ( niet naar luisteren ) .. Al weet ik wel uit eigen ervaring dat hoe banger je bent deste meer het straks mee valt .. hoe gek dat ook klinkt. En voor de gene die echt te bang zijn .. bij een ziekenhuis bevalling ben je toch in goeie handen!! Het enige wat mij bang maakt is het uitscheuren of inknippen.. Maar daar blijken de meeste niet eens wat van te voelen..