Via mijn verloskundige kan ik meedoen aan een onderzoek. Er is dan 50% kans dat ik met 41 weken ingeleid word. Dat zou a.s. donderdag zijn. Als de boel nog niet klaar is om ingeleid te worden moeten ze eerst alles voorbereiden met gel oid, waardoor ik in het ziekenhuis opgenomen zou worden. Van wat ik heb gelezen moet je baby na een inleiding ook nog in het ziekenhuis blijven terwijl je zelf misschien al weer naar huis mag (kan ook zijn dat ik het verkeerd gelezen heb hoor) en dat lijkt me ook niet leuk. Sowieso lees ik vooral verhalen over weeënstormen en heftige bevallingen door een inleiding, wat mij ook aan het twijfelen maakt. Ook heb ik geen idee wat mijn verzekering ervan denkt. Is het gewoon gedekt, ookal is het niet medisch noodzakelijk? Als ik trouwens niet ingeloot wordt verandert er verder niks. Ik mag me gewoon donderdag weer laten strippen en als ik er alsnog zat van ben mag een inleiding later ook.
Aan de toon van je berichtje te lezen, is je keuze al gemaakt. Niet inleiden dus. En verder, nee je baby hoeft na inleiding niet in het ziekenhuis te blijven, hooguit als daar noodzaak voor is. Dat kan na een normale bevalling net zo goed. Je verzekering dekt inleiding. Hoe lang het gaat duren (inleiden) weet je niet... het kan ook heel snel gaan (ik ben in 4 uurtjes bevallen). Ik zou sowieso voor inleiding met 41 weken kiezen, los van dit onderzoek. Liever een gezond kindje met 41 weken, dan veel risico nemen tot 42 weken. Maar dat is mijn ervaring.
Hey ik ben in de vorige zwangerschap ingeleid, en dit als prima ervaren. Dit was bij bijna 39 weken.. Ik had genoeg ontsluiting al dus geen gel nodig gehad. S'ochtends half acht aan infuus enomm 18.0" ur was de baby er. Heb wel n weeenstorm gehad... Ik mocht om half elf die Avond met baby weer naar huis... Ik zou er persoonlijk wel Voor kiezen, maar aan zowel inleiden als langer dan 41 weken lopen kleven extra risico's. Succes met je beslissing.
Ik ben ingeleid omdat mijn vliezen al meer dan 24 uur waren gebroken en de baby op zich liet wachten Ik kreeg eerst de gel en bij 7 cm onstluiting ook nog een infuus Gel ging prima wat betreft de pijn , dat is pijn die ik heel goed aankon Ik vond het infuus helemaal niets omdat ik daar weeenstormen van kreeg. Heb toe gevraagd om pijnstilling en heb een pompje gekregen waarbij ik mijzelf na een wee pijnstilling kon geven Het heeft bij mij te lang geduurd vind ik achteraf. donderdagavond vliezen gebroken en daarna weeen en zondag pas de baby. Volgende keer heeft de arts al gezegd dat ze mij niet langer laten lopen dan 40 weken. Ik was nu bijna 42 weken voordat de baby er was Bij mij werd alsnog een spoedkeizersnee met een ruggeprik Het kon bij mij niet anders
Ik ben met 38 weken ingeleid omdat ik het psychisch niet meer trok. Heb een weeenstorm gehad en zat binnen 2 uur op volledige ontsluiti g en hoefde maar 7 minuten te persen. Maar mijn verhaal schijnt uitzonderlijk te zijn. Mijn zoomtje moest wel 48 ter observatie blijven,maardat was niet omdat ik was ingeleid maar omdat gedurende de zwangerschap aan de antidepressiva zat. Wist dit dus ook al vanaf begin zwangerschap. Zal nu ook weer zo zijn. En ik mocht gewoon bij hem blijven hoor.
Ik kreeg ook de keuze om mee te doen met het onderzoek. Ik heb het uiteindelijk niet gedaan. Ik heb echt de voors en tegens opgeschreven. Het enige voordeel dat ik kon bedenken, is dat ik zeker wist dat er met 41 weken wat ging gebeuren en misschien zelfs die dag al mijn kindje vast zou kunnen houden. De tegens wogen voor mij veel zwaarder: ik wilde heel graag thuis bevallen (uiteindelijk ook gebeurd), met inleiden is dat natuurlijk niet mogelijk. Ik had daarbij ook nog ontsluiting en ook was de baby nog niet ingedaald. Hierdoor kreeg ik het gevoel dat het inleiden weleens lang kon gaan duren, omdat mijn lichaam er nog niet klaar voor was. Ook voelde ik me fysiek nog prima, dus genoot echt van mijn vrije dagen en de rust. En tot slot de vele negatieve/pijnlijke verhalen die ik had gelezen over inleiden (mja, das per persoon en per bevalling natuurlijk heel verschillend). Uiteindelijk ben ik met 41.5 spontaan bevallen. Succes met je keuze en geniet van je kleintje straks!
Ik ben twee keer in het ziekenhuis opgenomen om ingeleid te worden, maar heb geen infuus gehad. Beide keren kwamen de weeën vanzelf op gang na de weekmakers (gel). Het ligt aan het beleid van het ziekenhuis en natuurlijk het tijdstip van de bevalling of je moet blijven.
Het ligt er ook aan hoe jij je voelt.. Ik heb de laatste zwangerschap de gyn gesmeekt in te leiden met 41 weken,ik trok het niet meer (zoon was 4,5 kilo bleek achteraf), vreselijke bekkenklachten en al een paar nachten op met voorweeen. Maar de gyn deed niet mee, ze wou de natuur haar gang laten gaan...(met 41 weken..) Gelukkig was mijn eigen gyn wel begripvol, die regelde het meteen Maar de nacht voor ik aan de beurt was,braken mijn vliezen alsnog. Dus ik zou zeggen:laat je keuze afhangen van hoe jij je voelt, lichamelijk en geestelijk
Ik heb zelf 2x een inleiding gehad met weeopwekkers en ik zou er zelf nooit voor kiezen. Mocht ik ooit nog een derde kindje krijgen dan hoop ik echt dat het niet weer een inleiding wordt.
Ik heb er ontzettend over getwijfeld en veel overlegd met mijn man (die toch vooral zegt 'het is jouw lichaam, dus jij beslist, maar stiekem ben ik wel nieuwsgierig'), maar ervoor gekozen om het toch niet te doen. Ik twijfelde er zo ontzettend over, maar zie zo op tegen eventuele ziekenhuisopname voor die tijd en ik laat liever de natuur zijn gang gaan. Ook is ze nog niet volledig ingedaald (wat wel een vereiste was voor het breken van de vliezen, wat ze doen tijdens de inleiding volgens de onderzoeksarts die mij belde). Naar mijn idee heeft het strippen wel effect, wat voor mij toch de definitieve doorslag gaf. Of het echt zo is hoor ik morgen als ze voor de 2e keer gaat strippen. Ik voel me verder goed. Bekkenklachten zijn eigenlijk weg sinds het verlof. Baby beweegt goed en ik heb verder weinig last van klachten. Mijn benen zeuren iets als ik te lang sta of loop, maar dat is dan ook alles. Geestelijk trek ik het ook nog prima, alhoewel de opmerkingen van "Schiet toch op" en "Is het er al?!" wel steeds vervelender worden. Aan de andere kant lijkt de kraamweek mij geestelijk veel slopender Iedereen wel bedankt voor het advies en de ervaringen