Grote baby's in familie - is meten weten?

Bij mijn tweede zat iedereen er naast. Die was toch een beetje fors. Daar was ik al bang voor zonder geschiedenis. Mijn derde werd groot geschat door mijn (sorry echt geen goede ervaring) slechte vk praktijk. Het ziekenhuis had het wel goed.

Als je het niet vertrouwd dan zou ik toch een meeting bij een ander aanvragen. Ik kan alleen spreken voor mezelf. Maar hoeveel ervaring ze ook hadden, ik had meer door over mijn eigen zwangerschap.

Qua formaat maakt gewicht denk ik niet eens het meeste uit. De bouw is denk ik nog belangrijker voor het verloop van de bevalling. Dan met name de schouders.

 

Ik heb een hele goede ervaring met grote baby’s, een groeiecho en eerder inleiden. En dat terwijl ik zelf echt niet heel groot/fors ben met m’n 1.70m en 57 kg.

onze eerste werd geboren en woog ruim 8 pond. Na 5 kwartier persen gehaald met de vacuümpomp.
De tweede ivm verhuizing bij een andere verloskundige. Werd al aangegeven dat dit weer een forse baby zou zijn. Ik maakte me echter weinig zorgen. Halverwege de bevalling raakte ik een soort van in paniek en wilde perse naar het ziekenhuis. Bevallen van een baby van ruim 9 pond die vast kwam te zitten in m’n bekken en met een schouderdystocie is geboren. Paniek tijdens de bevalling, noodknop die werd ingedrukt, kamer vol personeel, 2 man die op m’n buik sprongen om em eruit te duwen. Ik heb echt een moment gedacht andere kaartjes dan geboortekaartjes te moeten sturen. Dit wilde ik nooit meer meemaken. Besproken met de verloskundige bij de nacontrole, maar zij reageerde heel laconiek.
En toen zwanger van de 3e. Ik schoot meteen in de stress, want hoe zou dat gaan bij de bevalling. Gekozen voor een andere verloskundige, want de houding van die vorige gaf me een naar gevoel. Bij deze nieuwe praktijk heb ik meteen m’n angsten besproken. Daar werd zo goed mee om gegaan. Ze zouden meteen ook met de gynaecologen van het ziekenhuis overleggen en een plan opstellen. Suiker test, maar deze was gelukkig negatief. Afgesproken dat ik met een x aantal weken ook door de gyn gezien zou worden voor een echo. Het leek weer een groot kindje te worden. Zowel groeiecho’s bij de verloskundige als de gyn gehad (bij elk 3 meen ik, vanaf 28 weken om de zoveel weken). Na 2 groeiecho’s bij de gyn gaf deze aan dat inleiden bij 38 weken tot de opties behoorde. Volgens haar berekeningen zou de baby dan onder de 4 kg bij 40 weken blijven. Het gaf mij een goed gevoel dus ik heb hier voor gekozen. Met 38 weken dus ingeleid en een droombevalling gehad. Een baby van ongeveer 3600 gram, op 5 gram na geen suikerprotocol omdat het gezien de zwangerschapsduur nog best een forse baby was. Maar zo’n fijne bevalling gehad! 2 hechtinkjes voor de mooi, amper last gehad. Alleen al het gevoel dat ik serieus genomen werd en er gehandeld werd gaf me zoveel vertrouwen.

Als ik jou was zou ik echt heel goed m’n angsten bespreken met m’n verloskundige. Zij zijn er om je gerust te stellen, je vertrouwen te geven in je lichaam. Als dat niet lukt zou ik echt op zoek gaan naar een ander, eentje die je wel dat vertrouwen kan geven. Dan ga je zoveel relaxter je bevalling in, of je nou wel of niet een groot kindje krijgt.
Heel veel succes!

 

Dat laatste is dus het punt denk ik. Wat voor jou bijvoorbeeld te groot is zou voor een ander prima zijn.
Een kleine baby met een moeilijke ligging kan meer schade aanrichten dan een grote die goed in positie is.
Bij een 1e zijn artsen toch altijd afwachtend omdat het niet in te schatten is.
Bijvoorbeeld mijn kinderen tenminste 1e en 2e hadden flink grote hoofden bij de geboorte, ben bij hen en ook bij de 3e zonder enig letsel ervan af gekomen.
Een kennis met mini kindjes en bolletjes 2x een totaal ruptuur.
Het blijft afwachten.

Wat betreft inleiding bij de 3e ben ik ingeleid op eigen verzoek met 38+3. Alles zat potdicht maar het ging vlot en fijn toen het eenmaal begon was hij er binnen 20 minuten.

Houd het gesprek open en kijk of je met meerdere groei echo's kan krijgen tot 36 weken

 

Geen tips richting de verloskundige maar wel ervaring met een grote baby.
Mijn tweede zoontje was 5500gram en 60cm bij de geboorte.
Geen overgewicht of suiker.
Ik heb een natuurlijke bevalling gehad zonder pijnstilling en ik had nadien 1 hechting nodig.
Als de gynaecoloog het van te voren had geweten hadden ze waarschijnlijk ingegrepen maar het kan dus wel zonder al te veel schade.

Vwb de verloskundige, het is jouw bevalling dus mocht jij er tegenop zien zou ik zeker op je strepen staan.

 

Mijn moeder en ik kregen allebei grote kinderen (ik 4.3 en 4.4kg en 54 en 55cm) en we zijn allebei heel slank. Het is een misconceptie dat een groot kind altijd tot een horror bevalling leidt... Jouw bouw daar beneden, de ligging van het kindje, hoe goed je je kant ontspannen dat telt allemaal net zo zwaar.

Bij mijn eerste 1 hechting, kwam aan met 8cm ontsluiting en anderhalf uur later was hij er. De tweede is heel vlot thuis geboren, de vk was net op tijd.. dit keer geen hechting nodig. Niet te veel zorgen maken dus!!

 

Mijn moeder had bij de eerste wel een totaalruptuur (ik lag in stuit) trouwens. En ook de tweede was zwaar en gecompliceerd. Bij mij ging het heel anders en ik heb me achteraf best wel bang laten maken door mijn moeders horror verhalen

 

Hier 2 keer een groot kind. Mijn eerste zoon is geboren met 40.4 weken woog 4440 gram en was 56 cm. Mijn jongste zoon is met 38 weken gehaald Ivm de eerste bevalling ( de eerste bevalling ging helemaal fout) en woog 4072 gram en was 55 cm lang. Mijn gynaecoloog vertelde dat het wel degelijk genetisch bepaald is.

Bij de tweede heb ik vanaf 26 weken extra groei echo’s gehad. De gynaecoloog vertelde dat baby’s vaak pas op het laatst opeens heel zwaar kunnen worden, dat was bij mij ook zo. Je zag dat hij in gewicht steeds een beetje meer steeg. Eerst p55, toen p64, daarna p75, vervolgens p84 en bij de laatste echo een paar dagen voor het inleiden was hij opeens p97.

Ga op je strepen staan, want als ik zo je verhaal lees is de kans aannemelijk dat ook jij een groot kind kan krijgen. Je wilt geen traumatische bevalling, maar doordat ze je niet serieus nemen heb je er waarschijnlijk al een naar gevoel bij. Wel meten ze pas rond de 26 weken de eerste keer omdat het dan betrouwbaarder is.

 

Dit was mijn eerste gedachte ook..

Daarbij zeggen schattingen vrij weinig.. zo zou mn oudste een "bescheiden" baby zijn maar was toch bijna 4 kilo en 54cm. Maar gezien jullie familiegeschiedenis zou ik het ook wel prettig vinden als "men" er wat extra alert op is.

 

Ik ben 3* van een macrosome baby bevallen.
Alle 3* de keren zat de groeiecho ernaast. Bij de middelste het meeste: 1.5 kg in uiteindelijk geboortegewicht.
Overigens was dat kind wel de beste bevalling.
Ligging is het halve werk(en ze lag ook nog eens verkeerd)
Mijn ingeleide bevalling daarna(want macrosome baby ia en insuline) was een regelrechte ramp en die paar 100 gram die het eindelijke scheelde, merkte ik niet zeg maar.

Dus.. ik zou er niet zo bang voor zijn. Maar wel een VK zoeken waar je je echt bij vertrouwt!

 

Nee mijn moeder heeft 48 uur geworsteld met mij, m'n zusje iets vlotter.
Bij mij werd het met elk kind makkelijker, al heb ik 3 heel verschillende bevallingen gehad.
Pers fase werd wel elke keer sneller, 1e duurde 30 min, de 2e waren maar 8 minuten.
Bij de 3e staat 3 min ingevuld hij kwam er al half uit zonder te persen. Daarna 1x actief geperst en hij was er al.

 

Ik was zelf bijna 11 pond en mijn moeder heeft bij mij geen schade gehad. Dus het kan goed gaan. Maar ik ben voorstander van niet te lang wachten. Ik ben ingeleid wegens medische geschiedenis, geen idee hoe groot de kinderen waren geweest als ik op een spontane bevalling zou wachten.

Ik zou duidelijk op tafel leggen wat je verwacht van je huidige praktijk. Weten zij goed dat je je zo druk maakt, of wuif je het toch een beetje weg/ maak je het kleiner als je in gesprek gaat?
Ook zou ik de andere praktijk bellen om te vragen of ze überhaupt iemand verder in de zwangerschap aannemen, en je situatie voorleggen en kijken hoe ze daarop reageren.
Succes! Ik wens je een voorspoedige zwangerschap en bevalling toe!

 

Je hoeft natuurlijk ook niet echt klachten te hebben over je huidige verloskundige, maar je moet je wel gehoord en serieus genomen voelen en er vertrouwen in hebben dat het goed gaat komen. Als zij je dat gevoel niet kunnen geven kan je kijken of dat bij deze praktijk misschien wel het geval is. Probeer het gesprek aan te gaan en aan te geven dat je hier echt mee zit.
Ik zelf durfde echt pas goed m’n hart te luchten en in tranen uit te barsten toen ik een afspraak had waar mijn man niet bij aanwezig was. Op de een of andere manier hield ik me groot als hij er bij was. En hij bagatelliseerde het eigenlijk ook wel een klein beetje, waar ik dan in mee ging.
Het klinkt misschien zweverig, maar volg gewoon echt je gevoel, doe wat goed voelt, wat je vertrouwen geeft.
Heel erg veel succes met je beslissing!

 

ik snap ergens wel dat ze het met de 20wekenecho niet zeggen, omdat het dan nogal varieert. ze zeggen t dan trouwens wel als t buikje p93-95+ is ivbm test op suiker. Een week of 2 "voorliggen" is niet boven de p90. Maar, dat zegt zeker niet alles. ik had zelf bij de 1e p85 en n meisje van 9+pond en brede schoudertjes. ik snap je zorgen dus zeker. je kunt er echter niet zoveel aan doen, evt wel verzoeken tot eerder inleiden met max 40+4 maar ook dat doen ze niet graag bij n 1e.. wat zou je zelf willen dat ze doen?

 

Op zich is een week voor op groei liggen niet gek en zeker niet ‘groot’. Dat kan trouwens ook nog erg verschillen per echo (groeispurt, ligging etc.) Hier ligt kleine man 3/4weken voor. Op de p99,9 lijn. Ik geloof boven de p95 houden ze extra in de gaten met groeiecho’s. Als hij zo blijft doorgroeien, word ik wss eerder ingeleid, maar daar zeggen ze nu nog niks over.

Snap dat de verloskundige zich om de groei (momenteel) niet veel zorgen om maakt. Wat ik wel erg vind is dat ze jou zorgen niet serieus neemt. Of ze nu gegrond of ongegrond zijn. Ik zou hier zeker nog op terugkomen. Daarnaast kan die opmerking die ze maakte absoluut niet.

Ik geloof dat je sowieso nog groeiecho’s krijgt tijdens zwangerschap, dus het is ook niet dat ze er niet meer na kijken. Maar met dit gevoel blijven rondlopen lijkt me ook niet fijn!

 

Ik kan mij je zorgen heel goed voorstellen.

Ik ben bij de 4e op eigen verzoek ingeleid met 39+2, vanwege het geschatte gewicht. Maar dat was alleen omdat mijn 3e 9 pond was en ik een subtotaal ruptuur heb opgelopen.

Mijn 3e liep ongeveer 2 weken voor op groei (hoofdje zelfs 4 weken). Ze werd 3800 gram geschat. We hebben het nooit gehad over inleiden, dus met 39+4 begon mijn bevalling. Ze bleek 4666 gram te wegen en had een hoofdomtrek van 37,5.
Maar toen ben ik dus een stuk gescheurd. Geen last van gehad trouwens.

Ik ben voor een 4e gegaan met de gedachte 'dan wil ik een ks, als het weer een zwaar kindje wordt'. Mijn 1e is via ks geboren, dus ik had die keus. Maar de vk heeft mij er op een positieve manier vanaf gepraat. Tegen mijn gyn heb ik toen gezegd dat ik voor een natuurlijke bevalling wilde gaan, maar dat ik dan niet over de 39 weken wou lopen. Vanaf 38+2 een paar keer gestript. Met 39+1 had ik weer controle en toen benoemde ik weer wat ik met die andere gyn had afgesproken. En toen zei de gyn 'nou, als dat is afgesproken, plannen we een inleiding'. En ik kon me de volgende ochtend melden.
De 4e werd 4 kilo geschat en woog 3980 gram bij geboorte.

1e en 2e wogen trouwens 2840 gram en 3515 gram bij 35+5 en 39+4, dus niet al mijn baby's waren zwaar. Al zou de 1e ook rond de 3800 gram zijn geweest als ze was blijven zitten.