Er zijn roch gewoon 8 persoonshuisjes? Ik kom uit een groot gezin. Wij hadden gewoon 8 persoons huisjes en een 8 persoonsauto. Gewoon goed zoeken. Familiekaarten (voor de dierentuin) deden we zo dat mijn vader er 1 had , en mijn moeder 1.
op dat park niet helaas. Het concept was gewoon heel leuk, aan het water met een sloep. Vandaar dat we er graag heen wilden. Als we een huis boeken nemen we meestal een huis voor minimaal 15 personen. We zitten liefst niet op een klutje. Dat zijn we thuis niet gewend. En qua auto is het ook nog wel te doen hoor. Maar mijn man is een beetje lastig. Die wil graag in een exclusievere auto rijden als een Zafira...
Tja, hij had moeten weten dat als je niet ophoudt bij 2 je dingen moet inleveren. Auto's, vakanties, 'normale' huizen etc Jammer wel ja dat dit zulk dingen niet meer kunnen. Wij gingen daarom altijd naar campings. Stuk goedkoper en alle ruimte en activiteiten beschikbaar .
In mijn schoonfamilie hebben sommigen een 'groot' gezin, hoewel zo groot is het ook weer niet. Mijn man komt uit een gezin van 6 kinderen en heb ook schoonzussen die resp. 7 en 6 kinderen hebben. Maar ook al wonen ze in een Arabisch land, zelfs daar wordt er vaak raar naar gekeken.
Ik had een collega en zij komt uit een gezin met 15 kinderen, allemaal biologische broertjes en zusjes. Toen haar broertje net geboren was werd ze zelf moeder. Dat is ook gek, dat is dan de oom... Maar 5 kinderen valt wel mee toch? Raar dat ze daar geen vakantiehuisje voor hebben...
Dat weten we ook en we kunnen gelukkig alles kopen en doen wat we willen. Maar de maatschappij is er gewoon minder op berekend en dat is wel eens confronterend en lastig.
Bij mijn schoonmoeder was dat ook, mijn man werd geboren toen zijn oudste zus 17 was. Mijn schoonmoeder heeft zelfs nog een tijdje bv kunnen geven aan haar kleindochter (omdat dat niet zo lukte bij m'n schoonzus).
Dat was bij mijn oma ook zo, die kreeg kinderen net nadat haar moeder ermee was opgehouden Wat een onbeschofte dingen krijg je te horen als groot gezin zeg. Tegenwoordig bestaat er anticonceptie dus ik neem aan dat als iemand veel kinderen heeft, diegene dat ook wil, dus waarom zou je dan van die idiote opmerkingen gaan maken
Raar hè, dat iedereen denkt een mening te moeten hebben over hoeveel kinderen iemand moet hebben. Mijn vriend komt ook uit een groot gezin (6 kinderen). Heel gezellig en hecht gezin! Maar voor mij een beetje te druk haha. Onlangs gaf mijn vriend de opmerking dat hij kinderen die enigskind zijn zielig vindt en hun ouders egoïstisch Nou, hij kreeg toch de wind van voren. Misschien kunnen ze geen kinderen meer krijgen? Misschien zijn ze gewoon gelukkig met 1 kindje? Nee, kinderen op de wereld blijven zetten terwijl je daar eigenlijk geen geld voor hebt, dat is niet egoïstisch
Vervelend, zulke onnodige opmerkingen waar die mensen helemaal niets mee te maken hebben. En rot dat je qua vakantie enzo dus soms achter het net vist, had ik eigenlijk nooit bij stilgestaan. Ik vind grote gezinnen altijd erg gezellig om te zien, hoewel ik soms wel eens denk 'Pfff, hoe hou je het vol? ' Maar ik zie dat niet als iets negatiefs, ik heb er juist respect voor. Zelf moet ik er niet aan denken, dat dan weer niet. Zit er ook niet in hier.
Ik ken ook een vrouw met 6 kinderen, en toen zei een ander daar eens over dat ze het vast voor de kinderbijslag deed. Nou wat een achterlijke opmerking. Echt hoe verzin je het. Mensen doen tegenwoordig al panisch bij nr 3 lijkt wel. Ik was trouwens wel verbaasd toen de kaasboer vertelde dat ze maar liefst 10 kinderen heeft, en haar schoonzus was net bevallen van nr 13. Wow.. maar ik heb er verder geen negatieve gedachte over. Vind het mooi als mensen dit kunnen, het lijkt me een enorme opgave.
Willen ja Dolgraag! Allereerst moet het ook kunnen Ik ben moeilijk vruchtbaar, dus het is voor mij sowieso een uitdaging. En ik vind dat ik (wij) ook in staat moeten zijn om psychisch/lichamelijk/financieel voor ze te zorgen en wat dat betreft zijn wij nogal een luxe gewend, dat het wel zal stoppen bij maximaal 3 of 4 kinderen. Maar eerst maar eens kijken of nummer 2 tzt wil komen - we zien het wel. Ik weet wel dat als het lukt, dat ik er ook voor zal zorgen dat het ook kan. Tot een stuk of 3-4 en dan laat mijn partner zich hoogstwaarschijnlijk wel helpen omdat hij het niet meer ziet zitten, hahahaha.
Ik krijg al opmerkingen met 'zijn ze echt allemaal van jou' en laatst de buurman met 'gvd drie kinderen?!' en heb er 'maar' drie. Collega's van mijn man reageerden ontzettend verbaasd toen hij vertelde voor de derde keer vader te worden. Blijkbaar is t niet in om meer dan twee te hebben. Buren van mijn zwager hebben trouwens 16 kinderen.
Voor nu is het niet zo normaal meer maar toen ik werkte in een verpleeghuis, hoorde je regelmatig voorbij komen dat die mensen vaak meer dan 10 kinderen hadden, een vrouw had er "maar" 2 en daar werd zij toen op aangekeken. Nu is 3/4 of meer al veel. Maar de tijden zijn veranderd, vroeger werkte sommige vrouwen tot aan het huwelijk en dan was het, het huishouden, kinderen krijgen, wilde ze geen kinderen meer, tja pil mocht niet gebruikt worden, je liet het over aan de heer (geen discussie hierover graag). Laatste 40 jaar is dat langzaam veranderd, vrouwen kregen meer rechten, stemrecht, eigen huis kopen/huren zonder dat een echtgenoot moest tekenen, hetzelfde gold voor bankrekeningen openen en baas in buik (abortus, wederom geen discussie hierover), de pil/condoom werd normaal en het recht van de vrouw om te werken en onafhankelijk te blijven van een man en hetzelfde met kinderen, geen 8 of 10 of 14 omdat je geen keus had maar zelf beslissen wanneer je aan kids wil beginnen en hoeveel ((hoewel ik heel snap dat kinderen krijgen niet voor iedereen makkelijk is). Ik heb de andere kant, ik heb 1 dochter, ze was nog maar net geboren toen ze vroegen wanneer komt nummer 2. Nu ook "hou je het bij 1", je dochter is toch al 9? ja en, mijn man en ik hebben de moeilijke beslissing moeten maken om het er bij 1 te houden, dus soms kwetst het ook als ze zeggen, ach nog eentje, is leuk voor je dochter en je bent nog zo jong (33). Maar ik heb de keus moeten maken voor 1 (niet lichamelijk medisch)
Mij lijkt het heerlijk om een groot gezin te hebben. Ik heb een tweelingzusje, een broer van 15 jaar ouder en een zus van 16 jaar ouder... dat vonden mijn klasgenootjes al veel.. ik zou het liefst ook meer kindjes willen krijgen.. als ik niet meer alleenstaand ben Lijkt me prachtig om een gezin te hebben met 3 of 4 (of misschien wel meer!) kindjes! stiekem ben ik dan wel een beetje jaloers als ik mensen op het forum zie met 4 of 5 (of meer) kindjes lijkt me geweldig!! Maar dan moet het fincancieel wel haalbaar zijn.
Vrouwen hebben al iets langer dan 40 jaar stemrecht in NL... Vrouwenkiesrecht - Wikipedia Ik vind het er altijd heel gezellig uitzien, grote gezinnen. Dat zal vast een iets te romantisch beeld zijn. Mij leek een gezin met 3 altijd heerlijk, manlief een gezin met 1, dus we praten nu over nummer 2
Wij krijgen ook vaak de vraag hoe doen jullie dat dan financieel, heeft jouw man dan zo een groot loon? Nu heeft mijn man dat gelukkig ook maar dan nog is het financieel haalbaar in relatie tot wat je verder voor wensen hebt. Ik ben nogal van de potjes en van het rekenen en wat als.... Wij kunnen met ons grote gezin met 1900 euro helemaal rondkomen, dan is alles betaald en alle boodschappen incl een chippie en knabbel etc. buiten de kinderbijslag voor kleren. Bedoel dan 1900 euro totaal, geen toeslagen teruggaven of wat dan ook. (Krijgen we trouwens ook niet) Ik echt heel zuinig en let echt overal op. Bij ons zijn het bizar grote eters, wij allemaal en daar koop ik ook boodschapoen op. Maar bijvoorbeeld cola komt enkel met een verjaardag hoogstens binnen, ik koop nooit merkkleding voor niemand, we hebben verder geen abbonnementen behalve sport voor de kids,dat soort dingen. Alles wat er dus elke maand over blijft is bij ons over en stop ik weg of gaan we lekker op vakantie of uit eten met alle kids etc. Maar ket wel met een grote koopwoning, twee autos merkkleding,abonnementjes sportschool, schoonheidsspecialiste etc etc gaat het heel hard en wordt het moeilijke met 4,5,6 kindjes. Daarom financieel kan het bijna altijd het is maar net wat je wil.
Mijn ouders samen hebben 4 kinderen. Toen mijn ouders uit elkaar gingen kwam mijn moeder bij een man met ook 4 kinderen. Samen hebben ze er nog 1. We hebben een tijdje in hetzelfde huis gewoond maar dat was een gewone eengezinswoning en dat ging niet. Mijn stiefvader had eerst dus een eigen huis, vlakbij. In de weekenden had hij zijn kinderen en ging hij daarheen. Om het weekend gingen wij naar onze vader en dan ging mijn moeder naar hem. Maar vakanties etc deden we altijd met z'n alle. En wat hebben wij een lol gehad. Als ik dan eens ruzie met een ander kind had, zei ik altijd; ''wij hebben lekker 9 kinderen, kijk maar uit'' En dan zag je altijd die blik hahaha.. geweldig. Nu ligt het ook aan de kinderen zelf vind ik. Ik heb twee broers die autistisch zijn. En met een stiefzus is ook iets niet in orde hechtingsstoornis oid. Zij werd door haar eigen moeder uit huis gezet gewoon op straat, en toen heeft zij bij ons gewoond. (Hun moeder spoort werkelijk niet, enge heks.. ze wilden eigenlijk alleen maar jongens en kreeg 3 meiden en 1 jongen. Hij is ook de enigste die 'redelijk' goed contact met haar heeft en die nog thuis woont). Een groot gezin lijkt mij heerlijk!.. Maar wat ik probeer te zeggen is, dat het ook aan de kinderen ligt of een groot gezin mogelijk is. Mijn broer was (en is nog steeds) zo moeilijk. En mijn broertje trouwens ook. Sorry, maar als ik ook kinderen krijg die hetzelfde gedrag vertonen als mijn broers vroeger deden, dan weet ik niet of ik een groot gezin wil (als ik überhaupt ooit kinderen mag krijgen). Dit heeft mijn leven getekend. Er was soms weinig aandacht, want zij hadden alles nodig. Er was ook vooral weinig begrip (vanuit mijn broers). Ook was ik het makkelijk kind, ik deelde alles wel, ik deed alles wel. Hierdoor heb ik het gevoel gehad dat zij voorgetrokken werden (wat natuurlijk niet zo is). Ik vind ergens dat ik er wel onder geleden heb. En dan niet echt vanuit mijn ouders. Moeilijk uit te leggen. Mijn ouders hebben iig altijd hun uiterste best gedaan. En daarbij is mijn vader ook ''anders''. Als ik dan zie hoe leuk sommige broers en zussen met elkaar omgaan en een band hebben, ben ik daar stik jaloers op. Ik heb die band niet.. Ik probeer een band op te bouwen met mijn zus, zij was vroeger ook echt moeilijk. En dat gaat best goed nu. Conclusie, het ligt ook aan de kinderen zelf vind ik. Bij mijn broer merkten mijn moeder al toen hij nog baby was dat hij anders was. Toch heb ik heel veel respect voor mijn moeder (en vader) dat ze het zo goed gedaan hebben ondanks de (zeer) moeilijke kinderen. Sorry voor mijn warrige verhaal
Hier herken ik het ook wel hoor hier hebben We er 3 niet heel veel gewoon een normaal gezin maar als We ergens lopen word al snel een gekeken of we een of andere freakshow zijn Ik ben thuis met de kinderen en dat wekt ook vragen op. Het geroddel word ik heel moe van hoor want kom op zo uitzonderlijk Is 3 kinderen niet