Onze zoon Patrick is op 17 september, na een zwangerschap van 27 weken en 5 dagen geboren. Ik had het Hellp-syndroom en hij is met de keizersnee gehaald. Patrick heeft 5,5 week op de ic gelegen, een week op de hc en nu ligt hij alweer even op de mc. Het gaat goed met hem. Bij de geboorte woog hij 1050gr en gisteren zat hij op 2330gr. Hij ligt nog aan de monitor omdat hij nog regelmatig alarmen heeft, met name bij het voeden. Hij verslikt zich snel en krijgt dan brady's. Ik vind dit tot nu toe de moeilijkste periode. Eerst overkomt alles je, je zit in de molen en je gaat erin mee. Maar nu het beter gaat en alleen het voeden nog een probleem is, nu worden we ongeduldig. Het gaat ons niet snel genoeg. Ik merk dat ik veel labieler ben dan een paar weken terug en ik wordt boos op de verpleging. Ze willen alleen maar afwachten, wij willen dat er minsten door logopedie naar hem gekeken wordt. Is dit herkenbaar voor jullie en hoe gingen jullie met die laatste periode in het ziekenhuis om?
Zoooooooooooo dit is herkenbaar alleen jayda is nog niet zover als Patrick. Ze ligt nog steeds op de HC. Ik heb het helemaaaaaaaaaaaaaaaaaaal gehad!
Jaaaaaaaaaaaaaaaaaa, Heel herkenbaar! Bij mij was het zo dat Nova van de zusters aan de borst moest proberen maar dan viel ze steeds in slaap en dan kreeg ze met de sonde verder voeding. Ja, dat schoot helemaal niet op, heb toen toch iom de kinderarts het aanleggen gestaakt hoor. Ze kon heel goed uit een fles drinken. Maar dan duurt het wel even voordat ze 7 voedingen helmaal alleen kon drinken en ja dan raakt je geduld op.... Je raakt geirriteerd en alles wat de zusters doen is in een keer niet goed..... Nova heeft tot 4 dagen voordat ze naar huis ging nog aan de monitor gelegen dus voor ons was het ineens een verassing dat ze naar huis mocht. Voordat we het wisten was ze toch eindlijk thuis! Ik weet precies wat je nu doormaakt! Hou nog even vol meid! Het is het wachten waard! Hopelijk heb en krijg je nog de kracht om nog even vol te houden.... Dikke knuff Shir
Hier ook heel herkenbaar. We kregen ook eerst te horen dat hij waarschijnlijk vrijdag mee mocht, toen kregen we te horen toch maar na het weekend waarop we hebben aangegeven dat we hem toch echt vrijdag mee wouden en gelukkig is hij nu thuis, wat een verademing.. nog even meid, hoe kut het ook is!
erg herkenbaar meid....de laatste weken vond ik emotioneel de zwaarste! mijn meisje is geboren bij 28 weken en de laatste weken was het alleen nog maar groeien wat ze moest doen...ik werd echt helemaal gek van die dagen...in het begin weet je gewoon dat ze in het zhuis moeten liggen voor hun eigen best wil maar op het einde als ze geen toetesr en bellen meer hebben denkje naar huis! Ik heb in de laatste 2 weken meer af gehuildt als in de 9 weken ervoor! ook het drinken was het enige wat ze nog beter moest doen.. ik was helemaal op en erg chagerijnig en niet meer voor rede vatbaar! De zusters die altijd met veel liefde voor haar hadden gezorgd vond ik ineens helemaal niet meer leuk Ik wilde mijn meisje bij mij thuis. en ik wilde het doen zoals ik dat wilde want ik ben de moeder! ja ik was in die tijd niet gemakkelijk.. Maar ja je moet proberen om de moed te verzamelen..en kracht te putten want het is nog eventjes.. De weg naar huis word elke dag een stukje korter! Heel veel liefs en sterkte deze laatste dagen... en pffffff die zhuis gang ik kon hem wel dromen... Maar starks als je kindje thuis is kan het genieten echt gaan beginnen! dikke knuffel
heel herkenbaar meid! Na de enorme spanning doordat ze doodziek geworden was, krabbelde ze op en vervolgens... leek ze wel stil te staan. Bleef wel twee weken "hangen"op twee a drie brady's/saturatiedalingen per 24u. Kreeg het gevoel dat ze daar altijd moest blijven ofzo. Zat er zelf toen voorhet eerst ook finaal doorheen. En drie dagen later was ze thuis! Ze had namelijk ineens 24u zonder "incidenten"en mocht dus van de monitor. Na nog eens 24u hebben we haar direct ingepakt en meegenomen. Hopelijk kan je je aan deze verhalen een beetje optrekken meid! Het is dus echt waar dat de kleinste ukjes soms een tijdje stilstaan en dan ineens een sprong vooruit maken. Heel veel sterkte, het komt goed!
Hier ook hoor. Waren vorige week gewoon heel boos toen ze een saturatie daling na 3 dagen gehad had die niet echt was. En ze dat ding gewoon om haar voetje hadden laten zitten. Nu moesten we weer 3dagen tellen en nu is ie er dan af. Je wilt de kleine nu gewoon naar huis hebben. Nu is het enige nog het drinken hier. Ze heeft nu de dodie 123 speen maar die zuigt ze soms dubbel en dan komt er niks. Is ze weer uitgeput door zuigen aan een speen waar niks door komt.