Weet niet of die de belangrijkste is? Probeer er zo weinig mogelijk aan te denken maar dat geldt niet voor het dromen 's nachts... Gisteren droomde ik dat ik m'n mama vertelde dat ik zwanger was, en afgelopen nacht kreeg ik m'n weeën en bleek ik daarna bevallen van een jongen... Worden nog lange weken zo
Gisteren bij de vk: Op zich heb ik weinig nieuws gehoord, in die zin van wat je wel en niet mag eten enzo. Ze vroeg vooral of we beiden gezondheidsklachten hadden, erfelijke ziekten in de familie en of er suikerziekte voorkwam in de familie. Of we verder nog klachten hadden (vaak ziek en of ik bij een medisch specialist loop enzo). Wat voor werk we beiden doen. Daarna had ze het over prenatale onderzoeken. Ik had voor mezelf al besloten dat ik wél een combinatietest wil. Als er wat mis is met mijn kind wil ik dat weten, al besef ik ook dat het slechts om een kansberekening gaat. Dat was prima. Komt ze me toch met een batterij aan formulieren.... Moet er even voor gaan zitten straks, haha. Dus, nu als volgt: eerst de termijnecho. Wss laten we die na onze vakantie doen, dus begin april. Duurt nog lang voor een eerste echo maar mijn man zei: als het niet goed blijkt te zijn dan heb ik een rotvakantie. Erna dus. Ook moet ik bloed prikken, hoop dat het direct na de termijnecho kan. Bloeduitslag duurt minimaal een week. Dus na bloedprikken afspraak maken voor de nekplooimeting. Samen met het bloedonderzoek en de vastgestelde termijn van de zwangerschap en mijn leeftijd zal daar de kansberekening uitkomen. Bij een verhoogde kans (1 op 199 of minder, bijvoorbeeld 1:100 of 1:50) zal er aanvullend onderzoek gedaan worden (wss NIPT test). Maar goed, ik ga er vooralsnog vanuit dat alles goed zal zijn. Verder heeft ze alleen mijn bloeddruk gemeten en die was, zoals ze zelf zei, prachtig. 4 april heb ik mijn eerste controle bij de vk, dan gaan we hartje luisteren (er even van uitgaande dat alles verder goed is). Nu: goede nacht gehad al ben ik nu weer misselijk. Gisteravond helemaal beroerd maar nadat ik even op de bank had geslapen was dat ook weer wat beter. Zo, dat was een heel verhaal, hoop dat ik niemand verveel
Da's inderdaad nog erg lang Emma, maar begrijp de reden wel inderdaad! Ik snap je wel hoor, bij de volgende wil ik ook nekplooimeting.. Zal vast allemaal goed zitten meid!
Gefeliciteerd! Had haar blog gelezen. Eindelijk, na al die tijd! Hoest met jou nu meis? Al beetje in staat om weer mee te draaien in het 'gewone' leven of gaat dat nog helemaal niet? Gisteren aan mijn begeleider en directeur op stageplek verteld dat ik zwanger ben en dat ik zo beroerd ben. Lang achter de computer gaat ook niet (misselijk!!!). Dat ik nog wel wat wilde doen maar dan thuis. Gelukkig veel begrip, was geen enkel probleem, ze waren blij voor me. Als smoes voor de rest van de collega's heb ik tijdelijk een baantje gevonden waardoor ik er even niet ben. Iedereen gelooft het zonder meer want ze weten dat ik ook uitkijk naar ander werk (dit is namelijk een stageplek met weinig vergoeding). Wel raar dat iedereen je feliciteert met je baantje maar dat is de enige smoes die ik kan verzinnen waarbij niemand het raar vindt dat ik een aantal weken niet op kantoor ben. 31 maart termijnecho om 11.00 uur. Daarna gaan we gelijk door voor bloedprikken en dan zal een week later de nekplooimeting zijn. Enige nadeel is dat ik er apart voor naar Groningen moet. Man gaat met de termijnecho en bloedprikken wel mee maar nekplooimeting zal niet lukken. Anders moet ie overal vrij voor nemen en hij moet natuurlijk wel wat vrije dagen overhouden.
Nee, ben bang dat dat nog wel een tijdje gaat duren helaas.. M'n pilletjes helpen redelijk goed, maar ik mag maar een halve per dag (omdat je er afhankelijk van kan worden) tenzij het 'nood' is en die moet ik innemen voor het slapen gaan.. Wanneer ik wakker ben, is die wel weer uitgewerkt, dus ik slaap wel normaal, maar overdag is het nog drama.. Fijn dat er zo positief gereageerd werd!
Je hoeft je voor niemand te haasten meid. Neem je tijd maar, hoe lang het ook duurt. Probeer jezelf goed te verzorgen, rouwen is niet in een vingerknip voorbij en dat is ook helemaal niet nodig.
Leuk dat je thuis mag blijven, ben je toch op je gemak als je je slecht voelt. En je smoesje is goed gevonden
Mooi dat ze zo meewerken en meedenken met je op je stage emma. en je vriend heeft inderdaad gelijk het is beter na de vakantie dan kom je in elk geval ontspannen terug. Micchan ik denk dat ik een deel van je verhaal mis... de pillen zijn tegen lichamelijke of geestelijke pijn? is dat door de miskraam of staat het los van elkaar?
Neem je tijd hoor. Het is natuurlijk niet niks geweest. Vergeten zal je het nooit (en dat wil je ook niet) maar op den duur zal het ergens een plekje gaan krijgen. Je mag rouwen op elke manier en zolang als je daarvoor nodig hebt. Ja, ik ben ook blij dat er positief gereageerd werd, was toch een hele opluchting. Ben zo opgelucht ook dat ik de hele dag rustig aan mijn dingetjes nu kan doen. Ontbijt kost me nu al gauw een half uur (normaal heb ik in 10 min. 2 broodjes op).
Zijn pilletjes om rustig te worden. Enne, onze dochter heeft twintig dagen geleefd, da's geen miskraam meer hahahaha. Dankje Emma, lief van je. Vind het ook niet erg dat ik nog niet compleet kan meedraaien, maar wel heel vervelend dat ik nog niet eens alleen naar de supermarkt kan (is nog geen vijf minuten lopen).. Da's erg frustrerend, omdat dat nu allemaal op m'n vriend neerkomt, naast zijn werk en zijn verdriet en pijn.. Dat lijkt me inderdaad een stuk fijner dat al dat gehaast! Komt hopelijk ook de misselijkheid een beetje ten goede..
Hello! Misselijkheid lijkt iets minder geworden en ik weet er nu ook iets beter mee om te gaan. Al had ik vanochtend toch nog even een moment waarop ik even kotsmisselijk was! Vind het wel prima zo om thuis te zijn. Af en toe beetje werken, beetje aanrommelen in huis....
Fijn dat je je al beter voelt Emma! Ik was gisteren namiddag ook misselijk, bijna 2u. Geen idee van waar dat kwam, hopelijk niet zwanger (ondanks de grote kinderwens). Over 1,5 week mag ik eindelijk testen...
Dan heb ik niet goed gelezen sorry... iedereen rouwt inderdaad wel op z'n eigen manier en eigen tempo maar dat heb je vast al heel vaak gehoord. Ik hoop dat je het snel een plekje kan geven voor jezelf om er makkelijker mee om te gaan. Mannen zijn vaak praktischer dan ons misschien dat hij het een stuk minder erg vind om te doen dan jij denkt. het geeft hem buiten iets te doen misschien ook het gevoel dat hij nodig is in het geheel...
Nieuwsgierig n.a.v. een ander topic: wie zou je bij je bevalling willen hebben? Naast het noodzakelijk medische personeel dan he. Ik wil alleen mijn man. Mijn schoonmoeder kan ik het best mee vinden maar niet zo goed dat ik met mijn benen wijd in 1 kamer met haar wil zijn. Voor mijn moeder eigenlijk hetzelfde. En als mijn moeder een bevallende vrouw op tv ziet roept ze heel vaak: die puft verkeerd! (nee mam, niet verkeerd, alleen anders dan dat jij dat deed). Daar heb ik ook geen behoefte aan dus. Mijn zusje riep ook eens dat ze wel bij mijn bevalling kon zijn "omdat ze mijn zusje is". Ja dááág. Heb met haar geen typische zussenband, bespreek nooit iets intiems met haar en dan zeker wel bij zoiets zijn, dacht het niet Hoef ook geen familie te hebben die wacht op de gang zoals bij de familie Pfaff. Het idee alleen al dat ze aan de deur staan luisteren, brrr.
Ik wil denk ik ook alleen mijn vriend, mijn kant van de familie zal helaas niet veel in de buurt kunnen zijn omdat een groot deel in het buitenland woont. Maar mijn ouders zou ik wel op de gang zetten hoor . Schoonouders heb ik niet zo veel mee, dus die kunnen ook een dagje later komen . Zelf heb ik wel een goede band met mijn zus, dus als ze in NL zou wonen zou ik haar ook wel in de buurt willen hebben, maar dat zal waarschijnlijk niet lukken. Wie weet het nu allemaal Emma ?