Hallo alelmaal, Ik en mijn vriend hebben al een tijdje een kinderwens alleen ben ik dus heel bang om zwanger te worden. Ik heb een angststoornis met hypochondrie(wat goed onder controle is) maar sinds ik zwanger probeer te worden ben ik weer wat angstiger als normaal.. Ik ben bang dat ik een bevalling niet aankan omdat ik een hele slechte conditie heb(geen overgewicht) en dat ik dood zal gaan of dat soort dingen dit staat het wel ernstig in de weg. Iemand die hier ervaring mee heeft?
same hier! ene moment lijkt me niets mooiers dan zwanger raken en het andere moment vliegt het me echt aan, dan haal ik me de gekste dingen in mijn hoofd, onder andere ook dat ik een bevalling niet aan zou kunnen heb ook wat hypochondrie en in mijn direct omgeving iemand meegemaakt die is overleden net voor de bevalling dus dat helpt niet echt! dacht al dat ik de enige "mafkees" was die zo bang is soms! mijn vriend zit me dan ook echt aan te kijken of ik gek ben.. ben trouwens niet zwanger hoor, voor zover ik weet, zit nu op mijn NOD van de 1e ronde!
Ik denk dat ernog wel veel meer mensen zijn maar je hebt het er niet zo snel over.. En overleden net voor de bevalling dat is echt heftig.. Ik zoek er echt ook dingen over op op internet enzo dat moet ik ook niet doen..
misschien is dat ook wel zo, alleen als je zo denkt dan denk je echt dat je de enige bent! en ik heb ook een verleden met een soort van angststoornig, paniekaanvallen enz, dat helpt echt niet mee ja het was een collega van mij, zwanger van een tweeling maar kreeg een zeer ernstige vorm van zwangerschapsvergiftiging, die heeft het niet gehaald, de kinderen wel..pff..het ergste wat ik ook meegemaakt heb, nu is zij zelf een mooie vlinder . Maar goed daar moeten we dan maar niet te lang bij stilstaan, realiseer me ook wel dat het veel vaker goed gaat dan niet
Heb geen angststoornis, maar vind het wel eng om zwanger te worden, hoewel we er wel bewust mee bezig zijn. We klussen echter op de bonnefooi, het zou onze 1e worden. Dus eerst natuur maar zn gang laten gaan. Maar afgezien van dat, bij een 1e kind weet je toch helemaal niet waar je aan begint? je springt in een diep gat en weet totaal niet wat je te wachten staat; hoe is het om zwanger te zijn, hoe voelt een bevalling, en wat als de baby er eenmaal is? gebroken nachten, voeden, huilen, je hele leven op zn kop. Helemaal niet gek dat je het eng vind! Al heb je een kinderwens, bij de 1e keer kan ik me niet voorstellen dat er geen vrouwen zijn die het soms hartstikke eng vinden en gaan twijfelen! Ik wel in ieder geval, maar dan kijk ik om mee heen en dan denk ik:"ach, mijn moeder heeft me groot gebracht, mijn oma is het gelukt, zelfs de buurvrouw loopt nog vrolijk rond". Uiteindelijk komt het wel op zn pootjes terecht, in ieder geval moet je je geen angst aan laten praten door allerlei dingen te gaan lezen wat er allemaal mis kan gaan of hoe beroerd je je wel niet kan gaan voelen tijdens je zwangerschap. De ene vrouw is de andere niet! Heel veel sterkte en succes!
Ik heb geen angststoornis dus kan er niet echt over meepraten, maar ik heb ook momenten gehad dat de angst me even naar de keel vloog. Zo van 'een bevalling overleef ik nooit!'. Het is makkelijk gezegd, maar hopelijk heb je er wat aan; ik heb ook een slechte conditie en ik heb een héle lage pijngrens, maar mijn bevalling is vlot verlopen en ik heb niet eens pijnstilling gehad. Geloof me, als ik het kan, kan iedereen het.