Pffff, ik word er zooooo moe van. De hele dag is het waarom, waarom, waarom. Waarom ga je naar de keuken, waarom pak je drinken, waarom doe je drinken in de beker, waarom neem je die mee naar de kamer, waarom ga je op de bank zitten, waarom neem je nu een slok... en ga zo maar door. Op echte vragen wil ik best antwoord geven, maar ik word er stapelgek van om op dit soort onzinvragen te antwoorden als elk antwoord alleen maar een nieuw 'waarom' uitlokt. Hoe gaan jullie daarmee om? Blijven antwoorden, negeren, zelfs boos worden? Vanochtend had ik er trouwens genoeg van en na 3x waarschuwen heb ik mijn driejarige zoon even in de gang gezet. Bij terugkomst gezegd dat ik dat zou blijven doen als hij waarom zei, en 3x raden wat zijn antwoord was! Dus zat hij er 10 tellen later weer. Daarna was het kwartje gevallen. Zelfs zo duidelijk dat mijn man, toen hij mij vroeg waarom ik iets niet gedaan had, op zijn vingers werd getikt door de peuter: "Op de gang papa, je mag niet waarom zeggen".
Hahaha, leuk he Heb je al geprobeerd een tegenvraag te stellen? Als hij waarom vraagt zeg jij: Wat denk je zelf, waarom zou ik dat doen? Zoiets?
Is wel vermoeiend....alleen...t zijn geen onzin-vragen. Ja; misschien voor jou wel maar niet voor je peuter die elke dag 100 nieuwe dingen ontdekt. Iris zegt nu heel vaak; mama ben je doen? Mama wat 'beurt' er nu?
Ik zou hem er niet voor op de gang zetten. Beetje vreemd vind ik. Die arme jongen. Zo neem je hem dus niet serieus. Het is echt een fase. Heel veel kinderen hebben dat. Je kunt zelf aan hem vragen als hij waarom vraagt: waarom denk jij? En dat gaat hij er vast over nadenken en een geweldig leuk antwoord geven. Isabella stelt nu ook veel vragen maar dat hoort er gewoon bij. Vaak zeg ik: wat denk jij? Lees dit maar eens: Waarom-vragen
Haha, ik moest even heel hard lachen, want ik ken het... Op een gegeven moment ben je het echt wel zat. Ik heb Thomas er nog nooit voor op de gang gezet. Ze zijn nu eenmaal aan het ontdekken, maar soms...! Thomas accepteerde het in 1e instantie niet als ik zei dat ik iets niet wist, daar werd ik soms weleens boos om want hij stopte echt niet met vragen. Het is nu ineens weer een heel stuk minder, gelukkig!
Terugvragen heb ik ook wel eens gedaan en dan zegt hij 'weet ik niet' of hij vraagt: 'waarom zeg je waarom?' Tja..... Het zal idd wel een fase zijn, ik hoop maar dat die fase snel voorbij is, want ik kan er knap chagerijnig van worden, haha.
Echt waar? Ik vind het juist zo leuk nu ze zelf gaan redeneren. Juist nu gaan ze leuke dingen bedenken en leuke uitspraken doen.
Hier ook de hele dag door "Waarom...."?. Hoe gek ik er ook van word, ik geef meestal een echt antwoord. Dan houdt het het snelst op. Laatst ergens gelezen dat dit het meest effectief werkt en dat doet het hier. Als ik er echt geen zin meer in heb zeg ik "Daarom", of "Waarom waarom waarom zijn bananen krom". Dan weet ze wel dat ik er even genoeg van heb. Ik zou je kind er niet voor op de gang zetten. Ze proberen alleen maar hun eigen wereldje te leren begrijpen. Pim
Straffen zou ik ook niet doen, durft hij straks helemaal niets meer te vragen. Gewoon geduldig antwoord geven en als je geen zin hebt dan eerlijk zeggen. Proberen je kind "voor" te zijn is misschien ook een oplossing. Als ik dan zei ik ga naar boven dan kon je er vanuit gaan dat er geroepen werd, WAAROM ? Ik zei dan, ik ga naar boven om....... bv de ramen dicht te doen want het gaat regenen. Succes hoor, het gaat een keertje over (in een ander soort waarom, bv wil je de tafel even dekken, heel chagerijnig, WAAROM of WAAROM IK ?) Groetjes Monique
Ben het met je eens, hier zou ik nooit straf voor geven. Voor zo'n kleintje is het een manier om grip op de wereld te krijgen. Hier begint de jongste nu ook net te waarommen en soms is dat inderdaad vermoeiend, dan zeg ik wel eens 'omdat mama het zegt' en daar neemt ze dan wel een keertje genoegen mee. Maar meestal krijgt ze gewoon een serieus antwoord (op haar niveau) en hebben we leuke gesprekjes. Het is inderdaad een fase en dus gaat het op de duur ook weer over
Die leuke uitspraken zijn inderdaad geweldig!!! Af en toe pies ik bijna in mijn broek van het lachen. Maar die waarom fase kan ik echt niet altijd leuk vinden hoor. Pff,af en toe....!