Hoi allemaal, Volgens mij is mijn zoontje een normaal peuterpubertje van 2,5 jaar En volgens mij heb ik nog een van de makkelijkste. Het enige minpunt is is dat ie een enorm stemvolume heeft. Net een luchtalarm als ie huilt. Maar over het algemeen gaat het goed. Kan zich prima uren alleen vermaken. Als ie iets niet mag dan huilt ie maar even later is het goed en vraagt om een knuff. Nu heb ik een buurvrouw met 1 kind Daar was ik vorige week mee aan het praten. Dus hij wilde even wat aandacht van me en dat kreeg ie niet meteen. TOen ging ie op de grond liggen huilen. Daar ga ik niet op in en heb gezegd dat als ie gewoon opstaat en stopt met huilen dat ie dan een knuff krijgt. Hij sputterde nog even na maar stond toen op en kwam een knuff halen Nu zegt zij van : Als de tweede er is dan zal je heeel veeel problemen met hem krijgen! Hij vraagt zo erg veel negatieve aandacht! Stond echt met mijn oren te klapperen want eigenlijk geloof ik dat Erik het best goed doet en helemaal niet zo erg negatieve aandacht vraagt. Want pas als ie goed gedrag vertoont ( ophouden met huilen en zelf opstaan ) dan pas krijgt ie een knuff. Ik kan hem ook altijd makkelijk afleiden met iets en als ie ergens om dramt ( zoals een kado in de winkel ) en ik zeg nee dat krijg je niet, maar je mag direct wel een brief posten want dat kkan jij zo goed, dan is het over. Hij huilt niet of wat dan ook en loopt gewoon met me mee. Eigenlijk zie ik de beer niet op de weg als de tweede er is. Of ben ik nou zo naïef? Is het niet normaal dat een peuter om aandacht vraagt juist als je hem dat even niet kan geven? Dat als ie iets spannends ziet dat ie dan NIET denkt van : ow, ik moet even wachten want mama is aan het praten. Maar dat ie gewoon dat gelijk aan je wilt vertellen?
Lijkt mij ook normaal. Net als dat het normaal is dat je straks misschien best wel even wat moeilijke momenten gaat krijgen als de baby er eenmaal is. Er is er tenslotte maar 1 van jou, dus als ze beiden om aandacht gillen, zal er eentje moeten wachten. Ik merk dat hier. Wat hier wel helpt en waar ik heel bewust mee bezig ben, is ook de baby wel eens laten wachten op zijn beurt. En dat zeg ik dan ook hardop : "T. wacht maar even, ik ben nu even met D. bezig", zodat de oudste het ook hoort. En na een paar weken wennen, gaat dat eigenlijk best goed. De jongste snapt het natuurlijk niet, dus die gaat gewoon steeds harder huilen (ook met oorverdovend lawaai trouwens), maar de oudste zegt nu zelf ook wel eens dat hij zelf maar "duld moet hebben". Of hij gaat naar de jongste toe en zegt heel lief dat die even moet wachten.
Das een goeie Luppy, dat was ik idd ook van plan dat als ik met Erik dan bezig ben en de kleine zou beginnen te huilen dat ik dan gewoon datgene afmaak waar ik met Erik bezig was En dat de baby ook gewoon wel eens kan wachten. Mijn andere buurvrouw (Links ) heeft net een tweede kindje gekregen en de oudste huilde eigenlijk nooit maar die huilt nu toch regelmatig. En dat terwijl papa zelfs heel vaak ook thuis is. Dit zei ik tegen mijn andere buurvrouw ( rechts ) gezegd en ze zei : Ja, maar volgens mij gaat Erik het veel moeilijker krijgen omdat ie zo aan je gehecht is. Dat andere buurjongetje gaat toch 3 dagen naar de kinderopvang dus dat is anders. Zou dat? trouwens mijn schoonmoeder zegt ook dat Erik het vreselijk moeilijk gaat krijgen als de tweede er is omdat ie zo aan me gehecht is. ( Erg gehecht aan mij bedoelen ze ermee dat als ie zich pijn heeft gedaan dat ie dan getroost wil worden door mij en dat ie niet naar een ander toe gaat om te worden getroost ) Ik dacht altijd dat dat normaal was. Maar schijnbaar niet ?
Nou, het lijkt mij ook normaal dat als je kind getroost wil worden, dat hij zich dan tot z'n mama wendt en niet tot een ander, tenzij er niemand anders in de buurt is. Ik denk dat het best mee zal vallen, zeker als je Erik een beetje voorbereid op de komst van de baby en hem af en toe mee laat helpen. Ik vraag de oudste vaak om even iets te pakken bijv. doekjes als ik de baby ga verschonen. En dan zeg ik hoe goed hij dat al doet en dat ik dat zo lief van hem vindt. Hij heeft wel een fase gehad dat hij een beetje 'gemeen' was tegen de baby, expres knijpen, slaan en bijten enzo, maar dat is nu gelukkig alweer bijna over. Hij doet hem nu nog wel eens pijn, maar meestal is dat neit expres. En hoe moeilijk het ook is, hij leert nu echt delen met de baby. Dat is best moeilijk voor een kind, zelfs als er geen nieuwe baby in het spel is, maar ze moeten het toch leren. Het is even wennen voor iedereen, maar ik zou niet weten waarom Erik het daar moeilijker mee zou moeten hebben dan een willekeurig ander kind, hoor. Veel hangt denk ik ook af van hoe je er zelf mee omgaat.
Hier totaal geen problemen met de 2e. Als er iets anders is dan roept V gelijk en wil hij meteen aandacht, maar als mama met zijn broertje bezig is wacht hij geduldig. Maar hij is sowieso heel lief voor zijn broertje, hem continue uitdagen in de box om hem aan het lachen te krijgen en elke dag krijgt G een douche van zijn broer (lees: 100 kusjes op zijn hoofd), dus je weet niet hoe het loopt, hier was de 1e week vrij pittig, maar sindsdien zijn het engeltjes. Ik ken wel verhalen van bekende dat de oudste dan heel stout ging doen, op de bank tekenen, de baby slaan etc, maar ik kan ze dus veilig met ze 2en ergens neerzetten (moet ook wel want als G in de box is, wil V bij hem zitten, als G in de wipstoel zit, zit V ernaast, ook als de een bij oma slaapt, slaapt de ander heel slecht, dus die hebben nu al een superband!).
Wat raar dat dat gezegd word. Daan was wel ruim een jaar jonger 19 maanden toen roos geboren werd maar met flinke driftbuien (nu nog) maar je kunt 1 ding zeggen hij is nog nooit en te nimmer tijdens een driftbui maar iets bij zijn zusje gedaan. Niet dat ik daar mee bedoel slaan ofzo. maar hij kan dan nog al eens gaan gooien met iets maar kijkt dan toch wel waar zijn zusje of nichtje is. dat soort dingen. Het moment dat Roos is geboren is Daan zelf wat rustiger geworden en vind hij het heerlijk om een broer te zijn. hij vind het heerlijk om kinderen om hem heen te hebben hoe meer kids in huis of zijn omgeving hoe beter Daan zich voelt dus ik zou me niet teveel zorgen maken. als je je zoon maar overal bij betrekt. Daan is altijd mee geweest naar de VK en de gyn. Als was hij nog maar een jaar tijdens het opknapper van Roos der kamer hebben we hem ook mee laten "helpen"enz dit doet een kind ook goed. en in het begin is het gewoon nog heerlijk dat zo'n kleintje nog veel slaaptzo kun je de aandacht helemaal goed verdelen. Maar je zult zien dat hij zelf zijn broertje of zusje mee wilt laten beleven met wat hij beleefd
Hier ook totaal geen problemen toen de 2e kwam, eigenlijk was het juist het tegenovergestelde. Chris was toen Lisa geboren werd ineenkeer ook in de nacht droog en voelde zich groot. Het eerste kindje groeit ook tijdens de zwangerschap naar het kindje toen. Wij hebben chris overal in betrokken, dus mee naar de gyn en naar de baby kijken. Mee helpen het wiegje in elkaar zetten, de box in elkaar zetten enz. Dat er gezegd wordt dat je zoon zich te veel aan jou hecht vind ik onzin. Een kind kan zich niet te veel aan zijn ouders hechten.
Niets aantrekken van al die 'wat weten wij het toch goed' opmerkingen verpakt als adviezen ... laten we een keertje ophouden met dat gezeur over dat het slecht zou zijn voor kinderen als ze fulltime door ouders worden verzorgd. Of als ze eenkennig zijn ... Of wat dan ook. Mensen zullen altijd anderen bekritiseren en vanuit zichzelf (wat ik doe is het beste) redeneren. Erik een knuffel geven als hij zich gedraagt lijkt me heel lief. Als je heb kunt afleiden met het posten van een brief doe je dat als een ware oermoeder. En Erik zal het ongetwijfeld soms (vaak) moeilijk hebben met het delen van aandacht, maar dat train je niet met KDV (denk ik). Dat zit in het karakter van het kind. Het is zo anders om de thuisaandacht van paps en mams te delen met een echte concurrent ... NB En toevallig is wat ik doe het allerbeste dus iedereen heeft ongelijk
nou ken niet veel kinderen van 2,5 die altijd maar netjes op hun beurt wachten om wat te vertellen of wat dan ook.. kom op zeg.. logisch toch.. doet mijn dochter ook hoor.. die weet ook niet wat wachten is haha wbt hecht zijn.. mijn dochter is ook erg aan mij gehecht en ik moet altijd alles doen enz enz maar toch als ik naar een vriendin ga die kort geleden bevallen is dan vind ze het prima als ik de baby op schoot heb en ze vind de baby ook geweldig dus denk dat het best gaat meevallen.. tuurlijk moeten ze wennen maar dat is logisch
laat ze maar kletsen, de enigste manier om erachter te komen is nog 26 weken wachten totdat de beeb er is .. tja voor hetzelfde geld gaat het hardstikke goed, en voor hetzelfde geld draait hij helemaal om .. dat kun je van te voren niet zeggen! ik vind het zo'n domme opmerking, ik hoor het ook regelmatig oh dan krijg je je handen nog wel vol ( ook vanmensen die geen kids hebben en van mensen die 4 kids hebben ) tja zeg ik dan daar komen we vanzelf achter!! ... pfff
bedankt voor het reageren allemaal! Tja, ik zal idd gewoon moeten afwachten. Ik probeer Erik zo goed mogelijk voor te bereiden en als de baby er is hem ook zoveel mogelijk aandacht geven en hem mee laten helpen. Gelukkig neemt mijn man wat meer vrij als de baby er is ( de eerste maanden ) om me zoveel mogelijk te helpen
Mamzie, ik zou me ook niet te veel zorgen gaan maken hoor. Ieder kindje reageert anders op de komst van een broertje of zusje en hóe het reageert is niet te voorspellen. Ik vind jouw aanpak prima, door Erik alvast te betrekken bij de komst van zijn brusje. Ik heb ook een makkelijke oudste. Toch ging het een beetje mis tussen ons toen ik de laatste twee maanden van mijn zwangerschap leed aan erge slapeloosheid en dus als een halve zombie de dag door moest komen. Jasmijn voelde dat natuurlijk haarfijn aan en zette zich af. Maar de bevalling kwamen we thuis (mijn moeder paste daar op Jasmijn), ze wijst naar mijn buik en zegt: 'Mama, buik weg!' en alles was op slag weer als vanouds... Wij hebben totaal geen jaloezie bespeurd naar Emma toe. Jasmijn toonde ze zich een zorgzame grote zus en was apetrots! Wij zitten eigenlijk nu pas in een wat lastigere fase. Jasmijn - die in december drie jaar wordt - meent dat 'samen spelen, samen delen' betekent dat zij wél met het speelgoed van haar zusje - die inmiddels ook al weer een jaar oud is - mag spelen, maar Emma niet met dat van haar. Dus hebben we geregeld herrie in de tent, nu Emma inmiddels - soms letterlijk! - van zich af slaat. Maar ook die fase gaat weer over... Wij hadden trouwens ook een kraamhulp die fantastisch was met Jasmijn, daar hebben we erg mee geboft. En dat je man extra vrije dagen opneemt, is ook een goeie. Roy heeft een maand verlof opgenomen en dat was echt héérlijk...