Grote problemen opvoeding zoon

Discussie in 'Schoolkinderen en pubers' gestart door Mama098, 8 mei 2022.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Kache

    Kache VIP lid

    11 jan 2012
    6.137
    1.059
    113
    Euh, say what!? Vinden ze dat echt normaal, 'niets aan de hand' op die school?? Dit is een heel krachtige (en primitieve) adrenaline respons: fight and flight. Als mijn kind dagelijks zo naar school moest, dan was ik allang gestopt met brengen :oops:... want er is iets heel serieus mis. Wat verschrikkelijk (voor hem en voor jullie) dat ze zich zo blind staren op zijn aangepaste gedrag in de klas.

    Ook dit herken ik van zoon, van dochter. Vooral mijn zoon kon echt een knop omzetten en van hysterisch krijsend naar 'vrolijk en enthousiast' gaan, was soms zelfs griezelig om te zien. Terwijl als je hem dan echt in de klas ging observeren dan zag je gewoon dat hij overspoeld werd, wreef veel over zijn hoofd, liep op zijn tenen (letterlijk), maakte vaak wat zombie achtige indruk ( = ook mechanisme om met stress om te gaan, freeze...). Maar omdat hij lief en volgzaam was, 'was alles goed met hem'. Ik weet dat ik soms dacht: brak hij op school ook de tent maar af, moet je eens kijken hoe snel je dan hulp krijgt...

    Dikke knuffel voor jullie allemaal! Ik hoop dat je snel verder komt, maar wachttijden zijn inderdaad vaak hels... (en helaas is zelfs met diagnose goede school/hulp een hele zoektocht...)

    En ik hoop dat je je eigen boosheid wat kunt loslaten. Als hij beter kon, zou hij dat heus ook doen, maar hij zit aan de max van zijn kunnen. Hij doet het niet expres.
     
    NiekeKris en Neuzeke vinden dit leuk.
  2. Maryelle

    Maryelle Actief lid

    10 feb 2015
    293
    127
    43
    Vrouw
    Lieve mama,

    Wat ontzettend verdrietig dat jullie hier zo mee worstelen. Jullie hebben al een hoop stappen gezet wat natuurlijk heel goed is! Wel vreemd inderdaad dat school het niet als een probleem ziet, wat betreft ADHD herken ik ik dit wel heel erg van mijn neefje. Hij is ook niet druk in zijn gedrag maar wel in zijn hoofd, aangepast onderwijs heeft hem hier heel erg in geholpen naast medicatie.

    School kan zo'n grote invloed hebben op het gevoel en dus ook het gedrag en de ontwikkeling van kinderen, ik denk dat dit nog vaak onderschat wordt. Ik heb dit zelf ook bij mijn dochter gemerkt, bij de kleuters waren er best wat zorgen om haar ontwikkeling en had zij veel moeite met de zindelijkheid (veel ongelukjes en snel emotioneel, had veel bevestiging nodig). Ik heb mijn onderbuikgevoel toen aan de kant gezet en heb hierin ook hulp gezocht bij instanties. Nu ze in groep 3 zit blijkt mijn onderbuikgevoel wel juist te zijn geweest en had zij gewoon een draak van een juf. Ze leefde helemaal op en heeft inmiddels een stuk meer zelfvertrouwen. Wat ik hiermee wil zeggen is vertrouw op je eigen onderbuikgevoel, je hebt zelf al het idee dat er iets is waar hij last van heeft op school, doe hier echt iets mee ook al zien ze vanuit school de noodzaak niet.
     
  3. pluk

    pluk VIP lid

    13 dec 2005
    16.008
    4.182
    113
    Klopt hier ook, tot groep 5 ging het "goed" , kreeg wel begeleiding van ib-er en ab-er maar het ging prima. Tot hij op school een meltdown kreeg, toen waren ze in eens handels onbekwaam. Gelukkig had school wel altijd alles goed bijgehouden dus de papieren waren zo rond en binnen 4 weken zat hij op speciaal onderwijs.

    TS ik denk dat je toch het beste kunt proberen het te filmen (liefst zonder dat hij het in de gaten heeft) en ik zou ook een gesprek aanvragen op school met de hele mikmak (leerkracht , ib-er en directeur) want op deze manier je kind naar school brengen is niet normaal (ook al zeggen hun dat het na 10 minuten "goed" gaat)
     
  4. owly

    owly VIP lid

    19 aug 2013
    19.799
    8.664
    113
    Ik zou gesprekken aangaan met ib'er. Maar ook met zoon wat is er zo vreselijk. Te moeilijk, saai, stomme kinderen etc.

    Ben benieuwd wat hij dan zegt. Staat school.open vopr het samenwerkingsverband? Zien ze daar het nut van of ziet school de ideale leerling?
     
  5. Iertje81

    Iertje81 VIP lid

    31 dec 2015
    17.624
    32.956
    113
    Ik ga misschien een beetje buiten m’n boekje om m’n collega’s af te vallen maar ik ga toch reageren.
    Allereerst wil ik zeggen dat ik waanzinnig veel respect heb voor je. Wat jij allemaal al gedaan hebt en ingezet hebt; mijn petje af. Ik snap helemaal dat je het niet meer weet en dat je op instorten staat.
    Vraagje: zitten jullie in het vrijwillige kader bij Jeugdzorg? Of gedwongen?
    De reden waarom ik mijn post zo begon, is omdat ik echt vind dat Jeugdzorg (als het zo gegaan is maar ik denk niet dat je liegt), dit zo helemaal niet mag bepalen. Met alle respect, maar de gemiddelde Jeugdzorgwerker is geen psycholoog en mag niet stellen of er sprake is van ADHD oid. Ook niet als dit met een gedragswetenschapper besproken is. En wat is typerend voor ADHD dan? Dat zou ik eens vragen aan de werker. Want niet elke vorm gaat zoals in het boekje staat.
    Ik hoop echt dat je een capabel iemand van Jeugdzorg hebt getroffen want dat is in deze situatie zó verschrikkelijk belangrijk als ik alles lees. Daar staat of valt het misschien wel mee. Bovendien kunnen zij best druk uitoefenen op de hulpverlening waarvoor nu een wachtlijst is. Ik doe dat regelmatig als ik mijn jongeren zie en hoor afglijden. Niet dat het altijd helpt, maar het kan wel schelen en soms kan er dan eerder geplaatst worden.
    Ik denk trouwens ook dat het niet verkeerd is om een gesprekje te plannen met iemand van jeugdzorg, de IB’er en de rest van de school. Als ik lees hoe je zoontje erheen gaat en dat er zelfs deuren op slot moeten, dan vraag ik me echt af waar iedereen zit met z’n hoofd…
    Heel heel veel sterkte ❤️
    Als je nog vragen hebt: ik ben gezinsvoogd. Heb 10 jaar bij Bureau Jeugdzorg gewerkt en nu sinds 6 jaar bij een gelijksoortige instelling.
     
    Sophy vindt dit leuk.
  6. evaleana

    evaleana Fanatiek lid

    2 nov 2021
    3.860
    4.937
    113
    Hierboven zegt iemand het ook al; dat ze hem op school met 2-3 leerkrachten moeten opvangen en tegenhouden omdat hij ander vlucht, is niet ok en mag school ook echt niet negeren. Als ze dan aangeven dat er op school geen problemen zijn, maken ze echt een grote fout. Fijn dat hij in de klas z’n werk gewoon goed lijkt te doen, maar je weet niet wat er intern dan bij hem speelt.
    Ik hoop dat je snel een professional treft die goed wil luisteren en je zo de juiste hulp kan vinden!
     
  7. Fristi2012

    Fristi2012 VIP lid

    23 jun 2014
    5.900
    3.317
    113
    Heeft de huisarts nog gebeld vanmiddag?
     
  8. humptydumpty

    humptydumpty Fanatiek lid

    9 apr 2014
    3.636
    1.193
    113
    Ik heb niet alles gelezen alleen de OP, maar ik herken heel veel van de zoon van een vriendin. Hij is nu 14 en zijn issues begonnen ook zo rond z'n 3e/4e en klinken behoorlijk hetzelfde (heftige woede, emoties niet onder controle, verdrietig, onhandelbaar). Zij is na 100x van het kastje naar de muur te zijn gestuurd eindelijk bij een goede jeugd psychiater beland, waar hij gediagnosticeerd is met ADHD en een milde aan autisme gerelateerde stoornis. Hij krijgt medicate om hem wat rustiger te maken en is vanaf z'n 9e ofzo naar een speciale school gegaan wat een heel groot verschil maakte.
    Ik kan je helaas dus niet helpen, maar je frustratie met het niveau van hulp is zo ontzettend herkenbaar. Zij heeft ook jaren geworstelt met school, HA en instanties om de juiste hulp te krijgen en heeft zelfs een burnour opgelopen.

    Ik hoop dat jij eerder geholpen wordt. Blijf vooral "zeuren" bij de huisarts en andere instanties totdat er eindelijk goed naar je geluisterd wordt. En misschien hebben jij en je partner er ook baat bij om zelf in therapie te gaan om dit allemaal te verwerken? Alleen al het omgaan met instanties is genoeg om een gezond mens helemaal gek te maken.

    Heel veel sterkte!!
     
    Mama098 vindt dit leuk.
  9. Libelle82

    Libelle82 Fanatiek lid

    26 jun 2008
    4.989
    355
    83
    Gezinsbegeleider
    Zeeland
    Dit zou ook mijn advies zijn.
     
    flipflop vindt dit leuk.
  10. debq

    debq Fanatiek lid

    10 mrt 2010
    3.737
    734
    113
    Wat erg dat jullie hem zo naar school moeten brengen. Hebben jullie het al eens geprobeerd om hem langere tijd ziek te melden en dan echt een hele periode te hebben dat hij helemaal niks hoeft? Het gaat immers niet goed met hem, je hoeft geen koorts te hebben om hem ziek te melden.

    Q hebben we ook een periode maximaal 4 dagen naar school laten gaan omdat ze het in haar hoofd anders niet trok (groep 6). Als het te veel werd ging ze soms nog minder. Dat was voor haar op dat moment het beste en school vond het prima.
     
  11. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw
    Bedankt voor alle reacties en adviezen! Het is even teveel om overal apart op te reageren maar ik lees alles en neem alles mee!

    Ik heb gister gesproken met iemand van jeugdzorg, ik heb haar ook gezegd dat wij het niet meer trekken , dat als iemand me nu zou aanbieden hem uit huis te plaatsen ik daarmee akkoord zou gaan.
    Ze vroeg me naar de positieve dingen en positieve momenten die ik met mijn zoon had en toen ik aangaf dat ik die momenteel niet kon benoemen had ze wel door dat het serieus was.
    Ik heb erop aangedrongen dat ik wil dat hij onderzocht gaat worden, omdat ik denk dat er meer speelt in zijn hoofd dan waar we nu mee bezig zijn. Ze gaat het op korte termijn terugkoppelen en bespreken met de mevrouw die bij ons thuis komt voor de video home training en zij komt daar donderdag met ons op terug.

    De film opnames die ik gemaakt heb heb ik ook doorgestuurd naar jeugdzorg. Ik heb in die mail tevens ook genoemd dat wij het echt niet meer aankunnen, onze draagkracht is op. We zijn al te lang over onze eigen grens gegaan.

    De huisarts gaf eigenlijk vooral aan wacht even af waar jeugdzorg donderdag mee komt en neem dan indien nodig weer contact op.

    Komende donderdag middag heb ik weer een gesprek met de leerkracht en ib'er op school.
    Vanochtend ook even telefonisch contact gehad met school, ik merk echt wel dat zij de beste bedoelingen hebben en willen meedenken , maar toch merk ik ook dat er een groot stukje inzicht mist zeg maar.
    Zij komen nu met ideetjes over beloningssystemen etc. Lief dat ze meedenken maar ik denk dat we de fase van de stickers al wel voorbij zijn. Overigens heeft een beloningssysteem thuis ook nooit gewerkt, dat bracht alleen maar meer druk en spanning.

    Als het zou kunnen zou ik hem niet meer naar school brengen, of ik zou zorgen dat hij alleen nog maar halve dagen zou hoeven gaan.
    Ik zou willen voor hem dat hij een vast dagritme krijgt met voorspelbaarheid en goede structuur maar daarin schieten wij tekort. Wij werken beide , mijn partner 40 uur ik ongeveer 32. Ik weet dat dit veel is voor kinderen maar ik ben dit jaar met een nieuwe baan + opleiding gestart (bbl) en ik kan dus ook niet minder gaan werken oid. Ik moet bekennen dat ik dat momenteel ook niet wil, ik vind mijn werk ontzettend leuk en haal er veel positieve energie uit. Die opleiding is iets wat ik al heel lang wilde doen en ik ben heel blij dat ik die stap nu gezet heb om het te gaan doen. Ik heb mezelf echt 3 jaar lang opzij gezet voor mijn gezin en dat maakt wel dat ik nu op werk gebied voor mezelf kies.

    Ik zou willen voor hem dat ik een begripvolle, pedagogisch geschoolde moeder was die hem door deze moeilijke fase zou kunnen begeleiden. Ik zou willen voor hem dat ik en zijn vader meer geduld zouden hebben, vaker tot 20 konden tellen en zo onze rust kunnen bewaren tijdens zijn buien.
    Ik wil het allemaal, maar het lukt gewoon niet meer, het is op.
    We zitten op een trein in een donkere tunnel en er komt geen einde aan, zo voelt het momenteel.

    Ik ben echt heel blij met alle berichten die ik krijg, ik heb me nog nooit zo begrepen en gehoord gevoeld.. :):):)
     
    juf1987, masami, Sophy en 2 anderen vinden dit leuk.
  12. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw
    Heel erg interessant en herkenbaar stukje! De kenmerken van fight, flight, freeze en fawn zijn zo herkenbaar! precies het gedrag dat mijn zoontje laat zien.. zou hoogbegaafheid dan toch een optie kunnen zijn?
    Ik ga heb het uitgeprint om het nog eens goed door te nemen en neem het ook mee in de therapie.. misschien neem ik ook wel contact op met die organisatie om te kijken of zij iets kunnen betekenen.
     
  13. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw
    Dit stukje is wederom zo herkenbaar.. alle kenmerken sluiten precies bij hem aan.
    Wat ik dan wel moeilijk vind is wanneer ik verder google naar hoogbegaaafdheid, ik alleen maar stukken vind met minder herkenbare kenmerken.
    Maar als het goed is komt hij nu wel op de wachtlijst voor diagnostiek en dan neem ik dit ook zeker mee.
     
  14. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw

    Dikgedrukte stukje dat denk ik ook vaak, als hij op school het gedrag liet zien van thuis weet ik zeker dat hij allang was doorverwezen naar een ander soort onderwijs! Want dan zouden ze hem niet kunnen handelen.

    Ik zou willen dat ik hem kon thuishouden van school maar ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten doen met mijn eigen werk..
     
  15. Roanna

    Roanna Bekend lid

    24 aug 2015
    848
    365
    63
    hoi @Mama098

    Wat een pittige tijd hebben jullie! Ik lees dat jullie al heel veel hebben geprobeerd en het nu niet meer weten, heel begrijpelijk. Je gaf ergens aan dat je niet echt een vriendin hebt bij wie je alles even kwijt kunt, misschien kun je/durf je zp hiervoor te gebruiken, Je mag me ook altijd een pb sturen als je behoefte hebt om even te spuien.

    En even voor jou: ook pedagogisch geschoolde moeders zitten soms met hun handen in het haar. In je eigen gezin kun je niet met de professionele afstand kijken, wat je wel kunt als je aan het werk bent. Dus ook zij hebben hun issues en vragen (ik spreek uit ervaring :)).

    Over school zou ik het volgende willen meegeven:
    - ook scholen willen het beste voor een kind, ook voor jouw kind! Door passend onderwijs kan een kind niet 'zomaar' verwezen worden als er op school niets aan de hand is. Het is dus belangrijk dat jullie als ouders heel duidelijk aangeven wat er thuis aan de hand is, hoe heftig het is etc. Soms kan dat dan toch een reden zijn om een verwijzing aan te vragen, hoewel het op school weinig zichtbaar is.
    - stel school donderdag vragen en leg echt je zorgen/twijfels neer. Paar dingen die bij mij opkomen:
    Elke morgen moeten er drie leerkrachten klaarstaan om hem op te vangen. Hoe zien jullie dat als school? Hoe ervaren jullie dat? Hoe denken jullie dat het voor ons als ouders en vooral voor onze zoon is?
    Fijn dat we filmpjes krijgen dat het goed gaat met onze zoon. Het zijn wel korte filmpjes, dus voor ons blijft het de vraag of het echt een realistisch beeld is.
    Wat kunnen we uitproberen om te kijken of school een belangrijke factor is in zijn buien? Zijn er ideeen over wat hem zoveel prikkels geeft op school? (en wat denken jullie als ouders dat het probleem zou kunnen zijn?)

    Voor thuis:
    - ik zou niet weer tien verschillende dingen gaan proberen. Dan wordt het je echt teveel. Wat zijn de dingen die het beste helpen? Ga daarmee door.
    - Zijn er dagen/momenten waarop het beter gaat met je zoon? Merk je verschil in schooldagen/thuisdagen? Begin van de week/Eind van de week?
    - is er iemand in je omgeving bij wie je zoon af en toe ene nachtje kan logeren zodat jullie even bij kunnen tanken, je dochter aandacht kunnen geven en de rust hebben om elkaar weer te zien? Hierbij is het wel belangrijk hoe je dit je zoon brengt natuurlijk, maar hier thuis houden ze heel erg van logeren.
    Andersom kan natuurlijk ook: je dochter laten logeren zodat ze even een dag zonder buien van haar broer heeft.

    Richting hulpverlening:
    - super goed dat je hebt aangegeven dat het echt niet meer gaat. er moet actie komen! Het helpt voor de hulpverlening als je zo concreet mogelijk aangeeft waar je tegenaan loopt.
    Wat gebeurt er dan precies? Hoe lang duurt het? Hoe gaan jullie ermee om? etc.
    - is er nog geen IQ onderzoek gedaan? Lijkt mij echt een belangrijke stap. Dat kan soms al heel verklarend zijn; ook zonder dat er sprake is van gedragsproblematiek.
    - iemand noemde hierboven ODD. Dat wordt op 7-jarige leeftijd zelden gediagnosticeerd. Laat het diagnosticeren echt aan de professionals over, dat is hun werk en kunnen wij niet vanaf een forum doen. Wel zou ik vragen om een breed onderzoek (dus niet puur naar ADHD, maar meer of er sprake is van onderliggende problematiek).

    Heel veel succes donderdag. Wil je sparren, stuur gerust een pb!
     
    Neuzeke vindt dit leuk.
  16. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw
    Dit zou ik serieus wel willen.. maar ik weet echt niet hoe ik dat thuis geregeld krijg met mijn eigen werk. Ik kan niet zelf constant thuisblijven als hij niet meer naar school gaat, ik denk ook niet dat het voor mijn eigen gemoedstoestand heel goed is om ineens 24/7 thuis te zijn :rolleyes:

    Ik denk ook dat we daarmee het probleem trouwens niet aanpakken maar uitstellen.. omdat hij uiteindelijk toch weer naar school zal moeten.
     
  17. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw
    Ja die gaf aan even af te wachten waar jeugdzorg donderdag mee komt ( zie andere post) en dan indien nodig weer contact op te nemen. Ik wist zelf ook even niet wat ik verder nog meer wilde van de huisarts op dit moment. We hebben geen nieuwe verwijzing nodig voor diagnostiek omdat we al een verwijzing hebben gekregen toen der tijd voor jeugdzorg.
     
    Fristi2012 vindt dit leuk.
  18. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw

    Bedankt voor je heldere bericht, hier kan ik echt wat mee.
    Ik heb de film opnames net ook even doorgestuurd naar de ib'er van school.
    Zo krijgen zij ook inzicht in hoe de weg naar school toe gaat, vaak hebben we namelijk al een heel spektakel erop zitten voordat we de school überhaupt bereiken. Met daarbij trouwens een mail dat wij echt onze grens bereikt hebben en op een punt gekomen zijn dat we hem liever thuis houden.

    Ergens schaam ik me ontzettend voor de beelden, het laat ons als ouders namelijk ook zeker niet van onze beste kant zien.. en als ik ze zelf terug kijk zie ik zoveel signalen in de lichaamshouding van mijn zoon die wij eigenlijk negeren. Het is ontzettend pijnlijk om naar te kijken, het is bijna geestelijke kindermishandeling. Het flight, fight, freeze, stukje wat iemand hier eerder noemde komt heeeel duidelijk naar voren in het filmpje. Ik leer er dus wel van door naar de beelden te kijken.

    Nee er is nog geen IQ onderzoek gedaan, geen idee ook van het hoe of wat daarvan? Kan ik daarnaar vragen bij jeugdzorg?
    Je hebt ook echt gelijk met het stukje diagnosticeren hoor, ik lees van alles en kan veel dingen herkennend vinden maar uiteindelijk zal daar toch iemand over moeten beslissen die er de kennis van heeft.
    Ik denk persoonlijk ook echt niet aan ODD omdat hij van binnen juist het tegenovergestelde is van het gedrag wat hij aan de buitenkant laat zien.

    Ik moet het gesprek van donderdag even (wederom) goed voorbereiden en de juiste vragen stellen, bedankt voor de voorbeelden dat zet me aan het denken.
     
    Roanna vindt dit leuk.
  19. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.694
    14.045
    113
    @Mama098 ik denk dat je die geduldige pedagogisch verantwoorde moeder heel goed in je hebt en jarenlang hebt gebuffeld. Iedereen heeft een grens aan diens kunnen, geduld, compassie en noem het maar op.

    Op een bepaalde fase sta je gewoon met je rug tegen de muur, schreeuwend om hulp (al of niet letterlijk) onmacht. Pure onmacht, je wilt zo graag maar je hebt niks aan handsvaten waar je wat mee kan, wat je ook maar t idee geeft dat t kan helpen. De wereld rent door, je roept, krijgt geen antwoord of krijgt t spinneweb cadeau van iedereen die naar elkaar wijst, intussen stijgt en stijgt t water...Het kutste gevoel op aarde wat er bestaat. (Zo was mijn burnout althans en ik gok dat het herkenbaar klinkt)

    Tot hier kon je komen, dat is al kneiter kneiter ver, laat dat even als een paal boven water staan. Nu moet de rest mee gaan draaien en in de meewerk stand. Niet schuilende achter papiertjes of formuliertjes en naar elkaar wijzen, of "doet hij bij ons nooooit". De situatie is onhoudbaar laat ze alsjeblieft meedenken of tenminste meewerken aan een oplossing, zelfs al zien zij het anders.

    Je mag verdorie toch als school wel t signaal begrijpen dat t water voorbij de lippen staat en iets pro-actiever meedenken/werken als je "help" roept.

    Al is t maar "ik hoor je, wat is er en wat kan ik voor je doen?". Dat voelt al als een reddingsboei, er van uitgaande dat ze ook wat gaan doen.
     
  20. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw

    Ik heb je post 3x opnieuw gelezen, in tranen.
    Bedankt , echt bedankt. Hoe je het omschrijft is exact hoe ik mij voel.
     

Deel Deze Pagina