Mijn bevalling van Zoë

Op vrijdag de 19e om half 9 werden we verwacht in het ziekenhuis om de bevalling in te leiden. Dachten wij. Helaas wisten alleen Sulja en ik maar dat we verwacht werden.
Maar na de eerste schrik mocht ik toch blijven, geen idee waar het fout gegaan is hoor, maar niemand wist dat ik kwam. Gelukkig dat ze plek hadden!

De eerste gel kreeg ik om half 10. Ik had al 1 cm ontsluiting, dus een mooi begin! De gel maakte dat ik wat harde buiken kreeg, maar verder niet veel spektakel. Om half 1 kwam de dr weer. Baarmoedermond half verstreken. Mooi zo, de gel doet dus wat.
De 2e gel was heftiger. Kreeg echt weeën, dus dat was mooi. Ze waren nog niet heel pijnlijk, maar wel degelijk aanwezig. Ik verwachtte er dus heel wat van. Maar helaas, deze gel had geen verandering in de situatie gebracht en de 3e gel op zaterdagochten deed ook niet meer dan weeën geven die niks deden en uiteindelijk stopten. Ik had dus ook weinig hoop voor de vierde en laatste gel.
Ze geven max. 4 keer gel, want anders raak je over gestimuleerd en als deze gel niets deed, moest ik zondag naar huis. Tenminste, als mn bloeddruk dit toeliet, want die was nog torenhoog en inmiddels had ik ook wat eiwit in mn urine.

Om 23 uur kwam de dr nog even kijken en wonder boven wonder: 2 cm ontsluiting. Bijna genoeg om de vliezen te breken, dus dat was de planning voor zondag ochtend. Ik kreeg een slaappil en ging slapen.
Maar om 24 uur besloot mn lijf dat t lang genoeg geduurd had en braken mn vliezen vanzelf!

De weeën kwamen meteen om de 5 minuten en werden al snel heftiger. Om kwart over 2 heb ik Sulja gebeld, die eigenlijk min of meer op een telefoontje lag te wachten. Voorgevoel...
Sulja heeft me echt super bijgestaan. Steeds met me meepuffen en mn rugweeën wegmasseren. Om een uur of 5 had ik 4 cm en een volledig verstreken baarmoedermond. We gingen naar de verloskamers.
Daar werden de weeën steeds heviger en sneller achter elkaar, ik kon ze bijna niet meer opvangen. Maar een douche doet wonderen! Zoveel wonderen dat ik steeds in slaap viel onder de douche. Dus na een tijdje toch maar weer terug naar bed. Inmiddels 6 cm ontsluiting. Ik wilde graag een ruggeprik, maar 's nachts is er geen anesthesie, dus ik kreeg pethidine om het uit te zingen. Wat een heerlijk spul zeg! Sulja en ik hebben zelfs allebei nog anderhalf uur geslapen, dwars door de weeën heen. En toen ze me om half 9 kwamen halen voor een ruggeprik, heb ik gezegd laat maar.
Om 11:10 uur had ik op een randje na volledige ontsluiting, maar de persweeën waren echt niet tegen te houden, dus om kwart over 11 mocht ik gaan persen.
Helaas, die stomme weeën hielden er ineens mee op. Net als met de gel eigenlijk. Dus ik ben maar op eigen kracht gaan persen. Blijkbaar heb ik bij iedere keer geroepen, ik kan dit niet! Ik weet niet hoe het moet!Maar Sulja kon de haartjes van ons kindje zien, du blijkbaar kon ik het wel.
Om 11.52 uur is ze geboren.
Onze prachtige dochter Zoë Hannah!
Zoë woog 3715 gram en werd daarom bloedsuiker geprikt. Die was erg laag, 1.1, dus ze moest direct een flesje krijgen om dit op te krikken. Helaas zonder resultaat. Zoë is naar de kinderafdeling gegaan om haar bloedsuiker op te krikken en ze moest in een warmtebedje.
Inmiddels wilde ook mijn placenta ondanks 2 prikken en een infuus niet komen. De weeën waren simpelweg op en het ding bleef zitten.
Nu een hoop getrek, geduw (zoooooo pijnlijk!) en heel veel bloedverlies trok de gyneacoloog de placenta stuk. Dus...direct naar ok om onder narcose de placenta te verwijderen.

Inmiddels gaat t met ons allebei weer goed.
Zoë mocht na 24 uur van de kinderafdeling af en ik mocht na 48 uur naar huis.

 

Gelukkig gaat het met ons allebei een stuk beter. Zoë dr bloedsuiker kan ze nu goed zelf op peil houden en ik sta zelf gelukkig niet meer zo te tollen op mn benen. Nog wel moe en koud, maar dat hoort bij een laag Hb. Dus dat komt vanzelf wel weer goed.