De titel zegt het al, Is de stap van 2 naar 3 kinderen groter als van 1 naar 2?? Hoe hebben jullie dit ervaren? En hoeveel leeftijdsverschil zit er tussen jullue kindjes?
Ik vond zelf de overstap naar 1 kind: alles nieuw etc, het grootste. Naar 2 was het wel iets wennen: aandacht verdelen, maar dat ging hier prima door een leeftijdsverschil van 3,5 jaar waardoor de oudste alles wel begreep. De 3e vond ik de minst grote verandering: draaide zo mee. Wel heftig met een bijna 2-jarige en de peuterpuberbuien, maar verder heerlijk.
Ik lees mee! Vraag mezelf dat ook vaak af. Ik vond van 0 naar 1 best een aardverschuiving. Van 1 naar 2 ging eigenlijk heel soepel. Het is natuurlijk wel drukker, maar ik was veel meer in mijn element. Zou het van 2 naar 3 nog natuurlijker gaan? Of gaat de drukte dan de overhand nemen En ze zijn nu nog heel jong. Wat als ze straks allemaal ergens naar toe moeten; school, sporten, speelafspraken enz..wordt het dan veel drukker (lees lastiger) dan wanneer ze nog klein zijn? Bij ons schelen ze trouwens 1,5 jaar.
Verder niemand?? @Abri, Dat is een beetje het verhaal zoals ik het ook voor me zie. Tussen M en W zit 3 jaar en 3 mnd, nu kriebelt het al erg voor een 3e maar W is pas 15 mnd dus mocht het snel lukken dan zit er maar 2 jaar tussen en datl lijkt me erg heftig
Ik vond het ontzettend meevallen! Toen mn derde werd geboren was mn dochter 3j9m en mijn zoontje 1j7m
Lees even mee. Ik vond de overgang van 0 naar 1 minder heftig dan van 1 naar 2. Moest daar echt enorm aan wennen in het begin. Vraag me dan ook af hoe dat van 2 naar drie is. Oudste is nu 5 en jongste 15 mnd.
Ik vond de overschakeling van 1 naar 2 kindjes absoluut het grootste.Met nr 3 ging dat allemaal erg relaxed. Hier wel een groot leeftijdsverschil tussen de middelste en de jongste..bijna 7 jaar. Kan het iedereen aanraden
Ik vind de derde echt een cadeautje! Maar ik denk dat vooral het leeftijdsverschil uit kan maken: tussen mijn oudste twee zit twee jaar, dat vond ik wel druk omdat ze beide niet zelfstandig waren. Maar nu kunnen de oudsten al heel veel zelf dus heb ik echt mijn handen vrij voor de jongste. Als ze alledrie binnen vier jaar gekomen waren vond ik het misschien wel lastiger met de derde dan met de tweede.
Idd hoop positief! Denk dat wij toch ook jog even wachten zodat er, mocht het lukken, iig 2,5 jaar tussen komt
Niet meer ervaringen??? Gister de nieuwe collextie van dirkje en feetje gezien en me eierstokken rammelde bijna me lichaam uit...
Ik vond van 0 naar 1 heel heftig, van 1 naar 2 een eitje en van 2 naar 3 weer erg zwaar. Twee is makkelijk te overzien, aan elke hand een zullen we maar zeggen, met drie loop je altijd scheef. Ik vond het ook opeens echt heel veel drukker. Maar goed, ik heb toch ook een no4 gekregen maar in alle eerlijkheid vond ik die verhalen dat je no3 er wel even bij deed echt flauwekul. Tussen no 3 en 4 zit het meeste leeftijdsverschil, namelijk 2jr en 5 mnd. De rest max 2 jaar.
Hier ging van 2 naar 3 echt vanzelf. Echt heel positief dus. Tuurlijk het is pittig maar lang niet zo als van 1 naar 2. Ik denk ook dat je zelf makkelijker bent en daardoor ben je ook veel relaxter
Easy breezy.. hier drie kinderen. Bij de geboorte van de derde was de oudste 5 jaar en de middelste 3,5 jaar en ik vind de overgang van 2-3 echt niets voorstellen. Het loopt gewoon allemaal prima. En natuurlijk is het druk maar dat vind ik altijd met een baby. Rijk is ons kadootje... van ons allemaal
Het lijkt mij juist heel heftig, denk er ook regelmatig over na. Hoe doe je dat met naar school gaan, met boodschappen doen enz enz enz... Nu heb ik er 2... Onder de 5 zijn ze... Een 3e lijkt me zo'n mega verschil...misschien ligt dat aan mij . Van 0 naar 1 ging me makkelijk af, van 1 naar 2 viel ook nog mee. Iets heftiger misschien
Is denk ik ook heel erg afhankelijk van de kindjes en hoe jijzelf bent. Ik was bij de eerste onverwachts zwanger geraakt en in totale shock, had 0,0 ervaring met kinderen en echt alles was dus nieuw. Was enorm heftig. Kindje was verder heel makkelijk dus dat was het echt niet, maar gewoon het nieuwe.. Was niets voor mij. Bij de tweede wist ik hoe alles zo ongeveer 'moest' en dat gaf heel veel rust. Ondanks dat zij iets moeilijker was ging het dus heel soepel. Bij de derde was het echt 'o komt allemaal wel goed' en zij had nog iets meer probleempjes, maar ik stond er echt zo relaxed in. Dat maakte het hier iedere keer makkelijker. De drukte? Ja, het is met momenten enorm druk en soms hectisch, maar over het algemeen gaat het prima. Het past zich in mijn ogen ook zo allemaal weer aan. Waar het baby'tje eerst veel tijd opeist door voedingen en eventueel huilen, maar toch ook veel slaapt, dan een periode tot aan de hapjes waarin er meer regelmaat en rust komt, dan periode van hapjes erbij waarin het weer even drukker is en als dat loopt is het weer relatief rustig tot het moment dat er gekropen en gelopen wordt. Maar dat is echt hoe het hier ging. Het leeftijdsverschil speelt daar hier ook zeker in mee.
Hier 3 kinderen gekregen, met +/- 1,5 jaar er tussen. Is ff druk, maar wel erg leuk. Jongste is nu 2,5 jaar.
zijn al enorm veel topics over, dus misschien ff met de zoekfunctie. ik vond de overstap van 2 naar 3 het zwaarst. met de 1e dacht ik echt; jemig, doet iedereen hier zo moeilijk over. 2e was een eitje, mede doordat er geen baby makkelijker was dan hij. de derde daarentegen.....holy moly, dat viel mij vies tegen. constant het gevoel dat ik in spitsuur leef. het gevoel van beide oudsten op school (middelste was toen 3, maar nu 4) en dan weer overnieuw. ik vond het de zwaarste, absoluut;
ik vond de verandering van 1 naar 2 het grootst. komt misschien ook omdat de 1e een modelbaby was en die model babay zat in de peuterpubertijd toen de 2e werd geboren en dat was een drama... toen de derde werd geboren waren de andere ,2 4 en 6. ik ben heel erg blij dat die 2 al zo groot zijn. ons derde kindje is echt een zorgen kindje de eerste 3 maanden gilde ze 12 uren op een dag daarna heeft ze bijna 2 weken in het ziekenhuis gelegen en kwam er met sondevoeding weer uit. ze heeft verborgen reflux en koemelkallergie. als zij de 2e was geweest weet ik niet of het wel goed gekomen was. inmiddels is ze ruim een halve week van de sonde af en gaat het eindelijk goed. nu draait ze gewoon mee maar nog steeds moeten we rustig aan doen met haar. op zich is deze verandering wel heel erg groot omdat het heel heftig is allemaal. maar ik kan op de goede momenten meer van haar genieten dan van de 2e. bij de 2e had ik ook altijd de 1e om me heen, en niet dat dat erg is maar vind het ook lekker als ik even 2 uurtjes met een boek op de bank kan zitten. of dat ik lekker met mn meisje kan keuvelen zonder dat er steeds aandacht van anderen word gevraagd. dus naar mijn idee gaat een derde er zo bij, tis alleen maar net in wat voor situatie je terecht komt, daar moet je wel rekenign mee houden. meestal gaa alles gewoon goed maar dat hoeft dus niet zo te zijn......... wat als je kindje veelte vroeg geboren word en een maand in het zoekenhuis moet liggen, of wat als het ernstig ziek is.... zijn wel dingen om rekenign mee te houden