Nee dat zegt hij niet. Hij wil alleen nu nog niet definitief de knoop doorhakken, omdat hij niet weet wat de toekomst brengt.
Uiteindelijk heeft diegene die niet wil het laatste woord, want beide ouders moeten er achter staan. Je wilt toch ook dat het kind gewenst is door beide. Hij heeft al eens moeten toegeven en nu is jullie jongste nog zo klein, ik zou het echt even laten rusten. En dan zou ik jou willen meegeven, geniet van jullie jongste alsof hij de laatste baby is, want die kans is heel groot als ik het zo lees. Dan wil je achteraf geen spijt hebben dat je niet bewust deze laatste babyfase doormaakt en van geniet.
Ik vind dit heel erg raar! Ook al krijgt hij een andere relatie, jullie 3 kinderen blijven evengoed van hem en hij wilde geen vierde kind meer.
Daar zou ik ook moeite mee hebben. Zou voor mij voelen alsof ik niet goed genoeg ben. Zeker gezien zijn leeftijd. Was hij nou 25 dan is hij over 10 jaar nog jong zat voor een tweede leg. Maar als hij nu oa als reden zijn leeftijd aangeeft gaat dat niet op. Al val jij morgen neer heeft hij niet binnen 2 maanden zo'n nieuwe relatie dat er weer aan baby's gedacht wordt lijkt me
Mensen bedenken zich wat dat betreft wel eens, hij zegt niet dát hij zich gaat bedenken maar wel dat er een mógelijkheid is dat hij zich zal bedenken en daarom wil hij geen sterilisatie. Ik zie best veel mannen die nog een kind krijgen na hun 45-50ste.
Mijn vader wilde ook geen kinderen meer. Mijn moeder had nog geen kinderen en wilde heel graag kinderen. Tadaa zusje en ik. Je weet nooit hoe het loopt.
Klopt dat hij zich zou kunnen bedenken. Maar ik vind het tegenstrijdig dat hij dan nu zo stellig nee blijft zeggen maar wel de optie voor "evt later met een ander" wil openhouden en niet voor "evt over een paar jaar nog 1 met ts". Met ts absoluut geen 4e willen, zelfs dreigen met scheiden. Maar ook geen definitieve dingen durven "want misschien...".
Dan denk ik eerlijk gezegd dat jouw grote wens zeker ook nog hormonaal kan zijn, juist omdat je volop in die kleintjes zit. 4 maanden is eigenlijk niets. Of misschien is hormonaal niet helemaal het juiste woord, maar bij mij was de wens ook veel sterker en minder rationeel toen mijn jongste die leeftijd had. Bij 6 maanden ook nog wel. Pas later werd het een soort langduriger wens, ook om het 4e kind en niet om nog een baby. Alsof wat je nu voelt een heftige verliefdheid is en het houden van dan later komt. Of niet, en dan is 3 ook goed. Maar ik zou het voor nu laten. Zitten je jongens nu allemaal dicht op elkaar? Ook bij 4 maanden weer gaan proberen bijvoorbeeld? Je hebt echt nog wel even. Al is je man nu stellig. Als hij er dan toch ook geen knoop in wil leggen vanwege wie weet ooit, zegt hij nu misschien ook wel nee omdat hij het vervelend vindt dat je het er 4 maanden na de bevalling al weer over hebt. Misschien voelt hij zich wel een zaaddonor ipv jouw man Dus ik zou er vanuit gaan dat het hierbij blijft en dan over een jaar nog eens een balletje opgooien. Mijn man was enigszins neutraal over een 4e. Zo van: prima als het gebeurt, maar niet actief voor proberen. En zo geschiede.
Volgens mij was dat dreigen vooral uit emotie vanwege die brief? En ze hebben echt net een baby erbij, ik kan me best voorstellen dat het dan wat too much is als er herhaaldelijk over nog een baby wordt gesproken, terwijl je aangeeft dat niet te willen. Aangeven dat hij het in de toekomst mogelijk wel met een ander zou willen, is niet zo handig geformuleerd natuurlijk - alsof hij nu al van plan is weg te gaan en tzt een tweede gezin te stichten. Maar zo vat ik het niet op, meer als een globaal ‘wie weet wat de toekomst brengt’ en daarom nu geen definitief besluit willen nemen zoals sterilisatie. Het klinkt voor mij heel overrompelend; meerdere keren praten over een vierde, terwijl de derde er net is. Dan nog een brief. En ook beginnen over sterilisatie. Ik weet niet hoe geduldig ik dan zou reageren, dus wat dat betreft begrijp ik de botheid van haar man ook wel eerlijk gezegd…
Nou dit zijn natuurlijk wel allemaal losse situaties hè. Dit heeft elkaar niet een aantal dagen na elkaar opgevolgd. Een grapje in de zwangerschap over een eventuele vierde; waarop hij aangeeft dit niet te zien zitten, maar evt wel met een nieuwe partner mocht het tussen ons over gaan.
Ja ik vind dat niet zo heel gek. Klinkt natuurlijk wat bijzonder als je in een relatie met iemand bent, maar een héél groot deel van de huwelijken strand en als je dan later iemand tegenkomt die nog geen kinderen heeft is dat toch een dingetje. Ok,op zijn leeftijd en zo stellig in geen kinderen willen, vind ik het wel een beetje vreemd, maar verder vind ik het niet raar dat je niet zulke definitieve beslissingen wilt nemen.
Snap ik, maar in een tijdsbestek van enkele maanden een aantal van die losse situaties, en nadat een derde eigenlijk al een soort tegemoetkoming was, voelt het voor mij wel ‘benauwend’.
Ik zou het echt (nog even) laten rusten. Mannen zitten daarin doorgaans echt anders in elkaar dan vrouwen. Hier hoefde ik mijn man na 4 maanden ook echt niet te vragen of hij nog een 2e of 3e wilde. Hij (maar ik ook wel) waren dan nog bezig met het wennen aan een nieuwe situatie en dan was er zeker in het hoofd van mijn man geen ruimte om aan een volgend kind te denken. Inmiddels wel hoogzwanger van de 3e, de anderen zijn 8 en 5. Leeftijdsverschil is groter dan ik misschien had gewild, maar door omstandigheden en niet heel snel zwanger deze keer is het zo gelopen en het is prima zo. Natuurlijk hier wel eens gekscherend grapjes over een 4e, bijv zo kan er nog wel 1 bij of juist dit doen we dus nooit meer. Maar ik hecht aan geen van die opmerkingen waarde. Ik vind dat je je ook echt wel bewust moet zijn van het feit dat je nog een kind erbij wilt en niet omdat zwanger zijn en een baby hebben zo fijn/mooi/leuk is zeg maar. En om daarvoor echt bewust te kunnen kiezen vind ik 4 maanden vrij snel en zou ik het zeker bij je man laten rusten tot de jongste 1 jaar is ofzo. Nu richten op de 3 kids die je hebt en daarvan genieten en van elkaar natuurlijk!
Ik zou je wens echt proberen voor tijdje te parkeren en dan te kijken of de wens er echt nog is of dat het afzwakt. Ik had bij alle 3 de kinderen heel snel dat ik weer graag nog een kindje wilde. Maar ben blij dat we dit na de 3e toch hebben geparkeerd. Ten 1e omdat mijn man er echt niet aan moest denken en ten 2e, omdat het ook gewoon druk zat is. Ik heb wel 3 weken geleden een mk gehad. Dit heeft m’n man wel doen nadenken en daardoor willen we in de toekomst ook heel graag nog een 4e kindje. Moet wel heel eerlijk zeggen dat ik jullie relatie niet heel gezond vind klinken.. hoop dat ik dat mis heb. Dat jij alleen voor de kids zorgt en je man boven slaapt, waarom? Je kiest toch samen voor kinderen. Doe het dan ook samen. Dat jij meer doet omdat je meer thuis bent begrijp ik. Hoeft toch niet te zeggen dat je man dan maar niks hoeft te doen..
Los van het feit dat een kind gewenst mag zijn door 2 ouders vind ik echt dat je relatie technisch zo ook niet verder kan. Dit klinkt als 2 vreemden onder 1 dak. En nee, je hoeft niet samen weekenden weg naar Parijs maar enige vorm van intimiteit samen alsin in dezelfde kamer slapen, samen tijd doorbrengen al is het door samen een tosti te eten op de boerderij dan práát je tenminste. Als je elkaar niet spreekt omdat je te weinig tijd doorbrengt stapelen zaken zich op en weet je niet meer wat de ander denkt of voelt. Ook als gezin voor elkaar zorgen en tijd doorbrengen is een basaal goed. Wat voor mannelijk rolmodel wil je de kinderen meegeven ? Dat de 1 meer doet, alle begrip. Dat je niet beiden 4 dagen werkt en zorgt, snap ik ook maar zoals het nu gaat?? Ik schrok ervan, het voelt ook enorm koud.
Lijkt mij een mooiere wens om überhaupt weer als partners samen te leven. Focus van de kinderwens af, focus weer naar elkaar
Ik heb zelf 3 kids, en na mijn derde, had ik echt nog een vierde gewild, al onze kids zijn gekomen met icsi, en we hadden er tot een paar maanden geleden nog 4 cryos in de vriezer. Maar wij zeiden altijd, nog voordat we wisten niet op de natuurlijke manier zwanger te kunnen worden, dat wij 3 kids wouden… maar na mijn derde voelde ik echt nog een wens voor een vierde, mijn vriend had die wens niet, maar we besloten de cryos dus te houden als optie. Maar heel eerlijk; het leven met 3 kids is soms best pittig, en ik ben nu blij dat wij het bij 3 kids gehouden hebben. Paar maanden terug kwam dus de rekening weer voorbij voor cryo kosten, zo een tachtig euro, en ik kon met volle overtuiging zeggen dat we ze niet meer gingen gebruiken, en dat t ook echt goed is zo als we t nu met 3 hebben. We hebben dus de keuze gemaakt om de cryos aan de wetenschap te doneren, en hoop echt dat ze zo nog iets kunnen betekenen. Heel verhaal. Maar nu heb ik echt geen kinderwens meer, denk dat je vooral van de babytijd moet genieten, en met zo een jonge baby, heb je ook nog hormonen, bekijk het over een tijdje opnieuw, en heel belangrijk is ook jouw man zijn keuze, als hij 3 genoeg vind dan mag dat zo zijn.