Grotere gezinnen gezocht… gezellig kletsen

Bij ons was het eerder andersom. Mijn man kon er nog best eentje bij hebben, maar ik was degene die nee zei. Mijn lijf ging elke zwangerschap verder in protest, dus het werd voor mij gewoon echt te zwaar. Dat maakt het dan ook wel duidelijker dat het nu gewoon echt klaar moet zijn.

Nummer 7 kwam er al als een volslagen verrassing bij. Prima, maar ik heb toch wel een flinke poos nodig gehad om daar blij mee te zijn. Mijn energielevel ging ver onder het vriespunt, dus met 6 kinderen om me heen was dat echt loodzwaar.
Ik heb zelfs in het eerste jaar van onze jongste echt wel eens gedacht: als ik nu terug kon in de tijd was jij er echt niet geweest
Aan de andere kant hield ik echt heel veel van hem, maar heb er wel gevoelsmatig meer moeite voor moeten doen.

Sterkte❤️

 

De kans dat ik weer best wat bankrust moet nemen ivm bekken is aanwezig. Maar door bij nr5 vroeg te starten met bekkenfysio is dat ook best goed gegaan (in vergelijking met nr4). En het mogelijk maanden ziek voelen... tja ik weet niet, is geen bezwaar voor mij momenteel.

Het moeten wennen had ik wel bij nr4. Was juist dat ik dacht "3 is prima". Duurde echt weken voor ik eraan gewend was dat het er toch 4 werden. En toen huilde hij heel veel de eerste weken, heb toen ook gedacht dat 3 misschien beter was. Na 2x osteopaat had ik een ander kind (verkrampt door sterrenkijker te zijn).
En toen kwam nr5 en dat was zo'n heerlijke baby en nu peuter... Niet helpend in deze kwestie

 

Haha nee, het blijft een lastig iets. Baby 6 was bij ons de lastigste, sliep de eerste 1,5 jaar erg slecht. We liepen op ons tandvlees. En nummer 7 was weer heel makkelijk. Gelukkig maar.
En als ik nu denk aan een eventuele zwangerschap breekt het zweet me al uit. Maar ja ben inmiddels alweer 46, dus kom nu toch wel in de 'oma-leeftijd' vind ik.
Grijze haren heb ik al

Bij ons was het makkelijk. Mijn man zei gewoon: jij doet het meeste thuis, het komt op jouw schouders neer, dus als jij het ziet zitten is het oke. Maar anders is het gewoon nee.

 

Haha ja dan weet je dat het klaar is, als het angstzweet eruit komt.

Ik ben 33 dus hopelijk nog lang geen oma

In dat geval hadden er al meer rondgelopen denk ik

 

Oh wat lastig zeg, lijkt me dat, alsje die wens zo sterk hebt. Maar idd, is de kans er niet dat je dat gevoel altijd blijft houden, ongeacht hoeveel kinderen je hebt?
Ik was na 3 klaar. Maar hier was het andersom, mijn man wilde zo graag nog een vierde. Uiteindelijk ik ook wel (en gelukkig maar want echt, ze is de perfecte aanvulling op ons gezin) Maar om heel eerlijk te zijn, als mijn man nog perse een 5e had gewild, had hij kunnen praten wat hij wilde, het zou niet gebeuren. Ik wil absoluut niet nog een kind van onszelf. Dat is echt een gevoel, want we kunnen het samen prima aan, hebben een kamer over in huis, financieel te doen, maar ik wil het gewoon echt niet. Nu heb ik geluk dat man er nu hetzelfde in staat als ik, maar anders denk ik toch echt dat hij zich er bij neer had moeten gaan leggen

Iets anders waar ik wel eens tegenaan loop. Hebben jullie regelmatig tijd alleen met 1 kind? Ik vind dat belangrijk, maar het lukt zo slecht.
Toevallig moest ik zaterdag een uur wachten na bezoek van een open dag met oudste zoon. We moesten een wachten op zijn zusje. Toen zijn we wat gaan drinken ergens in de stad, samen en cadeautjes voor sinterklaas geshopt. Superleuk. Vandaag was ik onverwacht vroeg thuis uit mijn werk, dochter was ook vroeg thuis en zijn we samen in de stad gaan lunchen.
Maar verder komt het er zo weinig van. Vaak is er een ander kind bij, of het ontbreekt gewoon aan tijd.
Hoe vaak doen jullie 1 op 1 iets met je kind?

 

Wij gaan zelden 1 op 1 op stap met de kinderen.
Lunchen buiten de deur doen we sowieso niet. Dat gebeurd hooguit op vakantie eens.

Ik ben tbm(nou ja, ik werk 5 uurtjes per week) dus ben er wel (bijna) altijd als de kinderen uit school komen. Dan is er gewoon tijd voor een babbel.
Het gebeurt ook wel dat ik maar 1 kind bij me heb als er wat boodschappen, kleding of schoenen gekocht moeten worden.
Maar echte uitjes doen we niet vaak. Dat heeft met het financiële plaatje te maken, maar ook stomweg met tijd.
Onze agenda zit vaak gewoon vol.
De jongens hebben bijbaantjes, scouting etc. Dus zelfs de zaterdag is al vol.

 

1 op 1... op volgorde gsan wij om en om dag weg met een kind maar is soms lastig in te plannen omdat man al veel weg is.
En soms als er 1 studiedag ofzo heeft even een uitje naar tuincentrum ofzo en daar wat drinken

 

Hier 4 kinderen is dat groot?
Ik vind het wel meevallen.

Ik doe vanaf dat een kind 4 jaar word 1x per jaar iets alleen met ze.
Met C ga ik vaak een nachtje weg en shoppen.
N wilt meestal naar een museum.
En met L ga ik dit jaar voor het eerst wat doen, maar nog geen idee wat.

 

En hier komen er geen kinderen meer hoor
Ben alleenstaand en vind 4 echt zat.

 

ja is echt leuk!
Als je ze alleen hebt zijn ze ook heel anders.
Althans die van mij wel
En ze genieten er echt van

 

Even een flinke slinger aan de was gegeven:

Alles is gevouwen, nu nog even verdelen over de kamers...

 

Ik heb dat gevoel ook gehad een paar weken geleden.
Liep echt als een zombie rond voor mijn gevoel.
Als de kinderen bij hun vader zijn (om het weekend) werk ik altijd.. en dan krijg ik ook altijd ochtenddiensten.
Wat bij mij werkte was regelmatig nog een uurtje daarna slapen.
En ze gaan nu af en toe een weekend extra naar hun vader zodat ik even kan bijkomen.

toen we nog samen waren had ieder een vaste uitslaap ochtend in het weekend.
Dat was echt heerlijk! Even geen ochtendroutine doen maar lekker blijven liggen en nog een paar uur extra pakken

 

Maandag kind1 vrij, vrijdag kind2, msandag er na kind3 en kind4

 

Wacht maar tot je er op mbo/hbo hebt zitten, dan wordt dat nog veel vaker

 

Gelukkig wordt het wel steeds makkelijker om te zeggen: je hebt een sleutel, succes, ik volg mn eigen planning

 

Oh ja dat doe ik ook hoor. Alleen met de jongste twee houd ik wat dat betreft nog rekening. De rest gaat gewoon zijn gang. Doen ze toch wel zonder rekening met mij te houden