Oh wat grappig, de schoonkids op precies dezelfde dag jarig. En hilarisch als je ontdekt dat alle zwagers geen zuurkool lusten. Ik houd ook niet van zuurkool. Mijn kids hebben het volgens mij nog nooit gegeten... dat is het voordeel van de kok zijn Ik hoop echt heel erg dat de baby deze week komt. Hoop doet leven. Maar soms zakt de moed me in de schoenen wat dat betreft. Die kans acht ik zo klein eigenlijk. Omdat ik het zo hoop, vrees ik dat ik juist tot na 41 weken doorloop. Bij de 5e heb ik zo ongeveer alle bakerpraatjes geprobeerd, zonder resultaat helaas. Daar begin ik niet meer aan. Het enige wat ik eigenlijk kan doen is gewoon afwachten en me er niet druk over maken. Maar ja, zeg dat maar eens tegen een vrouw die het zat is en vol hormonsters zit. Ik ben aardig kort van stof en dat vind ik niet echt leuk. Mijn to do lijstje staan alleen nog stomme dingen op, daar heb ik geen zin meer in eigenlijk. Maar ik streep toch elke dag wat af.. Vandaag nog wel een leuk klusje gedaan: de traktatie voor school van nr 2 klaargemaakt. Kan maar vast klaar staan. Cadeau's zijn ook allemaal binnen, dus daar ben ik ook klaar voor mocht het in de kraamtijd vallen. Oppas kan ik mijn zus of mijn moeder voor vragen. Wonen allebei op het dorp, mijn moeder een halve straat verder zelfs. Maar ik hoop dat het overdag gebeurd als de kids naar school zijn, of juist s nachts, als iedereen gewoon slaapt. Dus dat ik geen oppas nodig heb. Mn zus heeft nu een ziek kind en liever even geen besmetting hierheen
Smorgens zit je met kraamvisite en savonds bij de mentor om te bespreken of het 3havo of 3gl wordt volgend schooljaar. Merk dat ik dat switchen best lastig vind af en toe. Puber, baby, kleuter, baby, kind, puber...
Wat vind je er precies lastig aan? Ik merk dat zelf helemaal niet eigenlijk, vind het juist wel leuk!
Oh haha, ja dat herken ik wel. Toen jongste op de psz zat was het op zijn 'ergst' 1 op de psz, 2 op de basisschool, 2 op het vo (allebei op een andere school) 1 op het mbo en 1 op de universiteit. Dan hadden we weer iets op de ene school, dan weer een gesprek op een andere. Thuis was het schakelen tussen een peutertekening bekijken en verhalen over de uni aanhoren.
Ik vond het ook niet echt lastig, maar het was soms echt enorm schakelen hier. Zoveel verschillende dingen en plekken.
Ik hou inderdaad ook erg van die afwisseling. De ene keer heerlijk extra knuffelen en op schoot, andere keer een diepgaander gesprek❤️.
Niet in mn babybubbel kunnen blijven. Hoe meer leeftijdsverschillen hoe meer fases in huis en dus meer schakelen. Ik zie vooral in praktisch opzicht wel de voordelen vaak oppas in huis, even extra handjes die nr5 kunnen helpen, nr6 die verschoont of geknuffeld wordt zodat ik bijv door kan met koken... Vond het wel heel mooi om te zien dat nr2 door had dat ik weeën had en de toch meer "volwassen" interesse in alles dan bijv nr3 die echt nog in de "kind"interesse zit. Maar misschien is mn babybubbel sowieso wel minder geweest omdat ik nu volledig thuis zit? 1-3 was fulltime aan boord, nr4 wel thuis maar was de oudste nog net geen 7jaar dus echt kind. En nr5 was coronatijd dus zat sowieso iedereen al in zn eigen bubbel. Nu moet ik gevoelsmatig ook zoveel met de andere kinderen, buiten de dagelijks zorg om, zoals gesprekken op school. En aan boord kon ik na slechte nacht zeggen ik blijf nog liggen. Nu moet ik er toch uit om er op tijd op school te krijgen Oh en mn hersenen werken nog niet terug 100% dus dat kost ook energie
Niet zó veel verschillen hier. Maar inderdaad zo bekijk je de tekening van kleuter en zo wordt er gevraagd of je even economie van vwo2 kan uitleggen. En dan gesprek of 3havo of 3gl beter is en zo zit je te praten over poepluiers En tegelijk luiers en maandverband voor je dochters kopen voelde ook wel even gek
Dat is ook inderdaad een stukje hormonen @toch3. Je hersenen veranderen ook door de hormonen in zwangerschap en na de bevalling. Komt vast wel weer goed, maar is nu nog even lastig denk ik. Moet je accepteren van jezelf en uitleggen aan man en kids. Hopelijk helpt dat een beetje. Ik begrijp je ook nu ik tegen die bevalling aan zit dat ik denk, waar is mijn rust en mijn babybubbel?? Er worden telkens allerlei dingen gepland en verwacht van mij waar ik geen zin in heb. Ik wil rust, stilte, orde, warmte. Geen afspraak hier, verjaardag daar, ene kind thuis ivm lesvrije dag en andere kind op een andere dag ivm leraren tekort. Geen discussies tussen de kids wie wat zei bijv. of peuter die ineens weer 3x per dag in zn broek plast als ik net alle was weg heb. Een man die van alles laat slingeren als ik tegen mijn zin en moeheid in toch weer alles netjes heb. Of als ik met de tong op mn knieen mijn best heb gedaan om een lekkere en gezonde maaltijd te koken, de een na de ander zeurt en de peuter het vertikt om ook maar 1 hap te doen, terwijl ik weet dat hij het gewoon lekker vind. En dan zegt man verbaasd: je bent wel erg kort hoor. Ik vind het een zeer pittige oefening in geduld dat hoogzwanger zijn. En ik ben op zich best geduldig, maar dit zijn wel heel veel stapjes verder qua geduld. Gisteren geprobeerd om er een gezellige dag van te maken. In de ochtend cakes gebakken voor de kraamtijd en s middags met de kids naar het bos geweest en lekker gewandeld. (Meer gewaggeld denk ik) Dat was echt heerlijk. Ik hoopte alleen dat het iets in gang zou zetten, maar helaas....
Snap ik op zich wel hoor. Ik heb me er de eerste maand na de geboorte van de jongste ook erg toe moeten zetten omdat mijn hoofd vol zat met voeden, weinig slaap etcetera, maar voor de oudsten zo belangrijk (en voor mezelf ook ontdekte ik).
Alle dames die al bevallen zijn: nog gefeliciteerd. Ik plaatst niet zo vaak meer iets, maar lees nog wel mee. Waf betreft verjaardagen: wij hebben er 2 in januari, 1 in april, 2 in mei, 1 in september en 1 in november. We zeiden destijds tegen familie dat we alleen nog geen verjaardag hadden in april, augustus en december. En toen was ik uitgerekend in december. Dat ging helaas mis en vervolgens was ik uitgerekend in april.
Vandaag 40 weken zwanger. Ik hoop zo dat de baby uiterlijk maandag geboren wordt. Daarna is het alleen maar rommelig met vrije dagen, een verjaardag en kids thuis. Ik ben er echt écht klaar voor. Zelfs stomme klusjes gedaan. Vanmiddag/vanavond uitgebreide verjaardag van mijn schoonmoeder. Zo geen zin in Maar de rest van het gezin wel (behalve de oudste dochter, want die heeft met niemand aansluiting en als ze gaat zitten lezen bijvoorbeeld, moppert mijn schoonmoeder op haar) dus ik zet me er maar overheen....
Vandaag wezen winkelen met de jongste 4. Nr6 trok echt veel aandacht ze wilde niet echt in de kinderwagen dus man had haar veel vast zodat ik rustig kinderkleren kon kijken maar echt heel vaak "oh wat een kleintje!" " oh wat een schatje" Redelijk goed geslaagd. Alleen schoenen vond ik echt tegenvallen dus ga toch maar bestellen
Ik duim met je mee. Oh dat is een druk middagje geweest. Ik moet met zoon van 17 gaan winkelen. Hij heeft bijna niks meer. En ook weinig tijd, dus een moment inplannen is al lastig...
Ik moet nog met nr2 maar die was werken. En alleen kinderafdeling ipv ook vrouwen vond ik wel zo praktisch. Ga binnenkort wel met haar en dan kunnen we de kinderafdeling weer skippen. En nr1 zegt dat hij zat heeft maar weigert zn kast op te ruimen dus ik weet het niet
Soms is het echt een heel gedoe voor ze weer allemaal aangekleed zijn. Maar dat heb ik inmiddels achter me. De jongste twee hebben beiden niks meer nodig. Voor jongste koop ik veel op vinted of bij een kledingbeurs. En ik kijk wat er nog in de kast ligt van zijn broers. Hij heeft zelden iets uit een winkel. Met nummer 5 moet ik nog wel op stap, die heeft bijna niks meer. Even goed aankleden en dan krijgt hij kleedgeld en wordt het zijn eigen pakkie an. De rest regelt het sowieso zelf. Wel fijn hoor. Scheelt een hoop gezoek en geregel.