Ben ik de enige? Okee: ja, hij werkt 40 uur. Ja, ik ben sinds kort wéér werkeloos. maar serieus.... de frustratie was er al een hele tijd. Uiteindelijk bleek er bij hem vanalles aan de hand te zijn en heeft hij nu 1x per week een afspraak bij psycholoog. prima, eindelijk komt het er eens uit dus ik dacht "laat maar gaan, dan doe ik wel wat meer en hoeft hij alleen maar thuis te komen en te eten". En zo geschiedde. MAAR!! Hij heeft met hulp van de psych het licht gezien. Dacht ik. hij kwam thuis, ging ineens helpen en eindelijk zag ik eens dat het hem allemaal wel degelijk iets deed. Enfin; ik stond er (ondanks veel thuis zijn) niet meer alleen voor, voor mijn gevoel. Twee weken. Twee weken hield ie het vol en we zijn weer terug bij af. stofzuigen? Hij weet niet eens dat we een nieuwe hebben! (Geen geintje! Hij heeft t nog niet gezien!!) De was? Dat éne wat ik hem vroeg ieta vaker te doen? Nope. nou ja, goed. Zo zijn er uiteraard legio voorbeelden. en ik ren ELKE dag van hot naar her in huis om het zo netjes mogelijk te houden en alles op orde te krijgen. Want ook IK zit er al heel lang doorheen en dat is te zien aan de staat van het huis. Heel simpel. Maar waag er iets van te zeggen he? "Dan vráág je toch of ik je help?" Ja dude, maar als ik dat elke week moet doen dan: LAAT MAAR! en dus doe ik alles, heb ik het gevoel dat ik alles MOET doen en volgens mijn eigen instinct zit ik vast in het "als ik het niet doe gebeurd het niet" emotietje. meer meiden die hier tegenaan lopen? En zijn er tips om een beetje een routine te krijgen? Want die heb ik nodig.... net zoals ik het nodig heb om eens te zien dat ik noet alles alleen hoef te doen... (Lijkt wel alsof ik na twee/drie jaar nog steeds niet los kan laten dat ik niet meer alleenstaand ben! Word er gek van!)
Eerlijk gezegd, als jij echt de hele dag thuis zit en hij werkt 40 uur... Ja logisch dat jij dan het huishouden doet.. Tuurlijk kan hij af en toemaar kleins doen maar ik zou echt niet veel van me man verwachten als ik huisvrouw was en hij fulltime werkt Dus ja zoals je het al zegt, als jij het niet doet doet niemand het wat opzich wel logisch is... Jij bent de hele dag thuis, hij niet.. En als die thuis is dan is die waarschijnlijk te moe om ook nog het huishouden te doen (en dan heb ik het niet over de vaatwasser ofzo want dat is een kleine moeite wat die wel kan doen bijvoorbeeld..)
Mijn man werkt ook 40 uur, ik 22. Logisch toch dat ik het doe? Als ik nou eens ziek ben ofzo is het wat anders. Je kunt niet van je vriend verwachten dat hij nog even lekker gaat strijken na zn werkdag terwijl jij thuis bent.
Ho wacht, even ter verduidelijking... ik zit sinds twee dagen pas thuis. De irritatie is er al dik een half jaar. Daarvoor deed hij eigenlijk ook niks (toen was HIJ werkloos en werkte ik) maar viel het me nog niet zo op..
Aan mijn mening heb je dan niks, maar eigenlijk vind ik het logisch dat jij het huishouden doet. Hij werkt fulltime, jij helemaal niet. Op het moment dat jullie beiden zouden werken, of hij parttime snap ik dat je het huishouden deelt. Als je het overzicht mist, stel je voor jezelf toch een weekplanning op? Ik neem aan dat je niet elke dag het hele huis van onder tot boven hoeft schoon te boenen?
ik vind het eigenlijk ook wel logisch dat jij het huidshouden doet als hij full time werkt.. en waarom moet je de hele dag van hot naar her rennen? je hoeft toch niet de hele dag door schoon te maken? ik vind wel dat je man kleine dingen moet kunnen doen (vuilnis buitenzetten enzo) maar verder is t een beetje jouw taak.. als het omgekeerd zou zijn en hij thuiszat en jij werkte zou jij ook willen dat hij het deed!
Ik heb daar ook last van maar heb mezelf een nieuw syndroom aangeleerd. Het 'als het niet gebeurt is dat dan erg?' syndroom Loslaten is ook iets dat je moet leren. En vaak zie je dan dat de gevolgen die je zelf allemaal bedacht had helemaal niet uitkomen.
je moet het gewoon blijven vragen. simpelzat. Het is echt geen onwil maar ergens in de eeuwenlange ontwikkeling is er wat misgegaan en blijkbaar hun huishoudtalent vervaagd zodra ze van hun werk thuiskomen. Doet hij wel wat als je het hem gewoon vraagt? Zo ja dus gewoon elke keer vragen.
Hier werkt man fulltime en ik 1,5 dag per week... Ja ik doe meer... Maar verwacht wel dat mijn man zijn eigen troep opruimt. Dus zijn eigen vaat in de vaatwasser zetten.. Na het douche de spullen op ruimen.. Als hij boven is en op dat moment is de was klaar, mag ik toch wel verwachten dat hij het doet.. Hier is het met vallen en opstaan... Als hij zijn was niet in de wasmand doet, was ik niet.. Dan heeft meneer na een tijd geen kleding meer.. Als meneer het dan eindelijk in de wasmand gooit, tja dan was ik eens wanneer ik tijd en zin heb.. (Dat heeft wel gewerkt, in 1 jaar tijd 2x gebeurt..
Hier werkt man 75 uur per week en ik 20 maar ik doe ook alles in het huishouden.. Soms wel irritant omdat hij soms zelfs zijn bord niet opruimt maar ach heb het langs me neer gelegd ben ik veel sneller klaar met alles... Moet wel zeggen dat als ik iets vraag bv op zaterdag aks ik moet werken dan doet ie het wel.. Ik smeer zelf zijn Boterhammetjes
Ik doe het huishouden in m'n eentje Hij vindt het niet erg als ik hem dan vraag met iets te helpen maar 'ah even dit afkijken', 'even dit potje uitspelen', dus ik vraag gewoon niets meer haha.
Ik denk dat mannen het soms gewoon ook niet zíen, ofzo. Mijn man wil altijd graag helpen en doet zonder te vragen de dingen die 'zichtbaar' zijn (de vaat, prullenbak legen, etc), maar hij heeft soms geen weet van wat er - in mijn beleving - verder moet gebeuren. Hij vraagt dan aan mij of ik die dingen op een briefje wil schrijven. Edit: Het lijkt nu een beetje alsof ik mijn man alles laat doen haha, maar dat is niet zo hoor De opmerking van Juul75 vind ik een goede!
Mannen zien het inderdaad niet zo, of het interesseert ze niet. Nou werk ik niet en mijn vriend werkt 40 tot 60 uur in de week. En doet alleen wat boodschappen zo af en toe. De rest doe ik allemaal. Hij heeft volgens mij al 2 jaar niet stof gezogen, was gehangen etc. Hoeft van mij ook allemaal niet. Daar ben ik voor. Als je beide werkt, kun je het verdelen. En tja, bij mannen moet je dat net als je bij kleine kindjes doet; constant zeggen.
Mijn man werkt 5 dagen p/w en Ik werk maar 12 uur en doe dus ook alles in huis. Ja soms vervelend, zou het wel lekker vinden als hij een keer de afwas doet maar ik vraag niet eens of hij wat wil doen. Ik vind het niet eerlijk dat als hij zoveel werkt dat ik dan nog van hem vraag om dingen in huis kan doen terwijl ik dat gewoon zelf kan omdat ik toch genoeg tijd heb.
Dat is een geweldig syndroom. Ik heb altijd de neiging om de verkeerde dingen te doen. Dus voor mij is het ook belangrijk om me dit regelmatig af te vragen, maar dan niet zozeer om eens wat minder te doen, maar om de juiste (belangrijkste) dingen als eerste te doen. Ik denk dat je het bij veel mannen moet blijven vragen of je moet afspreken dat hij op een vaste dag een bepaalde taak heeft. In ons geval moet ik mijn man en dan toch nog aan herinneren en soms accepteren dat het een dag later gebeurd. Of misschien niet zo nauwkeurig als ik zou willen. Maar hé, ik ben ook niet perfect en doe ook niet altijd alles zoals hij het wil wanneer hij het wil.
Ja ik herken me zelf er in. Maar ben er zelf ook wel deels schuldig aan. Want IK weet allemaal hoe het 'perfect' moet . Ik ruim liever de troep op met een zucht en een kreun. Dan dat ik het hem even vraag. Want als hij het doet, is het in mijn ogen toch niet netjes genoeg etc. Dus aan de ene kant klaag ik op hem dat ik alles moet doen, maar aan de andere kant klaag ik ook al hij het wel doet en vraag ik het dus niet meer. Hij heeft laatst ook aangegeven dat hij liever heeft dat ik het hem even vraag, dan dat ik loop te zeuren dat hij niks doet. Dus dat zijn we nu aan het proberen... En het lijkt te werken. Alleen moet ik de 'controle' dus ook een beetje los zien te laten. En accepteren dat hij het op een andere manier doet dan ik.
@Noushka: Dat deed (doet) mijn moeder ook altijd zo. Echt bloedirritant, ik heb er haast een trauma van. Probeer dat inderdaad te doorbreken. Nu misschien moeilijk, maar ik denk dat je uiteindelijk iedereen in je gezin er een groot plezier mee doet.
Ik vind het helemaal niet logisch dat jij het huishouden in je eentje doet. Maakt niet uit of je 100 uur werkt of 0 uur werkt. Ik werk niet( werkzoekende) mijn man 60 uur of meer. Doordat ik niet alle energie van de wereld heb(chronisch ziek) doe ik niet alles. Sterker nog. Wij pakken beide op waar nodig. Dat ik 0 uur werk wil trouwens niet zeggen dat ik niets doe of de hele dag op mijn reet zit. Dweilen doet hij altijd en ik draag de grootste zorg voor de kinderen, de was, het eten/boodschappen. De tuin doe ik meestal en zo ook alle administratie. En de rest dat doen we gewoon samen. En ja soms moet ik hem wel eens vragen om het een of ander en dat doet hij ook naar mij toe. Als jij al aardig aan je tax zit kan ik me voorstellen dat het je goed irriteert. Maak een schema voor jullie beide en misschien gaat hij dan het licht zien. dikke knuffel voor je!
Ik snap je frustratie wel. Het gaat misschien niet eens zozeer om het feit dat jij alles doet, maar meer dat hij niets uit zichzelf doet. (Dat is tenminste hier de frustratie. Hier heb ik ook altijd het idee dat mijn werkdag 15 uur per dag is en de zijne 12) Misschien werkt het beter als hij vaste taken krijgt die hij kan doen. Bijv. Stofzuigen op zaterdag, vaatwasser uit ruimen, vuilnisemmer legen, containers aan de weg zetten, de tuin vegen. Het zijn kleine dingen, maar het scheelt wel in je gevoel alles alleen te moeten doen.
Ojee, zo klinkt het wel heel erg haha. Bedankt voor je bericht. Zal het onthouden . Ik voel me alleen zo'n zeur als ik constant moet vragen: Wil je dat even opruimen? Wil je even helpen met koken? etc. Ik heb zoiets van; Dat ziet hij toch zelf ook wel? Maar blijkbaar zien (sommige) mannen dat echt niet als je het niet vraagt..