Hallo allemaal, Sinds een paar weken gaat het naar bed gaan van onze dochter van 2,5 jaar erg moeizaam. Eerst kreeg ze beneden nog een flesje melk, dan gingen we tandenpoetsen, verhaaltje lezen en slapen. Allemaal prima!! Maar sinds een week of 3 is het DRAMA. Als we gelezen hebben, gaat ze staan en springen in bed(eenpersoons sinds ca een half jaar). Even weer naar beneden en een cracker, weer naar boven en nog een half uur/uur lezen en dan valt ze in slaap en ga ik naar beneden, ze slaapt dan rond een uur of 9/half 10 's avonds. De volgende morgen slaapt ze tot een uur of 9. En nu afgelopen nacht: 's avond ging zoals hierboven, maar ze werd om een uur of 2 wakker en heeft sindsdien niet meer geslapen, en wij dus ook niet. Ze krijste het uit. Het lijkt wel of ze ergens bang voor is. Maar ik heb werkelijk geen idee wat dat is en wat ik er aan moet doen. Dus wie heeft de gouden tip voor ons????
Je hebt iets te veel toegegeven in deze fase. Neem haar niet mee naar beneden, dat heeft ze nu door en ze wil uit bed en uit haar kamer. Gewoon je ritueel volgen en dan staat ze maar te springen, weggaan en niet meenemen. Midden in de nacht, troosten, niet te veel zeggen, geen licht aan en er geen feestje van maken. In bed leggen en weggaan.
Ik probeerde haar vanmiddag ook even in bed te doen, maar weer drama. Ze gilt en spartelt al als ze de slaapzak aan moet. En is sneller bij de deur voor ik hem weer dicht kan doen.
Het is de leeftijd ook een beetje.. Hier was het vooral een kwestie van niet toegeven. Dus het gewone ritueel volgen, en daarna geen extra aandacht meer. Gewoon terug naar bed brengen als ze naar de deur gaat. Zonder aandacht te geven, dus niks zeggen of max weltrusten. Springen/staan/lezen is geen punt, mits op je eigen bed en je eigen kamer. Daarbuiten is het geen kindjestijd meer. Wij hebben rond die leeftijd een schemerlampje bij het bed gehangen. Dan kon hij dat aandoen als er iets was. Het was voor hem ook erg fijn dat hij rustig mocht "lezen" en dan zelf het lampje uit kon doen. Dat gaf hem de ruimte om rustig te worden na de dag..
Eva heeft rond die periode ook een fase gehad dat ze 's nachts wakker was en bang leek, maar ze was dus ook echt bang, voor een beer die ze in een tekenfilm had gezien. Toen we daar achter waren (snel gelukkig) was het ook snel opgelost. Vraag dus of ze bang is en waarvoor dan. Wat betreft het gaan slapen 's avonds, haar niet meer naar beneden halen, ze moet gewoon op haar kamer blijven, lezen of spelen, of gewoon slapen, maakt niet uit. Dan krijg je ook het gedonder niet dat ze telkens uit haar kamer wil. En overdag slapen, als ze niet wil, gewoon niet meer laten slapen, hier was het ook met 2,5 jaar opeens over.
Ze ligt er nu eindelijk weer, in haar eigen bed. Maar hoe negeer je dat huilen, gillen, krijsen en schreeuwen dan als ze op bed is? Dat gaat me door merg en been, als ik beneden zit. Buren/voorbijgangers kunnen wel denken dat we haar iets vreselijks aan doen. Ze is echt hysterisch dan? Dat 's avonds slechte inslapen is zo sinds de psz zomervakantie heeft. Ze mist het 'schooltje' echt. Zou dat er ook wat mee te maken hebben? Hoe overbrug ik dan de komende 4 weken? Zal morgen ook eens de ha of het cb raadplegen. Ook hangt ze overdag enorm aan mij.
Jill heeft de laatste tijd ook wat meer kuren voor het naar bed gaan. t begint al met 'niet naar bed toe!" eenmaal boven en het ritueeltje volgen gaat prima. maar dan komen er 'smoesjes' elke keer komen we 1keertje naar haar toe en zeggen dan ook niet meer te komen. na een paar keer had ze het wel door tegenwoordig is ze heel erg bang voor het donker. nu heb ik een piepklein lampje op de babyfoon op haar kamer en die gaat aan met de deur op een kiertje. helemaal haar in het donker achter laten vind ik wat ver gaan. we gaan er wel een beetje in mee maar we geven wel duidelijke grenzen aan en het gaat eigenlijk prima zo. naar beneden nemen heb ik echt nog nooit gedaan, net zoals bij je in bed nemen. daar wennen ze veel te snel allemaal aan. kan je niet met haar praten en vragen wat er aan de hand is? Jill kan dit heel erg goed, weet goed wat bang is etc. ik merk hier ook wel dat ze anders is nu het vakantie is. ze vraagt meerdere keren naar Petra (juf) te willen.. zo sneu. ze luisterd ook echt voor geen meter... echt vreselijk nu. strond eigenwijs en als haar iets niet lukt wordt ze echt een driftkikker. nu hoort het ook bij de leeftijd maar het valt me nu veel meer op dan voor de vakantie. net of ze haar energie niet kwijt kan of zo. ben je misschien op vakantie geweest? kan ook nog he..
Ja we zijn in mei/juni op vakantie geweest. Daar heeft ze het soms ook nog wel eens over. Ik hoop dat het vanacht goed gaat, want ik was vandaag de wanhoop nabij. En ben blij als het 5 september is
oef 5 sept pas weer, hier over 2 weekjes. succes, soms moet je echt ff doorzetten is mijn ervaring. heb ik veel moeten doen toen ze baby was en alles bij elkaar schreeuwde en ik het niet meer wist. veel succes!
Tsja, ik bedenk me maar, dat is ik dan toegeef, dat je over een aantal weken/maanden nog veel harder moet vechten om een slechte gewoonte eruit te krijgen. Maar je hart breekt wel even. De buren trek ik me maar niet zoveel van aan. Die hebben ook kleine kinderen gehad, en de kleindochter van de buren maakt ook genoeg stampij als ze daar een nachtje logeert Nou zijn er genoeg dames die hun kindjes bij hun in bed leggen en samen naar bed gaan. Maar dat is dus echt mijn keuze niet. want dan slaapt er toch niemand goed..
idd is even volhouden maar hier geld, de aanhouder wint. Als je toegeeft wint zij en moet je waar je ook in toe geeft telkens weer doen tot je het "gevecht" wel aan gaat. En die wordt moeilijker en moeilijker. Wens je veel succes want weet hoe moeilijk het kan zijn (been there done that) Maar je doet jezelf (en je dochter) een plezier als je nu even volhoud.
Lieve medeforummers/medemoeders/vaders, Het lijkt nu te werken. Ik had het cb ook nog even gebeld voor advies. En de vrouw die ik aan de lijn kreeg vertelde min of meer hetzelfde als jullie. Dit is de leeftijd dat peuterangsten kunnen optreden. Het is belangrijk om dan duidelijkheid te geven. Dus ook in het bedritueel: Naar boven > evt. douchen/bad > afdrogen > flesje melk > tandenpoetsen > 1 verhaaltje > slapen. Dit doorzetten, ze zei, misschien moet je 30x heen en weer lopen, maar dit is de enige methode die echt goed werkt. Dit heb ik dus vanavond zo gedaan. Om 19.30 uur was het verhaaltje uit en heb ik haar weltrusten gewenst. Nou ja, daar was ze het dus niet mee eens. Ben naar benenden gegaan, heb de keuken aan kant gemaakt, toen krijste ze nog. Dus weer naar boven, haar getroost voor zover mogelijk. Dit heeft zich 2x herhaald en sinds 20.00 uur is ze nu stil. Ik hoop dat dit zo blijft
Herkenbaar zeg, ik zit met precies hetzelfde, alhoewel, bijna dan. Hier wil Esmee niet naar bed. Hadden we nooit problemen mee. Sinds vorige week is ze helemaal overstuur als ze naar bed moet. Als we weggaan, gaat ze zo hard hoesten tot ze moet overgeven. Dit deed ze wel vaker en dachten wij dat ze niet lekker was. Dus schone kleren aan en even op de bank zitten. Domme papa en mama zijn er mooi ingetrapt. Ze deed het erom, was gezellig natuurlijk. Nu zitten we met de gebakken peren. Wat wij doen: Gewoon ritueel volgen zoals. Na het eten in bad, samen een boekje lezen, ze krijgt altijd nog een beetje pap en dan naar bed. In haar kamer verstop ik me 1x en mag zij me zoeken en kijken we samen de foto collage die in haar kamer hangt. Dan gaat ze naar bed. Huilen en huilen, tot schreeuwens aan toe. Trek me niets aan de van de buren. Dan hoor ik haar wel hoesten en ja hoor, even later ook wel spuug....!. Ik ga haar kamer in zonder iets te zeggen, haal haar uit bed, zet haar in de badkamer bij het toilet. Daar moet ze wachten tot haar bed schoon is. Zonder iets te zeggen leg ik haar er weer in en ga ik weg. Weer huilen, maar ik ga niet terug. Ik zet beneden de radio luider dan anders aan zodat ik het niet hoor. Ik kan er namelijk ook niet tegen. En na 15 minuten slaapt ze dan ook wel. Als ze al weer spuugt, pech! Ze slaapt er dan maar in. Esmee zoekt hier de laatste tijd steeds haar grens.. heel vermoeiend hoor. Maar niet toegeven, dan ben je nog verder van huis. Wij zijn al teveel meegegaan met haar, dus het is nu even moeilijk om de lijntjes heel kort te houden. Maar ik doe het wel, dit is wat ze nodig heeft. En merk ook wel dat de vakantie tijd toch anders is voor haar en ze kan hier moeilijk mee om gaan. We werken beide en papa en mama zijn nu steeds samen thuis. Is ze niet gewend. Nu volhouden meis, hebben we straks profijt van
Wat wij dus eerst deden: > in bad > pyjama aan > naar beneden > cracker+flesje > weer naar boven > slaapzak aan > tandenpoetsen > een aantal verhaaltjes > slapen. De mevrouw van het cb zei: "als ze na haar bad haar pyjama aan krijgt en je neemt haar dan weer mee naar beneden, haal je haar, als het ware, uit haar bedritueel. Vandaag deed ik dus: >beneden cracker > naar boven pyjama & slaapzak aan > in bed > flesje melk > tandenpoetsen > 1 verhaaltje > slapen. En dit lijkt beter te werken. En eigenlijk heeft ze daar wel een punt. De oorzaak van het slechte inslapen kan best de zomervakantie van de psz zijn, dat zei die vrouw ook. En idd volhouden nu. Maar goed onze 'eigen' wijkverpleegkundige belt deze week nog hoe het gaat. Op zich wel prettig dat ze dat even doen vind ik.
wat fijn dat het al beter gaat zeg!!!! tja, ik heb eigenlijk altijd goeie ervaringen met het cb gehad. heel fijn.
Hier was zo'n strikt ritueel en aanpak vaak ook maar even nodig. Na een paar weekjes konden we wel weer wat varieren en af en toe even wat laten gaan. Het is echt zo'n fase waarin ze de grenzen opzoeken (en vinden, en tegenaan lopen). Als ze de grenzen goed kennen, dan kun je ze wel weer wat vrijheid geven, tot die grens.. Mijn jochie heeft die drama's ook best gehad. Maar vanaf een paar maand na die fase konden we rustig eens wat anders voor slaaptijd doen, iets veranderen. Toch nog even op het grote bed spelen etc. En dat geeft dan ook geen problemen meer. Dus het is voor de ouders ook echt een fase waarin ze strenger moeten zijn, maar dat is niet voor eeuwig
en dát is nou net waardoor kinderen daar mee door blijven gaan! omdat ze voelen dat jij het heel erg vindt als ze zo tekeer gaan..... Wij hanteren hier ook altijd, 10 minuten laten krijsen, dan weer in bed leggen, kusje (nooit kwaad weg lopen) en hij valt dan op een gegeven moment wel in slaap. Mijn oudste heeft ook een hele tijd gehuild, omdat wij er ook in zijn getrapt, door hem mee naar beneden te nemen. Daar maken ze misbruik van hoe klein ze ook zijn Dus nu nooit mee naar beneden ,naar bed is naar bed. (tenzij hij echt ziek is ofzo!) we laten af en toe merken dat we in de buurt zijn, door even naar hem toe te gaan en hem in bed te leggen. En nu slaapt hij nog niet vroeg hoor, maar dan gaat ie een beetje spelen op zijn kamer, of een boekje door bladeren. Maar krijsen doet ie niet meer (op uitzonderingen na) omdat hij weet dat we hij er gewoon echt niet uit mag. hoop dat het gaat werken voor je! tis dood vermoeiend he dat gehuil! ik werd er zo nerveus van! sterkte! liefs Muis
Nou vandaag ging het geweldig Beneden cracker, in bad, pyjama+slaapzak aan, aanboven flesje melk, tandenpoetsen, verhaaltje, slapen. Geen gegil, geen gekrijs, geen 'gestuiter'. Ze zei: "welterusten mama, slaap lekker". *ben best een beetje trots op mezelf* Ook overdag luistert ze langzaamaan wat beter.