Hallo allemaal... ik moet over 4 dagen weer beginnen met werken en ga 28 uur werken. Mijn man werkt 20 uur en zal op d tijden dat ik werk voor onze baby zorgen... hij is heel lief... zorgzaam en draait nergens zijn hand voor om.....maar ik heb gemerkt dat hij ongeduldig kan zijn.... en niet altijd goed om kan gaan met een huilende baby.... gisteren had hij zelf een rotavond.... pc vastgelopen.... ruzie met zijn broer en hij zit momenteel ook niet zo lekker in zijn vel... hij probeerd te stoppen met roken en ook dat zorgt voor snel geiriteerd zijn....het lukte niet een sms te versturen toen heeft hij zijn foon kapot gemaakt.... en troen de baby niet wilde stoppen met huilen riep hij heel hard " godverdomme kan ze haar bek niet fff houden" nu hoort de baby dat niet want die lag beneden in bed....maar mijn haren gingen recht overeind staan...... what the f.ck..... dat zeg je toch niet????? kijk hij is heel erg lief voor onze baby... knuffeld haar veel en zorgt uitstekend voor haar.... maar hij is best een heethoofd...en nu moet ik gaan werken en ineens vraag ik me af...... hoe zal dat straks gaan??????? ze zal wel vaken flink janken terwijl hij geiriteerd is.... ineens heb ik er helemaal geen leuk gevoel meer bij dat ik moet gaan werken..... gr Jose
Sorry, maar als mijn man dat tegen onze baby zegt krijgt hij een schop onder het gat. Ik vind het geen normale reactie en kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Ik kan je verder geen advies geven hierin helaas, alleen maar sterkte wensen.
mijn eerste reactie is hetzelfde als die van Penelopea, maar aan de andere kant... ik ben nogal een temperamentvol type en zal het ook nog wel een keer gaan roepen vrees ik, terwijl ik gruwelijk veel van Ties houd en heel goed voor hem zorg. jij kent je man het beste en je geeft nu maar 1 voorbeeld, als hij zoiets vaker doet zou ik ook mijn twijfels hebben, maar als hij zich al niet happy voelt kan een baby net de druppel zijn natuurlijk. misschien kun je eens met je man bespreken dat je hiervan geschrokken bent. en als je hem al niet met je dochter kan vertrouwen, wie dan wel?
nou ja ik heb niet meer voorbeelden..... dit was het zeg maar.....maarja baby,s huilen nu eenmaal ook wel eens als je er geen zin in hebt. kijk laten we eerlijk zijn... iedereen denk wel eens jemig kan dat kind nou niet ffffff stil zijn.... hij zei het tegen mij en niet tegen de baby maar ik vind je hoeft niet altijd alles te zeggen wat je denkt en hij flapt altijd alles eruit....ik zie er ook gewoon tegenop om te gaan werken...zou het liever gewoon helemaal zelf doen...terwijl ik wel graag wil blijven werken.. het lijkt nu net alsof m,n man een lul is en dat is niet zo....maar we denken gewoon verschillend over dingen.... soms als ze huilt dan zegt hij het is kramp terwijl ik denk dat dat niet zo is.... vorige keer vond hij het koud voor haar en had haar een extra deken gegeven...nou ja ik vond dat echt te warm dus deken er weer afgehaald. Hij vind het ok als ze na 10 min nog geen boer heeft gelaten.... ik blijf dan nog ffff zitten...ik snap dat je het niet precies hetzelfde kan doen... hoe doen jullie dat dan? je kunt niet alles dichttimmeren met afspraken maken. wij hebben bijvoorbeeld afgesproken haar een ... minuten te laten huilen en dan dit of dat te doen... maar dat kun je niet bij alles doen... pffff ik vind het gewoon vreselijk moeilijk om de zorg uit handen te geven...zelfs aan hubbie...en als hij dan zoals vandaag een kutdag heeft...en ongeduldig is dan denk ik ppppffffffff xxxx jose
Marieke heb het inderdaad net tegen hem gezegd...hij vind het ook niet kunnen... om dat te zeggen.... nou ja zijn we daar in ieder geval over eens.... gr Jose
jeetje joseetje.... dat zou mijn verhaal kunnen zijn! Mijn man is zooo lief met onze dochter en hij houdt echt heel veel van haar maar als ze huilt dan kan hij heel erg gefrustreerd raken. Hij heeft ook wel eens gezegd "waarom jankt dat kutkind nu weer...." ik vond dat ook heel erg maar ik weet dat het gewoon frustratie is. Ik denk dat mannen heel erg oplossingsgericht zijn en soms kan je een huilende baby gewoon niet "oplossen" en dat kan moeilijk voor ze zijn...
wij doen onze verschillen gewoon verschillend... hij doet wat hij denkt wat goed is en ik wat ik denk dat goed is... ik ga er vanuit dat ik ook niet alles weet.
ja. je hebt gelijk... het is ook gewoon frustratie.... soms ligt ze 2 uur op zijn borst te slapen en zodra hij haar voorzichtig in bed legt begint het feest weer....hij legt haar weer op de borst en dan is ze meteen weer stil.....ik voel die frustratie natuurlijk ook en als ik moe ben en ze houd niet op . ik denk wel eens gvd!!!! maar ik zeg het niet... ik vind je mag alles denken maar je hoeft niet altijd alles te zeggen. gr Jose
Ties deed dat ook, wel op de borst slapen en zodra hij dan in bed werd gelegd was het huilen. dat put je echt ontzettend uit, en ik heb er echt wel om gejankt dat ik zo moe was en nergens aan toe kwam... ik ben nu begonnen met inbakeren en houd Ties heeeeeel consequent in zijn bed. als hij moppert of huilt (zonder reden, dus geen vieze luier, honger of spugen) dan geef ik hem zijn speen, aai hem een keertje en ga weer weg. dat helpt, en nu slaapt hij vrij goed in zijn bed! mijn vriend en ik hebben ook andere meningen, hij vindt inbakeren zielig, ik vind dat Ties er baat bij heeft. we gaan ieder onze eigen gang en soms overleggen we natuurlijk wel.. maar dat gaat eigenlijk vanzelf. we hebben er geen wrijvingen over.
Och heel herkenbaar hoor: hier davert het ook wel eens door huis: "kan dat ding nu eens stoppen met huilen?!?!?!" En dan inderdaad vooral als er een aantal zaken tegenzitten zo op een dag.... hetzelfde wordt er dan trouwens ook over de honden geroepen hoor, dus het heeft niet alleen betrekking op ons dochtertje Maar ook hier een papa die uiterst zorgzaam is en graag de zorg op zich neemt als ik het even niet zie zitten oid.
inbakeren heb ik vooral in het begin gedaan.... maar m,n man deed het veel te los omdat hij bang was dat het te strak zat... toen werd het steeds zo warm en ben ik ermee opgehouden... ze heeft het nu niet meer nodig.. ik vind het ontzettend moeilijk om haar te laten huilen.....zelfs als ik weet dat er niets aan de hand is.. manlief laat haar dan gewoon op een gegeven moment huilen maar ik vind toch dat hij dan moet checken of ze niet gespuugt heeft... vorige keer dacht ik ik laat haar maar even huilen en toen bleek later dat ze een poepbroek had.... en dan voel ik me meteen schuldig..... nou ja ik heb hem duidelijke instructies gegeven en wil ook niet de hele tijd zeggen doe je wel dit.... doe je wel dat.... dan zend ik zo,n signaal uit van ik vertrouw niet dat je het goed doet.. en dat vind ik ook niet leuk... het is idioot.... maar mijn gevoel zegt: niemand kan beter voor onze baby zorgen dan ik... tjee nooit gedacht dat ik in zo,n moederkloek zou veranderen.... moest er altijd vreselijk om lachen als min collega steeds naar huis belde hoe het ging.... mmmmm gr Jose
jep hier ook zo een moederkloek. En ik laat mijn meisje ook nooit huilen. Mijn man wel af en toe 10 minuten en dat vind ik al niet leuk.
erg herkenbaar , gelukkig deelt mijn man ons (mijn man en ik) idee dat een vrouw bij haar kindjes hoort, ik weet ontzettende ouderwets maar het voelt gewoon goed, mijn man zit anders in mekaar, is keilief, bedoeld het allemaal goed maar bij mij gaat het natuurlijker af.. Ondanks dat ik een echte moederkloek ben laat ik wel onze kindjes wel eens huilen (bij jammeren en zeuren) daar worden ze niet slechter van (integendeel) opvoeden begint vanaf de geboorte naar mijn mening en sliep door vanaf 2 weken na de geboorte en nooit geen problemen, bij de tweede wel moeten inbakeren ook vanwege het heftige spugen wat ze deed maar laten huilen hoort OOK bij opvoeden en een kindje grootbrengen.. Ik denk dat je geen afspraken KAN maken je doet opvoeden en grootbrengen op je gevoel en dus ook je man, ik zie ook weleens dingen waarvan ik denk, nou dat had ik zo niet gedaan maar dan laat ik hem tobben want het gaat OOK Goed (al is het niet MIJN manier ) hij doet net zoveel als mij wat betreft de kindjes trouwens.. hij werkt alleen en ik niet dus automatisch trek iuk de zorg naar mezelf toe,...
ppffff nog 2 dagen dan moet ik gaan werken.... manlief is er een beetje van geschrokken dat ik er onzeker van werd.... ik heb ook wel weer zin om te gaan werken....het is gewoon heel dubbel...... gr Jose
Laat hem gewoon de dingen op zijn manier doen, je zult zien dat het allemaal goed komt. Leer om los te laten op de dagen dat je man voor de kleine zorgt. Ook vaders zijn in staat om kinderen op te voeden, ze doen het alleen op een andere manier, maar dat wil niet zeggen dat dat een verkeerde manier is
Hoi Joseetje, Het is jullie eerste kindje toch? Denk dat je je niet heel veel zorgen hoeft te maken. T kersverse ouderschap brengt zoveel emoties met zich mee. Ik heb in de eerste maanden (ze is nu 8 maanden) ook wel eens geschreeuwd en getierd en ruzie gehad met vriendlief. En ik heb tegen mn dochtertje ook wel eens staan schreeuwen omdat ze weer eens een dag te weinig at en ik helemaal over mn toeren raakte van onzekerheid. En... ook ik dacht dat ik het beste voor ons kindje kon zorgen maar ondertussen weet ik wel dat mijn partner het ook super kan (die is 1 dag in de week thuis terwijl ik aan t werk ben). Weet je wat ik denk? Dat het nu even niet uitmaakt waar je dochtertje is of heen gaat als je aan het werk gaat...je vindt het gewoon moeilijk om de zorg over haar uit handen te geven. Daar moet volgens mij iedere moeder doorheen... Hoe is je 1e dag verlopen? Grt. Kweenie
nou eerste dagen zitten erop.... baby natuurlijk veel gehuild en manlief alles geprobeerd en niets hielp.... en ik janken als ik naar m,n werk moest...... en als ik dan thuiskwam dan dacht ik dat de baby van slag was.... maar dat was niet echt zo..... m,n man heeft haar een keer een uurtje laten huilen toen hij zeker wist dat er niks was.... daarna viel ze lekker in slaap...dat vond ik heel moeilijk want ik laat haar nooit huilen.... gisteren was het goed gegaan op een beetje gejengel na.... manlief heeft ook nogal ernstig de griep... tja... ik vind het moeilijk... maar vandaag gaat het al een stuk beter... de 1e dag helemaal van slag op mijn werk... heb best een pittige baan in de zorg en meteen 2 avonddiensten....ik zat echt bar slecht in mijn vel..... maar vandaag mijn 3e en laatste dienst zit ik er eigenlijk weer helemaal in... maar ik blijf het zeggen ik heb gewoon veel meer geduld dan mijn man... die is niet zo geduldig en af en toe een hittepetit... maar josefien maakte een prima indruk... zat lekker tevreden aan haar flesje te slobberen... ik vind het naar m,n man ook zo naar om hem steeds het idee te geven dat ik vind dat hij het niet goed doet...ik zie dat hij enorm zijn best doet... het moet voor een man toch ook moeilijk zijn om ineens zo,n groot stuk van de zorg te doen... hij moet gewoon fff wennen en in het ritme komen gr Jose