Over het algemeen miauw, dat is wel grappig, want ze gaan ook altijd echt terug 'praten'. Er komen soms hele verhalen uit die beestjes. Alleen we verstaan elkaar niet. haha
hahaha ja dat klinkt wel als kattebeesten alleen kan ik het iets minder hebben vandaag de dag, mijn vriend wil nog weleens een heel gesprek aan gaan met onze zielige kat, omdat die het zo fijn vindt dat deze na jaren uit zijn schulp gekomen is (mishandeld etc.) en dat vind ik niet zo erg, maar als je je niet zo denderend voelt heb je na ene kwartier zoiets van kunnen jullie alletwee even stoppen met mauwen?
Lijkt me ook lastig als man te voelen en echt te begrijpen hoe een vrouw zich voelt in zwangerschap...Hij mag wel begrip tonen en meeleven maar echt voelen kan hij niet...Wij kunnen ons weer niet voorstellen dat als hij bv de deur achter zich dichttrekt, hij even kan 'vergeten' dat er een kindje opkomst is, hij voelt geen gierende hormonen, het kindje zit niet in zijn buik, hij leeft gewoon door zoals hij dat eerder deed! terwijl wij geen moment niet aan de baby kunnen denken al zouden we dat willen...is wel een groot verschil! Ik praat er veel over met mijn man en dat helpt goed...