Ik ben echt super blij dat wij hier van beide kanten nul komma nul last van hebben, we helpen elkaar allemaal en iedereen staat voor elkaar klaar. Maar grrrrr zou die luie broer van je toch wel een schop onder zijn riet willen geven, kom op zeg, die mensen hebben je opgevoed! Zo jammer dat soort dingen...normaal zou ik zeggen gewoon een tijdje zo laten en laat je ouders maar eens je broer vragen, want dat doen ze zo te lezen niet, jij belt zelfs je broer nog voor hun, dat zouden ze zelf moeten doen. Maar kan me voorstellen dat je dat met een vader die wat zwakker is in zijn gezondheid niet zo ver wilt laten komen Toch misschien maar een kalm gesprekje aan gaan over hun vraag gedrag naar jullie toe, en het mindere naar je broer toe, komt natuurlijk voort omdat jullie wel voor ze klaar staan en je broer niet, maar het moet niet uit de hand lopen.
Ik heb het m'n moeder voorzichtig laten doorschemeren dat ik het niet zo leuk van haar vond...ze geeft zelf toe dat het ook niet echt netjes was. Volgens mij durfen m'n ouders de hulp van m'n broer en schoonbroer niet eens te vragen aangezien ze vaak nogal kortaf reageren. Mijn vader stond gisteren dolblij in m'n woonkamer zo dankbaar voor de hulp...m'n man zei ook achteraf daar doen we het voor.