Ben je gelukkig? Of mis je iets in je leven? Ik heb eigenlijk alles wat mijn hartje begeert, een lieve man, 2 prachtige kindjes, leuke kennissen enzo..... Maar toch heb ik altijd het gevoel dat ik iets mis. Ik verveel me soms een beetje, heb dan het gevoel dat er nog iets anders voor me is weggelegd. Maar wat? Of verwacht ik teveel? Herkennen jullie dit?
Ik ben wel gelukkig met wat ik heb, alleen mis ik nog het hebben van een gezonde man aangezien hij ziek is en daar baal ik enorm van (hij kan er uiteraard niks aan doen), ik ben er zo klaar mee, maar we zijn er nog lang niet. Wees dus maar gelukkig met wat je wel hebt, het gras is altijd groener.....
Oh wat erg... schaam me dood en voel me schuldig. Ze maken me ook wel heel erg blij en trots zo, dat is het ook niet. Maar wil ook gewoon leuke dingen doen en dat gebeurt niet zo vaak!
Tja, kwestie van slim omgaan met je tijd denk ik dan. Ik werk 4 dagen per week, heb de volledige zorg voor 2 kinderen, doe het huishouden ALLEEN en zorg voor mijn man. En toch heb ik tijd om hier op zwp te zitten en dingen voor mezelf te doen. Hier is het een kwestie van een groot vangnet om me heen, ideetje?
Ik snap je gevoel. Dus schaam je niet. Ik persoonlijk denk dat iedereen op een gegeven moment in zijn leven wel denkt: Is dit alles. Eten ,slapen, werken en voor de kinderen zorgen. Ook al heb je in principe alles toch sluipt dat in je hoofd. Ik zou zeggen het is menselijk ,meid
Waarom zou je je schuldig moeten voelen? Hoeft toch helemaal niet! Jouw gevoel zegt je dat je iets mist en daar mag je best naar luisteren vind ik! Ik zeg altijd maar: geluk moet in jezelf zitten, dan pas kan je genieten van alles er omheen!
Wat vervelend dat je man ziek is. Wat heeft hij, als ik vragen mag? Het gaat bij mij ook met vlagen. Ben sinds gister gewoon ineens zo chagrijnig. Geen idee waarom... Dan baal ik gewoon van kleine dingen. Waarom kan mijn man niet alleen ons zoontje in bad doen? Waarom heb ik het gevoel dat ik alleen zoveel met de kids bezig ben? We hebben ook amper tijd voor elkaar. 's Avonds ben ik zo moe dat we amper nog sex hebben. Slaaptekort is ook wel een probleem. Gelukkig accepteert mijn man wel een boel van me. Dus als ik ineens weer vrolijk ben dan is het ook goed!
En ja Draga: hoe leuk kinderen ook zijn, het is wel vaak hetzelfde.... Ik wil gewoon een keer terug kunnen kijken op een leuk weekend ipv altijd zoveel gedoe!
Net wat andere meiden ook al zeggen; ik denk dat iedereen dat weleens heeft, niks om je voor te schamen. Mss een kertje samen weg zodat je uit de 'sleur' bent en tijd samen hebt?
het leven is altijd hetzelfde klopt, maar als je dan je gezonde kids en man ziet en jezelf denk ik soms genieten want het leven is zooooo kort gezelligheid moet je zelf maken doen wij ook af en toe gaan we samen weg uit eten, prive sauna, shoppen en dan hebben we een oppas maar niet elke week want wij hebben zelf voor de kinderen gekozen. Als je kinderen hebt word alles anders maar ja dat wisten we van te voren. Maar als ik zo eens om me heen kijk mag ik zeker niet klagen!
tja.. ik ben wel gelukkig, maar het kan altijd beter Ik werk fulltime, mijn man heeft een depressie, ik sta alleeen vor het huishouden en onze dochter.. Heb net een hernia gehad en elke zwangerschap eindigd in een miskraam.. En toch voel ik me vaak wel gelukkig.. Mijn dochter is geweldig! Mijn man en ik houden zielsveel van elkaar.. Ik heb een leuke vriendenkring en geweldige familie.. Ook geniet ik van mijn werk.. Geluk is niet een constante staat van zijn. Geluk komt in momenten.. En er kunnen alleen pieken bestaan als er ook dalen zijn
Ik ben wel gelukkig maar heb ook zo mijn momenten. Zo zat ik vorige week in een enorma dip en dan staat ook echt alles me tegen. Na een gesprek op het werk met mijn lieve collega kon ik weer een beetje vrolijk zijn. Nu nog steeds een dipje maar kan wel weer genieten van alles wat ik WEL heb.
aan de ene kant ben ik super gelukkig, ik heb een gezonde mooie lieve dochter, ikk heb een hele live trouwe vriend (verloofde) we hebben een huis, beide autos, motoren, we hebben beesten (honden kat, konijnen en vissen) op dat gebied voel ik me heel rijk alleen ben ik al 2 jaar heel ziek, veel pijn erg moe, waardoor ik mijn hobbys niet meer kan doen, dus mijn uitlaatklep kwijt ben (even met verzorg pony over de hei of door het bos) ik niet meer wekr dus 24 uur per dag thuis zit,(eigen zaak dicht) oftwel ik ben mijn oude ik kwijt. en in het weekend elke keer zelfde sleur, vriend heeft van alles te doen (leuke dingen) en ik zit met mijn dochter de was en boodschappen. ik doe nooit wat zonder mijn dochter. en daar baal ik opzijn zachts best van. ik wil ook wel eens een ochtend lekker uitslapen, of een dagje ergens heen zonder kind en man ik zou best een weekend zonder man en kind willen zijn, lekker ego dingen in mijn eentje doen even vrij zijn even genieten even rust alle sin mijn tempo (want vriend lief vind samen winkelen niks en met kind is winkelen niet altijd handig) maar ondanks alles ben ik wel dankbaar dat ik een gezond kind heb en een vriend die van me houd (oja en niet vergeten ouders die voor me klaar staan en voor mijn dochter klaar staan)
Ik ben gelukkig! Tuurlijk zijn er dingen die ik nog graag zou willen!! Een nieuw huis bijvoorbeeld. We willen daarvoor dit jaar gaan kijken! En als ik dan een nieuw huisje heb, dan zou ik gaar nog wel een tweede kindje willen en ook een tweede hond! Maar dat zijn dingen die ik gewoon heel graag wil. Dat maakt me nu niet minder gelukkig omdat ik het nu niet heb! De dingen die mij zielsgelukkig maken zijn mijn man, mijnmooie dochter, mijn schat van een hond, lieve broers en ouders ed!! Dat is het echte geluk!
@ Nanette; daar ben ik het helemaal mee eens Nou, ik zou heel veel moeten doen, maar ik heb echt totaal GEEN zin, dus nu ben ik aan het niksen terwijl ik heel veel zou moeten doen.
ik heb een geweldig lieve man, en 2 prachtige kinderen, wat ik mis in mijn leven, een baan....sociale contacten. ik ben chronische ziek en ben niet in staat te werken,terwijl ik dit altijd met alle liefde deed, het verzorgen van oudere mensen, dat vond ik zo heerlijk.....en nu ben ik degene die verzorgt moet worden, ik mis mijn gezondheid, het niet kunnen fietsen op een normale fiets,(moet op elektrische fiets) toch.... zijn we nu 4 jaar verder, en ik heb het geaccepteerd,toch ben ik heel erg gelukkig met het leven wat ik nu heb.... ik denk zelfs het gelukkigst dn ik ooit geweest ben, ik voel me echt gezegend met mijn geweldige man en 2 mooie kids (ik kon waarschijnlijk niet zwanger worden en ben 2x over meteen zwanger geworden)
Ik heb alle reden om gelukkig te zijn met mn 2 prachtige meiden alleen ben het door een flinke postnatale depressie niet