Vanwege herkenning wil ik niet al teveel uitweiden over de situatie dus ik laat wat dingen weg. Mochten er onduidelijkheden zijn dan wil ik eventueel via een privé bericht meer informatie geven. Al jaren heb ik last van extreme chronische vermoeidheid en chronische darmproblemen. Twee jaar terug ben ik begonnen met werken bij een bedrijf waar ik zonder diploma's ben aangenomen. De functie is niet echt mijn ding maar het levert wel geld op. Door o.a. een reorganisatie is er veel veranderd intern. De druk is erg hoog en ik kan het tempo niet bijbenen. Ondertussen word er steeds meer van mij verwacht en ik merk dat mijn hersenen niet meer zo scherp zijn al vroeger.. Ik heb altijd goed kunnen leren maar het lukt nu heel slecht om nieuwe dingen te leren en ondertussen staat mijn baan op de tocht.. De afgelopen twee jaar heb ik alles op alles gezet om deze baan vol te houden. Met het salaris van mijn partner kunnen wij net rondkomen maar vanwege de crisis lukt het eigenlijk nauwelijks op dit moment. Mijn baan is dus best belangrijk voor ons inkomen. Nu ben ik de enige zonder vast contract en volgend jaar wordt er verwacht dat wij overcapaciteit op de afdeling gaan hebben. Ik moet mijzelf dus enorm bewijzen om hier te kunnen blijven. Ondertussen voel ik mij absoluut niet fit. Al twee jaar lang draait alles om het volhouden van deze baan. Werken gaat net maar op alle andere (sociale) vlakken moet ik ontzettend veel inleveren om toch enigszins fit op het werk te verschijnen. Ik heb mij gedurende deze twee jaar 1 keer ziek gemeld en toen bleek ik qkoorts te hebben achteraf gezien en zelfs toen ben ik maar 1 dag thuis gebleven. Eigenlijk red ik het niet om op deze manier door te gaan. Mijn lichaam trekt dit niet, niet op dit tempo tenminste. Als ik nu op mijn werk aankaart dat ik mij niet fit voel dan lig ik eruit (teveel langdurige zieken op dit moment). Zeker net zo voor mijn contractverlenging durf ik niks te zeggen. Ik ben rond aan het kijken voor ander werk maar aangezien ik geen diploma's heb (wel havo) lukt het niet om werk te vinden. Ik voel me dan ook best verdrietig. We willen toch ook kindjes krijgen en trouwen en daar is toch een extra inkomen voor nodig. Ik snap heel goed dat jullie hier ook niks mee kunnen maar ik kan het er op dit moment met niemand anders over hebben.. Mijn leidinggevende gaf net aan dat hij toch meer van mij verwacht en ik heb me daar groot kunnen houden maar net kwamen de tranen toch. Ik doe zoooo erg mijn best..
Ach meid toch. Zo te lezen loop je al jaren op je tenen. En weet je zeker dat als je nog meer gaat geven, als je dat al kan, dat je dan wel een vast contract krijgt? Zo niet, dan werk je je uit de naad en zo te lezen is dat echt niet goed voor je gezondheid, en krijg je er straks nog niks voor terug. Daarbij denk ik ook nog, als je het nu al nauwelijks trekt, hoe moet dat dan mocht je kindjes krijgen. Die vragen gewoon heel veel van je. Sterkte in elk geval.
Wat onwijs vervelend meis!! Kan me voorstellen dat je er dan even helemaal doorheen zit. Is het misschien een idee dat je een werkend-leren studie gaat doen? Krijg je wel betaald en werk je in de tussentijd naar een mooi diploma toe. Ik heb geen idee in hoeverre dit in jouw situatie mogelijk is hoor, maar misschien heb je er wat aan..
Ik zal voor je duimen dat je snel een andere baan vind. Een plek waar het leuk is met collega's en je je op je gemak voelt.
Ben je wel eens bij een psycholoog geweest? Chronische vermoeidheid en darmklachten kunnen een gevolg zijn psygische klachten.... Wellicht is dit een optie? (Het kan natuurlijk ook iets anders zijn...maar dat blijkt niet uit je verhaal...dus zeker niet vervelend bedoeld!!) Vervelend zeg, zo hard je best doen en dan toch te horen krijgen dat er meer van je verwacht wordt
Wat rot dat jij je zo voel. Het lijkt me inderdaad een erg gespannen situatie zo. Ik kan je niet helpen, maar wil je toch laten merken dat ik meeleef. Blijf rondkijken naar iets anders en probeer tot die tijd vol te houden.
Wat een rot situatie! Misschien is werken/leren iets voor je? Dat zie je veel in de zorg. Persoonlijk verdien ik liever minder en voel ik me beter, dan elke maand een mooi salarisstrookje (ben zelf voor een nieuwe functie 50% minder gaan verdienen, maar voel me veel gelukkiger!). Veel sterkte
Ik hetzelfde! Maaar dit moet natuurlijk wel kunnen! Ik zit een beetje met hetzlfde. Ook reorganisatie en heb geen vast contract. Ook dat levert stress op natuurlijk waardoor j klachten kunnen toenemen! Sterkte! En geef de moed niet op....
Als ik jou was zou ik de oorzaak van je gezondheidsproblemen eens uit gaan zoeken. Klinkt verdacht veel als een gluten-intolerantie.
Pas je op, met ME/cvs heb je een veel groter risico op een beursnotering en dan ben je veel verder van huis. Zelf heb ik ook me/cvs en 1xburn out gehad en 3x ppd. Ik ging/ga voortdurend over mijn eigen grenzen. Ik ben steeds minder gaan werken, drie dg in de week is echt mijn tax. In jouw situatie lijkt me je huidige baan niet passend. Ga eens met een vertrouwenspersoon praten en leg je situatie voor, werkgevers hebben ook voordelen bij het in dienst hebben van chronisch zieken en gehandicapten. Zelf ga ik een doorverwijzing vragen naar het vermoeidheidscentrum in Almere, om beter om te gaan met me/cvs maar ook om het allemaal duidelijk te krijgen. Ze helpen je ook met werkgerelateerde zaken.
Bedankt voor jullie reacties. Ik voel mij vandaag een stuk minder rot gelukkig. Het is ook een combinatie van alles bij elkaar. In huis zijn wij ook druk aan het klussen en dan nog de druk van mijn werkgever erbij.. Het liefst wil ik gewoon een baan die beter bij mij past. Voor deze baan heb ik een tijdje thuis gezeten en ik heb gemerkt dat dat ook niet goed was. De vermoeidheid is dan ook aanwezig dus dan kan je net zo goed werken en moe zijn.. Wij zijn ook druk aan het sparen zodat we een buffer hebben mocht ik zwanger worden en mijn werk niet volhouden of ontslagen worden. Ik loop nu al vijf jaar met deze klachten dus ik verwacht geen verandering op korte termijn. Ik ben trouwens goed onderzocht en er is niks schokkends uitgekomen. Ook psychologisch.. wel bleken mijn darmen en maag iets ontstoken te zijn en worden niet alle vitamines opgenomen. Daarnaast geregeld ijzertekort. Maar geen enge ziekte ofzo. Het was gewoon makkelijker als ik een vast contract had. Ik wil best aangeven op het werk dat ik dit tempo niet trek maar op dit moment is het mijn eigen glazen ingooien en in deze tijden moet je blij zijn dat je een baan hebt. Daarnaast stsst deze functie goed op mijn cv.
Hey furby, Wat vervelend allemaal! Jammer dat jouw wereld er op het moment zo grijs uitziet. Ik begrijp dat je al het e.e.a. aan onderzoeken erop hebt zitten o.a. de psychologe. Je geeft aan dat er niets aan " de hand" is met je, maar er hoeft ook niet iets aan de hand te zijn om toch nog eens bij een psychologe langs te gaan, je klinkt namelijk best wel down. Een paar gesprekken zouden jou misschien goed doen! En anders eventueel bedrijfsmaatschappelijkwerk, omdat je ook aangeeft dat het op je werk niet zo prettig loopt? (Weet eigenlijk niet of elk bedrijf dit heeft). Suc6! X B
Denk je dat je wel voldoende vitamine d opneemt, als je darmen niet alle vitamines opnemen kun je gemakkelijk een tekort krijgen. Dit zijn de symptomen van een tekort aan vitamine d: Chronisch moe door vitamine D gebrek | Mens en Gezondheid: Aandoeningen een vriendin van mij leek jarenlang depressief en werd ook zo behandeld. Vorig jaar bleek zij al die tijd een tekort aan vitamine d te hebben gehad. Had zij dit maar eerder geweten!
Kan jouw partner geen rol spelen in dit verhaal? Kan hij ervoor zorgen dat hij wat meer gaat verdienen, zodat jij op zoek kan naar een baan waar je misschien minder verdient, maar wel lekkerder in je vel zit? Kan je misschien ergens op bezuinigen, zodat jouw inkomen niet meer zo nodig is? Verder heb ik weinig kaas gegeten van toeslagen, maar komen jullie misschien in aanmerking voor toeslagen als jij (hopelijk niet, maar toch..) wordt ontslagen? Misschien geeft het minder stress als je weet dat je het met toeslagen nog wel kan redden, als je toch je baan verliest. Sterkte meid!