Ik herken het wel een beetje. Ik ben 22 en wil ook graag kinderen. Ik heb nu 1 1/2 jaar mijn HBO diploma en sta ook al zo lang voor de klas (okay, ik geef toe dat kinderen krijgen in het onderwijs vaak veel minder invloed heeft op je cariere dan in andere vakghebieden). Ik ben ook 1 1/2 jaar getrouwd (een week na mijn diplomauitreiking). En mensen begonnen toen al te vragen "en wanneer komen er kleintjes?". Ik wilde toen nog een jaartje wachten en dat heb ik ook gedaan. Als ze die opmerking maakten zei ik vaak : Ja, later wel. En dan kreeg ik de reactie "Ach ja, je bent ook nog jong". Bij mij is het dus niet zo dat ze me te jong vinden, maar dat mensen vaak vinden dat het voor mij minder erg is om te wachten (dan iemand van 30 ofzo denk ik dan - mag je dan niet meer wachten ofzo? - dat mag een ieder toch zelf weten - maar goed). Ik denk dat mijn familie het in ieder geval erg leuk zou vinden. En anderen ook trouwens. Maar wij hebben niemand verteld dat we er mee bezig zijn; verrassing is leuker. Ik heb dus meer het idee dat het meer geaccepteerd wordt om te wachten als je jong bent en bij mij vinden ze me dus niet te jong. Als ze me nu vragen "en wanneer komen er kinderen", reageer ik ook met "ach, komt wel, ik ben nog jong", maar dan doet het wel eens een beetje pijn, want bij sommige gebeurtenissen denk ik: een half jaar geleden had ik gedacht dat ik het met Kerst zou vertellen, of: twee maanden geleden had ik toch wel gedacht dat ik bij dit concert zwanger zou zitten te zijn..... Zelf vraag ik nooit aan iemand "En wanneer komen er kids?". Omdat ik weet hoe ik me daar zewlf bij voel, maar ook met in m'n achterhoofd een tante die geen kids kan krijgen en een vriendinnen die 2 maanden terug een miskraam gehad heeft. De vraag over kinderen kan gewoon veel verdriet geven.
hee bianca, ik ken het wij trouwden ook toen ik 21 was, en dan vragen ze dat soms wel. op wat voor school geef je les basis of voortgezet?