Het is sneu om haar te laten huilen, als ze echt in paniek is. Althans, dat vind ik. Maar misschien kan je het wel wat afbouwen op den duur. Wat hier trouwens goed hielp tegen angst voor boren, is mijn man een gat laten boren waar zij bij was. Ze zag precies wat er gebeurde en vond het toen niet meer eng.
De paniek maakt het voor mij ook lastig om haar te laten huilen. Ik kan er dan niet achter staan, wat zij waarschijnlijk voelt. We hebben met haar een behoorlijk bewogen 1e jaar met haar gehad, waardoor ik ook best geloof dat ik extra voorzichtig ben. Misschien wel te, maar daar groei je in, en doorbreek dat maar weer eens. Als baby heeft ze geen fijne start gehad, daardoor was ze heel gevoelig voor prikkels, met als gevolg veel huilen en weinig slapen. Ze doet het nog steeds het beste met veel regelmaat en rust. Maar ik merk wel dat ik hier soms ook in doorschiet. Maar ik merk dat ze op het moment ook weer gaat huilen als ik naar weg ga. We zijn haar al aan het voorbereiden op de komst van de baby. We lezen boekjes en betrekken haar er zoveel mogelijk bij. De box staat bijvoorbeeld al en ze komt vaak in het kamertje. Met boren en stofzuigen leggen we inderdaad uit wat we gaan doen en een van ons gaat samen met haar kijken. Maar net start er een motor en ze schiet al in paniek.
En onder invloed van hormonen ben ik ook echt wel sneller gefrustreerd. dus vanavond ga ik samen met m'n vent een plan van aanpak maken en dan mag hij het morgen even van me overnemen.
Onze zoon heeft/had ook van die periodes. Lampje op de gang en de sterren van de babyphone zijn er voor de angst in het donker (nog steeds) En voor het niet in slaap kunnen/willen zonder mama laat ik hem niet huilen maar ga er steeds heen en ga weer kort weg om weer terug te komen. Ik stel hem wel eerst gerust en doe ons avondritueel. hoe het daarna gaat: - "Mama doet even het raam op mama's kamer dicht en kom dan terug" (dat doe ik en ga terug, en vraag of hij nog lekker ligt en zeg weltruste ) -"mama ruimt even de badkamer op en kom dan terug" (ik blijf wat langer weg en maak extra lawaai zet de tandenborstel wat harder weg en gooi het kastje dicht) - "mama gaat nog even plassen en ik kom nog even terug" -"mama doet de gordijnen dicht op mama's kamer" - "mama trekt even een droge broek aan" (door douchen van de kids vaak nat) - "mama trekt alvast haar pyama aan" En zo bedenk ik elke keer iets wat langer duurt maar ik kom wel steeds terug. En tegenwoordig ga ik standaard nog even langs hem als ik zn zus in bed heb gelegd en als ik de was boven heb verzameld of opgehangen op zolder. De ene keer kan ik wel in een keer naar beneden en de andere keren lukt dat niet. Vanavond ook niet. Hij was om 05:50 wakker en was denk ik dat hij veel te moe was om in te kunnen slapen. Ik laat hem niet helemaal alleen aan zn lot over want hij slaapt normaal echt zo goed. Vaak slaapt hij al als ik nog bezig ben zn zus in bed te doen. Op deze manier stel ik hem gerust, geef hem het vertrouwen dat ik er nog ben en hij gaat met een goed gevoel slapen en geen verdrietig gevoel. En ik vind het ook veel fijner om een tevreden mannetje te laten inslapen dan een die zo overstuur is en opgeeft omdat mama niet komt. Overigens vind ik het gemeen om dit soort gedrag zo af te leren omdat je het ze een soort van "zelf hebt aangeleerd" .... Ineens van de ene op de andere dag wil mama niet meer naast me zitten omdat mama er geen zin meer in heeft. En soms ga ik wel naast hem liggen als hij dat wil. Maar die dagen komen bijna niet voor
Dit is een heel goed advies. Elke 10 minuten terug gaan, eerste keer uitleggen dat ze moet gaan slapen en dat jij beneden ofzo bent. Begint ze te krijzen na 10 minuten terug gaan en niets meer zeggen, geen oogcontact maken maar weer neerleggen en evt muziekje weer aan doen. Hou dit maar paar dagen vol, wordt echt beter en is niets zieligs aan. Zieliger is dat ze slaapgebrek heeft.
Ik herken de slaapproblemen wel, mijn dochter was erg onrustig als baby en sliep erg weinig. Heb haar veel gedragen, etc. Ik zou proberen om de gulden middenweg te zoeken. Hoe kan je haar op een rustige manier, zelfstandig in slaap laten vallen, zonder dat ze angstig wordt?
Laten huilen, ook gecontroleerd zou ik ook niet doen bij een kind in paniek. Ik zou het ook proberen af te bouwen. Steeds wat verder weg zitten en evt met de rug ernaar toe. Dan is het in elk geval niet gezellig. Steeds met een smoes weggaan is ook een goede, maar een stapje verder denk ik. En met stofzuigen en die geluiden zou ik de kleine op schoot nemen zodat ze zich veiliger voelt en dan een ander laten zuigen. Als je haar dan kunt bereiken/troosten kun je ondertussen leuke dingen doen, of iets lekkers laten eten. Die geluiden aan iets leuks verbinden dus.
Mijn dochter was ook in "paniek" ik moest er ook echt bij blijven met 18 mnd was ik er echt wel klaar mee en heb ik haar laten huilen. eerste avond was t wel heftig maar 2e avond was het na 2 min over 3 avond ging ze lekker slapen. Ik heb gezegd dat mama na de woonkamer ging en dat er iets mama altijd zou komen. Het is deels echt wel gespeeld hoor.
Dikke boefjes zijn het hier vannacht ook tegen half 5 huilen. Dus ik heen, een stralende glimlach haha. Dus ff knuffel en hoppatee der bed weer in..
Wat sneu! Hier is ze ook bang voor motors etc en laatst waren ze hier achter met schapschapen bezig. Dan haal ik haar eruit, kijken we wat het is en gaan we slapen als de geluiden over zijn Hier ook een prikkelgevoelig kindje wat haar slaap nodig heeft. Anders wordt t krijsen. Hier werkt t niet om bij haar te blijven, alleen soms als ze halfslapend huilt. Dan fluister ik zachtjes dat mama er is en ga ik langzaam weg als zij rustig ademhaalt. Anders bij t op bed brengen loop ik wel weg en zeg ik dat mama zo weer komt. Als ze huilt ga ik na 2-3 min terug, geef haar een knuffel en kus en zeg dat ze moet slapen en ga ik weer weg. Meestal moet ik er max 3x heen. 10 min laten huilen vind ik erg lang. Liefst laat ik helemaal niet huilen maar als ik ee bij blijf kan ze niet slapen.
Maar kan het niet zo zijn dat ze in paniek is omdat ze het nu gewend is mama blijft bij me slapen. Zou het toch door breken met de 5 min regel of steeds verder weg gaan. Eerst halverwege der kamer dan voor de deur dan achter de deur etc. En anders een beetje rommelen in de buurt en ja wel zeggen. Kinderen hebben je door ook al zie je het niet. En anders eens advies inwinnen bij welke methode je het fijns vind. En laten liggen niet oppakken hand op haar voorhoofd of even strelen maar niet kussen want dat kan belonen zijn. Het zo onaantrekkelijk mogelijk maken poepen verschonen neer leggen niet knuffelen. Ja het is hard maar als ze zo door gaat heb je straks gewoon 2 babys inplaats 1.. Want manipuleren kunnen ze ook
En wat je ook kan doen. Is haar een nachtje uit logeren te doen. En mocht ze gewoon zelf slapen dan weet je dat ze het kan zonder mama.
Ik vind manipuleren wel een heel negatief woord voor een 2 jarige. Hier merk ik erg dat ze bevestiging nodig hebt dat ik er wel ben. Laarst had ze me een dag en nacht niet gezien en moest ik er s avonds 3x heen en s nachts ook 2x terwijl ze normaal s avonds gelijk gaat slapen.
Mijn zoontje 29 mei wordt die 2 zou me uitlachen denk ik als ik naast zijn bed komt zitten.. Die heeft de buit mooi binnen is mijn eerste gedachte. Lekker laten gillen krijsen, ligt ze in een peuterbed of nog in ledikant?
Heb alleen de eerste pagina gelezen maar toen werd ik al boos...hoezo belachelijk dat je er naast moet wachten tot ze slaapt..wat is daar belachelijk en raar en van de zotte aan. Sommige kindjes hebben dat momentje van veiligheid gewoon nodig. En ja het gaat vanzelf over... wat ik triest en van de zotte vind..en eigenlijk nog een andere term aan wil geven is de ouders die hun kind gewoon laten krijsen....pffff ts, ik snap dat het zwaar is nu maar ik zou het toch nog blijven doen als zij daar behoefte aan heeft...ze voelt zich veilig bij je en dat is een groot goed. Nu is het even investeren maar het zal later ontzettend goed voelen..geloof mij.
echt helemaal mee eens!! hier ook zo geweest overdag en s,avonds echt draaaaamaa als ik weg ging,blinde paniek! altijd bijgebleven kan hem nu overdag en s,avonds gewoon op blij op bed leggen. manipileren? knap als ze dat al kunnen
In het geval van een kindje in echte paniek, tuurlijk moet je je kindje dan de bevestiging geven dat papa en mama er zijn. Dat spreekt voor zich. In het geval van een peuter die haar ouders bespeelt, ja, dan zou ik idd ook laten krijsen. Als het dus krijsen van woede is, en krijsen omdat ze hun zin niet krijgen. Is het alleen met het middagslaapje? Dan zou ik al die moeite niet doen voor een kwartiertje rust. Dan zou ik het middagslaapje gewoon overslaan en even die vervelende uurtjes aan het eind van de dag doorbijten. Of haar om de dag laten slapen. Als het alleen bij het middagslaapje is en niet 's avonds, dan zou ik mij trouwens toch afvragen of mijn kind mij niet aan het bespelen is. Hier trouwens ook angst voor de stofzuiger. Het gaat wel steeds beter. Meestal stofzuig ik als ze slaapt, of als ze met papa is. Als het soms niet anders kan, dan zuig ik toch waar zij bij is, dan zit ze op de bank met een knuffel.
Ik heb het nu niet specifiek over het geval van TS. Maar ik geloof wel degelijk dat een peuter zijn ouders om zijn vinger kan winden en bespelen. Ongewenste patronen zijn zomaar tot stand gebracht, en een peuter vindt het niet altijd leuk als je dat patroon weer wil doorbreken. Dus zal hij zijn best doen om het in stand te houden. Ik heb het dan dus niet over gevallen waarin er sprake is van gevoelens van angst of onveiligheid.