Onze Fay is geboren,toch nog de 40 weken gehaald!

Op zaterdag 10 maart om 10:32 uur is onze kerngezonde dochter Fay geboren.Ze is 50 cm lang en weegt 9 pond .
Hieronder mijn bevallingsverhaal...

Een kort stukje vooraf;
Tijdens mijn zwangerschap wilde ons kleine meisje al bij 30 weken naar buiten,na veel weeënremmers en ziekenhuisopnames hadden ze ons verteld dat ik zéker geen 40 weken zwangerschap zou volmaken...

Dus wel...het is vrijdag 9 maart,en ik bel met mijn VK.
Zij wil mij zondag gaan inleiden,ik ben dan 40 weken.
Dit inleiden moet gebeuren i.v.m mijn smalle bekken,ze is bang dat mijn baby anders te groot wordt.
Ik heb er de pé in,dat inleiden lijkt me niks,zo onnatuurlijk.

Deze vrijdagavond gaan Tom en ik bij mijn ouders eten,gezellig wat drinken enzo.We grappen nog; 'nou moet je morgen niet gaan bevallen hoor,dan moet ik werken'.
Welnee,anders hadden we al wel wat gemerkt toch?
Nougoed,alles gezellig en rond 12uur in de avond gaan we naar huis en naar bed.

3 uur....Ik kan niet slapen,dus lees ik maar wat.Ik heb een beetje een raar gevoel in mijn buik,maar ik heb al zo vaak 'loze' weeën gehad,dit zal ook wel niks worden.
Half 4....Ik voel iets in mijn buik,net of er een elastiekje knapt.
Dan voel ik voorzichtig een straaltje vocht tussen mijn benen,zullen mijn vliezen gebroken zijn?
Ik sta op en loop naar de badkamer om een goed te kijken.
Nét op tijd bereik ik de douchebak en daar loopt mijn vruchtwater als een stroom langs mijn benen.
Het is roze,en op het briefje van mijn VK staat dat ik dan even moet bellen.
Ik maak Tom wakker,hij vraagt nog heel droog;
'Enne....wat houdt dat in,je vliezen zijn gebroken?'
Niet goed opgelet bij de VK zeker .
4 uur...We bellen de VK,zij zegt dat het rozige kleurtje oké is,als er geen bloed bij zit.Ze komt morgenochtend rond 9 uur langs,ik moet gaan slapen.
Kwart over 4...Ik ga onder de douche,ik krijg weeën,maar wacht op de pijn die ik verwacht.Onder de douche klok ik toch maar eens om de hoeveel minuten ze komen...twee!Om de twee minuten!
Ik bel weer met mijn VK,ze zal eerder komen.
half 6....De weeën zijn regelmatig,maar ik wacht nog steeds op de helse pijnen.Rustig sta ik onder de douche een beetje proef te puffen.
Ik heb 4 cm. ontsluiting,dus we kunnen nog niet naar het ziekenhuis.
7 uur...De weeën komen sneller op elkaar en ik krijg persdrang.
Ik zit nu op een stoel onder de douche en voel nu af en toe dat de weeën pijnlijker worden.De VK voelt naar mijn ontsluiting,5 cm. dat gaat volgens schema.Rustig aan gaan we onze spullen bij elkaar zoeken om richting ziekenhuis te vertrekken.
half 8....Ik vertel mijn VK dat ik moet 'poepen' voor mijn gevoel,en voor de zekerheid voelt ze nog even naar de ontsluiting.
8 cm! Oeps,dat is niet de bedoeling.
Ze stelt me voor de keuze;
of als een gek naar het ziekenhuis en hopen dat we op tijd zijn,
of toch maar thuis blijven.
Dat thuisblijven zie ik vooralsnog niet zitten,door alle complicaties tijdens de zwangerschap ben ik bang dat er iets misgaat.
Voor mijn eigen veilige idee vliegen we dus als een gek met 180 over de autobaan.
8 uur...We zijn in het ziekenhuis,er wordt een rolstoel voor me gehaald en we gaan naar de afdeling.
Ik wordt een kraamkamer binnengebracht en denk nog bij mezelf;
moet ik hier bevallen?
Een witte kamer,een half bed,dat meer op een massagetafel lijkt...
Er wordt weer naar mijn ontsluiting gevoelt,nog steeds 8 cm. dus mag ik nog even onder de douche.
Onder de douche kan ik mijn weeën het beste opvangen.
9 uur....Nu moet ik onder de douche vandaan komen van de verpleegkundigen.Ik heb nu behoorlijke weeën en een nare persdrang.
Die persdrang vindt ik veel erger dan die weeën,ik kan het bijna niet ophouden maar ik mag nog niet persen.
Ik lig nu op dat halve bed,hoewel het me niet veel meer kan schelen.
Tom probeert me te 'aaien' terwijl ik de persdrang tegen probeer te houden.Ik wordt daar nogal kriebelig van dus vraag ik of ik in zijn hand mag knijpen en dat hij me verder met rust laat.
één minuut voor tien....De VK bedenkt om nog maar eens te voelen,en dan ineens heb ik ruim 10 cm ontsluiting.
Ik mag meteen meepersen.Ik piep nog dat ik dat niet durf,ik ben zo bang voor de bevalling zelf!
Ze zegt lachend dat ik dalijk wel anders roep;omdat persen fijn is.
Fijn...denk ik bij mezelf...je perst een baby naar buiten,voelt dát fijn?!
Met de volgende wee druk ik mee,en waarempel; wat lucht dat op!
Na 4 weeën mee te hebben geperst gaat er iets mis.
De hartslag van ons kindje daalt heel snel.
De gynacoloog wordt gebeld; de baby moet gehaald worden.
Bij de volgende wee wordt me verteld dat ze me in gaan knippen,in de hoop dat de baby er snel uit kan.
Dit lijkt me doodeng en ik pers dan ook zó hard dat het hoofdje in eens in de uitgang staat.
Dan zakt mijn wee weg,en scherpe pijn laat me denken dat dit de knip moet zijn maar de pijn blijft.
De vk verteld me dat het hoofdje 'in de ingang blijft staan'.
Ze kan nu geen knip meer geven,het hoofdje zit in de weg.
twee minuten over half 11...Een halve minuut [een hele pijnlijke halve minuut ] later komt mijn 6e en laatste perswee.Ik hoef maar één keer mee te drukken en daar is ze dan!!!
Ik krijg haar op mijn buik,wat is ze paars!
De hartslag herstelt zich meteen en ze begint te huilen.

Wat is ze mooi,haar kersverse vader huilt en ik jammer mee

Ik ben uiteindelijk niet geknipt,en zelfs niet gescheurt!
De nageboorte komt eruit zonder wee,die zijn meteen weg namelijk.
Wat voelt dat gek,die warme homp vlees erdoor!

Na een tijdje knipt vader de navelstreng door en wordt onze meid aan alle tests onderworpen en aangekleed.
Na een douche en een boterham mogen we naar huis,
mét onze kleine meid,waar we zó lang op hebben gewacht!