Je kunt ook kinderen krijgen tijdens je studie Onze oudste is geboren toen ik aan mijn scriptie bezig was en onze jongste is geboren toen mijn man nog twee jaar te gaan had met zijn studie. Ik wilde juist graag jong moeder worden, al waren dat meer de omstandigheden van ons destijds. Ook ontmoetten wij elkaar vrij jong (18 en 21) maar er zijn zat mensen die pas op latere leeftijd iemand vinden waarmee ze kinderen willen. Ik vind dat niet zo heel gek eigenlijk. Wel heel triest is het als het dan niet zo makkelijk gaat lukken.
Inderdaad, zo kreeg ik met 23 weken geen cerclage meer ondanks dat dat mijn dochter had kunnen redden en er geen lichamelijke bezwaren waren. En daarbij werd geen enkele neonatoloog geraadpleegd hoor, was gewoon het besluit van de gynaecoloog.
Nou...in ons geval niet! Allebei hoog opgeleid, wonen in een nieuwbouwwijk met volop hoogopgeleide ouders...ik ben hier wel een jonge moeder, dat wel...
toch denk ik dat je dit misschien wel als maatstaaf mag gebruiken om de grens evt op te rekken. Ik kan mij nl voorstellen dat wanneer je al lang in de mmm zit en je nu tegen de leeftijdsgrens loopt dat zeer doet. En ik zou daar dan eerder een uitzondering voor maken dan iemand die straks op zn 48e bedenkt nog een 'kind te willen'. Over de verbazing dat iemand zich met 30 te oud voelt, dat zal echt iets persoonlijks zijn. Als iemand van 33 tegen mij zegt dat die een kind wil denk ik absoluut niet: goh wat oud. Maar zelf ben ik 31 en moeder van een kind van 7 en 1 van (bijna)3. Nu wil ik sowieso geen derde meer maar ik vind mijzelf best oud al. Gewoon een gevoel. Gelukkig moest ik in de winkel van de week wel weer mn legitimatie laten zien toen ik een fles wijn mee wilde nemen dus dat maakt een hoop goed
Dat is denk ik inderdaad heel persoonlijk. Ik ben zelf 30, zou best nog een 4e willen (mijn man overigens niet) maar heb echt nog het idee dat we daarover nog jaren na kunnen denken. Ik denk dat het voor mij met 38 echt wel klaar moet zijn. Maar ik voel me nu alles behalve te oud Ik kreeg de eerste op mijn 27ste, en de 2 jongsten op mijn 30ste. Vind dat persoonlijk een mooie leeftijd, voor mij perfect. Maar voor anderen is dat vroeger of later, heel persoonlijk inderdaad! Ik denk dat het niet wenselijk is om zulke oude moeders (of vaders!!) Te hebben, maar ik vind het ook weer niet zo extreem dat het niet zou moeten kunnen. Het is wel oud om een kind te krijgen, en ik zou dat zelf echt niet willen. Stimuleren moeten we het niet, maar onmogelijk maken wat mij betreft ook niet. Tussen 20 en 40 vind ik normaal, 40 tot 50 nog ok, en na je 50ste vind ik het te oud.
Ik zal absoluut niet iemand veroordelen. Maar ik vind 50 inderdaad ook wel te oud. Voor je 45ste vind ik echt nog prima kunnen.
Een ouder verliezen kan op elke leeftijd. Mijn vader is slechts 52 jaar geworden helaas. Tegenwoordig hoor je dat er zoveel jonge mensen gaan. Dat is ook niet leuk meer.
Aan mijn moederskant is in de overgang komen voor de 30ste levensjaar meer normaal dan abnormaal. Wilde dus absoluut voor mijn 30ste kinderen. Achteraf zeg ik dat het maar goed is hoe nu is gelopen. Partner en ik zijn nu bijna 14 jaar samen waarvan 3 jaar getrouwd. Hebben 2 kinderen van 8 en 6 en een leuk koophuisje. Zo'n 4 jaar geleden tot nu heb ik 3 rug operaties gehad waaronder vast zetten onderste wervels afgelopen maart. Zou nu dus absoluut niet meer voor kinderen willen gaan. Verder problemen met mijn menstruatie ( bleef gewoon ineens weg zowel met pil en stopweek als zonder anticonceptie) dus heb voor de zekerheid een spiraal genomen maar aangezien meerdere klachten waaronder opvliegers, been krampen, droge huid etc denk huisarts ook hij mijn aan de overgang en had zwanger worden waarschijnlijk nu moeilijk geworden. ( lastig zowiezo zonder menstruatie). het is gelukkig gelopen zoals ik wilde. Heb me er bij neergelegd dat er niet meer kinderen gaan komen al had ik dat graag anders gezien. Echter heeft de jongste zoveel zorg nodig dat hij telt voor 4 en mijn man is ook een grote puber dus heb mijn handen vol Mijn moeder was op haar 39 oma ( zij was 17 met de eerste en gelijk zwanger met haar moeder die nog nakomelingen kreeg) . Vind daardoor mede 50 echt veel te oud. Mijn oma is 58 geworden en mijn opa 60. Dit werkt ook niet echt mee. Heb mijn jongste ooms zien leiden onder het verlies van hun ouders terwijl ze net aan het puberen waren
Ik weet het niet, mijn gevoel zegt: te oud...is dat kind 20 is de moeder 70....ik zou dat niet willen, maar ik wil niet oordelen.. Ik wil ook maar 1 kindje, als ik dat wondertje te minste zou mogen ontvangen, ik zit nu alweer tegen een dreigende miskraam aan dus kan vrouwen begrijpen als ze hun grens verlengen, maar eens is de maat vol en moet je stop zeggen.
Kinderartsen konden voor mij niets betekenen, de gynaecoloog had daarentegen alle invloed. Gynaecologen bepalen tot de wettelijke grens of een bevalling geremd wordt en daarmee een kindje gered wordt ja of nee. Die wettelijke grens is vaag in NL, elk ZH lijkt een andere grens te hebben. Aangezien er vandaag de dag vele mensen (gezond) leven die zelf geboren zijn tussen de 22 en 25 weken, is hier dus wel eens van afgeweken. Maar ten alle tijden was die beslissing in handen van de gynaecoloog. Vanaf 24/25 weken zijn de gynaecologen verplicht de ouders erbij te betrekken of ze de bevalling remmen ja of nee en of ze het kindje laten behandelen ja of nee, maar zit jij voor die grens, dan bepaalt de gynaecoloog voor je. Hard maar waar: verschillende kinderartsen/neonatologen in andere ziekenhuizen hadden onze dochter best een kans willen geven, maar de keuze van de gynaecoloog die dienst had was om niets te doen, niets om de bevalling te remmen en niets om het kindje een behandeling te laten krijgen. Kans blijft groot dat de bevalling niet geremd had kunnen worden en dat ons meisje alsnog was overleden, maar dan hadden zij en ik wel een kans gekregen en dat is het punt. Elk levend wezen moet overal kansen en rechten op hebben in dit land, zo ook vrouwen die steeds ouder moeder willen zijn, prachtig allemaal. Maar 1 op de 100 kindjes overlijdt voor of tijdens de bevalling, ook levende wezens die alle kansen verdienen in mijn ogen. Ga dat eens onderzoeken.
Dat weet ik. Ik ben mijn vader verloren toen ik 22 was, hij was toen in de 50. Maar de kans is aanzienlijk kleiner dan wanneer je een bejaarde vader hebt.