kort door de bocht, ik weet het soms gewoon echt effe niet meer. Laat me voorop stellen ben gelukkig getrouwd en hebben een pracht zoon van 2 jaar oud! Waar mijn man en ik ontzettend dol op zijn. We zitten in een aparte situatie betreft onze huisvesting. 2 jaar geleden hebben wij ons huis verkocht. Toen was onze zoon 4 maanden oud ongeveer. We zouden gaan nieuwbouwen, ons eerste nieuwbouwplan is na 1.5 jaar gecanceld omdat er niet genoeg huizen verkocht waren. We hebben in al die tijd bij mijn ouders gewoond... niet echt ideaal maar het ging. Nu hebben we dus een ander nieuwbouw huis gekocht en dit wordt in mei gebouwd. Hopelijk kunnen we eind 2012 erin, maar dit kan ook wat uitlopen tot begin 2013! Ligt aan de weersomstandigheden. We hebben ondertussen een huis gehuurd waar we tot dec 2012 in kunnen. Dus we wonen nu niet meer bij mijn ouders. Maar nu is dus het volgende, we willen heeeeel erg graag een broertje of zusje voor ons manneke. Maar we twijfelen zo betreft de planning. Moeten we er nu al voor gaan of toch nog maar dik een half jaar wachten zodat ons kleintje in het nieuwe huis wordt geboren??? Mijn man is meer van het laatste dus nog een half jaartje wachten. Maar ik dus niet, en twijfel heel erg. Ik ben dus 33 jaar oud en heb wel een regelmatige cyclus maar dat zegt niets. Bij onze zoon waren we meteen zwanger en naar mijn idee gaat mijn man daar nu ook weer van uit. Zoiets van ik hak de knoop door en het is zover. Maar ik geloof daar niet in, en ben bang dat we er veel langer over gaan doen. Mijn man geeft mij daar wel gelijk in en zegt dan inderdaad dat we het allemaal wel zien. Maar uiteindelijk bij de sex is het voor het zingen de kerk uit. Dus volgens mij vind hij het hardstikke eng. Dan moet ik ook nog zeggen dat ik 1 eierstok heb en dat ik dus eerder in de overgang kan komen, en dit is dus wat mij ontzettend benauwd. Maar bij mijn man staat de eerste 6 weken van de geboorte van onze zoon nog in zijn netvlies gebrandt. We hebben een erg heftige tijd achter de rug met huilsessie van dik 14 uur op een dag. Uiteindelijk bleek onze zoon kiss syndroom te hebben en is gelukkig genezen. Maar daar zit hij dus tegen op... Maar mijn vraag is dus eigenlijk: wat zouden jullie doen in mijn situatie??? zouden jullie de knoop doorhakken en er toch voor gaan nu??? of nog even wachten???? ik weet het niet meer, en de gedachte sta ik mee op en ga ik mee naar bed...pffffffffffffffff
Kort door de bocht gezegd, ik voel me een tikkende tijdbom! en daarom kan ik het niet loslaten. Doordat ik maar 1 eierstok heb door een vergevorderde buitenbaarmoederlijke zwangerschap op mijn 23e jaar. Ben dit jaar op controle geweest bij de gyn omdat ik veel last had als ik ongi werd. Dit kwam door littekenweefsel, en heb toen gezegd dat we een xtje een 2e wilde. Toen gaf hij ook aan dat we gewoon ontzettend geluk hebben gehad bij onze zoon en dat we niet mega lang moeten wachten omdat ik tenslotte maar 1 eierstok heb. Maar het is net alsof mijn man dat dan allemaal niet hoort ofzo... Verder ben ik dus enigst kind en wil dit absoluut niet voor mijn zoon. Heb dit mijn hele leven niet leuk gevonden maar het was gewoon niet anders....!! hopelijk hebben jullie tips wat ik hier mee moet doen...
Moeilijk hoor, ik snap jou heel goed maar uiteindelijk moet je er wel beiden achter staan natuurlijk. Persoonlijk zou ik wachten totdat jullie nieuwe huisje opgeleverd zal worden. En dan zit je er natuurlijk nog niet want er moet vast van als gebeuren voordat jullie echt kunnen verhuizen. Maar volg je eigen gevoel, zonder daarbij de wensen van je man te negeren.
@cybi thanks meis voor je reactie. Ik denk dat ook vaak, maar dan krijg ik het weer op mijn heupen zeg maar. Als we niet in deze situatie zaten was er allang een 2e kindje gekomen, maar doordat er continue situaties voordoen waar wij geen invloed op hebben vind ik het frustrerend worden. Denk ik vaak moet ik me dan zo aanpassen aan alles en telkens mijn wens opschuiven?? Denk dat ik het er vanavond maar eens goed met mijn man over ga hebben. En dan spreken we duidelijk een tijd af wanneer we echt gaan beginnen. En niet we zien wel, dan kan ik er tenmiste naar toe leven!!
en cybi, proficiat want ik zie dat je zwanger bent!!! geniet ervan meis... want die tijd vliegt voorbij...!!!
Hey rensje Weet je wat ik denk, dat als het toevallig allemaal tegelijk valt bv de bevalling en verhuizing enzo dat er altijd wel een oplossing is. Misschien is het even een maandje op zijn kop leven. Maar hoe groot is de kans dat t net allemaal vtegelijk valt. En zeker als t moeilijk word om zwanger te worden zou ik er meteen voor gaan! Zeg dat t 6 maanden duurt voordat je zwanger bent, en nog 9 maanden zwanger zijn dan zit je al op volgend jaar maart. Dan zit je al in je huisje. En als je nou heel snel zwanger bent dan is t alleen maar fijn dat t toch zo snel zwanger bent!! Nou veel succes met je keuze
Lieve Rensje, Ik begrijp maar al te goed wat je bedoelt als je zegt dat je je een tikkende tijdbom voelt! Ik zit echt helemaal met hetzelfde gevoel en ook ik sta ermee op en ga ermee slapen. Soms word ik in het midden van de nacht wakker en schiet ik in paniek van, wat als het nooit meer lukt?!? Je weet misschien nog van het andere topic dat ik ook al 31 ben, 2 MA's achter de rug heb en mijn man werkloos is. Ook niet de ideale situatie dus voor een brusje, maar wanneer zal het dan wel ideaal zijn? Komt daar nog die economische crisis bij, soms word ik er echt bang van. Langs de ene kant ben ik bang dat we het onszelf extra moeilijk maken met een 2e kindje (en dat ik niet van de ZS ga kunnen genieten zoals ik zou willen owv financiële problemen of andere zorgen), maar langs de andere kant ben ik zo bang dat het binnenkort te laat is! Ik bedoel, ik ben nog jong genoeg, maar wat als ik nog eerst een paar MK's moet doormaken voor het weer lukt? Vanuit mijn eigen situatie denk ik over de jouwe dus het volgende: hopelijk kan je er snel voor gaan! Okee, dat huis en zo, maar zoals Joyce zegt, hoe groot is nu de kans dat het allemaal tegelijk valt? En als dat zo is, wat is dan het ergste dat er kan gebeuren? Zouden jullie eventueel voor een korte periode opnieuw bij je ouders kunnen gaan wonen? Het moeilijke is dat je man nog niet overtuigd is. Hebben jullie het er al eens echt heel heel serieus over gehad? Hij kent de argumenten tegen langer wachten toch ook? ... Pff, ik zucht met je mee, meid. Dit is echt hart tegen verstand en ook ik kom er gewoon NIET uit! Eerlijk gezegd ook niet voor jouw situatie... Eén moment kan je denken, okee, we gaan ervoor en het volgende denk je weer van, dit is geen goed idee. En met die instelling wil ik er eigenlijk liever zelf niet aan beginnen . Weet je, veel succes met het voor het zingen de kerk uit (doen wij ook hè)...ik bedoel, hopelijk levert het iets op . Dan is de beslissing vanzelf genomen, zoals je in het andere topic ook al schreef... Ik denk aan je, meid!
Weet je,tegenwoordig willen mensen alles plannen.Eerst trouwen,mooi huis,mooie auto,fijne vakanties.Ik begrijp dat wel.Maar als je ouder word kan het soms lastiger zijn om zwanger te worden of te blijven.De dingen gaan zoals ze gaan moeten.Er komt altijd een oplossing en zoals Joyce86 zegt: de kans dat het allemaal tegelijk vat is klein.Stel dat je wacht tot jullie in het nieuwe huis wonen,dan denk je dat het de goede tijd is.Wie weet krijg je man dan wel ontslag of word er iemand ziek of ik weet niet wat.Nooit is er iets zeker.En ik zou zeker de raad van de gynaecoloog aan nemen.Misschien moet je dat wel vertellen tegen je man. Ik ben zelf 42 jaar en heb 4 grote kinderen(12,14,17 en 18).Mijn kinderen zijn uit een vorig huwelijk.Met mijn huidige man wil ik graag nog een kindje,hij heeft nog geen kids.Helaas hebben we 2 keer een miskraam gehad en dan ben je opeens maanden verder en wij hebben ook heel weinig tijd nog. Ik zou zeggen: ga ervoor!! Heel veel sterkte met alles.
@Hoop: Dankjewel voor je mooie reactie. Je hebt helemaal gelijk... Rensje, kan je je man hiermee overtuigen? Ik hoop het van ganser harte.
@Rensje, moeilijk hoor maar ik sluit me aan bij ?.....er is nooit een goed moment, en altijd kan je wel bedenken dat het er niet HET moment voor is.....maar ik zie zoveel verdriet om me heen waarbij het niet lukt.....juist bij de meiden die de 30 gepasseerd zijn......als je alle twee er voor wil gaan........maar tja....manlief hier had dat een beetje bij de eerste, toen zei ik ook, tis niet een druk op de knop he!!! En de situatie van de eerste zes weken valt niet mee nee, ik weet er alles van......beide jongens last van kiss syndroom maar bij de tweede was ik er snel bij en kon na 6 wkn genieten (ga nu ook voor een gemiddelde bevalling ) Praat er met je man over, deel je gevoel, en uit je gevoel. Succes meis!
Helaas kun je kinderen niet plannen. Als je een kinderwens hebt dan zou ik me door niets laten tegenhouden. Helaas moet je nog steeds met zijn 2en zijn om zwanger te worden. Uit jouw verhaal begrijp ik dat je man ook graag een 2e wil, maar dat hij een beetje angstig is door de vorige zwangerschap. Praat erover en blijven praten tot hij ook jouw angsten begrijpt. Ik zou ervoor gaan meid!
hoi lieve meiden, wat ben ik blij met jullie antwoorden en doet me ontzettend goed dat ik het hier van me af kan schrijven!!! heb een brok in mijn keel want het zit me ontzettend hoog!! Ik vind ook niet dat je zoiets kunt plannen en dat alles samen hangt is een kleine kans inderdaad. Gister had ik nog mijn vriendin aan de telefoon (huilend) en die is nog maar 26 jaar en die gaat nu voor de 1e ivf behandeling omdat het gewoon na 2 jaar nog niet raak is. Ik ga inderdaad vanavond met mijn man praten maar vind het zo ontzettend moeilijk om erover te praten omdat ik bang ben om teleurgesteld te worden. maar goed zo blijven zitten heeft ook geen zin. @isamama, lieve meis ik begrijp zo ontzettend je gevoel we zitten en een gelijksoort situatie!!! Daarom vind mijn man voor het zingen de kerk denk ik juist wel fijn want dan hoeft hij niet def die knoop door te hakken. En is het dan zo dan is het zo.... Alleen dan ga ik me dus ook de hele maand af vragen ben ik zwanger terwijl die kans veel kleiner is! Hij zegt als ik zwanger ben door deze methode dat het heel welkom is. Dus ik snap hem gewoon soms niet!!!! Meiden duimen jullie voor mij voor vanavond?? en nogmaals bedankt voor jullie reactie, heb ik echt effe nodig... dikke knuffel rensje
Haha, heb ik ook, de hele maand denken "zou het, zou het..." terwijl de kans gewoon zo klein is... Dan beter er gewoon volledig voor te gaan. Ik denk dat ik plots begrepen heb (dankjewel Hoop!) dat het onzin is om te zitten afwachten, dus...ik denk dat er hier een beslissing genomen is! Straks nog eens met mijn man over praten, maar je weet dat die het wel ziet zitten, hij zegt altijd dat het toch niet te plannen is. Als je wil, laat ik hem eens telefoneren met jouw man ? Het is inderdaad onbegrijpelijk dat je man zegt dat het kindje wel heel welkom is als het er met deze methode komt...pff, waarom durft 'ie dan niet? Heeeel veeeel succes straks meid, ik hoop voor jou op een positieve beslissing en hou ons zeker op de hoogte hè.
@isamama, tuurlijk hou ik je op de hoogte hahah!! Voor mij is de beslissing ook genomen, eigenlijk gisteravond al toen ik mijn vriendin gesproken had en ik letterlijk tegen haar zei, dat bij ons een 2e kindje ook nog niet vanzelfsprekend is!! En dat wij misschien ook wel die weg moeten bewandelen. En toen dacht ik waar wachten we nog op... niet alles is te plannen in het leven en inderdaad zoals "hoop" het omschrijft, straks ben je misschien wel werkeloos of komt er iets anders voorbij waar je geen invloed op hebt. Wanneer is dan de beste tijd!!! Ik ga er alles aan doen om mijn man te overtuigen, en eigenlijk wel raar want ik weet dat hij een 2e wil. Alleen verschillen we dus over het tijdsbestek. Soms wilde ik gewoon dat hij eens kon voelen hoe ik me 1 dag je erover zou voelen??!!
@goofychick, 2 mannen met kiss!! heftig he!! Tja ik wist niet wat me overkwam. Onze zoon is toen ook met spoed opgenomen omdat ze dachten dat hij epalepsie had omdat hij helemaal begon te schokken en hard te gillen. Die kindjes huilen niet maar gillen gewoon echt. Ik heb toen echt pure onmacht geproefd en mijn man ook. Ik denk ook dat het dan de onervarenheid is bij je eerste kindje omdat je gewoon nog niets weet. En op cb etc zeggen kindjes hebben darmkrampjes... jaa duhhhh! was dus echt wel iets anders en diep van binnen weet je dat ook gewoon. Dus bij een 2 kindje ben ik veel alerter en heb dat ook tegen mijn man gezegd. We weten nu wat er gaat komen, en wat we moeten doen als het weer gebeurt. oja en een dikke proficiat want ik zie dat het RAAK is!!! geniet ervan...
Wat een lastige en nare situatie! Ik denk ook dat nog zo veel mensen je tips kunnen geven welke keuze te maken maar ik denk dat je voor jezelf moet bedenken of je het trekt zwanger een verhuizing in te gaan. En of je partner hier achter kan staan. Ik denk dat het beste is om wat je nu op het forum deelt met je man te delen en hier een op en gesprek over te voeren. Heel veel succes!
Oh zie nu dat er al veel meer reacties gegeven zijn, waarin alles eigenlijk al gezegd is. Niet echt nodig dus mijn onderstaande reactie haha
miss een middenweg hier in vinden en het gaan proberen over 3 maanden? manlief moet leren dat niet iedere zw schap en geboorte hetzelfde is..dus dat het alleen maar beter kan worden gezien de vorige keer. ik snap dat je heel graag 2 kindjes wilt.. maar ik ben enigst kind en heb dit iig nooit erg gevonden.. miss niet wat je wilt horen.. maar ook hierin ligt het voor iedereen anders. blijven praten en vertel hoe je je voelt.. niet alleen .. ik moet want anders lukt het nooit meer of dit of dat. laat de positieve kant zien.. dat je er blij van word..je meer compleet voelt alsgezin.. je het zo mooi zou vinden als je andere kindje meehelpt met de baby bijv. succes!
@85eva. ben juist heel blij dat je een reactie geeft hoor ook al is het gezegd. Ben juist blij dat mensen met me meedenken. @me83, over 3 maanden is juist de maand die we willen overslaan haha, want we gaan er een beetje van uit de oplevering van ons huis rond dec is. Dit hebben we in de papieren staan. heb gisteravond een gesprek met mijn man gehad en heb het gevoel dat het kwartje is gevallen. Hij weet natuurlijk als geen ander mijn medice gegevens. Plus dat een aantal vrienden van ons in de medice molen zitten om kinderen te krijgen. Hij heeft ook gezegd dat hij dit graag wil voorkomen, en dat ik eigenlijk wel gelijk heb!! dus was heel blij. Hij snapt heel goed mijn gevoel en ik had ook aangegeven als we wachten dat er dan wel weer iets anders voorkan doen zoals een ontslag of iets dergelijks... en dat je het eigenlijk nooit kunt plannen. Plus dat hij er maar van uit ging dat als we het onveilig doen ik meteen zwanger ben. Dit heb ik dus uit zijn hoofd gepraat en heb gezegd dat we het los moeten laten en gewoon de natuur zijn gang moeten laten gaan. Ben nu dus ongesteld en hopelijk gaan we vanaf nu er ook echt voor!!! ik houdt jullie op de hoogt... moet echt zeggen dat ik er een goed gevoel over heb. zag er heel erg tegenop om erover te beginnen maar was heel opgelucht dat hij niet boos of teleurgesteld voelde. Had het gevoel dat hij ook opgelucht was. al met al een goed gesprek gehad... dank je wel meiden voor jullie tips!!! superrrr....