Zit al een beetje te zoeken maar tot nu toe geen ervaring kunnen vinden. Nu is het ook een onderwerp waar ook ik niet 123 over praat, maar ik zit er toch wel mee. Ik heb binnenkort mijn eerste echo bij een mannelijke gynaecoloog. Op 14 jarige leeftijd (nu 29) ben ik aangerand. Het heeft lang geduurd voor mijn huidige vriend waar ik al 7 jaar samen mee ben bij mij dingen mocht doen. En soms komt er nog de angst naar boven. Gelukkig kan ik er met hem open over praten en weet hij ook dat ik hier nu mee zit. Maar nu die gynaecoloog mij gaat onderzoeken komt er toch wel angst naar boven. Wat als ik flashbacks krijg, in paniek raak. Ik weet dat ik dit direct bij hem moet gaan aangeven de 19de, dat ik hier mee zit. Maar misschien helpt het ook als ik met anderen erover kan praten die een soort gelijk iets hebben meegemaakt en hun ervaring willen delen hoe zij hier mee zijn omgegaan en eventueel tips hebben?
Ik weet niet of het een verschil maakt voor je, maar misschien vragen om een vrouwelijke gynaecoloog? Verder kan je dit soort dingen ook bij je verloskundige aangeven. Zij kan hierover met je praten en je (verdere) hulp bieden. Ik ken namelijk een andere (ex)zwangere die hetzelfde probleem had. Succes ermee in ieder geval!
Hier iemand met een zelfde ervaring en dezelfde angst. Bij mijn vk hadden ze hier een speciale cryptische omschrijving voor op mijn kaart zodat het gelijk voor iedereen duidelijk was. Soms was het moeilijk maar uiteindelijk heeft de bevalling mij echt van mijn trauma genezen. Had er voor die tijd nog best vaak last van maar daarna nooit meer. Er over praten is idd heel goed en misschien geeft mijn ervaring je een beetje hoop.
hoi bianca, ik ben aangerand 6 jaar geleden, op vakantie in Turkije, bij een zogenaamde massage... ik heb het in de weken dat ik weer thuis was erg moeilijk gehad, durfde niet over straat, had nachtmerries, kon in huilen/gillen uitbarsten zonder enige reden. ik heb er toen veel over kunnen praten met mijn ouders/vriend/vrienden/familie. ik heb het geloof ik tegen iedereen verteld die ook maar iets met me te maken had omdat ik zo labiel was, maar daardoor heb ik wel heel vaak het verhaal kunnen vertellen en dus ook kunnen verwerken. ik durf nog steeds niet op vakantie terug naar Turkije en ook in mijn werk als ik een gesprek moet voeren met een Turkse man vind ik dat eng, maar gelukkig heb ik er met onderzoeken, inwendige echo's o.i.d. door mannen of vrouwen geen last van gehad. Wel heb ik altij mijn vriend meegenomen en die ging ook echt niet weg. Dat gaf mij veel steun. Ze vragen er meestal naar in een eerste intake, dus voordat ze überhaupt aan je gaan zitten. Zo niet, vertel het dan! Neem iemand mee waarbij je je veilig voelt, dat hielp mij ook! Als je erover wil praten, pb me dan maar!
Bij mij is er nooit naar gevraagd bij een eerste intake, dus ik zou er gewoon zelf over beginnen. Ik ben zelf verkracht, maar bij onderzoeken heb ik daar helemaal geen last van, die onderzoeken zijn zooo klinisch dat ik daar een heel ander gevoel bij heb zeg maar. Sterkte ermee, en geef het gewoon aan, of vraag om een vrouwelijke gyn, dat scheelt misschien al.
Ik ben vroeger seksueel misbruikt, daarvan zwanger geweest ook, heb het ook aangegeven bij mijn gyns en vk en die maken daar dan ook een aantekening van. Je kan het dan aangeven als je het er moeilijk mee hebt dan stoppen ze even met het onderzoek. Ondanks alles heb ik nooit moeite gehad met de mannelijke gyns en vk's gelukkig, vroegen ook altijd of het ging.
Bedankt voor jullie lieve en open reacties. Doet me sowieso al goed door het van me af te schrijven en te lezen dat ik niet de enige ben. Mijn vriend neem ik mee, we zijn 7 jaar samen. Hem vertrouw ik 100% en weet ook hoe ik op bepaalde aanraking reageer. Hij kent mij door en door. Dus dat zit goed. Ik heb voor mezelf besloten om nu niet de gyn. te wijzigen want ze zitten vol en ben bang dat ik dan weer langer moet wachten tot ik terecht kan. En ik wil deze man een eerlijke kans geven. Misschien is hij wel erg aardig en luistert hij naar me. Sowieso ga ik het direct aangeven. Eerder mag hij ook niets bij me gaan onderzoeken. Mocht dan blijken dat de angst naar me keel grijpt kan ik altijd nog besluiten over te willen naar een vrouwelijke. En dit wachten tot het zover is, vind ik lastig want nu kan ik denken en dan maak ik mezelf gek. Proberen los te laten, want verander nu toch even niets aan de situatie. Zal zodra ik geweest ben wel vertellen hoe het is gegaan.
Inderdaad, gewoon aangeven bij je gyn als er niet naar gevraagd wordt..... Over het algemeen hebben ze veel begrip en helaas, met je bent echt niet de eerste en de enige! Hoop voor je dat het achteraf allemaal mee zal vallen en je zelf niet eens meer begrijpt waarom je er zo angstig voor was
he meid ik ben helaas ook misbruikt ben er nu erg open over, hier bij de vk vragen ze het bij de intake en bij de onderzoeken leggen ze duidelijk uit wat er gaat gebeuren ik heb er zo ie zo erg veeel moeite mee dat er een mannelijk persoon bij me komt dit staat dan ook op m ijn kaartje. had na de eerste bevalling een eer nare ervaring ze hebben mij gehecht zonder verdoving en ze gingen naar mijn mening respectloos mee om bij de tweede een andere verloskundige praktijk gegaan en daar ga ik zeker met de derde weer heen!!!!!!!!!!! ze gingen erg goed met mij en mijn trauma's om!!!
ik begrijp wat je meemaakt ben ook misbruikt geweest heb nu speciaal gevraagd om een vrouwelijke gynaecoloog. er is alleen 1 probleem waar ik nu achter ben gekomen en dat is dat het kan zijn dat wanneer ik beval er een mannelijke van wacht is. dus mss kun je er nu beter eerst al aan wennen voor het bij de bevalling je overvalt zal ik maar zeggen.
Idd net als wat de meiden hierboven zeggen en spreek ook uit ervaring, direct aangeven bij je gyn!!! Ik heb het bij de verloskundige ook direct aangegeven.. En was ook zeker schrikken toen bleek dat ik de mannelijke echoscopist had... Zeker toen hij zei we moeten een inwendige echo doen, anders kan ik het niet goed zien... Maar hij is hier met heel veel begrip mee omgegaan en vroeg mij ook regelmatig hoe ik mij voelde of het nog ging of hij mij geen pijn deed... En vriendlief zat trouw mijn hand vast te houden. Toen ik overgedragen werd aan de gyn in het ziekenhuis omdat mijn zoontje zwaar bleek te zijn, hebben zij dit ook direct bij hem gemeld zodat hij hier ook rekening mee zou houden.. Verwacht nu mijn 3de kindje dus mij weer trouw bij de verloskundige aangemeld waar ik ook heen ben geweest bij mijn zoontje en dochtertje.
Het is fijn om ervaring van anderen te lezen. En ik haal er uit dat over het algemeen bij je 1ste afspraak er al naar gevraagd wordt en er dan notitie van gemaakt wordt. En anders sowieso er zelf over beginnen. @naomi, ik lees dat je geschrokken was dat wanneer je bevalt er mogelijke een mannelijke wacht kan zijn. Had daar nog niet eens over nagedacht dat dat natuurlijk ook kan. Dan is het idd goed dat ik nu maar ermee geconfronteerd wordt en niet onverwachts. Gelukkig ben jij er nu achter gekomen en kun je daar op voorbereiden. Heb je daar ook al afspraken over gemaakt? @angelique, fijn dat er zoveel begrip was. En dat je nu bij dezelfde vk weer onder controle bent. Begin langzaam meer rust te krijgen en ook wat meer vertrouwen dat ik niet angstig hoef te zijn. Nog 2 weekjes wachten en dan mag ik voor 1ste controle.
IK heb zelf gelukkig nooit een slechte sexuele ervaring gehad, aanranding of verkrachting, maar ben wel veel bij verschillende gynaecologen geweest. Er is eigenlijk nooit ter sprake gekomen of ik slechte rvaringen had, dus vereid je erop voor dat je het zelf ter sprake zult moeten brengen. Dan kan het alleen maar eevallen als hij er zelf naar vraagt. Misschien afspreken met je vriend hoe je het gaat zegen, of anders van tevoren de gynaecoloog mailen of zo als je dat makkelijker vindt? Ik weet niet hoe makkelijk of moeilijk het voor je is om dit te bespreken, vandaar dat ik maar een paar opties noem.
Bij onze vk praktijk wordt standaard gevraagd naar seksueel verleden ivm toucheren en andere inwendige onderzoeken. Ik heb helaas ook een ervaring met seks tegen mijn zin, heb daar verder niet merkbaar iets aan overgehouden (ok, behalve een terugval in depressie destijds), maar toen ik onverwacht te horen kreeg dat ze met 8 weken standaard een inwendige echo doen ipv uitwendig zat ik opeens toch tegen het plafond (dom van dat mens ook, want ze had mijn dossier erop na kunnen lezen). Aangeven dus! Ik heb zelf ook liever vrouwen dan mannen, maar zit niet bij een gyn. Verloskundigen zijn denk ik (nog) vaker sowieso vrouwen (heb zelf nog nooit een man ontmoet op mijn praktijk ).
nee maar ben het wel van plan om het even te melden en gewoon hopen dat ik zoiets heb van haal het eruit haal het eruit leeft het nog is het gezond en voor de rest vergeet dat het een man of een vrouw is die dat doet als het maar goed gedaan wordt.