Hallo allemaal Onze zoon gaat sinds november naar de aanvangsgroep op school 2 dagen per week. Hier is hij erg ongeconcentreerd. Vooral bij dingen wat hij niet leuk vind of wat hij denkt dat hij niet kan. Aan andere kinderen kan hij wel precies vertellen hoe ze het moeten doen. Maar met bijvoorbeeld een werkje maken geeft hij snel op. Hij heeft nog steeds logopedie ivm uitspraak van bepaalde letters. Hij heeft ook op een peutergroep gezeten voor spraakachterstand. Hij vond het heel erg dat hij niet goed kon praten en was zich dit ook heel goed bewust. Volgens de logopediste heeft hij wat last van faalangst of perfectionisme. Hierin herkennen we hem wel. Hij wil alles goed doen. Bijv leren lopen. Daar was hij allang klaar voor, maar hij ging het pas doen toen hij het goed kon. En liep toen in 1 keer ook n afstand van 4 meter. En hij zegt bij bijna alles dat hij het niet kan. Terwijl als we even doorzetten lukt het prima en is hij ook blij met zn behaalde succes. Wij denken dus aan faalangst maar de juf weer niet. Nu moet hij ook mee met de onderwijsassistent voor taalbegrip. Terwijl hij daar altijd bovengemiddeld op scoorde. Daar is hij voor getest op het audiologisch centrum ivm zijn spraakachterstand. Wat denken jullie is het iets van faalangst of bekijken wij het verkeerd?
Ik herken wel wat in je verhaal, onze zoon van 4 bijna 5 zegt ook snel kan ik niet als hij moeilijkere werkjes krijgt. Hij gaat het dan ook echt uit de weg. Hij is ook niet echt gewend dat dingen niet meteen goed gaan. Met fietsen heeft hij eerst gekeken en toen hij dacht dat hij het kon ging het ook in 1 keer goed, lopen deed hij met 1 jaar en 2 weken maar moest het wel eerst weten dat het ging. Op school krijgt hij extra uitdaging omdat hij de rest beheerst. Hij is aan de ene kant nieuwsgierig naar alles wat nieuw is maar hij moet het voor zijn gevoel wel meteen goed doen. (Wil ook dingen kunnen die nog niet nodig zijn)
Heel herkenbaar, alleen niet de spraakachterstand. Maar (gemiddeld) laat zindelijk, met kruipen, lopen, fietsen, vooral de motorische dingen. Uiteindelijk kan hij het wel en ook meteen allemaal goed. Nu op school (ruim 5) hetzelfde. Weet heel veel, ligt cognitief gemiddeld voor maar wil geen moeilijke dingen doen onder druk want dan durft hij niet meer en klapt ie dicht. Hij wil geen fouten maken. Geen idee waar het door komt, wij zijn niet zo veeleisend, hij legt de lat gewoon erg hoog voor zichzelf. Wil het ook allemaal meteen goed kunnen en anders doet hij iets liever niet. Zodra er geen (sociale groeps)druk is, dan laat hij zien wat hij kan/weet. Dus in een kleiner (plus)groepje gaat het goed. Conclusie: perfectionistisch en wat faalangstig. Dat perfectionistische herken ik van mezelf, is toch wel een karaktereigenschap. Maar dat onzekere vinden wij soms ook lastig. Voor nu denk ik: ze zijn nog zo jong, zeker die van jou TS. Kijk het aan, geef het tijd. Alles is zo nieuw en eerlijk gezegd vind ik persoonlijk dat er erg veel verwacht wordt van die kleuters. Als ik zie wat ze allemaal doen en moeten, niet te vergelijken met de kleuterschool van ‘vroeger’. Niet elk kind is hetzelfde en niet elk kind is gemiddeld. Gelukkig maar!
Ze zijn inderdaad nog jong en er word veel van ze verwacht, alleen ik vind het jammer dat de juf hem kennelijk verkeerd in beeld heeft. Hij is echt best pienter. Iedereen zegt dat. Maar je moet even door zijn niet kunnen of willen verhaaltje heen prikken. Hij is ook best koppig en eigenwijs. Hij kreeg bijv een andere logopedie juf en het heeft heel lang geduurd voordat hij bij haar wat wilde zeggen. Nu heeft ze zijn vertrouwen gewonnen wn nu gaat het prima! Hij gaat goed vooruit en mag waarschijnlijk binnen korte tijd stoppen met logopedie. En wat school betreft, ik weet een beetje wat ze van kinderen verwachten op die leeftijd. Heb er vroeger als onderwijsassistent gewerkt. Dus ik heb hem ook zo goed mogelijk proberen voor te bereiden. Maar ja, bij alled wat nieuw is zegt hij, ik kan het niet, ik heb buikpijn, of hij pakt zonder dat de juf het ziet een spelletje uit de kast. En dat is ook weer dat hij liever iets doet wat hij leuk vind dan dat hij moet laten zien wat hij kan. Maar ja zo komt hij natuurlijk wel een beetje dommig over. Dus ik probeer thuis wel te praten met hem. En dan benoem ik ook: "fouten maken mag, als je je best maar doet". Zelf maak ik ook weleens (expres) een fout en dat ziet of hoort hij dan en dan attendeert hij mij daarop, en dan zeg ik ook:" zie je wel mama maakt ook weleens een foutje en dat is helemaal niet erg" Maar ja, hoe krijg ik die knop om bij hem?
Hier een dochter van 2 met diezelfde trekjes. Kruipen, lopen, puzzelen, torensbouwen ze vertikt t te doen als ze nog niet zeker is dat ze t kan. Keek ik op de camera zat ze veel dingetjes heel stilletjes in dr bed te oefenen (staan, lopen, knuffeltjes achter dr rug gooien en overpakken). Ze heeft t niet van een vreemde, dr vader en ik hebben diezelfde tik ook maar we weten hoe handig en vooral ook hoe lastig dat kan wezen. Dus ik maak, zelfde als wat jij doet, allemaal expres fouten "oeps mama verkeerd gedaan, nou eens kijken hoe we dat kunnen oplossen". Geloof niet dat ze t erg geloofd, want ze kijkt me aan met zo'n blik van "je neemt me in de maling". Mja, veel meer dan dat kan ik toch ook niet. Als bijv een puzzel niet lukt (ze puzzelt als een malle maar is t makkelijkste voorbeeld) en ik zit vlakbij is ze nogal makkelijk met uitbesteden terwijl ik weet dat ze t makkelijk kan. "mama helpen of g.zelf doen?" vraag ik dan maar. Dat "zelf doen" ligt nogal gevoelig ze wil helemaal niet geholpen worden tenzij ze er geen zin in heeft. "oke probeer maar, zelf doen". Als t niet lukt wordt ze vaak nijdig en dan wordt vaak gooien dus ik probeer vlak daarvoor samen met dr te gaan kijken wat t probleem is waar ze tegenaan loopt om t vervolgens samen op te lossen en zo steeds meer haar t voortouw te laten nemen in het oplossen. Perfectionisme is vaak dat je t in een keer goed wilt doen, ipv dat je dat na bepaalde ingrepen alsnog op t zelfde resultaat krijgt. Blindstaren op de oplossing en elke tegenslag is alles "mislukt" terwijl 90% van wat je doet gewoon nog te herstellen is met precies hetzelfde resultaat of zelfs nog beter. Probeer eens de hoek van probleemoplossen wat meer in te duiken, misschien dat dat kan helpen. Merk je dat er ook weinig zelfvertrouwen is dan evt overwegen hoe je dat kan boosten.