Tijdens de bevalling heb ik me serieus afgevraagd waarom ik ook alweer een kind wilde (terwijl het zwanger worden niet zo makkelijk ging en we het echt zo graag wilden!),zoveel pijn deed het dus . Ik had wel erge pijn verwacht, maar het was heel anders dan ik had verwacht. Niet eens echt pijn, maar een echt rotgevoel. Kwam ook doordat ik met 5 cm al persdrang had (gelukkig duurde het daarna maar 2,5 uur, maar met persdrang is dat laaaaaang!) Het persen deed helemaal geen pijn, was na 2,5 uur persdrang ophouden echt een opluchting! Ben ook niet gescheurd of geknipt. Een dag na de bevalling riep ik dat ik het zo weer zou doen en zo denk ik nog steeds!
hoeveel pijn tja in het begin was het te doen je had ff pijn pufte het weg en had weer lekker pauze en ging verder waar ik mee bezig was maar op een gegeven moment kreeg ik zulke pijnlijke rugweeën zonder pauzes en werden mijn buikwee:en ook steeds heftiger dat ik alleen nog in bad kon liggen.. ik heb ook 38 uur weeën gehad dus het was een combi van pijn en uitgeput zijn. Persen deed niet echt zeer ( had alleen geen persweeën) maar was wel enorm vermoeiend. Maar echt wat voor een pijn of hoeveel pijn ik heb gehad weet ik niet meer... je bent het meteen kwijt.. en het is het echt allemaal waard geweest! En ik zou het zo weer doen
Tja pijn... wat is pijn... Das relatief. Heb een 24 uur durende klotebevalling gehad met super pijnlijke weeen die niets uithaalden (na 22 uur welgeteld 6 cm ontsluiting vanwege een maffe ligging van Lena) maar de eerste 15 uur ofzo vond ik best te doen. Ja, deed zeer, ongemakkelijk en alles maar niet onoverkomelijk. Daarna werd het vervelend maar dat kwam door de gedachte dat het niet opschoot, de vermoeidheid... Zag vandaag de vk lopen in de winkel die erbij was in de tijd dat het echt niet leuk meer was nou was in staat om er heen te lopen en 'r te gaan slaan, stom wijf! Nadat zij werd afgelost kreeg ik netjes een ruggenprik van de lieve <3 verloskundige en kijk ik ondanks redelijk wat geduw, getrek, geknip en gehecht en persweeen weg moeten puffen drie kwartier niet heel negatief op de bevalling terug. Zou het zo weer doen (Voor Lena alleen hoor) alleen zou ik het nooit meer zo lang 'zelf willen proberen' en na een uur of 12 aanmodderen toch vragen of ze iets anders kunnen verzinnen dan lekker puffen! Maar het scheelt als je jezelf voorneemt dat het je gaat lukken en dat je het wel kan. Ze zaten ook zo omdat ik al die uren nog zat te lachen tussendoor terwijl ik tijdens de weeen verging van de pijn...
heb veel pijn gehad maar dat kwam doordat ik erg veel last had van bekkenklachten en de kleine erg aan het duwen was om eruit te mogen . Tevens had ik weeenopwekkers omdat die van mij niet genoeg deden. Ben dus van 17.00u tot 20.00u van 3cm naar 10 cm gegaan en persen duurde 17 min flits dus Ik vond het vervelend dat ik de weeen niet weg kon puffen..had echt alleen pijn van mn botten verder niet. Pethidine injectie hielp niet, k zou ruggenprik krijgen omdat ik het gevoel had dat mn botten zouden breken vanonder, maar toen had ik al ineens volledige ontsluiting. De persweeen vond ik niet erg was wel fijn, alleen toen het hoofdje stond deed het ff zeer maar dat was ook zo klaar. Dus tsja best behoorlijk pijn gehad, maar was achteraf ook wel te doen, en toen ik mn meissie vast had was het ook weer klaar..t is de moeite wel waard! enneh we zijn nu al bezig voor nr 2 dus t viel mee achteraf
De ontsluitingsweeën voelden voor mij alsof mijn romp zich los probeerde te scheuren van mijn onderlichaam. Ik heb bij de eerste tegen mijn man geschreeuwd dat we of de volgende zouden adopteren of dat hij hem zelf mocht gaan baren, maar IK zou het in ieder geval niet meer doen! Tsja, nog geen 11 maanden later was ik weer zwanger Ik wist nog wel dat ik pijn -veel pijn- had gehad, maar hoe het ook alweer voelde, kon ik me niet meer voorstellen... nou, toen ik bij de tweede bezig was, kwam dat gevoel weer in volle hevigheid terug... DAT was dus waarom ik geen tweede meer wilde! De pijn van de ontsluiting vond ik echt het ergste. Bij de eerste schoot de bevalling niet op, bij de tweede was ik om pijnstilling aan het schreeuwen, maar bleek ik dus al op 9cm te zitten (en vreemd genoeg leek het alsof de pijn daarna minder was, ik zat zo op 10cm en kon gaan persen). Het persen heb ik wisselend ervaren. Bij de eerste voelde het alsof ze tussen mijn benen de jaarlijkse ziekenhuis-barbecue aan het houden waren, want het brandde echt daar als ik weet niet wat... toen het hoofdje 'stond' dacht ik echt serieus dat ik door midden werd gescheurd. Bij de tweede viel het persen me erg mee, deed lang niet zo veel pijn. Het is niet dat ik de pijn gelijk vergat, maar bij mij was de pijn voorbij toen ik de lijfjes van mijn kinderen naar buiten voelde glibberen en ze op mijn borst werden gelegd.
ik had de bevalling zoveel erger voorgesteld! het viel mij dus mee, ik zo op deze manier nog 10 kinderen krijgen. de pijn was tegen het einde wel heftig maar op de een of andere manier kon ik het redelijk goed hebben.... Ik dacht echt, ik heb behoorlijk pijn maar we bellen de vk nog maar niet want als ik denk aan hoe ze op tv liggen te vergaan van de pijn zal ik nog wel op een cm of een zitten. niets was minder waar, ik was al begonnen met persen toen de vk binnen kwam! Later vertelde z zelfs nog dat als je bevalling zo snel gaat de weeen vaak erg heftig zijn omdat je uiteindelijk in een paar uurtjes tot 10 cm moet komen wat normaal gesproken geleidelijk aan gaat waardoor je lichaam op tijd pijnstilling gaat aanmaken. ik heb geen idee, ik ben juist blij dat het zo snel ging het lijkt me dat als na zoveel uur de verloeidheid toeslaat je veel minder kunt hebben. Maar al met al ik vond het te doen en zou een volgend kindje weer hetzelfde willen doen, lekker thuis en hopelijk weer zo vlot! Groetjes
Ik was voor de bevalling helemaal niet nerveus, het was mijn 1e kindje en wist niet wat me te wachten stond.Ik vond de bevalling echt geen pretje. Ik heb vanaf het begin weeenstormen met rugweeen gehad, heb tussentijds amper tijd gehad om bij te komen en wist me af en toe geen raad van de pijn. Het voordeel van die enorm heftige weeen was dat de bevalling maar 5,5 uur duurde van begin tot eind( de laatste 6 cm in een uurtje) en kon gewoon thuis bevallen, dus mag eigenlijk helemaal niet klagen.Toen ik mijn dochter eenmaal op mijn buik had, was het ook zo dat ik de pijn snel weer was "vergeten". Ik wil graag een tweede kindje als het kan/lukt, maar als ik weer mag zwanger mag raken, zal ik zeker wel tegen weer bevallen opkijken, al is het me de pijn meer dan waard!
Dat had ik nou ook! daar had ik dus helemaal niet over nagedacht! hihi wat verder hielp is bij elke wee en daarna perswee te hem 'weg te helpen' zeg maar. Dat als ie begint dat je dan er aan denkt dat ie al weer bijna weg is en dat je weer een stapje dichterbij bent. En: blijven verwachten dat het nog erger gaat worden..... als je dan qua pijn de piek hebt bereikt, valt het ineens mee en doe je het 'gewoon'... Vaag verhaal misschien, maar werkte bij mij wel!
het is pijn dat je je niet kan voorstellen 1 van de ergste pijn dat je ooit kan meemaken maar zodra je je kindje vast hebt ben je het zo vergeten. want dat is het mooiste moment.
Het begin van de weeen vond ik goed te doen, het leek op ongi pijntjes die goed op te vangen zijn met een lekker warme kruik of bad. Maar de laaste cm ontluiting waren niet leuk. Wist niet zo goed hoe ik toen moest gaan liggen. Was ook erg blij toen ik mocht gaan persen. Wat een opluchting, En ja en als ze er dan eenmaal is! Geweldig en bijzonder moment!
Het is in ieder geval geen pretje... Al met al vond ik de bevalling best meevallen, de persweeen waren aan de ene kant best fijn, dan kun je er iets mee. Het vervelendste vond ik de uitdrijving, want op het laatste stukje heb je het idee dat alles uitscheurt ( was ook zo..) maar ik kan me de echte pijn niet meer herinneren. Klinkt cliche, maar bij mij is het echt zo. Je moet het echt zelf hebben meegemaakt want het is niet uit te leggen en bij iedereen is het denk ik ook anders
Indd de uitdrijving (wat een woord ) dat vond ik het ook het vervelendste.. trouwens ik had liever weeen dan persweeen Ik moest de persweeen ophouden.. nou doe dan maar normale weeen.. en alleen pers weeen als je echt mag persen Ik kan me de pijn niet meer herinneren, wel dat ik heb gezegt nooit maar dan ook nooit meer te gaan bevallen. Ik was de pijn niet meteen vergeten.. heb echt twee weken lang geroepen.. dat doe ik nooit weer.. inmiddels is mijn zoon twee en zou ik het zo nog een keer weer doen. Wat je er voor terug krijgt.. geweldig! Wel ga ik de volgende keer eerder naar het zkhs .. ik kwam met 9 cm en persweeen aan .. das niet echt comfortabel hahaha beetje hectisch. En ook kun je pijnstilling dan wel vergeten
hmm, heb nog geen kinderen gekregen, dus kan goed dat ik er tzt heeeeul anders over denk, maar ik heb wel al 3 hernia-operaties gehad, en de pijn die je dan hebt (mn. ervoor, wachten op de operatie) is onbeschrijflijk. wens ik niemand toe! ik ben geen zielige ze*kerd, maar heb ondanks hoge dosis morfine liggen brúllen van de pijn... ik heb dus een beetje zoiets van: dát heb ik ook overleefd, erger dan dat gaat het nooit worden. dus ik zie er NU helemaal niet tegenop. (maar goed, wie weet doe ik het tegen de tijd dat het zo ver is half in mijn broek van angst. ).
Ik vond de uitdrijving juist heerlijk, geen pijn en eindelijk meepersen (na 2,5 uur persdrang...). De helft van de persweeen moest ik toen ook wegpuffen, maar dat kon de pret niet meer drukken. Je weet dan dat het niet meer uren gaat duren.
Lien, ik heb een paar jaar terug een flinke ooronteking gehad, en ik beval liever 10x dan nog een keer zo'n ooronsteking. Een bevalling is heel overweldigend, fysiek en emotioneel gezien (emotioneel nog meer vind ik), maar je krijgt er zoiets moois voor terug! Kan je bij een hernia of ooronsteking niet zeggen .
ja hoeveel pijn.... ligt dr aan hoelang t duurt denk ik ook.. ik heb beide keren een sneller bevalling gehad.. 1e 1 uurtje de andere 29 min.. dus ik heb niet zo lang pijn gehad.. t deed wel pijn maar meer de weeen dat t kindje zelf eruit kwam zeg maar deed bij mij niet echt pijn.. ik had meer daarna je buik voelt heeeeel beurs aan heb wel beide keren een weeen storm gehad... dat is niet prettig maarja ( heb t wel uitgeschreeuwt hoor ging ook wel bij de laaste bevaling van 3 cm naar 1 cm in 15 min )
De pijn had ik mij van te voren niet in kunnen denken. Maar uiteindelijk was de zwangerschap veel zwaarder dan de bevalling (raar maar waar). Ik hield mezelf voor dat er een einde zou komen aan de pijn. Hielp goed. Vond de ontsluitingsweeen vanaf 6 cm vreselijk. De uitdrijving was bijna "heerlijk" op het gevoel van scheuren na dan. Riep ook gelijk zwanger zijn nooit meer, maar een bevalling zou ik zo weer doen..ZO MOOI!
Hoe het precies heeft gevoeld weet ik niet meer. Wel weet ik dat ik tijdens mij weeën alleen maar heb gedacht dat ik dood wou, dat ik nooit geen kinderen weer wilde! De eerste paar weeën gingen nog wel. Tot z'n 4 cm ontsluiting had ik alleen een 'harde buik' gevoel en iets dat leek op menstruatiekramp. Ik dacht nog 'als dit alles is, is het echt een peace of gebakje' Daarna sloeg het ineens om in een weeënstorm die uuuuuuren aanhield, en die maar 1 cm meer ontsluiting opleverde. Later bleek ook nog eens dat mijn bekken te nauw is, dus dat ik niet vaginaal zou kunneen bevallen. Ik weet niet wat die GYN deed, maar volgens mij stopte hij zijn hele arm in mijn doos om te checken, en ik zat echt aan het plafond van de pijn Daarna dus een KS gekregen. Ook één die ik niemand wens. Ik was niet voldoende verdoofd, en heb de helft van de operatie gevoeld. Die pijn kan ik nog precies beschrijven, maar die zal ik je sparen
Mijn eerste bevalling vond ik qua pijn te doen, de weeën bouwde zich rustig op dus je gaat mee in de pijn. Mijn tweede bevalling deed echt pijn, de weeën kwamen snel en had amper tijd om op adem te komen, maar thank god voor de ruggeprik! Geweldige uitvinding!