baby angsten....

Volgens mij zijn dat je hormonen. Ik herken je verhaal van een zwangere vriendin, die krijgt ook af en toe paniek aanvallen en haar vriend weet haar dan ook weer rustig te krijgen. Ze had van de verloskundige gehoord dat het de hormonen zijn die ervoor zorgen dat je dit soort 'angsten' ineens krijgt.
Kan zelf (nog) niet uit ervaring spreken, maar je verhaal klinkt bekend. Zou me er dus niet te druk om maken en lekker genieten van je zwangerschap.

Als je kleintje er straks eenmaal is, zorgen diezelfde hormonen er ook weer voor dat je jouw kindje de allermooiste van de hele wereld vindt

 

Ik ben tijdens mijn zwangerschap bij meerdere baby's op kraambezoek geweest en mijn reactie was ook heel raar. Ik had verwacht dat ik me helemaal moeder zou voelen als ik zo'n kleintje zou zien of vasthouden, maar dat was helemaal niet zo. Het deed me niet zoveel eigenlijk. Daardoor voelde ik me opeens een slechte toekomstige moeder. Oh nee, wil ik dit wel? Kan ik dit wel?

Het zal er wel bij horen. Het gevoel voor "mijn eigen baby" begint de laatste weken steeds meer te komen. Kan me ook niet voorstellen dat ik hem/haar straks niet leuk zal vinden. Ik vind m'n ukkie nu al zooooo leuk

 

Heel normaal hoor, die angst, je kunt nu eenmaal niet meer terug en dat is af en toe best wel eng. En andere baby's doen mij eigenlijk sowieso niet zo veel, ook niet nu ik zelf 2 kinderen heb, dus dat is geen reden te denken dat je een slechte moeder zult zijn. Die gevoelens voor je eigen kind zijn heel anders.

 

Ik had dit ook, alleen niet door het zien van babytjes, want die hou ik het liefst zo dicht tegen me aan. Die kan ik wel opvreten.

Nee maandag bij de zw. Yoga. Daar zitten 2 meiden, 1 afgelopen zondag uitgerekend en 1 vandaag.
Die vroegen om de puftechnieken bij de pesrweeen.
Dit was voor mij de eerste keer dat ik die techniek te horen kreeg.
Als ik eraan denk kan ik wel weer janken (stom hoor).
Ze gaf 3 technieken en ik kreeg er geeneen voor elkaar.
De Yogabegeleidster zag dat en zei tegen me dat dat normaal was, maar zo voelde ik dat helemaal niet.

's nachts had ik er echt nachtmerries van dat het me nooit gaat lukken en dat daardoor de bevalling niet lukte.
En sindsdien heb ik al een huilerig gevoel over me.

Terwijl ik altijd zo was van "niet janken, het komt vanzelf goed!".

 

nou komt goed hoor.. ik heb helemaal geen pufcursus gedaan en ik heb toch ook een leuke meid gekregen..

Ik moest tot aan de bevalling niets weten van andere kindjes. Ik wilde zie liever niet zien en al helemaal niet vasthouden

 

Heb ook geen pufcursus gedaan en ook niet gemist voor en tijdens de bevalling.
Het is gewoon je instinct; je weet wat je moet doen.

Het is ook best eng als je voor de 1e keer moeder wordt.
Je bent erg onzeker en je leventje wordt ineens 100% anders.
Das wel even wennen.
Maar dat komt vanzelf goed.
De een is meteen een moeder en bij de ander moet dat even op gang komen maar uiteindelijk kunnen we het allemaal .

Silly

 

Oh ik maak me ook niet bezorgd, althans ik weet dat het van zelf goedkomt.

Maar gewoon af en toe heb ik van die vlagen van verdriet en angst. Achteraf lach ik mezelf erom uit.

 

Ik ben al 3 x bevallen en weet nog steeds niet hoe ik moet puffen
Cursus nooit gedaan en tijdens de bevalling geven ze je een 'spoedinstructie' hoe je moet puffen, maar ik ga hyperventileren als ik ga puffen dus hou tijdens de ergste weeen mijn adem in. Dan roept iedereen dat ik dat niet moet doen, maar voor iedereen werkt iets anders om de pijn op te vangen.

 

bevallen is eigenlijk een natuurlijk iets
je lichaam regelt alles zelf
alleen wat erg belangrijk is is naar je lichaam te luisteren
en hypere dat heb ik ook gedaan bij me eerste
maar het overviel me ook zo , je weet niet wat je te wachten staat
maar als je goed naar je lichaam luisterd dan begeleid je je zelf naar een goede bevalling
probeer lekker te ontspannen ook al is dat moeilijk zullen de meesten zeggen
toch is het mogelijk mits je maar goed naar je eigen lichaam luisterd

en ja een baby dat is een hele verandwoordelijkheid maar ook daar neemt je lichaam de touwtjes een beetje in handen
moeder instinct noemen ze dat
luister naar je zelf en dan zal je zien dat het goed komt en de meeste mama's zijn leeuwinnen van af! dat is van mij hihihi

nee ik geloof dat jullie het best aankunnen vertrouw je zelf dat is het belangrijkst

 

Wat vreemd Jantien dat jouw zwangerschapsgroep zulke verschillen in zwangerschapsduur heeft. Kan me voorstellen dat het niet fijn als je zelf nog niet/net op de helft ben al zulke info te krijgen.

Pim

 

Melody, zwanger zijn maakt je soms enorm onzeker en soms geeft het je ook heel veel zelfvertrouwen. Komt allemaal goed hoor!

Pim

 

Oh het was niet zozeer dat ik het niet fijn vond.
Ik liep nu even tegen een van mijn negatieve kanten op.
Ik moest toegeven dat ik iets niet kon en na wat oefenen lukte het ook nog niet.
En ik vind zelf dat je in principe alles kan met wat oefenen.
En dat gaf een paniekerig gevoel.
Verder is het wel leuk hoor dat de groep heel divers is, want je krijgt dan vragen om thema's te behandelen waar je zelf niet over nadenkt.

Dus ipv als het puntje bij paaltje komt krijg je dingen alvast te voren te horen. en als het dan voor belang is voor mij, is het niet compleet nieuw.