Ik ben zo in de war van alle emoties, ik zie het gewoon niet helder meer. Vandaag stond ineens m'n schoonvader op de stoep, na driekwart jaar geen contact. Dit contact hebben wij verbroken omdat mijn schoonouders iets gedaan hebben wat écht niet door de beugel kan, nml. als een soort privédetective mijn verleden napluizen om contact te leggen met mijn ex. Mijn ex is erg gewelddadig geweest tegenover mij en is hiervoor ook veroordeeld. Hij heeft gevangenisstraf gekregen en een contactverbod. Mijn schoonouders wisten dat, maar wilden "zijn kant van het verhaal eens horen" omdat zij mij zo haten. Voor de goede orde: ik had geen enkel contact meer met mijn ex, we hebben godzijdank geen kinderen samen. Na de rechtszaak heeft hij mij wel nog een hele tijd bedreigd en gestalkt, maar daar heeft mijn man een einde aan gemaakt. En toen vertelde mijn schoonmoeder triomfantelijk tegen mijn man dat ze X gesproken had en hem zelfs wilde 'rehabiliteren', voor mijn man aanleiding om het contact te verbreken. Die ex was de druppel, maar het was daarvoor al vreselijk. Wat ik allemaal niet naar m'n hoofd gekregen heb. M'n schoonvader heeft me uitgemaakt voor hoer en gezegd dat het maar goed is dat wij geen kinderen kunnen krijgen (wij zitten in de medische molen). Mijn moeder is er volgens hem vandoor gegaan met een andere man (mijn ouders zijn gescheiden toen ik jong was, geen ander in het spel) en mijn man moest maar een ander gaan zoeken. (Alsof die goed genoeg zou zijn... bij mijn mans ex toentertijd deden ze hetzelfde.) Ze hebben in onze kasten zitten neuzen en proberen oud-klasgenoten van mij op te sporen. Let wel: ik ben 34 en dus al een tijdje van school af. Ze hebben geen sleutel meer sinds zij zichzelf binnenlieten toen wij nog op bed lagen en mijn schoonpa onderaan de trap brulde: "LIG JE NOU NOG DIE HOER AAN TE DUWEN?!" Afijn, na dat exgeintje was er geen contact meer en alles was heerlijk rustig. Staat 'ie vanavond ineens op de stoep met een kerstengeltje. Ik dacht dat het een verzoengebaar was en hij vroeg of 'ie mocht binnenkomen. Ik zei okee en wachtte af wat er ging gebeuren. Hij opende met de vraag waarom wij zo deden en wat er in godsnaam verkeerd was, waarop ik zei dat ze nooit contact hadden mogen zoeken met mijn ex. Nou, dat was volgens hem ook helemaal niet zo, ja ze hadden het gewild, maar dat is iets heel anders, en trouwens, ik moest m'n muil houden en hij wilde met mijn man praten maar alleen als ik wegging, dus ik moest maar het huis uit. Ik natuurlijk gezegd dat ik m'n eigen huis niet uitging en man steunde mij, waarop hij de volle laag kreeg. Hij liet zich ophitsen (door mij) want er was helemaal geen contact met die ex van mij. Mijn schoonmoeder heeft dit anders zelf aan mijn man verteld en daarbij een bepaalde uitdrukking gebruikend die typerend is voor mijn ex. Daarna liep 'ie de gang in en wilde weggaan, man en hij stonden in de gang te schreeuwen maar uiteindelijk werd het toch een gesprek. In de gang dus, want hij wilde mij blijkbaar niet zien, nou best toch? Uiteindelijk kwam 'ie toch mee de kamer in en toen heb ik wel gezegd wat me op m'n hart lag: dat ik geen hoer of k.utwijf genoemd wens te worden en dat hij nooit had mogen zeggen dat het maar goed is dat wij geen kinderen kunnen krijgen. Hij zei dat hij me absoluut niet mag en een plakkut vindt. Ik kon me niet inhouden en heb gezegd dat het prima is dat hij dat vindt, dat ik hem bij tijd en wijle ook een lul vindt, maar dat ik hier wel een man heb die er maar tussenin staat en die er kapot aan gaat, dus dat hij maar eens iets moest gaan bedenken waardoor we weer enigszins normaal met elkaar om konden gaan. Hij zei dat 'ie dat niet wilde en me niet meer wou zien. Prima, maar kom dan ook niet naar m'n huis ajb. Hij kwam intimiderend op me af en daar heb ik ook wat van gezegd, hij leek zo agressief te worden dat mijn man tussenbeide sprong (hij vreesde dat het vechten werd omdat ik vroeg "Wil je me nu in elkaar slaan, zoals je bij *naam ex van man* ook deed?") Uiteindelijk herhaalde die riedel in de gang zich, dus man praten met zijn vader, en daarna ging schoonpa eindelijk weg. Ik stond me in de keuken op te vreten en te trillen van woede en machteloosheid. Ze maken ons uit voor leugenaars, want het is altijd heel anders gebeurd en dit hebben ze niet gezegd en dat hebben ze niet gedaan etc. Vooral mijn schoonmoeder heeft hier een handje van, het enige dat ik van m'n schoonvader waardeer is dat hij het recht in m'n gezicht doet en niet zo achterbaks als zij. Dit heb ik hem ook gezegd. Ik vind het een vreselijk ordinaire toestand, inclusief dat taalgebruik et cetera en maak me echt druk over hoe het verder moet en hoe het gaat als we toch een kindje mogen krijgen. Ik heb hem ook gewaarschuwd dat ik een kindje van ons niet om laat gaan met mensen die zijn/haar moeder uitmaken voor hoer, leugens over haar verspreiden en in haar leven wroeten. Voor mijn man kan ik uiteraard niet beslissen maar dan gaat hij maar bij hen langs en niet zij hier. Tegelijkertijd denk ik dat dan onhoudbaar is, want ze nodigen zichzelf toch uit en dan ontstaat er hier aan de deur weer een scène. Ik weet niet hoe het verder moet en baal van die Tokkie-taferelen en kleingeestigheid. (Homo's, mannen met lang haar, buitenlanders, gelovigen, kunstenaars... ze zijn allemaal "achterlijk" volgens hen.) Het gekke is, mijn man is totaal niet zo! Hij is intelligent, beschaafd, houdt van wandelen en schaken en kan vrijwel met iedereen overweg. Hij schaamt zich voor het gedrag van zijn ouders, maar tegelijkertijd zijn het natuurlijk wel zijn ouders. Wat nu?
Wat een verhaal ... zou de deur zelfs niet open gedaan hebben. Iemand die je uitmaakt voor hoer, die in je leven wroet is dat niet meer waard. Snap enerzijds wel dat je man er iets anders in staat omdat het zijn ouders zijn, maar anderzijds, hij moet toch ook niet willen dat jij, zijn vrouw, zo onderuit gehaald wordt? Geloof dat ik dan toch maar liever helemaal geen contact meer zou hebben dan dat het telkens toch op een drama gaat uitlopen!
i am flabberguested... geen idee hoe je het schrijft.. Maar dat je geen contact meer wilde lijkt mij niet meer dan logisch, erg jammer dat hij na 3 kwart jaar weer verder gaat waar hij gebleven was..Sterkte met deze nare situatie!
Nou, ik had de deur direct al in zijn gezicht dicht gegooid. En mocht hij, zoals jij zei dus binnen gekomen zijn omdat hij wilde praten, had ik hem letterlijk met kop en kont na zijn taalgebruik naar mij toe de deur uit gegooid. Hier zou de deur voortaan absoluut gesloten blijven en als man er toch contact mee wilde hebben, prima, maar buiten de deur, ik zou ze nooit meer willen zien, horen of spreken.
Pff ik ben meestal nog wel van twee kanten van een verhaal maar dit is wel erg heftig. Wat een ouders en wat sneu voor je man. Zou hem denk ook niet binnen gelaten hebben. Wat een hork. Arme man. sorry vind het zo sneu voor je man. Ook voor jou hoor. Maar voor hem zulke ouders bah. Buiten de deur houden in elk geval en ik zou mijn kind daar nooit naar toe laten gaan. Wat een afschuwelijke schoonouders.
Hij heeft zijn "tweede kans" gehad (waarschijnlijk meer ook al, maar voor nu ...) en hij heeft ze glansrijk verknald. Volgende keer blijft ie dus maar buiten op de stoep staan, met de deur dicht. Als je partner nog contact wil met hen, moet hij maar bij hen thuis of op café afspreken. Ze zouden van mij enkel nog een geboortekaartje krijgen, kwestie dat ze later niet kunnen zeggen dat ze niet wisten van 't bestaan van een eventueel kleinkind. Maar voor de rest moet ik met zo'n mensen toch echt geen contact meer.
Nee hoor zelfs dat niet. Dat verdienen ze helemaal niet. Mocht er een kindje komen dan is het het beste dat deze in een rustig en liefdevol gezin opgroeit. Zodra schoonouders van het bestaan af weten, komen ze om de haverklap langs om het kindje te claimen, TS uit te kafferen (waar hun eventuele kindje bij is) en/of misschien krijgt het kindje zelf ook wel vanalles naar het hoofd gegooid, want ja het is toch voor de helft van mama gemaakt.
Hier zou ik heel makkelijk in zijn, die mensen hoef ik nooit meer te zien. Wat je man doet moet hij zelf weten maar dan niet met hun bij jullie thuis. Als er straks hopelijk een kindje is dan is de omgang daarmee voor latere zorg. Maar persoonlijk zeg ik; liever geen grootouders, dan grootouders die jou zo onbeschoft behandelen. Ze moeten zich kapot schamen.
Huh.. vraag je je nu echt af.. wat nu?? Iemand die mij zo behandeld, zo dreigend, niet respectvol naar mij toekomt.. wil ik niet in mijn leven.. het zou mijn moeder, zus of wie dan ook zijn.. maar mij dien je te respecteren.. ook al zouden de meningen verschillen.. respect moet er zijn.. En hier hebben we het geeneens over respect.. dit gaat veel verder.. nooit meer contact zoeken.. nooit meer binnen laten.. Mochten jullie ooit gezegend zijn met een kindje... als een ouder zo over de moeder van zijn kleinkind denkt en zich zo uit.. dan is er ook geen sprake van een liefdevolle opa en oma.. en zou ik ze never nooit niet in mijn kind zijn leven willen... En het verbaasd mezelf dat ik zo fel reageer.. meestal zou ik voor de goede vrede denken.. laat los laat gaan.. maar wat je allemaal schreef vind ik stuk voor stuk te ver gaan.. en niet een keer.. nee zelfs vandaag weer... Loslaten.. en helaas zijn er soms mensen die zelf niet willen of de capaciteit niet hebben om iemand te respecteren.. dat is hun keuze of hun gemis.. daar kun jij helemaal niks noppes nada aan veranderen...
Iemand die mij zo zou behandelen kwam mijn huis niet eens meer in. Wat een nare mensen en wat ontzettend vervelend voor je man dat zijn ouders zo zijn.
jeetje wat een verhaal, hier zo'n soort gelijk verhaal mijn schoonouders mochten/mogen mij ook niet. Al helemaal niet om het feit dat mijn schoonmoeder mijn nu man zijn huis nog schoonmaakte bed verschoonde en ik dat ineens overnam, door mijn man het zelf te leren.. Dat was blijkbaar een doornsteek in het oog van een moeder die haar zoon niet los kan laten.. het is toen kapot gelopen omdat ze bleven zeggen dat ik slecht was en dat ik vast dit allemaal gepland had en op zijn geld uit was :S. Toen heeft mijn man er een einde aangemaakt. 5 jaar lang is er geen contact geweest vanuit onze kant... Zij bleef maar brieven sturen dat ze hoopte dat mijn man in ging zien dat dit een slechte keuze was, ik heel erg slecht voor hem was en ik was min want ik had een spierziekte.. Toen ik zwanger was van onze oudste dochter uit fatsoen na veel overleg besloten een echo en een brief te sturen met de mededeling dat we een kindje verwachten en dat we hun dit wouden laten weten. (er wisten toen nog maar heel weinig mensen van de zwangerschap.. Wonen in hetzlfde dorp) een paar dagen later hebben we de echo retour gekregen met een brief erbij dat ze niks met de zwangerschap te maken wouden hebben en het was belachelijk dat ze nu pas wisten dat ik zwanger was (ik was 6 weken :S) Daarop hebben wij niet meer gereageerd we wisten genoeg. Toen ik was bevallen, wou mijn man toch graag zijn vader bellen, hij moest enzou vertellen dat we bevallen waren van een pracht van een dochter. Hoewel ik er niet helemaal achterstond kon ik begrijpen dat hij zoiets moois wou delen met zijn ouders.. we werden gefeliciteerd door zijn vader en 3 dagen later stond de postbode voor de deur met een heel pakket.. Lief maar erg dubbelzinnig.. zijn moeder belde later in de kraamweek of ze haar mochten zien. Ja dat mocht maar bij ons thuis. Nee dat was niet goed ze wouden mij absoluut niet zien en ik moest maar thuis blijven hij moest dochter maar meenemen naar hun.. nou ja een heeel verhaal en vele ruzies later, is er weer geen contact geweest, maar pakketten bleven komen, die ongeopend retour gestuurd. nu 5 jaar later is er sporadisch contact ze zijn op onze bruiloft geweest, zijn in het ziekenhuis bij de jongste geweest, maar helaas begint het allemaal weer opnieuw.. nu zijn we dan ook harder en krijgen ze iks meer te weten over wat er hier gebeurd, als ze de kinderen willen hebben dit mag( we willen de kinderen geen opa en oma ontzeggen) maar het i alleen halen en brengen. merken we dat ze over de rug van de kinderen gaat spelen dan is het gelijk klaar.. Pfoe heel verhaal geworden sorry ts! ik zou als ik jou was alle contact stoppen want bij jou gaan ze nog veel verder.. deur lekker dichthouden en als je man contact wil dan bij hun thuis, hier hadden we eerst de regel prima als man daarheen gaat maar ik wil er niks over horen.. (altijd wat negatiefs over mij te melden..)
Praat met je man, ga evt samen met een derde (onafhankelijk) iemand praten bijv maatschappelijk werk hoe hiermee om te gaan, zodat jullie rust krijgen en er mee om kunnen gaan. Maak daarin samen een beslissing, waar jullie beide achter kunnen staan, wel/geen contact etc. Zorg dat jullie voor jezelf beslissen hoe hiermee om te gaan zodat jullie rust hebben, wat je schoonouders ervan vinden is hun probleem en laat dat vooral bij hun liggen. Het klinkt heel hard maar uiteindelijk zijn zij de figuurlijke verliezers, en niet jullie! En als jullie er samen over kunnen praten en ermee om kunnen gaan scheelt dat spanning en stress ook in jullie relatie, en ook wanneer er dus in de toekomst nog eens zo voor de deur wordt gestaan. Overigens respect dat je je mond hebt open gedaan en dat je man zo pontificaal naast je bleef staan hierin! (Dat kan helaas ook wel eens anders zijn )
Ik zou nog verder gaan..mik zou aangifte doen van stalking en alles wat evt strafbaar is. En verder zou ik hen nooi maar dan ook nooit meer willen zien. En mocht er een kindje komen van jullie, wat ik voor jullie hoop zouden zij daar nooit iets over horen, ook geen geboortekaartje.
Kun je geen contact/straatverbod opleggen? Wat een mafkezen zeg. Ik zou wel voor er nu nog geen kindje is, goed overleggen met je man wat hij wil. Mogen zijn ouders het dan zien, of langskomen? Want bij mij hadden ze dat nooit! voor elkaar gekregen. Ook niet als man met de baby naar hem zou gaan. Dit lijken me (zoals ik het lees) van die engerds die je kind zouden zwartmaken omdat het er 1 van jou is en misschien wel ontvoeren ofzo.😱 Ik zou daar wel goed over praten. En verder de deur nooit meer los doen voor ze en anders de politie bellen als ze niet weggaan.
Eruit; uit mijn leven en nooit meer terug. Man ook niet, anders kan hij mee gaan. Uit mijn huis, uit mijn leven, uit mijn ogen en uit mijn gedachten. En iedereen die er naar vraagt zal horen dat mijn schoonouders zijn overleden Dát is wat ik zou doen, in jouw situatie. Ik heb mensen voor minder uit mijn leven gezet.
Wow heftig verhaal. Soms ben ik blij dat ik geenschoonouders heb als ik dit zo lees. Voor je man lijkt het me helemaal een lastig verhaal. Heel veel sterkte met deze k**situatie
Wat een respectloze mensen!!! Daar zou ik nooit meer contact mee willen en als ze vaker voor je deur staan dan zou ik de politie bellen en een straat / contactverbod aanvragen. Mocht er een kindje komen dan zou ik die niet willen blootstellen aan dergelijke mensen!
Dit dus. Mijn partner zou zijn ouders ook echt nooit meer willen spreken of zien. Die is daar net zo hard in. Dit gaat veel en veel te ver. En een optie als eventueel contact of een geboortjekaartje sturen....euuh..no way!
Woow wat erg! Die kwamen er zeker niet meer in en de volgende keer zou ik misschien zelfs wel de politie bellen dat je je bedreigd voelt. Als je man na dit nog wel contact wil aangezien het eerder ook al verbroken was, dat zou ik niet begrijpen en niet waarderen. Voet bij stuk houden hoor. Dit gaat veel te ver...!
Tjee, wat een respectloze mensen zeg. Helemaal normaal ben je niet als je jezelf zo uit. Ik heb mijn ex-schoonvader het huis uit gegooid omdat ie me een k*twijf noemde omdat hij zijn zin niet kreeg, ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als hij zich zo geuit had tegen me als ze tegen jou doen. Daarbij zou er voor mijn geen wat nu zijn...verbannen dat soort spul...nooit meer binnen laten komen en ook geen contact laten hebben met jullie eventuele kindje (wat ik hoop dat er mag komen) dit soort mensen zijn het niet waard om ouders/schoonouders te zijn en al helemaal niet om grootouders te zijn... Ik wil wel zeggen dat ik respect heb voor jou en je man, jij houd je zoals te lezen hier nog vrij rustig en dat je man zo langs je blijft staan ondanks dat het zijn ouders zijn top hoor!