ouders en opkomst 2e kleinkind

lijkt mij heel vervelend voor jullie, je wil je blijdschap graag delen, maar ik ben ook wel benieuwd naar wat de twijfels en bezwaren precies inhouden, want misschien denk ik dan ook wel: ja dat had ik (nog) niet gedaan.
Maar hoe dan ook, het blijft rottig voor jullie

 

he wat vervelend dat ze zo doen, en ik snap je angst ook heel goed jullie hebben straks 2 kindjes en niet 1, wat ik zou doen ik zou je moeder eens heel duidelijk vertellen dat het je heel veel verdriet doet dat zij zich zo opstellen, dat je het jammer vind dat hun er niet voor je zijn nu, en dat je het geweldig vind om te zien hoe ze met jullie zoontje zijn en hoopt dat dat ook met de 2e gaat gebeuren, besef wel voor grootouders is een 1e kleinkind vaak iets heel bijzonders, net als vele moeders in spe hebben zij het gevoel niet zoveel te kunnen houden van de 2e als van de eerste, en wie weet schuilt daar wel de angst in, persoonlijk denk ik als de kleine is geboren dat het allemaal wel los loopt helemaal hoe ik lees hoe ze met jullie zoontje zijn, gaat dat helemaal goed komen, probeer toch van je zwangerschap te genieten het allerbelangrijkste is dat de kleine welkom is in jullie gezinnetje en dat jullie blij zijn met de 2e de rest is allemaal bijzaak

mijn moeder was bijvoorbeeld niet echt happy met zwangerschappen 4 en 5 maar toen de bevalling kwam stond zij wel als eerste bij mijn bed en toen ze geboren waren, waren het écht wel haar schatjes en haar kleinkids en ze houd van ze allemaal evenveel

 

Wat vervelend dat je ouders je zo'n rotgevoel geven. Heb je het er al eens met ze over gehad wat hun opstelling bij jou doet? Ik zou heel duidelijk zijn dat je niet het gevoel wilt hebben dat ze jou en/of hun tweede kleinkind afwijzen. Het kan best zijn dat ze het er niet mee eens zijn. Dat mag, ze hebben recht op hun mening. Ik weet niet wat de redenen zijn, maar jullie zijn het er lange tijd mee eens geweest dus zo gek is het misschien niet eens. Maar hun mening maakt nu niet meer uit. Je bent in verwachting (gefeliciteerd trouwens!) en daar hebben ze het nu mee te doen. Ze kunnen er beter van gaan genieten, net als jullie. Het is onnodig en ook flauw om jullie nu zo te 'straffen'.

 

Wat rot voor jullie dat jouw ouders zo doen... Ik weet niet wat de redenen waren, misschien dat ze zich zorgen maken over iets? Ik zou het zeker met je ouders erover hebben, sterkte!

 

Oh bah wat vervelend van je ouders! Ik zou en gesprek met ze aangaan en aangeven hoeveel pijn je dit doet, die opstelling van hun.. Sterkte!

 

Ben ook wel benieuwd wat er verder speelt?
Blijft niet leuk natuurlijk als jullie blij zijn zwanger te zijn van de tweede en dat er dan zo gereageerd wordt.

 

Wat is de rede dat ze er niet blij mee zijn. Kan het me zo niet voorstellen. Ik snap dat het als een verrassing komt maar over de schrik kom je zo. Wij zouden ook voor een kindje gaan maar was vrij snel zwanger van nummer 2 terwijl we zelf nog in de twijfel zonne zaten. Na de schrik besloten we om mijn dochter een shirtje aan te doen met ik wordt grote zus ( en na een goede echo) en hun naar mijn ouders. Moeder was jarig dus het was goed druk . Opeens zag een man het en toen mijn moeder het las moest ze kei hard janke van blijdschap maar ook van schrik. Ze waren helemaal bezig met de zwangerschap van mijn zus ( was 3 maanden verder dan mijn) en had nog een klein kind niet verwacht maar vond het meteen leuk.

Is het zo dat je ouders bijv oppassen door de weeks en krijgen ze nu 2 kinderen om op te passen ipv 1?? Kan me dan voorstellen dat ze daar niet op zitten te wachten. Is toch wel een heel groot verschil. Zijn ze bang dat ze de de oudste niet meer zo kunnen verwenne of juist minder gaan geven om de jongste.? Wat is hun angst, de rede waarom ze het niet leuk vinden?

 

Ja moeilijk...ik weet de redenen niet maar ieder huisje heeft zn kruisje.
De een heeft een schuld, de ander heeft wat ondersteuning bij de opvoeding, de ander heeft wat minder uit te gevn etc.
Zou voor mij geen reden zijn om geen kindjes meer te krijgen maar dat is ieders eigen keuze.
Zolang je je kind een goede basis kunt geven is het toch prima lijkt mij? Maargoed ik weet niet of er iets anders speelt oid en gaat me ook niets aan natuurlijk.

 

Ook ik vraag me af wat dan de redenen van je ouders zijn om er niet blij mee te zijn? Want dat maakt nogal verschil in wat ik ervan vind eigenlijk...
Ik bedoel: als jullie zwaar in de schuldensanering zitten en toch een tweede kindje krijgen, snap ik de bezwaren van je ouders bijvoorbeeld heel goed, maar als het is omdat zij denken dat je het niet zo goed aankunt, terwijl je dat wel kunt, snap ik jou weer heel goed.
Dus ben wel benieuwd wat er dan verder speelt.

 

Wat is de reden waardoor je ouders een 2e niet handig vonden en jullie het mee eens waren? Dacht eerst dat dat was om ze zo snel achter elkaar te krijgen was oid maar blijkbaar zit dat dieper. Jammer dat zij jullie keuze niet respecteren

 

Had je een zware zwangerschap/bevalling en zijn je ouders hier weer bang voor? Want ben eigenlijk ook wel benieuwd waarom ze zo reageren.

Niet te veel stressen hoor, als je 2 kindje er is zullen ze hartstikke blij zijn, zoals ze nu ook blij zijn met je zoon. Knuf!

 

Ja, dan is het rot als je ouders zo reageren. Tegelijk: het is vaak zorg van ouders, die ze op dit soort manieren uiten he? De bedoeling erachter is waarschijnlijk goed en ze vinden het waarschijnlijk moeilijk om te zien hoe hun dochter toch blijkbaar wat meer moeite dan gemiddeld moet doen om rond te komen.
Ik zou die insteek dus kiezen als je het er met ze over hebt: pap en mam, ik snap dat jullie je zorgen maken en we zien ook echt de barrieres die er zijn, maar we vinden het desondanks waard om toch voor een tweede kindje te gaan, omdat de vreugde die een kind je geeft zoveel meer waard is dan financiele zorgen, enz.

 

Hier waren ze ook nooit blij. BIj de eerste was ik volgens hun te jong, de tweede kwam te snel na de eerste en bij de derde was het beter maar toen was mijn vader reeds overleden voordat ik het kon vertellen.

Verder hadden we alles voor elkaar, ik denk dat ze het gewoon moeilijk vonden dat hun dochter zwanger was, weet het niet precies. Mijn vader heeft ook altijd vijandelijk gedaan tegen mijn man en vriendjes van mijn zus.

Overigens is mijn moeder nu een supertrotse oma hoor hoop dat dat bij jou ook zo mag zijn.

 

dan zou ik gewoon 1 x goed zeggen . Wij redden het financieel met 2 kindjes ook prima. Hebben geen schulden en geen leningen dus dat kunnen we. en daarbij zijn wij volwassen en dragen dus onze eigen verantwoording. dus accepteer het en wees blij voor ons.

 

Erg vervelend, maar zou me er niks van aantrekken.
Ik vertelde mijn schoonmoeder toen mijn zoontje 6 maanden was dat we voor een tweede gingen (ook om tijdens de zwangerschap ruzies te voorkomen) ze was er totaal niet blij mee, en weet je wat ik deed? Extra in het bijzijn foliumzuur kopen, testen kopen etc. Haha. Nu zegt ze er niet zoveel meer over, terwijl ik het er wel veel over heb. De klap zou nu dus wel minder zijn. Zij past namelijk op als ik naar school ga en mijn vriend werken is. Ze was bang dat ik dan mijn opleiding niet meer af zou maken vandaar de ongerustheid. Ik wens je heel veel succes, maar ben er van overtuigd dat ze wel bijdraaien als straks de kleine er is!! zo´n babytje is toch iedereen blij mee!!

 

TS, ik denk dat je ouders meer beren op de weg zien dan dat jullie zelf doen. Jullie hebben het misschien niet heel warmpjes, maar zoals je al zegt jullie hebben geen schulden of leningen, en weten heel creatief oplossingen te bedenken om deze ook niet te krijgen. Alleen maar bewonderingswaardig! Dit toont idd hoe goed jullie met je geld omgaan.
En de toekomst is voor iedereen altijd maar afwachten wat er gaat gebeuren, het heeft geen zin om zo ver vooruit plannen want dan mis je misschien een hele hoop mooie dingen! (die je niet had gepland)

Ik weet verder niet hoe hecht jullie met jouw ouders omgaan, maar jij en je vriend/man hebben een beter overzicht over de financieen omdat je er dagelijks mee bezig bent.
Je ouders krijgen hier denk ik toch minder van mee ook al zie je ze regelmatig.
Ondanks dat zij wellicht meer angst voelen dat het fout kan gaan, is het heel vervelend dat ze zo'n kwetsende houding geven en niet naar jouw zwangerschap omkijken.
Ik zou gewoon even rustig in gesprek gaan en zeggen hoeveel pijn dit jullie doet.

 

hier was het eerst bij schoonouders ook schrikken, en veel beren op de weg zien, maar nu we verder zijn inde zwangerschap en ze zien dat we nu al bezig zijn met dingen inkopen opslaan enzo krijgen ze er meer rust in. het enige wat mijn schoonmoeder frustreerd is dat wij nu al duidelijk hebben gemaakt dat de kleine de eerste tijd bij ons op de slaapkamer slaapt en dat alleen wij hem uit bed gaan halen. Maar das haar probleem

Meid ik zou ze gewoon een beetje laten waarschijnlijk draaien ze straks wel bij

 

Vooropgesteld dat het natuurlijk heet vervelend is als een ander niet blij reageert op je zwangerschap en dan in het bijzonder je ouders. IK snap uberhaubt eigenlijk niet waarom je je ouders betrekt in een keuze voor een kindje. Daar hebben zij toch helemaal niks mee te maken, daar kies je toch samen met je partner voor. Ik zou mijn twijfels nog eerder met een goede vriendin bespreken dan met mijn ouders. Alsof een ander er een stem in heeft of jullie wel of niet voor een 2e moeten gaan. Jij hebt je ouders die gelegenheid geboden en nu denken ze dat ze er nog iets over mogen zeggen. Ik vind het ook wel een rare reactie van je ouders eigenlijk. Om dan zo lang die negativiteit vol te houden. Zeg er dus iets van!