Hoi Wat bedoelen mensen met stuwing? Ik heb soms dat er een druppel melk spontaan uit mijn borst loopt. Ik probeer meerdere malen per dag met een warm washandje mijn borsten te masseren. Ze voelen soepel aan, geen knopen meer zoals op dag 3. Anders heb ik enkel pijn als ze voor het eerst aanligt en zuigt. Zo'n trekkerig gevoel. Dat vermindert met tijd. Wat ik ook nog wou vragen : 's nachts wil zij niet in haar wieg slapen. Steeds als ze in slaap valt en we ze proberen in haar wieg te leggen, schiet ze wakker en begint te wenen. Ook al heeft ze net 2 borsten gehad. Ze kan ook gemakkelijk meer dan een halfuur aan de borst hangen. Eerst drinkt ze vloeiend, maar dan zuigt ze wat. De ene zegt dat ik ze er moet afhalen, een andere zegt dat ik een tuut mag gebruiken (dat wil ik nog niet ifv de borstvoeding) een ander zegt dat ik ze moet laten wenen...Onze vroedvrouw zei dat we een tuut mochten gebruiken, maar de LLL site raadt aan van niet. Persoonlijk wil ik ook geen tuut gebruiken ifv productie. Ze zuigt een klein beetje en blijft dan 'hangen'. Als ik ze wil verwijderen dan zuigt ze terug enkele keren. Dus ik laat ze dan maar hangen tot ze er vanzelf afkomt. De meeste nachten ben ik dus gewoon de ganse nacht bv aan het geven. Of ik val in slaap, of mijn man neemt ze dan een uurtje over. Willen we ze weer in haar wiegje leggen, zelfde scenario. Moet ik haar dan even laten wenen? Want bij de minste kik haal ik haar er wel uit. Steeds vertoont ze wel zoekreacties (mondje open, smakken, handjes in de mond...) Mijn man zou ze laten huilen, maar mijn moederhart kan dit niet. Dat kind beseft toch nog niet wat ze doet? Ik wil ook geen enkele voedingsbeurt overslaan daar we gisteren bij de kinderarts vernamen dat ze nu echt wel moet aankomen. Dus ja.. Ze is geen 10%procent in gewicht verloren, niks alarmerends, maar de dokter zei dat mijn productie nu stilaan op punt staat en dat ze nu stilaan zou moeten aankomen. Overdag maak ik ze nu wakker zodat ze zeker om de 3à4u voeding binnen heeft. Overdag slaapt ze wel in de wieg. Huilen jullie babies ook tijdens het verversen of bad geven? Ik word dan zo stressy (wil niet dat ze het koud heeft) dat ik het gevoel heb dat het veel te lang duurt eer ik al die kleertjes terug aanheb, afgedroogd heb, pamper heb aangedaan...ik heb het gevoel dat dit echt nog vlotter kan! Ik voel me soms zo onbekwaam dat ik spontaan zou beginnen wenen. Ook is het zo dat mijn man en ik nu regelmatig'ruzie' maken sedert we thuis zijn van het ziekenhuis. We zijn beiden moe en de verwijten naar elkaar toe zijn soms echt niet mooi. Achteraf zeggen we dan dat het ons spijt, maar ik voel me dan schuldig tov mijn kind dat ik mijn stef verhef en zij daar getuige van is. Hoort zij dit? Heeft dit effect op haar? Want ik voel me daar dan enorm schuldig over en een slechte moeder. Dan kan ik opnieuw janken! Ik heb het emotioneel ook zo lastig precies. Te weinig slaap, hormonen...? Echt ik kan soms wenen voor een prul van niks of gewoon als ik naar haar kijk. Ik ben supercontent dat ik moeder ben geworden en ik een kind heb, maar twijfel zo sterk aan mezelf dat ik er tuut van word. Wij hebben enkel een vroedvrouw, daar mijn man alle huishoudelijke taken wil opnemen. Hij heeft een 9 to 5 job en zegt dat hij alles zal opnemen. Ik ben natuurlijk een freak in het huishouden en heb mijn eisen...alles moet netjes zijn.( Ik wil ook wel helpen, maar samen met de bv lukt dit momenteel niet. Ook heb ik een serieuze knip gehad waardoor ik me lichamelijk niet te veel mag inspannen. Alles moet nog helen en ik heb ook niet zoveel plas en ontslastingsgevoel momenteel.) Dan zegt hij 'ik zal dat dan wel doen, maar het komt er niet van' en dan heb ik opnieuw een reden om ruzie te maken. Ik zie nu al dat hij zelf niet eens kan stofzuigen daar hij dan eens de kleine overneemt zodat ik mij eens kan douchen, ontbijten, er moeten boodschappen gedaan worden Ik vind het zo ambetant dat ik het niet allemaal zelf kan doen...pfft Maar bon, ik moet leren loslaten zeker? Hoe was dat bij jullie de eerste weken? Ik lees dat het bij velen niet direct de roze wolk was? Ik ben supercontent met mijn kind, maar twijfel gewoon enorm aan mezelf. Soms vraag ik me af wat ik dit kind allemaal zal kunnen aanbieden in het leven? Ik ben zelf een onzeker, bescheiden iemand. En vraag me dan af wat zo'n saai iemand gelijk ik haar te bieden heeft? Ook heb ik zelf niet echt vrienden (het zijn allemaal gemeenschappelijke vrienden), daar ik zo bang ben dan mensen te dicht bij mij komen dat ze ontdekken dat ik maar saai ben. Ik ben ook héél moeilijk mezelf bij mensen. Steeds stressy, ongemakkelijk... Véél vragen, ik weet het, maar alle info zou me helpen Thx
Lieve schat, je doet het hartstikke goed! Het is even wennen, en dat in combinaties met slaaptekort en je hormonen zorgt dat het allemaal even lastig is. Ff kijken of ik je vragen kan beantwoorden.
Stuwing is het gevoel dat je denkt waaahh ik wil dat m'n kind drinkt. Dat ze niet in haar wieg wil slapen is niet zo gek, ze heeft 9 maand lekker warm in jouw buik gelegen, dan is in een wiegje wel heeel ver weg. Laten huilen niet doen hoor. Speentje is ook niet nodig. Je mag gewoon aanleggen als je aan haar zuigbehoefte wil bevredigen. Is alleen maar goed voor je productie. Kijk ook eens op clusteren. Lll heeft daar ook een mooi artikel over. En over hongersignalen ook.
Huishouden is inderdaad een kwestie van loslaten. Zal de komende maanden wel lastig blijven. Zodra je zelf wat herstelt bent is een draagdoek misschien wel wat voor jullie. Lekker tegen mama aanzitten terwijl jij je handen vrij hebt om toch war aan het huishouden te doen. Maar voor nu, pak je rust nu het kan, ga liggen, eventueel slapen als de kleine slaapt.
En als laatste, het belangrijkste, je gaat het super doen. Ik ben (was) ook heel onzeker, totaal niet ondernemend, maar nu met m'n zoon durf ik wel vanalles te doen. Mamacafe, babyzwemmen, draag&dans. En ik geloof er niks van dat je saai bent. Je mag me altijd een pb sturen als je nog meer vragen hebt hoor, stalk me maar lekker 😊
Wat een vragen, wat een onzekerheid! 1. Laat dat huishouden gaan! Loslaten!! Je hebt nu even geen tijd om het perfect te doen. 2. Dat je kindje niet in haar bed wil slapen is heel normaal. Probeer eens of ze gewoon op jullie borst in slaap wil vallen met een pink. Ze hoeft niet heel de tijd te drinken. Zo hebben wij de eerste zes weken de nachten doorgebracht. Dagen ook trouwens.. 3. Stuwing heb je meestal alleen aan het begin. Het is iig dat je productie dusdanig toeneemt dat je borsten warm en pijnlijk worden. Af en toe een druppel melk is normaal. 4. Ja, mijn zoon krijste alles bijelkaar tijdens het aankleden. Mijn man kon daar ook totaal niet tegen. Gewoon proberen rustig te blijven. 5. Roze wolk bestaat niet. Een kind krijgen is enorm ingrijpend, je moet een nieuwe manier van leven ontwikkelen. Alles moet zijn plekje vinden. Dat komt vanzelf maar maak je er niet druk om dat het nu niet alleen maar genieten is. Kun je geen hulp krijgen van moeder/schoonmoeder? Met boodschappen halen, of even een uurtje oppassen zodat je kunt slapen? Ik wilde alles ook heel graag zelf doen aan het begin. Achteraf denk ik: ik had beter alle hulp kunnen accepteren die me aangeboden werd. Succes meis, het wordt echt beter!
Meid toch, het is heel normaal dat je je zo voelt hoor! Van borstvoeding heb ik geen verstand. Slapen in de wieg: verschilt heel erg per kindje. De mijne vond het prima, maar ik lees heel vaak dat veel kindjes dit nog niet prettig vinden. Ik kan me wel voorstellen dat je het lastig zou vinden om je kindje continu op de arm zou hebben. Zou ik iig wel hebben Een draagdoek misschien? Spanningen tussen jou en je man is ook normaal. Het ouderschap is nieuw! Er is niet alleen een kindje geboren, maar er zijn ook twee nieuwe ouders geboren. Alles is wennen en je moet je weg zoeken. Misschien eens echt met elkaar praten; benoem je onzekerheden, schuldgevoelens zonder verwijtend te zijn naar je man. Vraag hem wat hem vooral dwars zit en maak afspraken met elkaar. Mijn man en ik doen dit ook. Zeker een keer per maand. In het begin gingen we er echt voor zitten, maar nu gaat het heel ontspannen. Meestal beginnen we met de vraag: "hoe vind je het tot dusver gaan?" Zo volgt er een goed gesprek. Het huishouden...pfff dit had ii ook hoor. Net als wat andere meiden zeggen: laat het los. Je hebt nu genoeg aan het ouderschap. Ik heb in het begin een huishoudelijke hulp gehad. Een keer per twee weken voor de grote dingen: badkamer, bed verschonen, dweilen etc. De kleine dingen zoals een was draaien deed ik zelf. In de loop van de tijd ging ik steeds meer zelf doen, ondat ik mijn draai begon te vinden. Roze wolk? Heb ik niet gehad. Io heb ptss door zwangerschap en bevalling. Dus happy-de-peppy zijn was er voor mij niet bij. Gelukkig hoor ik steeds vaker dat ik niet de enige ben. In tijdschriften en op tv is alles geweldig, leuk etc. Nou vond er niets aan hoor: biet weten wat een huiltje betekent, nachtvoedingen, ritme proberen te vinden etc. Het aan en uitkleden vond ZL vreselijk! Och, ik had tranen in mijn ogen als hij zo huilde (lang leve de hormonen!). In bad gaan vond hij ook niks. Dan maar onder de douche. Rompers deed ik niet over zijn hoofd, maar kocht omslagrompers. Scheelde toch weer een hoop gesjor aan de kleine. De onzekerheid is heel normaal meid, maar probeer wel dat het je dagelijks functioneren niet gaat ondermijnen. Is dat wel het geval. Zoek hulp! Dit is niet erg, maar juist heel goed. Je wilt een goede mama voor je kleintje zijn. Als jij gelukkig bent, is je kleintje dat ook. Ook al is een baby zo klein, ze krijgen toch jouw spanningen mee. Dit had mijn zoontje ook.
De onzekerheid is heel herkenbaar! Op alle vragen wil ik sowieso reageren met: doe wat jij voelt dat goed is. Moederinstinct is iets heel sterks en heeft is bijna altijd juist! Verder is stuwing het gevoel dat je borsten op klappen staan. Dat er zo veel melk in zit dat het eruit moet. Mijn dochter vond het bad heerlijk maar verschonen en na het bad afdrogen en aankleden verschrikkelijk. Dit heeft volgens mij iedere baby en is normaal, maar de eerste weken kon ik wel janken iedere keer als ik dat kleine humpje daar bloot zag liggen huilen. Het doet gewoon pijn aan je hart! Maar dat is je moederinstinct waardoor je wilt dat je baby gelukkig is en niet hoeft te huilen. En natuurlijk hormonen Slapen in de wieg kan je proberen aan te leren, maar ook hier geldt vooral doe wat jij voelt/denkt dat goed is. Als het voor jou niet goed voelt dan moet je het niet proberen. Als het niet goed voelt om haar bij jou te laten slapen dan kan je proberen om het wiegje aan te leren. Als je je dochter wel bij jullie laat slapen dan kan je altijd later nog een wiegje of ledikantje aan laten wennen. Het is niet nu of nooit De ruzies zijn heel logisch. Jullie leven staat op zijn kop!! Gooi daar nog slaapgebrek en hormonen bij en je hebt een feestje! Ik en mijn man hadden ook veel ruzie in het begin, maar je moet ook weer wennen aan elkaar in jullie nieuwe rol als ouders. Probeer zo veel mogelijk te bespreken als je rustig bent, maar als je een keer hardop ruzie maakt heeft je dochter daar niet ineens heel veel last van. Mijn dochter is nu bijna 11 maanden en heeft er niks van gemerkt. Ze is een heerlijk vrolijk meisje, ondanks onze ruzies Voor de rest: laat het los (is al een paar keer gezegd) Het komt echt allemaal goed. Huishouden komt beetje bij beetje weer goed en het belangrijkste is nu lekker rustig genieten van je mooie meisje!