Ik heb een zoontje van nu ruim 20 maanden. Een fantastisch lief kereltje waar ik stapelgek op ben en ons tweede kindje is op komst. Nu is het sinds een paar weken zo dat mijn zoontje heel erg naar papa trekt. Hij wil alleen getild worden door papa, alleen hij mag hem troosten en ik krijg pas een kusje of knuffel als papa zegt dat mijn zoontje dat moet doen. Ik weet dat dit heel normaal gedrag is bij deze leeftijd maar ik voel me hier soms toch een beetje verdrietig door Ik ben even benieuwd of er "lotgenoten" zijn en hoe jullie hiermee om gaan. Liefs Michelle
Hier is het (deels) herkenbaar. Ik ben thuisblijfmama en op de momenten dat mijn man thuis is, is het papa vóór en papa ná. Alleen papa krijgt kusjes en zelfs als hij gevallen is, mag alleen papa hem een kus geven. Als hij iets moois heeft (speelgoed of iets gevonden in de tuin ofzo), wil hij dat ook alleen aan papa laten zien. Het is hier ook zo dat bijvoorbeeld opa en oma allemaal kusjes krijgen, zelfs mijn broer en schoonzusje, maar als mama om een kusje vraagt: ho maar ('NIET!' zegt ie dan). Ik heb wel het idee dat zijn gedrag nu aan het veranderen is, wellicht omdat de tweede bij ons zich binnenkort aandient. Hij hangt doordeweeks heel veel aan mij, wil veel aandacht, altijd bij mij zitten... maar kusjes en knuffels... niet echt hoor! driftbuien zijn dan wel weer voor mama Het is idd niet altijd leuk, maar ik geniet er in het weekend dubbel van dat hij en papa zoveel lol hebben (en dat ik eventjes wat rust heb slecht he?)
Hier is dat ook bij vlagen zo. En soms is het mamma voor en mamma na. Zal vanzelf wel weer over gaan.
jep hier ook, vriend werkt 4 weken op en 4 weken af dus zodra hij thuis is is mama vergeten, ach soms vind ik t wel jammer maar ik heb m dan ook 4 weken voor mezelf gehad haha. En wat hierboven staat heb ik dan ook af en toe wel even hoor, lekker wat tijd voor mij!
Hier ook eentje, met vlagen. Nou is mijn man opzich genoeg thuis. Maar toch trekt hij in periodes naar hem toe. Net weer een paar maanden, nu is het weer goed. Wat we hier in ieder geval deden: niet alles door papa laten doen. Dus gewoon stug door blijven gaan met in bed stoppen, voorlezen, douchen, aankleden etc. Niet meer, niet minder dan anders.
Ja hier ook, jongste is nu bijna 19 maanden en mama telt niet mee als papa thuis is en dan bedoel ik dus ook echt niet, ik wordt bruut afgewezen in alles. Als papa op z'n werk is mag ik wel invallen maar als hij weet dat papa in de buurt is, al is het uit het zicht dan wil hij papa en kan daar ook zeer om huilen tot papa komt. Het is mijn derde, ik trek het me niet aan en vind het af en toe ook wel lekker rustig inderdaad Als het bij mijn eerste ook zo was geweest had ik het moeilijker gevonden moet ik zeggen.
Hier ook hoor.. Elke keer vraagt hij naar papa en als papa thuis is, dan wilt hij niks van me af weten.. Wordt ook soms verdrietig als hij zo doet..
Hier ook hoor!! Als papa thuis is is het alleen maar papa. En als ze alleen met mij thuis is dan hoor ik er ook bij Het zal wel bij de leeftijd horen. Tijdens mijn 2e zwangerschap had ik zoveel bekkenklachten waardoor ik niet in staat was om haar steeds te tillen en continue met haar te lopen. En als papa thuis was dan deed hij het wel. Ik denk dat het misschien ook wel daarmee te maken heeft. Nu ik bevallen ben van de 2e probeer ik wel meer met haar te spelen.
Eefje is van dezelfde leeftijd en heeft het ook! Soms ben ik wel een beetje jaloers, maar vind het ook wel geweldig om te zien hoe die twee met elkaar omgaan..