Meiden, Ik merk dat ik nog altijd onzeker blijf mbt de "opvoeding" van ons 10 maanden oude zoontje... Heb laatst ook al een topic geopend dat ik soms het gevoel had dat hij liever bij m'n moeder was en ik daar erg onzeker van werd. (ik werk ook erg veel wat momenteel helaas nodig is) We hebben al geen geweldige start gehad na zijn geboorte (hij 2 weken neonatologie en ik een milde ppd) en overal om me heen lees ik in tijdschriften over hechting en hoe belangrijk dat is. En dan word ik soms ZO bang dat ik het helemaal fout doe! Moet ik direct op elk kreetje reageren of juist niet? Even laten jengelen in bed of niet? En als we allemaal samen aan tafel eten en hij begint na 10-15 min te jengelen......hem alvast uit de kinderstoel halen of juist niet? En zo kan ik nog wel 100 dingen opnoemen... Ik word gewoon bang als ik dan lees dat de hechting verstoord kan raken als je niet adequaat op de behoeftes van je kindje reageert. Aangezien hij zo graag m'n moeder ziet denk ik dan soms wel eens dat het fout gaat... Ik ben dol op hem en probeer zo veel mogelijk met hem te spelen etc. maar dat lukt ook niet altijd meer omdat het voor mij nu fysiek (zwanger) ook steeds lastiger wordt. Hoe kijken jullie hier tegenaan meiden? Tips? Het is trouwens een pittig ventje dat overwegend heel vrolijk is maar wel snel gefrustreerd raakt...(wilt al van alles zelf doen maar kan het nog niet ). Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Alvast bedankt
Als je kindje vrolijk is en het goed doet kan je er gewoon vanuit gaan dat je het goed doet hoor! En je moet echt niet denken dat je zoontje oma boven jou verkiets want dat is echt niet zo.. Uiteindelijk hebben zn liever hun moeder hoor Hij vind oma gewoon heel leuk, lekker van genieten! En wbt jengelen... Nee dan sta ik er niet gelijk naast.. Wel als ie huilt maar jengelen.. Tsjaa zo erg is dt toch niet Hier doet mn zoontje het vaak met slapen, of als ie wil dat ik m optil en aan mn been gaat hangen... En vaak laat ik hem dan want na 2 min laat ie me weer met rust en gaat lekker verder spelen Ikvind mn zoontje heel lief maar 3 kwart van de dag met m op schoot zitten vind ik een beetje veel Je doet het heus wel goed hoor.. Vertrouw op je mama instinct En we zijn allemaal wel eens onzeker hoor, laat je daardoor niet van de wijs brengeb Owja en met eten zou ik m dn wel gewoon eruit halen als ie t echt niet meer leuk vind of m een speeltje geven ofzo.. Ze onderzoeken nog alles e.d dus een half uur relax zitten terwijl papa en mama eten is er niet bij Eten jullie trouwens wel gewoon met zn 3en of zit ie er alleen bij?
Ik heb geen tips voor je uit ervaring met hetzelfde als jij maar ik heb wel geleerd dat ik nog zo kan denken: ik wil het zo en zo! Maar dat het toch altijd anders loopt.... Ik denk dat het het beste is als je het lisnlaat en gewoon mee gaat met wat er op je pad komt. Als je over elk dingetje zo veel nadenkt maak je jezelf gek. Ik denk echt dat je eigen moeder gevoel het beste isndus als jij op dat moment denkt: ik haal hem uit de kinderstoel. Twijfel daar dan niet over. Blijk je het achteraf niet handig te vinden dan weet je voor de volgende keer dat je het anders wil en daar is je kindje echt niet meteen ineens mee "verziekt". Ook dat eeuwige gezeur over binding wordt ik soms wat kriechel van. Als je je baby niet meteen uit de buik op je buik hebt gekregen zou dat slecht zijn voor de binding. Ik weiger dat te geloven. Ik heb een ks gehad en daardoor eennhalfnuurtje later mn kindje echt bij memgehad en ik durf mn handnin het vuur te steken dat de binding met mijn kindje super goed is. Ik heb een mega tevreden baby die het super goed doet en als er eens wat is is hij meteen zoet zodra hij bij mij is..... En om mee heen hoor ik vaak mensen die dr handen vol hebben aanndr kindjes en die hebben ze wel meteen op de buik gehad dus het zegt allemaal niks. Ik weet zeker dat je het goed doet, iedere moeder doet namelijk het juiste voor haar kindje. Je moet niet zo twijfelen aan jezelf, echt niet!
Het is heeeel normaal dat opa's en oma's 'leuker' zijn dan papa en mamma, maar ik herinner me ook van vroeger dat ik bij mijn moeder écht mezelf kon zijn (en dus ook boos en verdrietig), bij opa en oma was dat toch anders (dan 'bewaarde' ik mijn boosheid oid voor als ik weer thuis was). Ik was toen wel een jaar of 4/5/6, maar ik denk dat dat voor veel kindjes zo werkt. Verder: volg je gevoel, je weet nooit zeker of je iets goed aan hebt gepakt en je zal ook zeker dingen 'fout' doen en gaan doen, je bent een mens! Maar doe alles met goede intenties en liefde, dan doe je het goed (zelfs als je het fout doet ).
Misschien is video interactie observatie van het CB iets voor je, gewoon ter ondersteuning en geruststelling. Of anders advies vragen van iemand van home start? https://www.home-start.nl/pages/Home-start/Home?windowuid=uid50818db756096 Mijn schoonmoeder doet dit ook en kan veel betekenen voor vooral jongere meiden, die wat onzeker zijn of ze het wel goed doen... Niet dat ze alles van je gaan overnemen dan hoor! Nee ze kijken alleen waar jij behoefte en bevestiging in nodig hebt. Succes!
Ik heb ook onzekere momenten ik denk dat dat erbij hoort. En iedere mama doet het op haar eigen manier,op de manier dat zij denkt dat goed is voor haar kindje. Dus ik denk dat jij het zeker ook goed doet! En ik heb ook een pittig zoontje,en ik ben gewoon heel geduldig met hem (wat echt niet altijd mee valt) Hij vind van begin af aan slapen zonde van zn tijd en laten huilen werkt niet bij hem dus ik haal hem er uiteindelijk uit knuffel hem en leg hem terug en dan gaat hij wel slapen als hij dat nodig heeft krijgt hij dat! En zelf doen ken ik mijn zoontje is dan iets jonger dan die van jou maar ik laat hem zelf zn stukjes brood eten en laat hem zelf zn fles geven en dit werkt goed. Maar moet wel zeggen zit hij in zn box of kinderstoel en gaat hij jengelen dan haal ik hem er niet meteen uit. Soms houdt en dan op en soms word hij nog bozer dan is het maar zo,ook hij moet leren geduld te hebben en niet meteen zn zin te krijgen. Maar dan nog ieder kind is anders en jij kent hem het beste! En wees niet bang dat hij liever oma wil natuurlijk is die leuk en lief maar mama is mama en daar kan niemand tegen op!
Ik las laatst hier op zp een mooie uitspraak: Als je je op je gemak voelt bij je kindje, dan doe je het goed! Volgens mij vraagt elke moeder zich weleens af of ze het goed doet, dat maakt je in mijn ogen juist een goede moeder omdat daar uit blijkt dat je het beste wilt voor je kindje.
Ik probeer altijd twee dingen te houden die ooit tegen ons gezegd zijn; de kraamhulp; "je kunt het nooit verkeerd doen" goede vrienden met al 3 kinderen: "gewoon je eigen gevoel volgen" Die van de kraamhulp komt misschien wat ongeloofwaardig over, maar hiermee bedoelde ze dat wanneer je gewoon je best doet als ouder en je altijd laat merkren dat je van je kind houdt dat je het dan altijd goed doet..
kinderen hebben vooral onvoorwaardelijke liefde nodig! Kindjes moeten kunnen leren, ontdekken en fouten maken. Als ze een papa en/of mama hebben waar ze op terug kunnen vallen, die er altijd voor ze is, dan ben je volgens mij een heel eind. Ik denk niet dat er iets misgaat in de hechting als jij twijfelt over praktische details. Bedenk voor jezelf hoe jij in het leven staat, welke waarden zijn voor jou (en je man) belangrijk? Laat dat het uitgangspunt zijn voor de opvoeding van je kinderen en vul de praktische details in die lijn in. Iedereen maakt fouten, perfecte ouders bestaan niet. Gun jezelf de ruimte om te leren van de fouten die je maakt! En het feit dat je het zo graag goed wil doen maakt je in mijn ogen een prima moeder!
Onzekere momenten horen erbij hoor. Ben ervan overtuigd dat je een goede moeder bent, juist omdat je soms onzeker bent! Sja...er komt nu eenmaal geen gebruiksaanwijzing bij en je kindje kan je nog niet zeggen wat hij wil... Ik laat mijn kindje niet huilen als het even kan. Soms is het écht even niet anders (als ik net op de wc zit bijvoorbeeld, kan niet alles afknijpen). Maar anders ga ik ernaar toe. Maar bij jengelen ga ik niet gelijk naar haar toe. Ik speel ook niet de hele dag met haar, maar op een paar momenten op de dag quality time samen, na de fles ongeveer een half uurtje. Maar niet op schoot want daar is ze dan te ongeduldig voor, samen op de grond onder de babygym, of haar boven mn hoofd laten vliegen vindt ze geweldig. Bij het avondeten zit ze erbij, mja ze is nog zo klein. Ik kan niet verwachten dat ze een half uur voorbeeldig in haar stoel blijft zitten. Dus ik geef haar een speeltje als ze het zat wordt. En als ze daar ook op uitgekeken is, haal ik haar uit de stoel en laat haar lekker spelen. Komt later wel dat ik haar wil leren dat ze moet blijven zitten, kan nu niet verwachten dat ze zich zo lang kan concentreren en stil kan blijven zitten. Maar goed, dit waren maar een paar voorbeelden op de vragen die jij als voorbeelden stelde. En een ander zal het weer anders doen, bijvoorbeeld wel haar kindje laten huilen voor paar minuutjes. Of veel samen spelen ofzo. Maar uiteindelijk zullen we allemaal hetzelfde doel hebben: onze kinderen opvoeden tot leuke mensen. En of je nu heeeel veel met je kind samendoet, of je kindje juist heeeel veel alleen laat spelen...ja dat is per moeder en per kind verschillend. Waar jij en je zoontje je fijn bij voelen! (oja en mijn dochter ziet mijn moeder ook heeeeelllllll graag. Maar die heeft dan ook veel leuker speelgoed als dat wij thuis hebben. En van mijn moeder krijgt ze lange vingers en roosvicee en dat krijgt ze thuis ook niet dus ja ik snap mn dochter wel hahaha)
Hechting vind plaatst tot er met drie jaar. En dan zelfs is het totaal verschillend of een kind wel of geen hechtingsproblrmstiek krijgt. Maar dat komt vaak voor in hele schrijnende situaties of als iets anders speelt van bijv een stoornis. Dus daar zou ik mij absoluut niet druk om maken! En wat de rest zegt. Opa's en oma's zijn vaak leuker maar jij bent zijn mama.
Herhaald contact is de belangrijkste voorwaarde voor veiligheid bij babys. Het is belangrijk dat je onderscheid kan maken tussen hechting en afhankelijkheid. Hechting is gericht naar specifieke personen, hierbij staat vervulling van wensen niet op de voorgrond. Ter verduidelijking haal ik het volgende voorbeeld aan: in de periode dat Bowlby jong was, was het de gewoonte dat bij rijkere gezinnen, de kinderen werden opgevoed door speciaal daarvoor aangenomen dienstmeisjes. Toch zag men dat deze kinderen zich toch aan hun ouders hechtten, hoewel ze er niet rechtstreeks afhankelijk van waren, want het dienstmeisje zorgde voor het kind.Bij afhankelijkheid daarentegen, kan het kind zich richten tot willekeurige personen. Hier staat vervulling van wensen wel op de voorgrond. Bijvoorbeeld: kinderen die naar een crèche worden gebracht, wanneer de ouders overdag gaan werken, zijn afhankelijk van de werknemers in de crèche, omdat die de zorgen voor hen opneemt terwijl de ouders niet aanwezig zijn. Toch zullen ze zich meestal niet hechten aan deze personen. Hechting is een complex systeem in de hersenen. Het is niet zo dat een kind dat voorzien wordt in zijn behoefte tot affectie, troost en herhaald contact door de ouders een hechtingsproblematiek zal ontwikkelen. Is dit wel het geval dat spreken we van een aangeboren hechtingsproblematiek. Echter is dit maar een heel heel heel klein percentage dat dit heeft en dan is er vaak ook sprake van andere stoornissen. Als dit het geval is dan kun je het nog zo goed doen maar zal het kindje zich nooit hechten aan niemand. Als ik jou zo hoor over je kindje dan is dit absoluut niet het geval. Probeer je dus niet teveel zorgen te maken over hechtingsproblemen... Ik heb genoeg kinderen behandeld met hechtingsproblemen en dit komt vaak eigenlijk bijna altijd voor uit een zeer schrijnende situaties van zware verwaarlozing en/of mishandeling... Als je er vragen over hebt mag je me altijd een pb sturen als je daar wat gerustgesteld van wordt...
Niet zo onzeker meid, kinderen die vrolijk zijn hebben het goed! En zijn ze even niet vrolijk of jengelen ze dan is dat gewoon omdat dat erbij hoort! Mijn zoon is ook gek van oma, de binding tussen oma en kind is gewoon anders, hij krijgt daar ook 100% volle aandacht, ik moet thuis soms toch echt wat doen. Ze zijn klein maar snappen meer als wij denken.. Dat je bang bent dat je door jullie rommelige start samen bindingsproblemen zouden kunnen krijgen lijkt me niet reëel. Een kind heeft een stabiele basis, liefde en toewijding nodig. Dat bouw je op en daar ontwikkelt zowel ouder als kind zich in. Kijk naar adoptie kindjes, die hebben 9/10 keer ook een prima band en vaak nog bijzonderder als biologisch moeder/kind. En ook die hebben in de eerste weken/maanden geen contact gehad. Mbt jengelen, soms gewoon laten doen. Hoort bij kind zijn.. Je ziet ook snel genoeg waarom hij jengelt.. Door er meteen op te reageren verwacht je kind reactie elke keer dat hij dit doet. Ik zie jengelen als een signaal dat ik wel oppik maar niet altijd zichtbaar iets mee doe.. (Afhankelijk waarom hij het doet natuurlijk). Nu doet hij dit zelden dus dat is weer mijn geluk.. Meis niet te onzeker, zijn je hormonen ook niet een beetje met je aan de haal? Let op jezelf en praat jezelf niet naar beneden! Je hebt straks 2 kindjes waar je voor moet zorgen, het is fijn als je dan zelf het gevoel hebt dat je sterk in je schoenen staat.. En een beetje onzeker, ach dat zijn we allemaal!
Bedankt voor jullie reacties meiden, dat doet me goed. Tja, ik ben gewoon soms echt onzeker omdat ik het zo graag goed voor hem wil doen. Voel me soms schuldig omdat ik niet altijd heb kunnen genieten van hem toen hij net geboren was....denk dat dat ook wel meespeelt hoor. En je wilt hem zo graag van alles het beste geven maar ik vind het soms gewoon moeilijk om te bepalen wat dat is. Sommige topics hier over wel/niet laten jengelen of andere dingen maken me soms ook onzeker.........doe ik het dan niet verkeerd?? Maar als ik jullie reacties lees dan zal dat vast herkenbaar zijn voor veel meiden hier. Bedankt hoor!!
je doet het goed!!! echt waar! en ik begrijp heel goed je angst doordat jij veel werkt je bang bent dat je kindje zich aan iemand anders meer gaat hechten. Toch gebeurd dat niet, echt niet hoor! Geniet er van dat hij zo gek is op je moeder! Daarbij: als je dan wel thuis bent, en je twijfelt of je het wel goed doet: besteed dan je tijd lekker aan je kindje. Daar ga je je zelf vanzelf beter van voelen! Dus: gezellig met hem fietsen (als dat nog lukt), samen in bad, samen boekjes lezen op de bank, samen blokken bouwen...en als hij in de kinderstoel jengelt...tja, ik kon/kan daar niet tegen dus ik vermaakte ze dan of ik haalde ze eruit...heel slecht misschien. Onze oudste kon als baby echt niet alleen spelen, vond ik echt wel lastig. Je wilt het TE goed doen...maar gewoon goed is echt goed genoeg! Niet teveel bij nadenken, gewoon genieten van je ventje!
Ja, mss wil het ook wel allemaal te goed doen... Maar hebben jullie mss wel tips voor me mbt het eten? Mijn zoontje haat de kinderstoel, zodra ik hem erin zet gaat hij huilen en over de rand hangen etc. Ook als ik hem speelgoed geef of wat dan ook......hij wilt weg! Aandacht krijgt hij genoeg tijdens het eten, we proberen zoveel mogelijk samen te eten en gelukkig eet hij wel erg goed. Zijn groenten is hap hap hap WEG Maar waarom zou hij zo'n hekel aan de stoel hebben? Het is een heel actief ventje wat ook niet echt een schootzitter is.....maar toch.. Maar ik neem aan we hem toch echt beter de kinderstoel kunnen aanwennen? Hoe doen jullie dit als ik vragen mag?
Lastig inderdaad als hij de kinderstoel niet fijn vind. Zit hij er wel lekker in? Niet te groot/ klein, heb je een verkleinen erin? Staat de stoel op een fijne plek voor hem? Ik merk dat sinds hier de stoel achterin de kamer staat het hier echt super goed gaat, eerst keek hij zeg maar de tuin in en nu de woonkamer in. Vind hij schijnbaar veel interessanter.. Hij keek eerst namelijk continue achterom.. Maar verdere tips.. Níet echt.. Zorg om ieder geval dat hij die stoel met leuke dingen gaat associëren.. Hier bouw ik bijv ook weleens een toren met hem in de kinderstoel, hij mag die dan omgooien en dat valt natuurlijk hard naar beneden van zijn blad. Geweldig vind hij dat.. Of rustig een boekje lezen samen doen we ook vaak in de stoel, dan ga ik naast hem zitten en samen diertjes oid kijken.. Succes, komt vast goed meis!
Wat gebeurt er als je hem op een ander moment in de kinderstoel zet, dus niet met etenstijd? Mijn zoontje moest ook echt wennen aan de kinderstoel, hij vond vooral dat hij te 'vast' zat. Wij hebben een Stokke stoel en vanaf het moment dat hij echt goed kon zitten hebben wij de beugel er af gehaald, dat vond mijn zoontje veel prettiger!