ik ben heeeeeel erg bang voor de tandarts.. en heb een heel zwak gebit, krijg heel snel gaatjes en tandplak nu ben ik na jaren overgestapt naar een andere tandarts de vorige tandarts heeft me veel pijn gedaan en had altijd veel last van napijn van de behandelingen maar tja, als je zo bang bent voor de tandarts, is overstappen niet makkelijk! maar dus eindelijk de sprong gewaagd! ik helemaal blij want deze tandarts heeft me geen 1 x pijn gedaan, verdoving zetten was zelfs pijnloos! maar toen.. viel een vulling die ze net een paar dagen ervoor had gezet zo uit mn kies! verdorie! nou ja, kan gebeuren! dus ik gebeld voor nieuwe afspraak zit dus weer in de wachtkamer met klotsende oksels, misselijk zijn en diarree van de stress om de kies WEER te laten vullen vult ze de kies en *&%$# valt de vulling er na 2 dagen WEER uit! :x was woest! het is voor iemand die niet bang is voor de tandarts al erg vervelend om voor dezelfde kies 3 keer terug te komen maar voor iemand als ik.. heb zitten huilen op de bank van de stress en paniek! nu moet ik weer heen! heb andere tandarts gebeld en ga dus weer overstappen naar een ander. man snapt het niet maar ik kan niet meer naar haar toe! ze heeft het nu 2x vreselijk verprutst en heb totaal geen vertrouwen meer in haar! dus nu weer nerveus want moet volgende week vrijdag naar een nieuwe tandarts... poepzooi... meer mensen die bang zijn voor de tandarts? en hebben jullie een tip om minder nerveus te zijn?
Pff, wat een ellende. En zo herkenbaar! Ik ben ook als de dood... Zweten, paniek alom. Ik had kiespijn sinds vorige week vrijdag en gister met trillende handen toch maar gebeld. Ik kon gelijk komen. Gaatje werd gevuld maar heb nu nog last.. M'n man kon gelukkig mee gisteren maar als ik al denk aan t feit dat ik weer moet wordt ik gek! Misschien is een angst-tandarts een tip?? Heel veel sterkte bij de nieuwe tandarts. Gewoon eerlijk zeggen dat je heel bang bent hoor!
Ik ben ook angstig voor de tandarts en heb eigenlijk altijd een paniekaanval als ik er heen moet. Nu heb ik wel rustgevende tabletjes in huis maar ja,nu ben ik zwanger en mag ik die niet hebben. Tenminste dat lijkt mij nou niet goed voor de baby in mijn buik. Nu heb ik een kies die afgebroken is en moet dus ook naar de tandarts. Ik heb al 3x een afspraak gehad en elke keer met een smoes afgebeld....*schaamt zich diep* Mja angst overwint op dit moment gewoon.... Nu hebben we een nieuwe tandarts en mijn dochtertje van 6 moest een kapot tandje laten maken en die vent was zoooo gemeen tegen haar toen ze huilde van de pijn en hij weigerde een verdoving te geven. Ze mocht niet in mijn hand knijpen en mijn meisje stelde zich aan volgens hem en ze was een pieperd volgens hem.....Ggrrrrr. Ik KOOKTE!!! Dus ja,die tandarts gaat het niet worden dus hier word het ook weer overstappen naar een andere tandarts
ik heb er ook angst voor jaren was ik niet naar de tandarts geweest, 10 jaar ongeveer. 2 jaar geleden begon ik aan 1 kan tandpijn te krijgen, soms, na een tijdje vaker en ineens ook aan de andere kant, dat werd meer en meer, na een tijdje elke dag wel en ineens bleef het pijn doen, de hele dag lang, ik begon pijnstillers te gebruiken zoals een kind snoep wil eten, verschillende per dag en nog bleef het pijn doen, ik jankte er zelfs van en ik jank nooit van de pijn!! uiteindelijk jankend de tandarts gebeld, naar de ha gegaan voor pillen voor mn angst en ik had aan beide kanten een zenuwbehandeling nodig. die zenuwbehandeling stelde niks voor in vergelijking met de tandpijn! daarna ben ik 2 jaar lang braaf naar de tandarts gegaan maar ik vind hem zo onvriendelijk dat ik het telkens weer maar uitstel, pfft
Ik ben zelf niet bang voor de tandarts, maar mijn man was het in heeeeel extreme mate. Nou had hij ook een waardeloze tandarts + een slecht gebit, terwijl hij er echt zoveel aan doet: goed poetsen, flossen, spoelen, het is gewoon sneu dat hij altijd wat aan zijn gebit heeft, soms breekt er weer een stukje zomaar af en hij baalt als een stekker en vind het niet eerlijk (en gelijk heeft hij!!) dat ik nooit wat aan mijn gebit heb, terwijl ik er veeeel minder aan doe als hij, ik poets wel 2x pd, als ik zin heb, maar soms sla ik ook wel eens een keer over als ik moe ben. Toen wij trouwden wilde ik dat hij bij mijn tandarts kwam, aangezien ik weet dat hij ook angsttandarts en gespecialiseerd is in mensen met een verstandelijke handicap. Een gespecialiseerde tandarts dus. Na veel vijfen en zessen wilde mijn man wel overstappen en heb ik aan de tel helemaal uitgelegd dat mijn man er superangstig voor is, hier hielden ze rekening mee. Ze weten dit, staat in de computer en ze houden er ook echt rekening mee. Gevolg is dat mijn man, die echt dagen niet sliep voor een tandartsbezoek en zo superbang was dat ik de eerste paar keer mee moest nu eindelijk na 36 jaar zelfstandig naar de tandarts gaat, hij maakt nu zelf de afspraken en nee hij staat niet te juichen als hij weer eens moet, hij heeft nog wel een beetje buikpijn, maar hij doet het wel en hij is daar zelf zoooo blij mee (en ik ook). Mijn advies is dus: zoek een tandarts die gespecialiseerd is in angstige patienten, vraag even bij fam/kennissen rond wie een fijne, geduldige en vooral rustige tandarts heeft, dat scheelt nl de helft! Heel veel succes.
Ook ik was altijd ziek van de zenuwen als ik naar de tandarts moest. Werd onder andere veroorzaakt door die vieze fluoride-gebitjes die ik als kind in moest. Daarvan ging ik kokhalzen, raakte in paniek, waardoor ik uiteindelijk overal bang voor werd. Mijn partner moest ook altijd mee als ik naar de tandarts moest, zelfs een gewone controle met het verwijderen van tandsteen was een aanslag op mijn zenuwen. Totdat ik een tandarts kreeg die me gerust wist te stellen. Die me zelfs overhaalde om en kies te vullen zonder verdoving! Toen ik dat eenmaal gedaan had was ik zo trots op mezelf dat de grootste angst weg was. Vervolgens moest ik een wortelkanaalbehandeling ondergaan. Daarvoor ben ik 6x terug geweest, omdat hij niet het uiterste van mijn zenuwen wilde vergen. Gewoon rustig aan doen en een week later weer verder. En inmiddels kan ik eindelijk zeggen dat ik van mijn angst af ben! Ik ben niet meer zenuwachtig voor een controle en durf zelfs naar vreemde tandartsen! Zo heerlijk! Oh ja, bij een echt heftige behandeling concentreer ik mij enorm op mijn ademhaling. Handen laag op de buik en ontspannen maar... Ook heb ik een tijdlang oordopjes ingedaan met mijn favoriete muziek, dan lag ik in mijn hoofd mee te zingen, goede afleiding, dat hielp ook.
Hier ook angst voor de tandarts, zelfs een keer flauw gevallen in de stoel ( met een wkb) Ik heb nu een tandarts met een aantekening voor angstpatienten. Hij is heel geduldig en ik mag ten alle tijden aangeven of de stoel omhoog mag, of ff pauze oid. Heel fijn. Het is natuurlijk wel zo dat het kan gebeuren dat iets niet goed gebeurt, of inderdaad een vulling er uit valt, al zou die van ons dat wel onder garantie laten vallen. Geen tips voor je, ik probeer altijd goed te letten op mijn ademhaling, dat mijn buik dan op en neer gaat. en verstand op nul zetten ik heb met gaatjes minder angst dat is meestal wel zo gepiept qua tijd, alleen wkb zit je al gauw een uur in de stoel succes morgen, hou je taai!
ben blij te lezen dat ik niet de enige volwassene ben met een doodsangst voor de tandarts! angsttandarts is niets voor mij, ben bang dat zon iemand mij gaat bevestigen in mijn angst waardoor het erger wordt.. stom he! had het er nog eens met mijn moeder over en zij denkt dat de angst uit mijn vroege jeugd komt ik heb "het wittejassen syndroom" een diepgewortelde angst voor mensen in witte jassen, ik link dat dus heel erg aan vervelende/ pijnlijke dingen.. (ik had toen ik klein was heel veel wratten, over mijn hele linkerarm en buik/ zij, echt een heleboel. in het ziekenhuis hebben ze dit met spuiten etc proberen weg te halen, wat uiteindelijk niet nodig is geweest want ze waren ook vanzelf wel weg gegaan en had ik nu geen littekens gehad)