Ik hoop maar dat dit een goede les is geweest voor de moeder. Kinderen zijn erg kwetsbaar in water. Een klein bodempje is genoeg om een ongeluk te krijgen met kinderen. Het is altijd moeilijk om mensen op hun verantwoordelijkheid aan te spreken. Denk dat merendeel op zp dit ook zo zou doen zoals jij hebt gedaan. Als je dit achteraf had geweten dan had je natuurlijk anders gereageerd, maar dit hoop/verwacht je gewoon niet. Gelukkig dat de omstanders zo snel hebben gereageerd. En hopelijk knapt dat kindje snel weer op. Jij heel veel sterkte met het verwerken hiervan. Helaas weet ik uit ervaring dat dit een hele heftige ervaring is, wat je misschien nog wel een paar keer gaat herbeleven. Met iemand erover praten zal je misschien ook wel goed doen.
Je had helaas niets kunnen doen. Vaak zijn dit soort domme trutten ook nog van dat volk wat erna in een slachtoffer rol kruipt over wat zij hebben mee moeten maken nu maar er totaal niet bij stilstaan dat ze het volledig hadden kunnen voorkomen.
Kinderen op kinderen laten letten, en dan vooral bij water.... Pfff.... ik sluit me aan wat eerder gezegd is, waarschijnlijk had je een grote mond gekregen... Neemt niet weg dat ik snap dat dit je bezig houdt. Idd evt slachtofferhulpen benaderen en misschien politie oid bellen om er achter te komen hoe het is afgelopen? (Mocht dit je bezig houden..)
Ik denk dat iedereen wel kan inschatten dat kinderen niet uit het oog mogen raken bij het water. Zeker niet als ze zo jong zijn en nog een luier dragen. Als ze dat zelf al niet kunnen bedenken en niemand uit hun kring aanwezig wijst hun vriendinnen erop, had het denk ik niks uitgemaakt als jij het had gezegd. Dat kan je jezelf niet verwijten hoor, het was niet jouw schuld. De volgende keer zal je het wel zeggen vermoed ik. Omdat het je nu zo vreselijk raakt en je het nooit meer zal vergeten. Ik snap dat je je rot voelt. Praat erover en desnoods met slachtofferhulp.
Ik vind het vooral ook erg als nu een pakweg achtjarige (die nog helemaal niet klaar is voor dat soort verantwoordelijkheid) moet leven met de wetenschap dat hij/zij een kindje (bijna) heeft laten verdrinken...
Is dit waar je was? https://limburg24.nl/uit-water-gehaalde-peuter-2-overleden-in-ziekenhuis/ Edit: dit artikel was zonder datum, andere artikelen over deze zelfde plas zijn uit 2018. Dus dat zal m gelukkig niet zijn.
Als blijkt dat dit het was, dan vind ik wel dat je de politie moet bellen en je verhaal moet doen. Wat betreft je vraag.. ik denk als je wat ervan had gezegd, je een grote mond had gekregen of ze hadden hun schouders opgehaald. Dus jij hoeft je zelf echt niets te verwijten hoor.
Helemaal mee eens. Mijn 8 jarige is super zorgzaam en vraagt of hij mag wandelen met zijn broer alleen. Nee en niet omdat hij het niet zou kunnen maar puur omdat ik hem niet de verantwoordelijkheid wil geven die een volwassen persoon hoort te hebben. Het hoeft zijn schuld te zijn maar er kan wel door een ander een nare situatie ontstaan.
Oh wat heftig zeg. Ik snap dat je een rotgevoel hebt, dat lijkt me alleen niet terecht. Sterkte, ga echt naar slacht offerhulp als je denkt dat je dat kunt gebruiken!
Oh wat heftig zeg en jij moet je echt nooit schuldig voelen. Die moeders die met hun luie kont op dat bankje zitten die moeten zich schuldig voelen. Als je er toch iets van had gezegd hadden ze je bijna op zeker een grote mond gegeven en er werkelijk niets mee gedaan. Ik heb ook zo vaak met argusogen sommige taferelen zitten aanschouwen maar de type ouders die er doorgaans bij horen is nu niet het soort waar ik graag mee in discussie ga. Ik hoop dat jij en je gezin het een beetje kunnen loslaten. Sterkte.
Ik snap je gevoel, maar jij kunt hier niets aan doen. Ik zou zelf ook niks gezegd hebben, omdat je dan waarschijnlijk toch wel een grote mond krijgt. Zo hoorde ik vandaag van mijn moeder dat de kleindochter (nou ja, stiefkleindochter) van mijn zus bijna verdronken was in het zwembad achter het huis van de ouders (2 jaar). Die ouders lieten hun zoon op dat kindje letten en dat ging dus mis. Uiteindelijk kreeg het kind de wind van voren. De vriend van mijn zus heeft hun toen heel duidelijk gemaakt dat ze die verantwoordelijkheid niet bij een kind kunnen leggen, maar dat ze zelf op moeten letten.
Jij hebt geen enkele verantwoordelijkheid in dit verhaal, vind ik. Je had ze kunnen aanspreken, maar het feit dat je dat niet deed maakt je niet schuldig of wat dan ook - jij nam jouw verantwoordelijkheid door op jouw kinderen te letten en weg te gaan om ze te beschermen. En als je ze wél had aangesproken, weet je ook niet wat er was gebeurd; grote mond terug? schouders ophalen? Als ouders bij voorbaat al niet doorhebben dat dit gewoon níet goed is, dan denk ik eigenlijk dat een opmerking van jou niks had veranderd. Als een kindje bv plots weg rent en ouders dat in een seconde even missen, is dat een ander verhaal - maar dit was gewoon moedwillig kleine kinderen in water laten spelen. De enige die blaam treft zijn die moeders in kwestie.
Als ik daar had gezeten zonder kinderen, dan had ik waarschijnlijk op die kinderen gelet. Maar met je eigen kinderen is dat niet te doen. Je kijkt een tel op je telefoon en hop je bent ze ff kwijt. (Wij gaan altijd naar het strand, en die is nog gevaarlijker. Ik durf zelfs niet alleen met 2 kinderen te gaan) Je kan evt de politie bellen en je verhaal doen. De ouders zijn nalatig geweest. Dus ongetwijfeld krijgt dit een staartje.
Je hoeft je absoluut niet schuldig te voelen. De moeder was 100% verantwoordelijk. En waarschijnlijk had je een grote bek terug gekregen als je er iets over gezegd had. Wel heel naar om mee te maken.. En ik kan me er echt kwaad om maken dat iemand zo met zijn kinderen omgaat
Ik woon in een dorp in de bijbelbelt en schrik hier soms ook van de vrijheden die bepaalde jonge kinderen krijgen. Een grote zus van 10 jaar die met drie kleintjes naar de speeltuin gestuurd wordt (inclusief een dreumes van 1,5), kinderen van drie jaar die alleen op straat fietsen/lopen, etc. Men vindt hier dat dat wel kan omdat er veel grote gezinnen zijn en kinderen gewent zijn op elkaar te letten. Dat zo'n kleintje van een schommel of klimrek kan vallen en zo'n oudere zus daar dan voor altijd last van heeft, komt niet in ze op. Maar soms houd ik m'n hart vast...
Aaaah wat verschrikkelijk Ik ben blij dat we eigenlijk zo weinig water hier hebben, vind het zo ontzettend eng! Maar tuurlijk heb je juist gehandeld! Ik zie er wel een les voor mezelf in, wat zou je kunnen zeggen om te zorgen dat die waardeloze ouders in de actie schieten en toch bij de kids blijven? Dus bijv: dag ik zag net twee kleine kinderen lang onder water verdwijnen, horen ze soms bij jullie? Misschien dat zulke ‘trucs’ wel helpen om ouders alert te krijgen? Ipv ze aan te vallen op hun gedrag? Wat denken jullie?
Ik zeg tegenwoordig niks meer als ik zie dat iemand achteloos of achterlijk met zijn/haar kind omgaat. De reden? Ik heb geen zin in een grote bek of erger nog klappen. Mijn kinderen hoeven er geen getuige van te worden dat hun moeder het aan de stok heeft met een (stel) tokkie(s) daarnaast ben ik bang dat in zo'n moment juist een van MIJN kinderen degene is die de beentjes neemt.
Ben benieuwd waar je woont nu. Ik woon ook in hartje Biblebelt en herken dit heel erg. Ben zelf ook 1 van de refo’s maar ik begrijp er helemaal niks van. Misschien omdat ik geen broers en zussen had en zelf ‘maar’ 2 kinderen heb ofzo. Echt, jongetje van amper 3 die hier door de binnenbocht over de weg fietst (met aan 2 kanten stoep ernaast). Als er een auto van de andere kant komt, zit hij eronder. Moeder aangesproken door mij en andere buurtmoeders, maar het blijft gebeuren. Ik hou m’n hart vast.. En dat is maar 1 van de vele voorbeelden. Ik vind het echt zeer beschamend dat ‘wij’ als mensen die zo heel erg pro-life zijn, vaak dus niet zo heel erg zuinig met onze kinderen omgaan blijkbaar