Mijn zus is zo blank als t maar zijn kan en haar man ook. Aan mijn zus wordt ook weleens gevraagd of ze een buitenlandse man heeft. Maar nee hoor. Zo blank als t maar kan en ook verdere familie is blank. Dus blijkbaar kun je ook als blanke ouders kinderen krijgen met een buitenlands uiterlijk.
Onbeschoft Nederlanders zyn sowieso erg gefocused op iemands afkomst. Heel irritant, moeten ze altyd naar vragen. Waar kom je vandaan? Amsterdam Nee oorspronkelijk? Wat gaat jou dat nou weer aan. In andere landen heb je dat echt niet op die manier!
Niet als elk gesprek wat je met een onbekende hebt en totaal ergens anders over gaat, altyd moet uitdraaien op je afkomst
Klopt, dan is het inderdaad erg onbeschoft! Ik zou het sowieso niet snel vragen. Komt meestal na een tijdje vanzelf wel ter sprake als diegene het daarover wil hebben of als je iemand wat langer kent.
Vreemd om te lezen dat dit soort vragen blijkbaar bij Brabanders en Limburgers horen... Woon toch echt in Brabant en ik zou zoiets nooit zomaar aan een vreemde vragen. Kom uit een klein dorp en bij mij in de klas zat 25 jaar geleden al een halfbloed jongen (en 2 geadopteerde meisjes). Niets vreemds aan, ook niet in een dorp in Brabant. Hier wonen ook genoeg gemengde gezinnen Mensen zijn soms gewoon iets te open, zeggen en vragen alles wat in ze opkomt. Zo heb ik ook al meerdere keren de vraag gehad "IVF?" omdat ik een 2-eiige tweeling heb. Vind dat ook niet iets wat je zomaar vraagt, maar oké, ze zijn het wel en ik geef ook gewoon antwoord.
Angelbaby, Slaat natuurlijk nergens op dat het bij brabanders of limburgers zou horen. Ik laat het maar gaan. Kom zelf uit brabant, een dorp bij Eindhoven. Het is weer een typisch vooroordeel wat blijkbaar ook bij brabanders en limburgers hoort. We worden nogal eens afgezeken, ik kan er niet mee zitten. Zegt meer over degenen met de vooroordelen
Na, de honderste interesse vraag op een dag (werk in een ziekenhuis) is dat echt niet positief meer hoor. En tja... interesse... ik noem het nieuwsgierigheid/brutaliteit. Want wanneer je op een normale manier antwoord geeft komt er geen vervolg, of gaan ze vragen of en wanneer je terug gaat naar je land, omdat iedereen toch terug gaat etc, etc...
Precies. Zoals ik al zei, ik werk in een ziekenhuis... gesprekken gaan dus over de aandoening van mijn patienten, en niet over waar ik (of mijn ouders) vandaan komen, en of ik ooit terug keer. Da's helemaal niet van belang voor het onderzoek dat ik met mijn patienten doe.
t Is niet geheim. Maar tis ook niet van belang. Ik: Hoe lang heeft u al klachten. Patient: Ja, al een maand of vier. Waar bent u geboren?? Ik: Amsterdam Patient: Oh vandaar dat u al zo goed nederlands praat. Waar bent u oorspronkelijk vandaan?? Ik bedoel... dat heeft toch echt niks met ziekenhuisonderzoek te maken. En wanneer het dan uitloopt, dan zitten ze ineens te stressen want ze moesten nog naar de dokter...
wow da's wel onbeschoft om te vragen wanneer je terug gaat, ik zou echt pissig worden, bedoel je woond hier toch je hebt hier toch je leven waarom zou je dan terug gaan? tenzij je natuurlijk op vakantie gaat maar stel dan de vraag anders vind ik dan, maar om zomaar te vragen wanneer je terug gaat is wel erg bij de hand :O
Tja als de mensen alleen kijken en niks zeggen dan denken ze: Zie je nou, ze kijken me na, en durven niks te vragen. En vragen ze t wel dan is t meteen onbeschoft. Nee, dat noem ik dan eerlijkheid en interesse. Moet zeggen dat het ook aan de situatie ligt, niet elke vreemde kan zoiets zomaar vragen. En het is al genoemd hierboven, het moet niet altijd verkeerd opgevat worden. Mensen kunnen ook oprecht interesse tonen, beter dan dat ze achter je rug om kletsen......
Waarom zou ik letten op mensen die e wel of niet nakijken. Heb wel betere dingen te doen op een dag, dus ik denk dan ook niks. En als ik wel iemand zie kijken, op het irritante af, dan kijk ik op dezelfde manier terug, zijn ze snel klaar met kijken. Overigens is een van de mensen die mijn dochters kleurtje niet vindt kloppen een buurvrouw. Ze zei er een keer wat van, en nu blijft ze me elke keer in de lift hoofdschudden nastaren en mompelend: En toch snap ik het niet! Dus dat vragen heeft haar in ieder geval ook niet geholpen. Terwijl ik toch netjes heb uitgelegd dat er veel in mijn familie zit, en dat ik volbloed nichtjes heb die zelfs nog lichter zijn dan mijn dochtertje.
Was niet persoonlijk bedoeld. En als je niks denk is het toch goed? Was gewoon even algemeen bedoeld, en heus neit aanvallend richting jou.