Onze dochter zit inmiddels in groep 3 en heeft er al tig speelafspraakjes op zitten. Eigenlijk speelt ze elke week wel een keer met een vriendinnetje (ze heeft er een stuk of 4) en soms twee keer. Zowel bij anderen als hier. Nou merk ik dat ze zelf nog niet zo handig is in het maken van een speelafspraak. Ze denkt er te laat aan (als iedereen al weg is) of ze wil persé met een bepaald meisje en als die dan niet kan denkt ze er niet aan een ander meisje te vragen maar puntje bij paaltje zit ik met een verdrietig kind wat niemand te spelen heeft. Bij de kleuters stuurde ik het wel eens wat (andere ouders van vriendinnetjes ook) en vroeg ik haar wel "wil je morgenmiddag ook met iemand spelen?" En dan appte ik de moeder van het kind even en dan werd er een afspraak gepland. Maar nu in groep 3 vind ik eigenlijk dat ze het ook zelf moet kunnen regelen en dat ze onderling gewoon af moeten spreken wie met wie gaat spelen. Hoe gaat/ging dat bij jullie kinderen in groep 3 en daarna? Konden jullie kinderen dit al zelf goed 'regelen'? Ik merk wel bij meer vriendinnetjes dat die ook niet zo initiatiefrijk zijn hoor maar uiteindelijk toch wel graag willen spelen. En sommige zijn wel erg gehaaid en hebben altijd iemand geregeld (of de moeder...). Moet ik gewoon nog meer sturen of het er gewoon op aan laten komen steeds?
Heel herkenbaar. Mijn jongste denkt er ook altijd te laat aan. Langzamerhand mag hij ook alleen hier in de woonwijk buitenspelen en dat helpt wel. Hij kan dan evt ook later nog vriendjes in de buurt ophalen. Verder laat ik het gebeuren. Hij moet maar leren om het op tijd te regelen.
Hier vind ik het een leermoment als het niet lukt, dan mag ze best ff balen maar ze kan ook prima thuis zelf iets gaan doen zonder een vriendje of vriendinnetje. Ik laat het dus los en geef verder alleen smorgens aan als het die dag even niet kan.
Mijn dochter heeft dat ook, en het vervelende is dat haar beste vriendinnetje hetzelfde heeft. Dus haar moeder en ik sturen ook nog steeds een beetje. Ik vraag sowieso altijd gelijk als ze uit school komt of ze met iemand wil spelen want dan moet ze het gelijk gaan vragen. Dat gaat wel steeds beter, vaak rent ze dan gelijk naar een ander kindje toe om het te vragen. Soms moet ik nog meelopen omdat ze het niet goed durft. Als het andere kindje dan niet kan geef ik wel aan van nou wij kunnen die en die dag ook nog deze week, kan jij dan ook? En dan maken we gelijk een afspraak. Dus ja ik stuur nog steeds wel hierin, andere ouders ook nog wel. Niet allemaal natuurlijk maar het gebeurd wel. Het komt maar heel soms voor dat ze onder schooltijd al wat heeft afgesproken, ze vraagt het vaak als ze uitkomt.
Ik vraag standaard op maandag wat ze woensdag willen. Ik zit altijd met flinke afstanden rijden doordat ze niet naast de deur op school zitten, dus wil graag plannen. Dan zeggen ze wat ze graag willen, we overleggen, en dan hebben ze de dinsdag om het te regelen met hun vriendje of vriendinnetje. Doen ze het niet, dan kunnen ze woensdag nog regelen, en soms is het dan idd te laat. Dan hebben ze pech. Maar hier spelen ze dus alleen woensdag met vriendjes, en vaak ook vrijdag, omdat ik soms 14 km heen en 14 terug rij naar vriendinnen van dochter, dat ga ik echt niet elke dag doen.
Ik vind een kind in groep 3 nog erg jong om dit allemaal zelf te regelen. Hier was/is het altijd dat ze het op het moment komen vragen en kan het niet dan stem ik het direct even af voor een volgende keer. Vaak genoeg een huilend kind gehad omdat het niet kon maar dat hoort er ook bij en daar leren ze van. Mijn oudste kinderen regelden het in groep 5 allemaal wel zelf.
Ja dat is ook mijn ervaring. Groep 3 is nog wat te jong. Vanaf groep 5 bemoei ik mij er niet meer mee.
Mijn dochter heeft het vanaf begin groep 1 altijd zelf geregeld en spreekt gemiddeld 3 keer per week na school met vriendinnen af. Ze regelen dat onder schooltijd zelf en komen dan al samen de school uitlopen: "wij gaan vandaag spelen!". En als de vriendin die dag niet kan dan vraagt ze meteen iemand anders op het schoolplein. Waar ze dan gaan spelen spreek ik vervolgens op het schoolplein met de ouder of oppas van het vriendinnetje af. Ik heb nog nooit met andere ouders geappt om speelafspraakjes te regelen. Nu in groep 3 doe ik dat wel wel voor logeerpartijen. Ik geef het wel 's ochtends duidelijk aan als spelen die middag niet kan.
In groep 3 hielp ik haar nog wel met dit soort dingen. Ondertussen zit ze in groep 6 en vergeet ze nog regelmatig op tijd te vragen, dan zit ze hartverscheurend te huilen omdat niemand met haar wil spelen . Waar ik haar eerder nog wel eens hielp is het nu gewoon jammer de lammeren, moet je maar eerder afspreken. Waar ik me dan wel aan erger is dat ze dingen goed afspreekt, zich verheugd op de afspraak en dat deze niet doorgaat omdat het betreffende kind liever met .... speelt. Dat hou ik dus wel in de gaten en leer mijn kinderen ook om afspraken op te schrijven op de kalender en dat je deze niet kunt afzeggen omdat je toch liever iets anders doet. Dan doe je dat andere maar b.v de volgende woensdag.
Ik heb het ze altijd zelf laten regelen. Op de dag zelf en lukt het niet dan niet. Dat ze dan een keer verdrietig zijn hoort er in mijn ogen gewoon bij. Wat ik iig niet deed was afspraakjes voor ze maken. Dat leverde alleen maar problemen op, want dan hadden ze opeens geen zin of willen liever met Marietje spelen ipv met Sophie. En ik leer ze graag dat ze zich aan afspraken moeten houden, maar dat is natuurlijk een beetje lullig als het niet hun afspraak is maar de mijne (bij wijze van spreken). ‘Langetermijn’afspraken werkten dus niet zo goed en korte termijn wel, maar alleen als het andere kind ook kon. En misschien ben ik dan een beetje streng, maar ze mochten van mij ook niet allemaal andere kinderen af als het gewenste speelmaatje niet kon. Als ik mijn jongste dochter daarin haar gang had laten gaan zou ze desnoods met haar vijfde keus gaan spelen en dat zou dan een kind zijn waar ze normaal nooit mee speelt.
Het scheelt hier per kind. Bij de oudste regelden we samen haar afspraakjes ('Morgen kan je afspreken. Heb je daar zin in en met wie?' Dan appte ik de betreffende ouder). Ze was daar zelf niet zo handig in en omdat we niet in een woonwijk wonen, kon ze niet zomaar even ergens aanbellen om te vragen om te spelen. Het was hier op school zelfs vrij algemeen dat ouders de afspraakjes regelden, want ik heb regelmatig als antwoord gehad dat ze al met <....> hadden afgesproken. De jongste is wat assertiever daarin. Als ze weet dat ze af kan spreken, is ze op school daar al mee bezig en loopt ze samen met dat andere kindje naar buiten toe. Soms vraagt ze het wel van tevoren. Bij haar in de klas ging en gaat het ook wel via WhatsApp: de kinderen spreken berichten voor elkaar in. Heel schattig.
Hier help ik niet direct, maar ik help wel mee als ik het idee heb dat er verwarring ontstaat. We hebben het ook wel eens over waarom een kind bv niet kan, dochter is zodoende eigenlijk nooit teleurgesteld als een kind nee moet zeggen (of af moet zeggen).
Met de meeste kinderen regelen ze het hier eigenlijk vanaf het begin zelf. Met sommige kinderen is het wat lastiger, bv. omdat de ouders werken op dagen dat ik thuis ben en andersom. Dan app ik ouders wel eens. En ja, hier zijn ze ook wel eens verdrietig geweest omdat het niet kon. Dat hoort erbij. En als het puur komt door 'vergeten', dan leren ze daar ook van dat ze het dus op tijd moeten vragen. Dat leren ze niet als je het als ouder allemaal voor ze regelt. Je kunt natuurlijk wel helpen herinneren 's ochtends of direct na schooltijd.
Ze zou het eigenlijk 's ochtends op het schoolplein moeten regelen. Dan zijn de ouders er meestal ook bij. Dan weet ze gelijk waar ze aan toe is.