Hallo allemaal, Ik zal mij even voorstellen (heb stiekem al een paar berichtjes geplaatst): mijn naam is Jem, ik ben 29 jaar en het alarm van mijn biologische klok is een half jaartje geleden af gegaan. Gelukkig is mijn wederhelft er ook wel aan toe om samen een kleine krummel te maken. Tja, eerst ben je er helemaal nog niet mee bezig en is het steeds: we willen ooit wel kinderen, maar over een jaar of 5 willen we er wel over nadenken.. maar goed, als je dat 5 jaar hebt geroepen... We hebben ons leven prima op orde, er is helemaal niets wat wij als 'smoes' zouden kunnen verzinnen om niet aan kinderen te beginnen. En nu mensen om ons heen flink bezig zijn, beginnen we het steeds leuker te vinden en nu heeft het virus ons ook te pakken Dus hebben wij vlak voor onze vakantie naar Korea besloten om te stoppen met de pil en sindsdien zijn wij, steeds intensiever, bezig om zwanger te worden Ben 10 jaar samen met mijn mannetje, waarvan 2 en nog wat jaar getrouwd. Alleen mijn ouders en mijn broer/schoonzus die net een kleine hebben gekregen en een goede vriendin die zelf ook 'stiekem' bezig is, weten dat we bezig zijn. Lang leve dit forum dus! Kunnen we allemaal ons 'ei' kwijt Er komt binnenkort een psychologische grens aan, dan word ik namelijk 30. Het zou dan natuurlijk supertof zijn als wij dan zwanger zijn! Is dit herkenbaar? Groetjes, Jem
Welkom en veel klets en lees plezier toegewenst. Veel succes met zwanger worden en hopelijk is het snel raak. Liefs wolly